Dodo schreef:

Mara schreef:
@Dodo, iets voor je leeskring?

Meteen gereserveerd, ik ben benieuwd.

Okay, ik hoor het graag van je.
Heb je Magdalena al gelezen?

Die voorkant beeldt een gevecht op de barricade uit.

Mara schreef:

Dodo schreef:

Mara schreef:
@Dodo, iets voor je leeskring?

Meteen gereserveerd, ik ben benieuwd.

Okay, ik hoor het graag van je.
Heb je Magdalena al gelezen?

Nog niet. Ik wil 'm lenen van schoonzoon, maar ik denk dat de beleefdheid vereist dat hij 'm eerst zelf leest (en hij is nogal druk geweest).

Dodo schreef:

Mara schreef:

Dodo schreef:

Mara schreef:
@Dodo, iets voor je leeskring?

Meteen gereserveerd, ik ben benieuwd.

Okay, ik hoor het graag van je.
Heb je Magdalena al gelezen?

Nog niet. Ik wil 'm lenen van schoonzoon, maar ik denk dat de beleefdheid vereist dat hij 'm eerst zelf leest (en hij is nogal druk geweest).

Okay, het viel me op dat er niet echt een run op is. Iedere keer als ik in de bieb kom, staat er een exemplaar.

Mara schreef: Okay, het viel me op dat er niet echt een run op is. Iedere keer als ik in de bieb kom, staat er een exemplaar.

Hier is hij ook gewoon aanwezig in de bieb, zie ik. Ook maar gereserveerd, dat is een kortere weg om er aan te komen.

Vanmorgen hoorde ik op de radio over een boek, waarvan ik meteen dacht: dit moet ik gaan lezen.


In 1929 trekt de pas negentienjarige Gretchen van Cleeff weg uit Duitsland: in Hillegersberg wil ze samen met haar Nederlandse man Ernst een mooie toekomst opbouwen. Het Joodse stel maakt al snel deel uit van het milieu van succesvolle Rotterdamse industriëlen - en ook hun matrassenfabriek Cleco floreert. De oorlog maakt alles anders. In de onderduik raken Gretchen en Ernst gescheiden van hun dochters Liesel (11) en Nelleke (9). De meisjes worden verraden en belanden via Westerbork in Theresienstadt. Dankzij een list van vrienden keren ze alle vier na 1945 terug naar hun grote huis in Hillegersberg. Ze zijn gered van de dood - maar daarmee nog niet van een ongelukkig leven...

Toen Hillegersberg nog een landelijk gelegen, zelfstandig dorpje was, waar paard en wagen door de straten reden.

Die boeken over de oorlog blijven maar komen.
Het trekt mij totaal niet.

Mara schreef:
Dit boek leest echt als een trein. Ik snap nog niet helemaal wat de foto op de voorkant beduidt, maar dat komt misschien nog.
Een soort "refojongen" boek dus.

@Dodo, iets voor je leeskring?

Uit. (natuurlijk)
Eenmaal begonnen, is het moeilijk om het af en toe weg te moeten leggen.
De omslag snap ik nu wel.
Het verhaal is gebaseerd op het Bijbelverhaal: de verloren zoon.
Op sommige punten pijnlijk herkenbaar, vanwege bepaalde typerende "refo-standpunten".
Auteur geeft achter in het boek aan dat hij uit 2 preken van Thomas Brooks heeft geciteerd.
Ik heb inmiddels een ander boek van deze auteur gereserveerd.

Van dezelfde schrijver heb ik nog niet zo lang geleden een ander boek gelezen: de vader en de zoon, over de relatie tussen een jongeman en zijn vader, een evangelische prediker.
Voor zover ik weet deels autobiografisch. Deze Peter ter Velde is de zoon van de bekende vroegere EO-man Feike ter Velde.

dennis schreef:Van dezelfde schrijver heb ik nog niet zo lang geleden een ander boek gelezen: de vader en de zoon, over de relatie tussen een jongeman en zijn vader, een evangelische prediker.
Voor zover ik weet deels autobiografisch. Deze Peter ter Velde is de zoon van de bekende vroegere EO-man Feike ter Velde.

Hoe vond je het? Ik heb het gereserveerd.

Mara schreef:

dennis schreef:Van dezelfde schrijver heb ik nog niet zo lang geleden een ander boek gelezen: de vader en de zoon, over de relatie tussen een jongeman en zijn vader, een evangelische prediker.
Voor zover ik weet deels autobiografisch. Deze Peter ter Velde is de zoon van de bekende vroegere EO-man Feike ter Velde.

Hoe vond je het? Ik heb het gereserveerd.

Tja. Best herkenbare elementen. Je weet nooit in hoeverre het autobiografisch is, omdat het roman heet. Op zich ben ik erg geïnteresseerd in de beweegredenen van mensen die afstand te nemen van het 'christelijke wereldje', maar tegelijk doen sommige dingen ook pijn. Er groeien mensen op op het christelijke, al dan niet reformatorische erf, zonder dat ooit in de gaten hebben gekregen waar het daar om gaat of moet gaan.

dennis schreef: Er groeien mensen op op het christelijke, al dan niet reformatorische erf, zonder dat ooit in de gaten hebben gekregen waar het daar om gaat of moet gaan.

Idd. zeer triest!

Inmiddels gelezen. Ik weet niet zo goed wat ik ervan moet zeggen. Ik vind zonder meer geestelijke herkenning bij ds. Mallan, maar hij is altijd wel erg met zichzelf bezig.

Posthoorn schreef:
Inmiddels gelezen. Ik weet niet zo goed wat ik ervan moet zeggen. Ik vind zonder meer geestelijke herkenning bij ds. Mallan, maar hij is altijd wel erg met zichzelf bezig.

Was.
In de verkeerde zin bedoel je?
Kan aan karakter liggen. De man werd nogal op een voetstuk geplaatst door velen en blijf daar dan maar eens nuchter onder.

Mara schreef:

Posthoorn schreef:
Inmiddels gelezen. Ik weet niet zo goed wat ik ervan moet zeggen. Ik vind zonder meer geestelijke herkenning bij ds. Mallan, maar hij is altijd wel erg met zichzelf bezig.

Was.
In de verkeerde zin bedoel je?
Kan aan karakter liggen. De man werd nogal op een voetstuk geplaatst door velen en blijf daar dan maar eens nuchter onder.

Ik schrijf 'is' omdat het zo in het boek naar voren komt.
Inderdaad denk ik dat hij te veel op een voetstuk is geplaatst, van jongs af aan al. En dat is nooit goed voor een mens.