Je geeft wel een heel sterk voorbeeld. Ik denk altijd maar aan David, die ook zijn overleden zoon Absalom toesprak:
'mijn zoon Absalom, mijn zoon Absalom! Och dat ik voor u gestorven ware, Absalom mijn zoon, mijn zoon.'

Daar valt toch ook niemand over?

Ik zeg niet dat ík erover val, maar dat het een heikel punt is om met de nabestaanden overeenstemming over te bereiken.
Dat sterke voorbeeld heb ik zelf meegemaakt, maar de GG predikant die daar sprak, viel daar evenmin over; hij was allang blij dat hij het Woord kon openen.

Pioenroosje schreef:Je geeft wel een heel sterk voorbeeld. Ik denk altijd maar aan David, die ook zijn overleden zoon Absalom toesprak:
'mijn zoon Absalom, mijn zoon Absalom! Och dat ik voor u gestorven ware, Absalom mijn zoon, mijn zoon.'

Daar valt toch ook niemand over?

Als iedereen deze uitspraak van David vanuit het geloof na zou (kunnen) zeggen, dan zou denk ik geen enkele kerkenraad er moeite mee hebben. Ik heb het echter nog nooit gehoord. Het is de vraag of David hier een directe uitspraak tegen de overledene doet, ik denk van niet.

Bij ons was het niet gebruikelijk om de rouwdienst in de kerk te houden. Hiervoor werd gebruik gemaakt van het kerkelijk centrum.

Alleen als het ging om een bekeerd persoon werd de rouwdienst in de kerk gehouden.

Bourdon16 schreef:Bij ons was het niet gebruikelijk om de rouwdienst in de kerk te houden. Hiervoor werd gebruik gemaakt van het kerkelijk centrum.

Alleen als het ging om een bekeerd persoon werd de rouwdienst in de kerk gehouden.

En wie beoordeelde dat dan?

Hollander schreef:

Bourdon16 schreef:Bij ons was het niet gebruikelijk om de rouwdienst in de kerk te houden. Hiervoor werd gebruik gemaakt van het kerkelijk centrum.

Alleen als het ging om een bekeerd persoon werd de rouwdienst in de kerk gehouden.

En wie beoordeelde dat dan?

Ja goede vraag.. de familie of kerkenraad neem ik aan. Wat mij betreft zou de keuze bij de familie moeten liggen.

Het zou géén keuze moeten zijn!

Orchidee schreef:Het zou géén keuze moeten zijn!

Ik bedoel dat de familie zelf mag kiezen voor een begrafenis vanuit huis, kerk of rouwcentrum.

Bourdon16 schreef:

Hollander schreef:

Bourdon16 schreef:Bij ons was het niet gebruikelijk om de rouwdienst in de kerk te houden. Hiervoor werd gebruik gemaakt van het kerkelijk centrum.

Alleen als het ging om een bekeerd persoon werd de rouwdienst in de kerk gehouden.

En wie beoordeelde dat dan?

Ja goede vraag.. de familie of kerkenraad neem ik aan. Wat mij betreft zou de keuze bij de familie moeten liggen.

Maar wie die keuze ook maakt, het gevolg is dat er automatisch ook een uitspraak wordt gedaan over de eeuwigheidsbestemming. Dat is nogal wat, vind je ook niet?

Precies. Bij belijdenisdiensten wordt vaak vermeld dat we niet in het hart kunnen kijken en daarom niet kunnen zeggen of de belijdeniscatechisanten wel of geen gelovige zijn. Dan moeten we dat bij rouwdiensten ook niet doen.

Hollander schreef:

Bourdon16 schreef:

Hollander schreef:

Bourdon16 schreef:Bij ons was het niet gebruikelijk om de rouwdienst in de kerk te houden. Hiervoor werd gebruik gemaakt van het kerkelijk centrum.

Alleen als het ging om een bekeerd persoon werd de rouwdienst in de kerk gehouden.

En wie beoordeelde dat dan?

Ja goede vraag.. de familie of kerkenraad neem ik aan. Wat mij betreft zou de keuze bij de familie moeten liggen.

Maar wie die keuze ook maakt, het gevolg is dat er automatisch ook een uitspraak wordt gedaan over de eeuwigheidsbestemming. Dat is nogal wat, vind je ook niet?

Klopt. Misschien moet ik het zo zeggen dat de kerk gebruikt werd indien er geen twijfel over was dat de overledene bekeerd was.
Maar wat mij betreft onwenselijk hoor.

Bourdon16 schreef:Klopt. Misschien moet ik het zo zeggen dat de kerk gebruikt werd indien er geen twijfel over was dat de overledene bekeerd was.
Maar wat mij betreft onwenselijk hoor.

Maar is de kerk en het kerkgebouw dan alleen maar eigendom van Gods volk? Wat is zeg maar de motivatie er achter?

Dat zijn manieren om een status aparte in stand te houden. Dat gebeurt denk ik in alle religieuze groeperingen waar charismatisch leiderschap belangrijk is.

Het is wel beangstigend dat in dat soort situaties anderen bepalen of je zalig bent of niet.
Stel je voor dat de overledene een persoon was met nauw leven met God. Maar ook met een gesloten karakter, of om andere redenen moeite hebbend met het uiten van het diepste gevoelsleven, en daarom van dat soort dingen geen blijk geven aan anderen. Dan mag je kist dus niet in de kerk staan...

Gelukkig kijkt God door al die dingen heen en ziet onze ziel aan.

Hollander schreef:

Bourdon16 schreef:Klopt. Misschien moet ik het zo zeggen dat de kerk gebruikt werd indien er geen twijfel over was dat de overledene bekeerd was.
Maar wat mij betreft onwenselijk hoor.

Maar is de kerk en het kerkgebouw dan alleen maar eigendom van Gods volk? Wat is zeg maar de motivatie er achter?

Die ken ik niet precies, gelukkig is het de verleden tijd waarover ik het heb en is het nu niet meer aan de orde.

Overigens begrijp ik dat het in sommige gemeenten of kerkverbanden niet gebruikelijk is om te zingen tijdens een rouwdienst maar als het de rouwdienst van een predikant betreft gebeurd het wel. Ook dat vind ik opvallend en in dezelfde categorie vallen..