JolandaOudshoorn schreef:

MarthaMartha schreef:

Gian schreef:

MarthaMartha schreef:... het heel apart is om met een laptop op de bank te hangen terwijl demo het eten klaarmaakt? het begint heerlijk te ruiken en ik hoef er niks aan te doen...

Leuk hé om dit even mede te delen?

ja, het is apart, ik heb járen zelf gekookt en dan is het even wennen als je kunt gaan zitten terwijl een ander nog bezig is..... (martha hé...)

Geniet ervan meid!!

Moni schreef:... vreugde en verdriet heel dichtbij elkaar liggen
... er hier een bietenoptocht is, dus muziekkorps door het dorp gaat
... we net een telefoontje kregen dat onze opa overleden is en dat dat heel tegenstrijdig voelt.
... mijn opa wel al 88 was, maar toch....

Moni schreef:... vreugde en verdriet heel dichtbij elkaar liggen
... er hier een bietenoptocht is, dus muziekkorps door het dorp gaat
... we net een telefoontje kregen dat onze opa overleden is en dat dat heel tegenstrijdig voelt.
... mijn opa wel al 88 was, maar toch....

MarthaMartha schreef:

Moni schreef:... vreugde en verdriet heel dichtbij elkaar liggen
... er hier een bietenoptocht is, dus muziekkorps door het dorp gaat
... we net een telefoontje kregen dat onze opa overleden is en dat dat heel tegenstrijdig voelt.
... mijn opa wel al 88 was, maar toch....

sterkte moni!

JolandaOudshoorn schreef:

Moni schreef:

Lassie schreef:
Ik bel echt super weinig met mijn fam. Meestal ben ik degene die dan een telefoontje pleeg. Of er moet iets geboren zijn.

Alleen als er iets speciaals is (toen we gingen trouwen heb ik de fam. gebeld).

Verjaardagen worden ook weinig bezocht.

... dat een verandering in de maatschappij is waar ik veel moeite mee heb.
... men tegenwoordig zo ik gericht is en weinig tijd voor anderen heeft.
... ik dan ook echt nog niet aan mijn verjaardag moet denken..... straks komen er zo weinig dat het de moeite niet is om het te houden.

Ik dit helemaal niet herken. Onze families wonen behoorlijk verspreid in het land (tot in belgie aan toe) maar ik kan wel zeggen dat we een hechte band hebben. Wat natuurlijk ook wel eens mond op meningsverschillen, maar dat hoort erbij en zolang je elkaar recht in de ogen kan blijven kijken, is er niets aan de hand. En nee, we bezoeken niet alle verjaardagen, gaan niet wekelijks bij elkaar op bezoek en hangen ook niet elke dag aan de telefoon. Maar de onderlinge verhoudingen zijn goe en de band is stevig!
Misschien komt het ook wel omdat ik een dorp woon, in een vrij christelijk dorp, waar sociale controle nog een functie heeft. Maar ik heb meer dan genoeg mensen die tijd vrijmaken voor anderen.
Ik besef wel, dat ik in een bijzondere bevoorrechte positie zit, gezien de regelmatige postings die op RF wordt gezet waar wordt beschreven dat er steeds minder omzien naar elkaar is. En ik ben dan ook erg dankbaar dat ik zo gezegend ben met lieve families, vrienden, buren, kennissen en gemeenteleden. En Refoforummers niet te vergeten

vlinder schreef:Mijn ervaring is dat als je zelf investeerd in mensen, je meestal veel terug krijgt. Niet voor niets is er een spreekwoord: wie goed doet, goed ontmoed.

Zita schreef:

vlinder schreef:Mijn ervaring is dat als je zelf investeerd in mensen, je meestal veel terug krijgt. Niet voor niets is er een spreekwoord: wie goed doet, goed ontmoed.

...wat overigens niet wil zeggen dat eenzaamheid (of (familie)relaties die anders lopen dan je zelf zou willen) altijd je eigen schuld zijn. In sommige relaties kun je investeren tot je een ons weegt, en nooit resultaat van je inspanningen zien.

Zita schreef:

vlinder schreef:Mijn ervaring is dat als je zelf investeerd in mensen, je meestal veel terug krijgt. Niet voor niets is er een spreekwoord: wie goed doet, goed ontmoed.

...wat overigens niet wil zeggen dat eenzaamheid (of (familie)relaties die anders lopen dan je zelf zou willen) altijd je eigen schuld zijn. In sommige relaties kun je investeren tot je een ons weegt, en nooit resultaat van je inspanningen zien.

Moni schreef:... ik de mensen bedank voor hun goede wensen.
... ik tegen de komende dagen als een berg op zie