Zita schreef:Ik ben het helemaal eens met alle mensen die zeggen dat het het beste is voor het gezin als de ouders zelf voor de kinderen zorgen. Het meest voor de hand liggend is het als moeder dat doet. Maar bedenk wel dat dat voor de vrouw een zekere zelfverloochening vraagt. Dat geldt nog we het meest voor de vrouw die een intellectueel beroep uitoefende. Voor het opvoeden van kinderen heb je veel intelligentie en gezond verstand nodig, maar je intellect komt niet meer echt aan bod. En dat kost die vrouwen echt wel wat. Dat aspect mis ik een beetje in de hele discussie.
Ik pleit er niet voor dat de vrouwen om die reden hun kinderen naar een kinderdagverblijf doen of dat oma opeens weer aan een tweede gezin mag beginnen. Ik pleit wel voor wat inlevingsvermogen.

Dit is wat ik bedoelde, alleen heb jij het beter verwoord. MM verwoord het ook mooi.

Luther schreef: Er komen dan in elk geval vele arbeidskrachten uit de kinderopvang vrij...

Nee hoor, want dat zijn ook allemaal vrouwen

vlinder schreef:

Zita schreef:Ik ben het helemaal eens met alle mensen die zeggen dat het het beste is voor het gezin als de ouders zelf voor de kinderen zorgen. Het meest voor de hand liggend is het als moeder dat doet. Maar bedenk wel dat dat voor de vrouw een zekere zelfverloochening vraagt. Dat geldt nog we het meest voor de vrouw die een intellectueel beroep uitoefende. Voor het opvoeden van kinderen heb je veel intelligentie en gezond verstand nodig, maar je intellect komt niet meer echt aan bod. En dat kost die vrouwen echt wel wat. Dat aspect mis ik een beetje in de hele discussie.
Ik pleit er niet voor dat de vrouwen om die reden hun kinderen naar een kinderdagverblijf doen of dat oma opeens weer aan een tweede gezin mag beginnen. Ik pleit wel voor wat inlevingsvermogen.

Dit is wat ik bedoelde, alleen heb jij het beter verwoord. MM verwoord het ook mooi.

Hier gaat men uit van de stelling dat je intellect niet aan z'n trekken komt. Als dat al waar is - wat ik betwijfel - dat geldt dat voor mannen en vaders, als ze hun taak serieus nemen, evengoed. Dan kun je geen carrière maken, dan kan die vervolgstudie niet, etc. etc.

Luther schreef: Hier gaat men uit van de stelling dat je intellect niet aan z'n trekken komt. Als dat al waar is - wat ik betwijfel - dat geldt dat voor mannen en vaders, als ze hun taak serieus nemen, evengoed. Dan kun je geen carrière maken, dan kan die vervolgstudie niet, etc. etc.

En dan kun je als vader niet in het leger, internationaal chauffeur zijn, of een andere baan hebben die je lang van huis houdt.

Luther schreef:

vlinder schreef:

Zita schreef:Ik ben het helemaal eens met alle mensen die zeggen dat het het beste is voor het gezin als de ouders zelf voor de kinderen zorgen. Het meest voor de hand liggend is het als moeder dat doet. Maar bedenk wel dat dat voor de vrouw een zekere zelfverloochening vraagt. Dat geldt nog we het meest voor de vrouw die een intellectueel beroep uitoefende. Voor het opvoeden van kinderen heb je veel intelligentie en gezond verstand nodig, maar je intellect komt niet meer echt aan bod. En dat kost die vrouwen echt wel wat. Dat aspect mis ik een beetje in de hele discussie.
Ik pleit er niet voor dat de vrouwen om die reden hun kinderen naar een kinderdagverblijf doen of dat oma opeens weer aan een tweede gezin mag beginnen. Ik pleit wel voor wat inlevingsvermogen.

Dit is wat ik bedoelde, alleen heb jij het beter verwoord. MM verwoord het ook mooi.

Hier gaat men uit van de stelling dat je intellect niet aan z'n trekken komt. Als dat al waar is - wat ik betwijfel - dat geldt dat voor mannen en vaders, als ze hun taak serieus nemen, evengoed. Dan kun je geen carrière maken, dan kan die vervolgstudie niet, etc. etc.

Hoewel ik geen vrouw ben, begrijp ik heel goed wat Zita hier bedoelt. Om het huishouden te runnen en de kinderen op te voeden heb je geen academische graad nodig. Als je die als vrouw wel hebt, kan het een groot offer zijn als je geen gelegenheid hebt om gebruik te maken van je academische vaardigheden.

Voor ons mannen ligt de zaak heel anders, want van ons wordt in het algemeen niet verwacht dat we onze carriere/opleiding laten schieten voor het gezin. Vergeleken met vrouwen hoeven mannen eigenlijk maar weinig op te offeren.

ik kan soms echt mijn ogen niet geloven als ik hier bepaalde dingen lees.

helma schreef:ik kan soms echt mijn ogen niet geloven als ik hier bepaalde dingen lees.

Verwondert u slechts

helma schreef:ik kan soms echt mijn ogen niet geloven als ik hier bepaalde dingen lees.

Kun je dit toelichten?

Beseften we maar meer de waarde en de roeping van het moederschap.

Juist door opmerkingen die suggereren dat je als intelligente vrouw toch niet helemaal tot je recht komt in het moederschap zorgen we ervoor dat het moederschap inderdaad gedegradeerd wordt.



Het is geen offer om moeder te zijn!!! Het is een bijzonder groot voorrecht! Elke dag is een van mijn eerste dankzeggingen dat de Heere het mij heeft vergund moeder te zijn.
Des buiks vrucht is een beloning.
Kinderen zijn een erfdeel des Heeren.
De kinderen, die God aan uw knecht genadiglijk verleend heeft.

Zulke teksten lees ik niet over diploma's/carrière of academische vaardigheden.

Het is een bijzondere zegen om moeder te mogen worden; het te mogen zijn. En het vraagt álle vaardigheden die je 'bezit' om je kinderen op te voeden/te leiden/te onderwijzen/te stimuleren/te verzorgen/bij te staan enz.

Titus 2 maant de jonge vrouwen voorzichtig te zijn, haar mannen lief te hebben, haar kinderen lief te hebben;
Matig te zijn, kuis te zijn, het huis te bewaren, goed te zijn, haar eigen mannen onderdanig te zijn, opdat het Woord Gods niet gelasterd worde.
Dát is Gods taakbeschrijving van moeders. En het meest zorgelijke vind ik dat we dit Bijbelse gegeven meer en meer naast ons neer leggen; ook in onze gezindte. Met allerlei argumenten die in de eerste plaats gaat over wat wij ervan vinden. En wat we er zelf wel allemaal niet voor over moeten hebben of moeten opofferen om moeder te zijn.


En wát krijgen we veel terug voor het moeder zijn.....
Elke dag zijn er zoveel van die kleine 'dankmomentjes'; kleine en grote dingen waarvan je intens kan genieten.
En het allergrootste zal zijn als we straks met onze kinderen voor Christus mogen staan: zie Heere....ik en de kinderen die Gij mij gegeven hebt.

Het zaad zal Hem dienen....en wat een voorrecht dat de Heere mij als moeder gebruiken wil om de kinderen te leiden tot Christus. En wat een verantwoordelijkheid.

Moeder zijn is een hoge, heilige roeping.

helma schreef:Beseften we maar meer de waarde en de roeping van het moederschap.

Juist door opmerkingen die suggereren dat je als intelligente vrouw toch niet helemaal tot je recht komt in het moederschap zorgen we ervoor dat het moederschap inderdaad gedegradeerd wordt.

Het is geen offer om moeder te zijn!!! Het is een bijzonder groot voorrecht! Elke dag is een van mijn eerste dankzeggingen dat de Heere het mij heeft vergund moeder te zijn.
Des buiks vrucht is een beloning.
Kinderen zijn een erfdeel des Heeren.
De kinderen, die God aan uw knecht genadiglijk verleend heeft.

Zulke teksten lees ik niet over diploma's/carrière of academische vaardigheden.

Het is een bijzondere zegen om moeder te mogen worden; het te mogen zijn. En het vraagt álle vaardigheden die je 'bezit' om je kinderen op te voeden/te leiden/te onderwijzen/te stimuleren/te verzorgen/bij te staan enz.

Titus 2 maant de jonge vrouwen voorzichtig te zijn, haar mannen lief te hebben, haar kinderen lief te hebben;
Matig te zijn, kuis te zijn, het huis te bewaren, goed te zijn, haar eigen mannen onderdanig te zijn, opdat het Woord Gods niet gelasterd worde.
Dát is Gods taakbeschrijving van moeders. En het meest zorgelijke vind ik dat we dit Bijbelse gegeven meer en meer naast ons neer leggen; ook in onze gezindte. Met allerlei argumenten die in de eerste plaats gaat over wat wij ervan vinden. En wat we er zelf wel allemaal niet voor over moeten hebben of moeten opofferen om moeder te zijn.

En wát krijgen we veel terug voor het moeder zijn.....
Elke dag zijn er zoveel van die kleine 'dankmomentjes'; kleine en grote dingen waarvan je intens kan genieten.
En het allergrootste zal zijn als we straks met onze kinderen voor Christus mogen staan: zie Heere....ik en de kinderen die Gij mij gegeven hebt.

Het zaad zal Hem dienen....en wat een voorrecht dat de Heere mij als moeder gebruiken wil om de kinderen te leiden tot Christus. En wat een verantwoordelijkheid.

Moeder zijn is een hoge, heilige roeping.

Helma, diep respect voor deze posting. Overbodig om te zeggen dat wij het er van harte mee eens zijn. Toch nog één aanvulling: voor vader geldt dit evenzeer.
Misschien kun je nog iets concreter maken hoe jij jouw intellectuele gaven en capaciteiten ten nutte van je gezin aanwendt? Misschien wordt het voor degenen die meedoen in dit topic wat genuanceerder.

Luther schreef:Toch nog één aanvulling: voor vader geldt dit evenzeer.

Met zo'n opmerking beroof je de hele post van helma van haar kracht. Natuurlijk geldt dit alles voor vader niet evenzeer.

Ik heb me dat eigenlijk nooit afgevraagd.

Ik ben blij geweest met o.a. de lessen pedagogiek/omgangskunde/huishoudkunde/ortho-pedagogiek die ik heb gehad. ik heb de jaren die ik op de SPW heb gezeten nooit als verloren jaren gezien; integendeel.

Als moeder moet je van alles zijn....Pedagoog; Psycholoog, Theoloog, Huisarts, Onderwijzeres, Maatschappelijk werker en noem maar op.
Ik wilde dat ik meer vaardigheden had!
Welke vaardigheden kan je nu niet kwijt in je gezin?
En wat kan je ook niet veel betekenen voor kinderen zonder warm thuis....die zijn er tegenwoordig genoeg en weten je huis ook wel te vinden.

En nu ik 'ouder' word....hoop ik van harte dat ik wat mag betekenen voor jonge(re) moeders. Als die oudere vrouw uit Titus 2. Zoals ik ook van die moeders had die mij de rijkdom en de waarde van het moeder zijn lieten zien toen ik kleine kinderen had. Juist omdat ik nog heel goed weet dat het echt niet altijd meeviel om een rijtje kleine kindjes te hebben. En dat het soms echt een gebedsverhoring was als zo'n oudere moeder je strijk een keer kwam doen en ondertussen wijze lessen meegaf. Wat ben ik God dankbaar voor één wijze moeder in het bijzonder die voor mij en ons gezin bijzonder veel betekend heeft.

Ik heb groot respect voor die jonge vrouwen die tegen de stroom van de wereld in toch kiezen om fulltime moeder te zijn. In mijn tijd was dat nog geen uitzondering; maar nu moet je toch maar oproeien tegen de stroom in.
En is het niet altijd eenvoudig om dan met dankbaarheid te kijken naar je versleten bankstel omdat daar dagelijks 3 kleine kleutertjes overheen klauteren terwijl je vriendinnen hun woonkamer hebben ingericht als een toonzaal á la de advertenties uit de Terdege en de Gezinsgids. Met allerlei leuke snuisterijen van The AppleGarden of wat dan ook, die jij niet kan betalen omdat je een stel snelgroeiende kindjes hebt die elk seizoen toch weer het een en ander nodig hebben.

En juist voor die jonge moeders wil ik proberen een stimulerende factor te zijn. Om ze toch maar steeds te stimuleren om te blijven zien hoeveel rijkdom ze hebben gekregen. En nee, dat zijn dan idd niet de mooie spulletjes of hun academische vaardigheden om dat woord nog maar eens te noemen.
Maar kinderen! Zielen die aan jouw zorgen zijn toevertrouwd! En hóe belangrijk ben je als moeder!

Ik wil hierin geenszins de vaders buiten spel plaatsen. Maar ik denk wel dat moeders de meeste invloed hebben op het leven en de ontwikkeling van hun kinderen. Zeker die eerste 4 jaar dat ze helemaal thuis zijn.

helma schreef:Beseften we maar meer de waarde en de roeping van het moederschap.

Juist door opmerkingen die suggereren dat je als intelligente vrouw toch niet helemaal tot je recht komt in het moederschap zorgen we ervoor dat het moederschap inderdaad gedegradeerd wordt.



Het is geen offer om moeder te zijn!!! Het is een bijzonder groot voorrecht! Elke dag is een van mijn eerste dankzeggingen dat de Heere het mij heeft vergund moeder te zijn.
Des buiks vrucht is een beloning.
Kinderen zijn een erfdeel des Heeren.
De kinderen, die God aan uw knecht genadiglijk verleend heeft.

Zulke teksten lees ik niet over diploma's/carrière of academische vaardigheden.

Het is een bijzondere zegen om moeder te mogen worden; het te mogen zijn. En het vraagt álle vaardigheden die je 'bezit' om je kinderen op te voeden/te leiden/te onderwijzen/te stimuleren/te verzorgen/bij te staan enz.

Titus 2 maant de jonge vrouwen voorzichtig te zijn, haar mannen lief te hebben, haar kinderen lief te hebben;
Matig te zijn, kuis te zijn, het huis te bewaren, goed te zijn, haar eigen mannen onderdanig te zijn, opdat het Woord Gods niet gelasterd worde.
Dát is Gods taakbeschrijving van moeders. En het meest zorgelijke vind ik dat we dit Bijbelse gegeven meer en meer naast ons neer leggen; ook in onze gezindte. Met allerlei argumenten die in de eerste plaats gaat over wat wij ervan vinden. En wat we er zelf wel allemaal niet voor over moeten hebben of moeten opofferen om moeder te zijn.


En wát krijgen we veel terug voor het moeder zijn.....
Elke dag zijn er zoveel van die kleine 'dankmomentjes'; kleine en grote dingen waarvan je intens kan genieten.
En het allergrootste zal zijn als we straks met onze kinderen voor Christus mogen staan: zie Heere....ik en de kinderen die Gij mij gegeven hebt.

Het zaad zal Hem dienen....en wat een voorrecht dat de Heere mij als moeder gebruiken wil om de kinderen te leiden tot Christus. En wat een verantwoordelijkheid.

Moeder zijn is een hoge, heilige roeping.

Precies. En het geeft mij grote achting voor mijn vrouw. Zij is als de vrouw beschreven in Spreuken:

Wie zal een deugdelijke huisvrouw vinden? Want haar waardij is verre boven de robijnen.

Afgewezen schreef:

Luther schreef:Toch nog één aanvulling: voor vader geldt dit evenzeer.

Met zo'n opmerking beroof je de hele post van helma van haar kracht. Natuurlijk geldt dit alles voor vader niet evenzeer.

Dat ben ik met je oneens. De post van Helma ben ik het geheel mee eens, maar wat de verantwoordelijkheid richting de kinderen betreft, geldt dat ook de vader. Was onduidelijk dat ik dat m.n. betrok op de laatste 2 alinea's.

helma schreef:Ik heb me dat eigenlijk nooit afgevraagd.

Ik ben blij geweest met o.a. de lessen pedagogiek/omgangskunde/huishoudkunde/ortho-pedagogiek die ik heb gehad. ik heb de jaren die ik op de SPW heb gezeten nooit als verloren jaren gezien; integendeel.

Als moeder moet je van alles zijn....Pedagoog; Psycholoog, Theoloog, Huisarts, Onderwijzeres, Maatschappelijk werker en noem maar op.
Ik wilde dat ik meer vaardigheden had!
Welke vaardigheden kan je nu niet kwijt in je gezin?
En wat kan je ook niet veel betekenen voor kinderen zonder warm thuis....die zijn er tegenwoordig genoeg en weten je huis ook wel te vinden.

En nu ik 'ouder' word....hoop ik van harte dat ik wat mag betekenen voor jonge(re) moeders. Als die oudere vrouw uit Titus 2. Zoals ik ook van die moeders had die mij de rijkdom en de waarde van het moeder zijn lieten zien toen ik kleine kinderen had. Juist omdat ik nog heel goed weet dat het echt niet altijd meeviel om een rijtje kleine kindjes te hebben. En dat het soms echt een gebedsverhoring was als zo'n oudere moeder je strijk een keer kwam doen en ondertussen wijze lessen meegaf. Wat ben ik God dankbaar voor één wijze moeder in het bijzonder die voor mij en ons gezin bijzonder veel betekend heeft.

Ik heb groot respect voor die jonge vrouwen die tegen de stroom van de wereld in toch kiezen om fulltime moeder te zijn. In mijn tijd was dat nog geen uitzondering; maar nu moet je toch maar oproeien tegen de stroom in.
En is het niet altijd eenvoudig om dan met dankbaarheid te kijken naar je versleten bankstel omdat daar dagelijks 3 kleine kleutertjes overheen klauteren terwijl je vriendinnen hun woonkamer hebben ingericht als een toonzaal á la de advertenties uit de Terdege en de Gezinsgids. Met allerlei leuke snuisterijen van The AppleGarden of wat dan ook, die jij niet kan betalen omdat je een stel snelgroeiende kindjes hebt die elk seizoen toch weer het een en ander nodig hebben.

En juist voor die jonge moeders wil ik proberen een stimulerende factor te zijn. Om ze toch maar steeds te stimuleren om te blijven zien hoeveel rijkdom ze hebben gekregen. En nee, dat zijn dan idd niet de mooie spulletjes of hun academische vaardigheden om dat woord nog maar eens te noemen.
Maar kinderen! Zielen die aan jouw zorgen zijn toevertrouwd! En hóe belangrijk ben je als moeder!

Ik wil hierin geenszins de vaders buiten spel plaatsen. Maar ik denk wel dat moeders de meeste invloed hebben op het leven en de ontwikkeling van hun kinderen. Zeker die eerste 4 jaar dat ze helemaal thuis zijn.

Wederom een prachtige en heldere post. Met die laatste zin ben ik het geheel eens; ik denk zelfs dat dat wel geldt iig tot een jaar of 6.