DDD schreef:Dat is een heel logisch fenomeen. In kerkelijke groeperingen zijn de bezwaarden altijd het luidruchtigst. En omwille van het christelijk principe dat het niet goed is degenen die nauw zijn in hun geweten te ergeren worden meestal beslissingen genomen waar ook de zwaarste broeders mee kunnen leven. Daar komt nog eens bij dat deze vaak het minste in staat zijn hun principes te relativeren, dat is een kwestie van karakter natuurlijk ook.
Ik weet niet of je dit zo kunt stellen: de zwaarste broeders kunnen door hun karakter minder relativeren? Verder ben ik het wel met je eens dat in een kerkverband met flanken er gezocht wordt naar een beslissing waarmee iedereen kan leven.
Dus in de GG worden de standpunten van de rechterflank veel nadrukkelijker gehoord in deputaatschappen etc. In de Saambinder is dat toch ook evident? Ik kan best begrijpen dat je dat verschillend kunt waarderen. Maar wat ik niet begrijp is dat er mensen zijn die dat gewoon niet zien. Zo ingewikkeld is dat toch helemaal niet om te zien? Het is gewoon een kwestie van mensen in de juiste hokjes indelen en dan tellen hoevaak wie terugkomt.
Eilander maakt daar al een terechte opmerking over. Ik weet ook niet of het per definitie zo is dat bijvoorbeeld de Saambinder eenzijdig de rechterflank aan het woord laat.
Maar misschien is het wel zo dat aan beide zijden de 'extreme gevallen' niet in de deputaatschappen zitten, en dat daarom beide partijen gelijk hebben. Dat zou dan weer helemaal niet zo onverstandig zijn, uit kerkpolitiek oogpunt.
Je punt wordt tegengesproken door bijvoorbeeld Wilhelm, die ziet dat de deputaatschappen geregeerd worden door rechtse broeders. Ik vraag me af of dit zo is.
