Wist je dat...

[Mara]

Op een bepaalde leeftijd lijkt het heel stoer en apart om van de nacht de uitgaansavond te maken, maar meestal is dat maar tijdelijk.

Met verdriet moet je die constatering weleens doen, ja. Maar dan vanuit de liefde blijven waarschuwen, lijkt me een betere weg, dan de principes aanpassen aan de praktijk. Hoe vaak lees je niet dat ook jonge mensen sterven. Wie zegt dat het tijdelijke is? Wie zegt dat er daarna nog een andere tijd komt?

Natuurlijk zeg ik hen dat, en ze maken het soms zelfs mee.
Maar op die leeftijd ervaar je de dood toch ver weg, het is voor die ander, zo is dat nu eenmaal.
Maar ze hebben niks aan domweg verbieden, dan krijg je een dochter als Franca T. of Annemarie vH, of zoon als Maarten tH.
Genade is geen erfgoed!
En je kunt je kind beter weerbaar maken tegen allerlei invloeden van buitenaf, want ze komen ook buiten de refoschool met allerlei onverkwikkelijke zaken in aanraking. Ook juist als ze op een refoschool zitten, heb ik ondervonden.
Wat was ik naief zeg, toen mijn oudste in de brugklas zat en mocht logeren bij een klasgenootje.

[Curatorium]

Ouders zullen consequent moeten zijn + de regels duidelijk uitleggen vanuit de Bijbel. Dan zullen kinderen het sneller begrijpen en accepteren.
Wanneer je kinderen thuis onbeperkt films laat kijken, maar de bioscoop verbiedt, dat werkt niet.
Zelfde geldt voor tv verbieden, maar zelf als moeder boer zoekt vrouw iedere week terugkijken via internet.
Wanneer je jongeren verbiedt om op zaterdagavond ergens iets te gaan drinken, maar ouders tot laat visite hebben waarbij het ook erg luidruchtig wordt, zelfde verhaal.
Wanneer moeder zichzelf expres zo vaak mogelijk op zondag bij de zorg laat inroosteren, terwijl de kinderen met vader 2x naar de kerk moeten. Tsja.
Of wat denk je van rokken verplichten, maar op vakantie mag iedereen opeens een broek aan, want dan ziet niemand je toch.

Als je regels stelt = weest consequent en leg het uit m.b.v. de Bijbel. Lukt dat laatste niet, schaf de regel af.

[Luther]

[Kom nu Luther, onder welke steen leef jij, of heb jij kinderen onder de 10?

Twee eronder, twee erboven. En ik heb niet het gevoel dat ik onder een steen leef, maar ik kan het uiteraard mis hebben. Laten anderen maar oordelen.

De basisschoolleeftijd kunnen we allemaal nog heel goed hendelen, maar daarna, dan hoef je echt niet meer aan te komen met een glaasje ranja, een zakje chips en eerbied en stilte vragen, terwijl ze er 2 kerkdiensten (als het meezit) op hebben zitten.

Wat is dit nu toch voor rare redenering. De jongsten gaan tussen de diensten door naar zondagsschool, de oudste houdt erg van lezen. En ja, we proberen met alle lek en gebrek er wel een dag van afzondering van te maken. Dat houdt inderdaad in dat we veel dingen die we doordeweeks wel doen, op zondag nalaten, en tegelijk tijd en ruimte nemen om dieper door te spreken over Gods Woord. Na de morgendienst praten we na over de preek, ieder op eigen niveau. Daarna wordt er gespeeld, gelezen, etc. en ondertussen wordt het eten klaar gemaakt. De maaltijd is feestelijker dan anders. Na het eten gaan er twee naar de zondagsschool, wordt er erg veel gelezen, en ja, soms rollen er ook wat ogen dicht... Maar die zijn zo weer open als de kids terugkomen van zondagschool. Dan hebben we inderdaad chips, hoe raad je het... En ik heb nog geen enkel kind gezien dat zegt: Nou, laat dat maar zitten. Vervolgens gaan we naar de (na)middagdienst. Na de middag/avonddienst maken we broodjes klaar, knakworsten, lekkere frituurhapjes, of iets anders, en doen we Bijbelstudie met een kleurplaat voor de jongste, een verwerking voor de middelste en doordenkvragen voor de oudste twee. Daarna doen we een spel, vaak in twee leeftijdsgroepen. Gisterenavond heeft mijn vrouw met de jongste twee memorie gedaan en ik heb met de oudste twee een pot Stratego gedaan (ik heb twee keer verloren). Vervolgens vertel/lees ik voor de oudste twee uit een boek: de kerkgeschiedenis hebben we doorgenomen, de Christen- en Christinnereis, de Heilige Oorlog. Momenteel nemen we het boekje door 'Mijn Bijbel heeft een rode draad'. Dan is het langzamerhand 21.30, we drinken koffie en de jongsten liggen dan al op bed. Wij gaan lezen, de oudste twee vaak ook, daarna gaan ze naar bed.

Ik heb het even wat uitgebreider uitgetypt, want volgens mij is hier niks wettisch aan, eerlijk gezegd, maar ik kan het mis hebben...

Wij leven hier midden in de wereld en de kerk is aardig mee opgeschoven, dus kan ik dat eilandje niet meer handhaven hoor.

En ik geloof niet in de opdracht om mee te schuiven met de wereld. Misschien moeten we inderdaad wat vaker eiland zijn. Ik sta nergens voor in, zeker niet voor mijn kinderen. Wel hebben ze een machtige God, Die reeds in de doop heeft toegezegd hun God te willen zijn, en Die via de genademiddelen Zich wil laten kennen.

Ik ben al dankbaar voor de zaken die niet plaats vinden en dat mijn volwassen kinderen bepaalde principes hebben overgenomen, maar niet allemaal, zoals ik niet alle principes van mijn ouders heb overgenomen.
Volgens mij gaat dat overal zo, tenminste, als ik zo om me heen kijk in familie- en vriendenkring, zie ik niet anders.
Zelfs de aangetrouwde oggers en gginnedders kwamen er achter dat zij van hun pubers niet meer hetzelfde konden eisen als zijzelf braaf hadden gedaan.

Maar wie spreekt hier over 'eisen' ? Ik zou dat woord nooit willen gebruiken t.a.v. de zondag.

En wees nu eerlijk, soms heb je als ouder toch niet echt een fundamenteel bezwaar?
Maar meer, "omdat we dit nooit deden en het voelt niet goed, of het past niet bij de zondag".
Dat zijn meestal de argumenten (soms naast: omdat ik het zeg)
Nou Luther, met hoogopgeleide adolescenten hoef je hier niet mee aan te komen.
Ik ben vóór: de lijnen openhouden, hen zelf toch principes laten ontwikkelen, ook al komen die niet overeen met de mijne.
Ik ben in een andere tijd opgegroeid, zonder laptop, mobiel en beperkt tv aanbod.
De hervormde en gereformeerde ouders kwamen op veel punten nog overeen met mijn CGK ouders.
Maar nu zelfs de CGK onderling verdeeld is, is er geen houden meer aan en worden soms zelfs de voetbalwedstrijden bijgehouden op de zondagmiddag!
Ouders weten dit niet, of doen alsof ze het niet door hebben. (of liggen op bed)

Je eerste zin is: wees eerlijk, je hebt geen fundamenteel bezwaar. Ik weet niet waar je op doelt, maar hopelijk niet op de laatste zin. Eerlijk gezegd heb ik niet veel boodschap aan de onderlinge verdeeldheid binnen de CGK. Het bijhouden sportwedstrijden op zondag kan ik echter niet verenigen met het 4e gebod en met een leven in de vreze des Heeren, om die oude term maar eens te gebruiken. En natuurlijk ben ik ook voor lijnen open houden; ik heb hier ook een gymnasiast zitten, maar dat wil niet zeggen dat er in liefde geen grenzen getrokken mogen worden.

]Maar ik vind het behoorlijk naïef om te denken dat je met een spelletje en wat lekkers 16/17/18/19/20 jarigen in een stramien kan houden, want dat lukt niet. Wij doen ook vaak een spel op zondagavond, iets wat uitdaging biedt, zoals Trivial Pursuit o.i.d.
Maar daar kun je niet elke zondag mee aankomen.

Wie zegt dat ik dit genoemd heb in het kader van "in een stramien houden". Ik wil helemaal niks in een stramien houden; volgens mij lees je mijn bijdragen met een behoorlijk zwart-gekleurde bril. We hebben hier genoeg spellen staan voor een halfjaar afwisseling; bovendien: de Bijbel is zo rijk, daar kun je jaren lang een gevarieerd programma uit samenstellen voor Bijbelstudie. Eerlijk gezegd vind ik ons vaag maar behoorlijk onder de maat als je leest hoe de puriteinen met hun gezin de zondag inrichtten.

[Luther]

Maar op die leeftijd ervaar je de dood toch ver weg, het is voor die ander, zo is dat nu eenmaal.

Het valt me op dat je vaak dit soort statements maakt, zo van: Er is niks aan te doen, dit is de jeugd, en zo is het en niet anders. Ik weerspreek dat. Het hangt er maar helemaal vanaf hoe je met je kinderen, of je leerlingen over de dood spreekt. En dan blijken achter die grote pubermonden soms hele grote en diepe vragen te liggen.

Maar ze hebben niks aan domweg verbieden, dan krijg je een dochter als Franca T. of Annemarie vH, of zoon als Maarten tH.

Nergens heb ik hier een pleidooi gevoerd voor 'domweg' verbieden. Wat voor kinderen je daarvan krijgt, weet ik niet, maar zoals Curatorium al zegt: Uitleggen als je aangeeft dat je iets liever niet hebt.

Genade is geen erfgoed!

Zie: http://gereformeerdebond.nl/boeken-broc ... aj-mensink

[Terri]

Op een bepaalde leeftijd lijkt het heel stoer en apart om van de nacht de uitgaansavond te maken, maar meestal is dat maar tijdelijk.

Met verdriet moet je die constatering weleens doen, ja. Maar dan vanuit de liefde blijven waarschuwen, lijkt me een betere weg, dan de principes aanpassen aan de praktijk. Hoe vaak lees je niet dat ook jonge mensen sterven. Wie zegt dat het tijdelijke is? Wie zegt dat er daarna nog een andere tijd komt?

Natuurlijk zeg ik hen dat, en ze maken het soms zelfs mee.
Maar op die leeftijd ervaar je de dood toch ver weg, het is voor die ander, zo is dat nu eenmaal.
Maar ze hebben niks aan domweg verbieden, dan krijg je een dochter als Franca T. of Annemarie vH, of zoon als Maarten tH.
Genade is geen erfgoed!
En je kunt je kind beter weerbaar maken tegen allerlei invloeden van buitenaf, want ze komen ook buiten de refoschool met allerlei onverkwikkelijke zaken in aanraking. Ook juist als ze op een refoschool zitten, heb ik ondervonden.
Wat was ik naief zeg, toen mijn oudste in de brugklas zat en mocht logeren bij een klasgenootje.

We moeten oppassen om kritiek te leveren als we elkaar niet echt heel goed kennen, want elk gezin is anders, andere karakters, andere omstandigheden, rationeler of juist gevoeliger, maar het belangrijkste is,dat we worstelen om het behoud van de zielen van onze kinderen.
Niemand zal tevreden achterover leunen als de buitenkant alleen in orde is, toch?

[Pimpelmees]

Na de morgendienst praten we na over de preek, ieder op eigen niveau. Daarna wordt er gespeeld, gelezen, etc. en ondertussen wordt het eten klaar gemaakt. De maaltijd is feestelijker dan anders. Na het eten gaan er twee naar de zondagsschool, wordt er erg veel gelezen, en ja, soms rollen er ook wat ogen dicht... Maar die zijn zo weer open als de kids terugkomen van zondagschool. Dan hebben we inderdaad chips, hoe raad je het... En ik heb nog geen enkel kind gezien dat zegt: Nou, laat dat maar zitten. Vervolgens gaan we naar de (na)middagdienst. Na de middag/avonddienst maken we broodjes klaar, knakworsten, lekkere frituurhapjes, of iets anders, en doen we Bijbelstudie met een kleurplaat voor de jongste, een verwerking voor de middelste en doordenkvragen voor de oudste twee. Daarna doen we een spel, vaak in twee leeftijdsgroepen. Gisterenavond heeft mijn vrouw met de jongste twee memorie gedaan en ik heb met de oudste twee een pot Stratego gedaan (ik heb twee keer verloren). Vervolgens vertel/lees ik voor de oudste twee uit een boek: de kerkgeschiedenis hebben we doorgenomen, de Christen- en Christinnereis, de Heilige Oorlog. Momenteel nemen we het boekje door 'Mijn Bijbel heeft een rode draad'. Dan is het langzamerhand 21.30, we drinken koffie en de jongsten liggen dan al op bed. Wij gaan lezen, de oudste twee vaak ook, daarna gaan ze naar bed.

Wat leuk om een inkijkje te krijgen in huize Luther! Het klinkt als een heel fijne zondag. En blijkbaar kunnen jullie kinderen zoveel onderricht op de zondag ook aan. Dat is mooi om te horen.

[Pimpelmees]

Je kunt ook stellen dat de zondag pas begint als je wakker wordt op zondagmorgen. En eindigt als je maandagmorgen wakker wordt.

In de Bijbel lopen de dagen van zonsondergang tot zonsondergang. In die zin is de "zondag" laten beginnen op zaterdag zonsondergang (en laten eindigen op zondag zonsondergang) geen gekke gedachte.

[Luther]

Na de morgendienst praten we na over de preek, ieder op eigen niveau. Daarna wordt er gespeeld, gelezen, etc. en ondertussen wordt het eten klaar gemaakt. De maaltijd is feestelijker dan anders. Na het eten gaan er twee naar de zondagsschool, wordt er erg veel gelezen, en ja, soms rollen er ook wat ogen dicht... Maar die zijn zo weer open als de kids terugkomen van zondagschool. Dan hebben we inderdaad chips, hoe raad je het... En ik heb nog geen enkel kind gezien dat zegt: Nou, laat dat maar zitten. Vervolgens gaan we naar de (na)middagdienst. Na de middag/avonddienst maken we broodjes klaar, knakworsten, lekkere frituurhapjes, of iets anders, en doen we Bijbelstudie met een kleurplaat voor de jongste, een verwerking voor de middelste en doordenkvragen voor de oudste twee. Daarna doen we een spel, vaak in twee leeftijdsgroepen. Gisterenavond heeft mijn vrouw met de jongste twee memorie gedaan en ik heb met de oudste twee een pot Stratego gedaan (ik heb twee keer verloren). Vervolgens vertel/lees ik voor de oudste twee uit een boek: de kerkgeschiedenis hebben we doorgenomen, de Christen- en Christinnereis, de Heilige Oorlog. Momenteel nemen we het boekje door 'Mijn Bijbel heeft een rode draad'. Dan is het langzamerhand 21.30, we drinken koffie en de jongsten liggen dan al op bed. Wij gaan lezen, de oudste twee vaak ook, daarna gaan ze naar bed.

Wat leuk om een inkijkje te krijgen in huize Luther! Het klinkt als een heel fijne zondag. En blijkbaar kunnen jullie kinderen zoveel onderricht op de zondag ook aan. Dat is mooi om te horen.

Mhh... zoveel... het zijn steeds maar korte momenten.

[Pimpelmees]

Na de morgendienst praten we na over de preek, ieder op eigen niveau. Daarna wordt er gespeeld, gelezen, etc. en ondertussen wordt het eten klaar gemaakt. De maaltijd is feestelijker dan anders. Na het eten gaan er twee naar de zondagsschool, wordt er erg veel gelezen, en ja, soms rollen er ook wat ogen dicht... Maar die zijn zo weer open als de kids terugkomen van zondagschool. Dan hebben we inderdaad chips, hoe raad je het... En ik heb nog geen enkel kind gezien dat zegt: Nou, laat dat maar zitten. Vervolgens gaan we naar de (na)middagdienst. Na de middag/avonddienst maken we broodjes klaar, knakworsten, lekkere frituurhapjes, of iets anders, en doen we Bijbelstudie met een kleurplaat voor de jongste, een verwerking voor de middelste en doordenkvragen voor de oudste twee. Daarna doen we een spel, vaak in twee leeftijdsgroepen. Gisterenavond heeft mijn vrouw met de jongste twee memorie gedaan en ik heb met de oudste twee een pot Stratego gedaan (ik heb twee keer verloren). Vervolgens vertel/lees ik voor de oudste twee uit een boek: de kerkgeschiedenis hebben we doorgenomen, de Christen- en Christinnereis, de Heilige Oorlog. Momenteel nemen we het boekje door 'Mijn Bijbel heeft een rode draad'. Dan is het langzamerhand 21.30, we drinken koffie en de jongsten liggen dan al op bed. Wij gaan lezen, de oudste twee vaak ook, daarna gaan ze naar bed.

Wat leuk om een inkijkje te krijgen in huize Luther! Het klinkt als een heel fijne zondag. En blijkbaar kunnen jullie kinderen zoveel onderricht op de zondag ook aan. Dat is mooi om te horen.

Mhh... zoveel... het zijn steeds maar korte momenten.

Al zijn het maar korte momenten, ik vind het toch mooi om te horen dat een dergelijk ritme van de zondag nog goed mogelijk is met de huidige jeugd.

[Luther]

Al zijn het maar korte momenten, ik vind het toch mooi om te horen dat een dergelijk ritme van de zondag nog goed mogelijk is met de huidige jeugd.

Jong beginnen! Er wordt veel gefoetert en negatief gedaan tegen de jeugd, maar dat is helemaal niet nodig. In de klas merk ik ook dat men best bereid is om mee te doen aan een bijbelstudie. En echt: er leven bakken met vragen.

[DDD]

Ik ben het met zowel Mara als Luther eens. Er kan veel, met liefde en met geduldige kinderen. Maar alle mensen zijn anders. Laten we maar niet te snel oordelen over ouders die wat zelfstandiger functionerende kinderen hebben. En tussen 14 en 20 vinden soms in het oog springende ontwikkelingen plaats...

[Vorst]

Na de morgendienst praten we na over de preek, ieder op eigen niveau. Daarna wordt er gespeeld, gelezen, etc. en ondertussen wordt het eten klaar gemaakt. De maaltijd is feestelijker dan anders. Na het eten gaan er twee naar de zondagsschool, wordt er erg veel gelezen, en ja, soms rollen er ook wat ogen dicht... Maar die zijn zo weer open als de kids terugkomen van zondagschool. Dan hebben we inderdaad chips, hoe raad je het... En ik heb nog geen enkel kind gezien dat zegt: Nou, laat dat maar zitten. Vervolgens gaan we naar de (na)middagdienst. Na de middag/avonddienst maken we broodjes klaar, knakworsten, lekkere frituurhapjes, of iets anders, en doen we Bijbelstudie met een kleurplaat voor de jongste, een verwerking voor de middelste en doordenkvragen voor de oudste twee. Daarna doen we een spel, vaak in twee leeftijdsgroepen. Gisterenavond heeft mijn vrouw met de jongste twee memorie gedaan en ik heb met de oudste twee een pot Stratego gedaan (ik heb twee keer verloren). Vervolgens vertel/lees ik voor de oudste twee uit een boek: de kerkgeschiedenis hebben we doorgenomen, de Christen- en Christinnereis, de Heilige Oorlog. Momenteel nemen we het boekje door 'Mijn Bijbel heeft een rode draad'. Dan is het langzamerhand 21.30, we drinken koffie en de jongsten liggen dan al op bed. Wij gaan lezen, de oudste twee vaak ook, daarna gaan ze naar bed.

Wat leuk om een inkijkje te krijgen in huize Luther! Het klinkt als een heel fijne zondag. En blijkbaar kunnen jullie kinderen zoveel onderricht op de zondag ook aan. Dat is mooi om te horen.

Mhh... zoveel... het zijn steeds maar korte momenten.

Nou, ik vind het toch best opvallend. Dat bedoel ik neutraal, overigens, dus niet als kritiek maar ook niet als iets positiefs. Van mezelf weet ik dat ik dergelijke zondagbestedingen afschuwelijk vond: twee keer naar een kerkdienst waar je je tijd uit zat en tussendoor ook nog naar zondagschool. Ik vond er weinig 'rustdag' aan .

[Mara]

Op een bepaalde leeftijd lijkt het heel stoer en apart om van de nacht de uitgaansavond te maken, maar meestal is dat maar tijdelijk.

Met verdriet moet je die constatering weleens doen, ja. Maar dan vanuit de liefde blijven waarschuwen, lijkt me een betere weg, dan de principes aanpassen aan de praktijk. Hoe vaak lees je niet dat ook jonge mensen sterven. Wie zegt dat het tijdelijke is? Wie zegt dat er daarna nog een andere tijd komt?

Natuurlijk zeg ik hen dat, en ze maken het soms zelfs mee.
Maar op die leeftijd ervaar je de dood toch ver weg, het is voor die ander, zo is dat nu eenmaal.
Maar ze hebben niks aan domweg verbieden, dan krijg je een dochter als Franca T. of Annemarie vH, of zoon als Maarten tH.
Genade is geen erfgoed!
En je kunt je kind beter weerbaar maken tegen allerlei invloeden van buitenaf, want ze komen ook buiten de refoschool met allerlei onverkwikkelijke zaken in aanraking. Ook juist als ze op een refoschool zitten, heb ik ondervonden.
Wat was ik naief zeg, toen mijn oudste in de brugklas zat en mocht logeren bij een klasgenootje.

We moeten oppassen om kritiek te leveren als we elkaar niet echt heel goed kennen, want elk gezin is anders, andere karakters, andere omstandigheden, rationeler of juist gevoeliger, maar het belangrijkste is,dat we worstelen om het behoud van de zielen van onze kinderen.
Niemand zal tevreden achterover leunen als de buitenkant alleen in orde is, toch?

Nee natuurlijk niet.
Ik zou ook een mooi beeld kunnen schetsen, maar dan zou ik jokken.
Ik bedoel het meer als bemoediging naar anderen, die ook met bepaalde dingen worstelen, waar het niet allemaal volgens de regels gaat.
Je kunt er van alles aan doen, heel goede positieve bedoelingen hebben, maar toch lukt het niet.
En als je dan eerlijk naar elkaar kunt zijn, doet dat meer dan een bepaald beeld op proberen te houden.
Dat vrolijke volgzame kind in groep 8 kan in de derde van het middelbare opeens heel weerbarstig en dwars worden.
Bij een oudste denk je dan dat het allemaal vergeefse moeite was, het misschien niet meer goed komt.
Maar dat hoeft helemaal niet, het kan een periode zijn van afzetten tegen van alles en nog wat.
Maar ik vind het behoorlijk naief door te denken dat je met een zakje chips, een spelletje en goede bedoelingen ALLE kinderen in het gareel kan houden.
De praktijk wijst wel anders uit!

[Luther]

Nou, ik vind het toch best opvallend. Dat bedoel ik neutraal, overigens, dus niet als kritiek maar ook niet als iets positiefs. Van mezelf weet ik dat ik dergelijke zondagbestedingen afschuwelijk vond: twee keer naar een kerkdienst waar je je tijd uit zat en tussendoor ook nog naar zondagschool. Ik vond er weinig 'rustdag' aan .

Oh, maar ik wil je gelijk gerust stellen: bij ons hebben ze ook lang niet altijd zin hoor om naar zondagsschool of kerk te gaan.

[Luther]

Maar ik vind het behoorlijk naief door te denken dat je met een zakje chips, een spelletje en goede bedoelingen ALLE kinderen in het gareel kan houden.
De praktijk wijst wel anders uit!

Maar beweert dat hier dan?
Ik heb dat in elk geval niet willen zeggen. En ik maak me geen illusies; het kan over een paar jaar weer anders zijn. Maar ik ben me wel zeer bewust van het feit dat de eerste tien jaar van de opvoeding veel belangrijker zijn dan soms wordt gezegd.