Zo weinig?
Dit jaar zijn het er weinig, de laatste jaren was het aantal juist hoger dan normaal 2009: 4; 2011: 3.

Curatorium schreef:Zo weinig?
Dit jaar zijn het er weinig, de laatste jaren was het aantal juist hoger dan normaal 2009: 4; 2011: 3.

Ik vind dat weinig hoor! Als je hoort hoeveel er opkomen, zijn 3 of 4 van dat aantal best weinig!

Sterretje schreef:Er worden de laatste jaren maar zo weinig studenten aangenomen... Waar dit door komt? Geen idee! Waarschijnlijk is de bekeringsgeschiedenis van de kandidaten niet aan het hart van de leden van het Curatorium gebonden. Dit is een uitspraak die ik wel eens hoor. Als er dan gevraagd wordt of de roeping van de kandidaten echt was, wordt daar volmondig JA op geantwoord. Dat vind ik zo dubbel!!! WEL geloven in de roeping van die mannen, maar toch niet aannemen! Hoe kan dat, vraag ik me dan af!!!

Ik vraag me af of we nu niet met ongeoorloofde vragen bezig zijn.
Enerzijds: de leden van het curatorium zijn ook mensen, die fouten maken. Al zullen zij hun werk in afhankelijkheid doen, en al zullen zij het gewicht daarvan zeker wel voelen.
Anderzijds: laten we niet in het uiterste vervallen door allerlei vraagtekens bij beslissingen van het curatorium te zetten.

De verantwoordelijkheid van de leden van het curatorium is groot; ik zou dat bijzonder moeilijk of misschien wel onmogelijk vinden.

Wat is onze verantwoordelijkheid hierin? Bidden om veel kandidaten in Gods gunst, en bidden om wijsheid voor de curatoren. Misschien hebben we dat te weinig gedaan.

Het lijkt soms dat de mensen hier denken dat degenen die niet aangenomen zijn onterecht zijn afgewezen. Er kan best wel een vergissing bij de curators zijn(het zijn ook maar mensen). Het kan natuurlijk ook zijn dat men wel geroepen is, maar dat de tijd nog niet rijp is om opgeleid te worden. Ook moet men niet denken dat het curatorium een wat 'rechts clubje' is. Volgens mij is dat de laatste jaren juist niet het geval en nog worden er niet meer mensen aangenomen. Hoewel het ledental stijgt is het predikantenaantal de laatste erg stabiel. Als je kijkt naar 30 a 40 jaar geleden dan zouden er nu zeker meer aangenomen dan 2, 3 of 4 per jaar.... Wat me ook opvalt is dat de leeftijd van degenen die aangenomen worden de laatste jaren ook best hoog is.

eilander schreef:

Sterretje schreef:Er worden de laatste jaren maar zo weinig studenten aangenomen... Waar dit door komt? Geen idee! Waarschijnlijk is de bekeringsgeschiedenis van de kandidaten niet aan het hart van de leden van het Curatorium gebonden. Dit is een uitspraak die ik wel eens hoor. Als er dan gevraagd wordt of de roeping van de kandidaten echt was, wordt daar volmondig JA op geantwoord. Dat vind ik zo dubbel!!! WEL geloven in de roeping van die mannen, maar toch niet aannemen! Hoe kan dat, vraag ik me dan af!!!

Ik vraag me af of we nu niet met ongeoorloofde vragen bezig zijn.
Enerzijds: de leden van het curatorium zijn ook mensen, die fouten maken. Al zullen zij hun werk in afhankelijkheid doen, en al zullen zij het gewicht daarvan zeker wel voelen.
Anderzijds: laten we niet in het uiterste vervallen door allerlei vraagtekens bij beslissingen van het curatorium te zetten.

De verantwoordelijkheid van de leden van het curatorium is groot; ik zou dat bijzonder moeilijk of misschien wel onmogelijk vinden.

Wat is onze verantwoordelijkheid hierin? Bidden om veel kandidaten in Gods gunst, en bidden om wijsheid voor de curatoren. Misschien hebben we dat te weinig gedaan.

Het is niet enkel afhankelijk van ons bidden.

eilander schreef:

Sterretje schreef:Er worden de laatste jaren maar zo weinig studenten aangenomen... Waar dit door komt? Geen idee! Waarschijnlijk is de bekeringsgeschiedenis van de kandidaten niet aan het hart van de leden van het Curatorium gebonden. Dit is een uitspraak die ik wel eens hoor. Als er dan gevraagd wordt of de roeping van de kandidaten echt was, wordt daar volmondig JA op geantwoord. Dat vind ik zo dubbel!!! WEL geloven in de roeping van die mannen, maar toch niet aannemen! Hoe kan dat, vraag ik me dan af!!!

Ik vraag me af of we nu niet met ongeoorloofde vragen bezig zijn.
Enerzijds: de leden van het curatorium zijn ook mensen, die fouten maken. Al zullen zij hun werk in afhankelijkheid doen, en al zullen zij het gewicht daarvan zeker wel voelen.
Anderzijds: laten we niet in het uiterste vervallen door allerlei vraagtekens bij beslissingen van het curatorium te zetten.

De verantwoordelijkheid van de leden van het curatorium is groot; ik zou dat bijzonder moeilijk of misschien wel onmogelijk vinden.

Wat is onze verantwoordelijkheid hierin? Bidden om veel kandidaten in Gods gunst, en bidden om wijsheid voor de curatoren. Misschien hebben we dat te weinig gedaan.

Misschien zijn de vragen wel ongeoorloofd. En ik weet ook zeker dat het heel moeilijk is voor het Curatorium, natuurlijk doen zij hun best, bidden zij om een goede beslissing. Maar het blijft gewoon heel krom dat de mannen die met een echte roeping, die ze van God ontvangen hebben, naar het curatorium komen, worden afgewezen. Terwijl ze wel een attest van de kerkenraad hebben gekregen! Je wordt ook niet voor de lol dominee, je moet er heel wat voor opgeven! Als mens kan je zo iemand toch niet afwijzen!

Sterretje schreef:

Curatorium schreef:Zo weinig?
Dit jaar zijn het er weinig, de laatste jaren was het aantal juist hoger dan normaal 2009: 4; 2011: 3.

Ik vind dat weinig hoor! Als je hoort hoeveel er opkomen, zijn 3 of 4 van dat aantal best weinig!

Ik ging in op "de laatste jaren maar zo weinig".

Sterretje schreef:

eilander schreef:

Sterretje schreef:Er worden de laatste jaren maar zo weinig studenten aangenomen... Waar dit door komt? Geen idee! Waarschijnlijk is de bekeringsgeschiedenis van de kandidaten niet aan het hart van de leden van het Curatorium gebonden. Dit is een uitspraak die ik wel eens hoor. Als er dan gevraagd wordt of de roeping van de kandidaten echt was, wordt daar volmondig JA op geantwoord. Dat vind ik zo dubbel!!! WEL geloven in de roeping van die mannen, maar toch niet aannemen! Hoe kan dat, vraag ik me dan af!!!

Ik vraag me af of we nu niet met ongeoorloofde vragen bezig zijn.
Enerzijds: de leden van het curatorium zijn ook mensen, die fouten maken. Al zullen zij hun werk in afhankelijkheid doen, en al zullen zij het gewicht daarvan zeker wel voelen.
Anderzijds: laten we niet in het uiterste vervallen door allerlei vraagtekens bij beslissingen van het curatorium te zetten.

De verantwoordelijkheid van de leden van het curatorium is groot; ik zou dat bijzonder moeilijk of misschien wel onmogelijk vinden.

Wat is onze verantwoordelijkheid hierin? Bidden om veel kandidaten in Gods gunst, en bidden om wijsheid voor de curatoren. Misschien hebben we dat te weinig gedaan.

Misschien zijn de vragen wel ongeoorloofd. En ik weet ook zeker dat het heel moeilijk is voor het Curatorium, natuurlijk doen zij hun best, bidden zij om een goede beslissing. Maar het blijft gewoon heel krom dat de mannen die met een echte roeping, die ze van God ontvangen hebben, naar het curatorium komen, worden afgewezen. Terwijl ze wel een attest van de kerkenraad hebben gekregen! Je wordt ook niet voor de lol dominee, je moet er heel wat voor opgeven! Als mens kan je zo iemand toch niet afwijzen!

Je gaat nu uit van de veronderstelling dat er mensen afgewezen worden die wel van hun roeping kunnen vertellen, maar niet (duidelijk) van hun bekering. Ik denk dat dat niet juist is.
Het moet allebei duidelijk zijn, of het is allebei niet duidelijk. Deze zaken horen er namelijk beide te zijn en zijn (voor iemand die een roeping tot predikant gevoelt) niet los te koppelen.
Ik zou iets voorzichtiger zijn dan opmerkingen als "als mens kan je zo iemand toch niet afwijzen".

Gezien de vele predikanten die nu elders voorgaan kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat een bepaalde ligging ook een rol speelt...

Curatoren moeten zich toch ook afvragen hoe om te gaan met dit feit?

Gijs83 schreef: Ook moet men niet denken dat het curatorium een wat 'rechts clubje' is.

Als ik de namen lees van de curatoren, dan denk ik wel van "ons clubje". Zal ds. Vreugdenhil deel mogen uitmaken van het Curatorium?

Wie bepaald overigens wie de curatoren en de docenten zijn? En wat zijn de richtlijnen voor het toelaten of afwijzen?
Moet een curatorium daar niet meer duidelijkheid over verschaffen? Zij zijn toch degenen die dienen?

eilander schreef:

Sterretje schreef:

eilander schreef:

Sterretje schreef:Er worden de laatste jaren maar zo weinig studenten aangenomen... Waar dit door komt? Geen idee! Waarschijnlijk is de bekeringsgeschiedenis van de kandidaten niet aan het hart van de leden van het Curatorium gebonden. Dit is een uitspraak die ik wel eens hoor. Als er dan gevraagd wordt of de roeping van de kandidaten echt was, wordt daar volmondig JA op geantwoord. Dat vind ik zo dubbel!!! WEL geloven in de roeping van die mannen, maar toch niet aannemen! Hoe kan dat, vraag ik me dan af!!!

Ik vraag me af of we nu niet met ongeoorloofde vragen bezig zijn.
Enerzijds: de leden van het curatorium zijn ook mensen, die fouten maken. Al zullen zij hun werk in afhankelijkheid doen, en al zullen zij het gewicht daarvan zeker wel voelen.
Anderzijds: laten we niet in het uiterste vervallen door allerlei vraagtekens bij beslissingen van het curatorium te zetten.

De verantwoordelijkheid van de leden van het curatorium is groot; ik zou dat bijzonder moeilijk of misschien wel onmogelijk vinden.

Wat is onze verantwoordelijkheid hierin? Bidden om veel kandidaten in Gods gunst, en bidden om wijsheid voor de curatoren. Misschien hebben we dat te weinig gedaan.

Misschien zijn de vragen wel ongeoorloofd. En ik weet ook zeker dat het heel moeilijk is voor het Curatorium, natuurlijk doen zij hun best, bidden zij om een goede beslissing. Maar het blijft gewoon heel krom dat de mannen die met een echte roeping, die ze van God ontvangen hebben, naar het curatorium komen, worden afgewezen. Terwijl ze wel een attest van de kerkenraad hebben gekregen! Je wordt ook niet voor de lol dominee, je moet er heel wat voor opgeven! Als mens kan je zo iemand toch niet afwijzen!

Je gaat nu uit van de veronderstelling dat er mensen afgewezen worden die wel van hun roeping kunnen vertellen, maar niet (duidelijk) van hun bekering. Ik denk dat dat niet juist is.
Het moet allebei duidelijk zijn, of het is allebei niet duidelijk. Deze zaken horen er namelijk beide te zijn en zijn (voor iemand die een roeping tot predikant gevoelt) niet los te koppelen.
Ik zou iets voorzichtiger zijn dan opmerkingen als "als mens kan je zo iemand toch niet afwijzen".

Ik bedoelde de bekering ook, ik noemde dat alleen niet. Mensen met een roeping voor dominee, zijn m.i. ook bekeerd. Hoe kan je anders de roeping hebben om te preken over God's wonderlijke genade, ondanks onze zonden. Natuurlijk zijn de bekering en de roeping even belangrijk. De bekering is alleen iets heel persoonlijks, wat bij iedereen weer anders is. Dat heel moeilijk uit te leggen denk ik. Maar ook daar mag je als mens toch niet over oordelen!

Natuurlijk kan een bekering heel verschillend liggen bij mensen. Ook een roeping overigens.
Maar dat weten de curatoren ook wel.

Daarover "oordelen" is Bijbels, als het gaat om een 'opzienersambt' in de gemeente. Niet iedereen die van zichzelf denkt geschikt te zijn voor Gods koninkrijk, is dat ook daadwerkelijk. Dat laat de Bijbel duidelijk genoeg zijn, lijkt me. Op zulke momenten moet de kerk ook als wachter fungeren.

Als er al een vraag gesteld moet worden, is dat bij een dubbele toelating: kerkenraad én curatorium.

Matthijs schreef:Wie bepaald overigens wie de curatoren en de docenten zijn? En wat zijn de richtlijnen voor het toelaten of afwijzen?

Curatoren worden door de Generale Synode aangesteld. In feite is het curatorium een deputaatschap van de GS.
Docenten worden volgens mij door de curatoren aangesteld (weet ik niet zeker).

Over wat de richtlijnen zijn voor toelating of afwijzing gaf ds. Van Eckeveld, voorzitter van het curatorium, in het ND een duidelijk antwoord. (Het artikel gaat over het predikantentekort en de druk die daardoor op de kerkenraden ligt).

ND d.d. 16/07/2012 schreef:Een andere oplossing is zorgen voor meer studenten op de predikantenopleidingen. Dat blijkt echter niet eenvoudig te zijn. Ds. Jan van Eckeveld is voorzitter van het curatorium dat mannen toelaat tot de predikantenopleiding van de Gereformeerde Gemeenten. Niet iedereen die zich meldt, wordt toegelaten. Is het geen oplossing soepeler te zijn? ‘Als leden van het curatorium voelen wij in het diepst van ons hart dat het aannemen van iemand Gods wil is. Van de poort wijder openzetten, kan dus geen sprake zijn.’

Tiberius schreef:

Matthijs schreef:

ND d.d. 16/07/2012 schreef:Een andere oplossing is zorgen voor meer studenten op de predikantenopleidingen. Dat blijkt echter niet eenvoudig te zijn. Ds. Jan van Eckeveld is voorzitter van het curatorium dat mannen toelaat tot de predikantenopleiding van de Gereformeerde Gemeenten. Niet iedereen die zich meldt, wordt toegelaten. Is het geen oplossing soepeler te zijn? ‘Als leden van het curatorium voelen wij in het diepst van ons hart dat het aannemen van iemand Gods wil is. Van de poort wijder openzetten, kan dus geen sprake zijn.’

Zo, dat is nogal een uitspraak. Hun besluit is dus onfeilbaar.

jakobmarin schreef:Gezien de vele predikanten die nu elders voorgaan kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat een bepaalde ligging ook een rol speelt...

Curatoren moeten zich toch ook afvragen hoe om te gaan met dit feit?

Soms maakt het ook nog uit of je connecties hebt met een der curatoren.