DDD schreef: ↑Gisteren, 22:34 Ik kan dat ook niet volgen. Maar dat geeft nog geen reden om daar zulke schandelijke dingen over te zeggen, alsof de leer van de veronderstelde wedergeboorte niet gereformeerd zou zijn. Want dat is natuurlijk geheel en al de zaken omdraaien.

De leer van de veronderstelde wedergeboorte is minstens even gereformeerd als de overtuigingen van dr. Steenblok.

Wat gereformeerd is staat in de belijdenissen. Alles wat daarvan afwijkt (Steenblok of zelfs uitspraken van Ursinus) is dat niet.

De veronderstelde wedergeboorte is niet gereformeerd. Vraag maar aan alle mensen buiten de gereformeerde kerken (vrijgemaakt).

Ik lees van dr. J.J. van der Schuit:
Het zou niet alleen met de bedoeling van Ursinus zelf maar met heel de Gereformeerde leer in directen strijd zijn, wanneer men hierin ging lezen dat Ursinus leerde, alle bondskinderen zijn geloovigen en wedergeborenen of moeten daarvoor gehouden worden.
Ik zeg niet, dat men deze leer niet uit deze passage in zijn schatboek zou kunnen halen. Wanneer men uit 't oog verliest, dat Ursinus opponeert tegen de wederdoopers, die de kinderen des verbonds met Heidenkinderen gelijk stellen, die alle genade der wederbaring in 't kind miskennen, dan kan men triumfantelijk zeggen, ziet ge wel; ook Ursinus leerde de veronderstelde wedergeboorte, want hij zegt, dat men de kinderen niet voor ongeloovigen moet houden, en dat de kleine kinderen in de gemeente „voor geloovigen gedoopt worden”. Ja werkelijk, dat schrijft Ursinus, en nochtans vermeen ik hem onrecht aan te doen, door hem te plaatsen aan de zijde van hen, die de leer der veronderstelde wedergeboorte aanhangen. Wie oppervlakkig leest en oordeelt, zal uitroepen „maar het staat er toch, het staat er toch”. Op dezelfde manier kan ik beweren, dat Jacobus de rechtvaardigmaking niet uit het geloof maar uit de werken leerde, want hij zegt: „Abraham, onze vader, is hij niet uit de werken gerechtvaardigd? (Jac. 2 : 21). Ziet gij dan nu, dat een mensch uit de werken gerechtvaardigd wordt? (vers 24). En desgelijks Rachab, de hoer, is zij niet uit de werken gerechtvaardigd” (vers 25). Ook hier kan de oppervlakkigheid ons parten spelen, die zegt: „het staat er toch, het staat er toch, uit de werken gerechtvaardigd”.
Maar het is eisch van goede Schriftverklaring, ja van elke verklaring van iemands woorden, dat men vooral het oogmerk des schrijvers niet verwaarloost. En dan wil Jacobus aantoonen geen rechtvaardiging des zondaars zonder levens-vruchten en dan willen Ursinus en al de dogmatici uit den bloeitijd der Gereformeerde theologie betoogen, geen verwerping van den kinderdoop, omdat er geen geloof aanwezig kan zijn, want de kinderen kunnen bezitten de hebbelijkheid of het beginsel des geloofs. Wie iets meer in hunne sterke uitdrukkingen zoekt, doet onze Gereformeerde theologen onrecht aan.

En toch...ik weet niet of dr. Van der Schuit dit goed leest.

Nee, hij leest dit naar mijn idee niet goed. Hij vraagt terecht aandacht voor de andere kanten van het spreken van Ursinus, maar goed, die andere kanten vind je ook bij dr. Kuyper. Maar hij is in ieder geval nog fatsoenlijker dan ds. Kersten. Die is op dit punt geheel in zonden gevallen, helaas.

Je kunt ook gewoon vaststellen dat sommige standpunten van vooraanstaande gereformeerde theologen wat jou betreft niet de goede formule zijn om zowel het verbond als de eigen verantwoordelijkheid van de mens recht te doen.

Het is niet zo dat Ursinus helemaal niet wist dat er ook gedoopten zijn die ongelovig zijn. Vandaar de veronderstelling. Maar dopen op grond van verwacht geloof is niet ongereformeerd. Het zou onzin zijn om dat te beweren.

Refojongere schreef: ↑Gisteren, 23:16

DDD schreef: ↑Gisteren, 22:34 Ik kan dat ook niet volgen. Maar dat geeft nog geen reden om daar zulke schandelijke dingen over te zeggen, alsof de leer van de veronderstelde wedergeboorte niet gereformeerd zou zijn. Want dat is natuurlijk geheel en al de zaken omdraaien.

De leer van de veronderstelde wedergeboorte is minstens even gereformeerd als de overtuigingen van dr. Steenblok.

Wat gereformeerd is staat in de belijdenissen. Alles wat daarvan afwijkt (Steenblok of zelfs uitspraken van Ursinus) is dat niet.

De veronderstelde wedergeboorte is niet gereformeerd. Vraag maar aan alle mensen buiten de gereformeerde kerken (vrijgemaakt).

Ursinus is een van de opstellers van onze geloofsbelijdenis, namelijk van de Heidelbergse Catechismus.

Wat jij schrijft, is gewoon feitelijk niet waar. De veronderstelde wedergeboorte is een lijn in de hele gereformeerde theologie. Ook Wilhelmus a Brakel leerde iets dergelijks.

Ik begrijp niet dat je dat niet inziet. Het is eenvoudig in de Redelijke Godsdienst te lezen en je kunt het ook gewoon in secundaire bronnen vinden.

DDD schreef: ↑Gisteren, 23:21 Je kunt ook gewoon vaststellen dat sommige standpunten van vooraanstaande gereformeerde theologen wat jou betreft niet de goede formule zijn om zowel het verbond als de eigen verantwoordelijkheid van de mens recht te doen.

Het is niet zo dat Ursinus helemaal niet wist dat er ook gedoopten zijn die ongelovig zijn. Vandaar de veronderstelling. Maar dopen op grond van verwacht geloof is niet ongereformeerd. Het zou onzin zijn om dat te beweren.

In lees dat allemaal niet terug in de belijdenis of bij Calvijn. Je doopt niet op grond van (verwacht) geloof, maar op grond van het verbond, waar geloof de belofte is.

Ursinus is een van de opstellers van onze geloofsbelijdenis, namelijk van de Heidelbergse Catechismus.

Wat jij schrijft, is gewoon feitelijk niet waar. De veronderstelde wedergeboorte is een lijn in de hele gereformeerde theologie. Ook Wilhelmus a Brakel leerde iets dergelijks.

Ik begrijp niet dat je dat niet inziet. Het is eenvoudig in de Redelijke Godsdienst te lezen en je kunt het ook gewoon in secundaire bronnen vinden.

Dat Ursinus de HC mede opstelde maakt hem nog niet gereformeerd in alles wat hij zegt. Overigens is de passage over de veronderstelde wedergeboorte van Bastingius.

En dat je beweert dat Brakel de wedergeboorte verondersteld is evident onjuist.

Lees 39,26,8:
XXVI. 8. Het formulier van de doop vraagt de ouders en de getuigen: Of ze niet bekennen, dat hun kinderen in Christus geheiligd zijn, en daarom als lidmaten van zijn gemeente behoren gedoopt te wezen? Om deze vraag wel te verstaan, zo merkt: (a) dat het formulier spreekt tot bondgenoten, en van hun kinderen. (b) Geheiligd zijn, wil niet zeggen, dat de kinderen nu in waarheid het beginsel van het geloof, van de wedergeboorte, en heiligmaking deelachtig zijn;

Ik zie niet in op welke manier het citaat een veronderstelde wedergeboorte tegenspreekt. Wat je citeert, had Kuyper -denk ik, daar ben ik wat minder in thuis- ook kunnen schrijven.

Ik heb er nog eens goed over nagedacht en denk dat dit de bijbelse visie is.

Eerst citaten uit Bijbel.

Ik zal Mijn verbond oprichten tussen Mij en u, en uw nageslacht na u, in hun geslachten, tot een eeuwig verbond, om u tot een God te zijn en uw nageslacht na u (Genesis 18:19).

Want u komt de belofte toe, en uw kinderen, en allen die daar verre zijn, zovelen als de Heere onze God ertoe roepen zal (Handelingen 2:39).

Laat de kinderkens tot Mij komen… want derzulken is het Koninkrijk Gods (Markus 10:14).

Je ziet hier duidelijk dat God het genadeverbond opricht met de gelovigen en zijn kinderen. Dus God treed met de kinderen in het verbond, en als teken daarvan worden we dus gedoopt. Je krijgt dus het evangelie persoonlijk aangeboden en hebt zelfs een bewijs van de doop dat God jou bedoelt. Hij biedt zijn genade dus heel persoonlijk aan en Hij neemt je op in Zijn genadeverbond. En de Kerk doopt in geloof op deze beloften hun kinderen. God is immers een waarmaker van Zijn Woord.

In de praktijk kan het dus voorkomen dat iemand het evangelie verwerpt, dan zijn zulke kinderen verbondsbrekers. Ze willen niet tot God komen en dragen daarom hun eigen zonden en het verbreken van het verbond verzwaard hun zonden. Het oordeel zal namelijk voor Sodom verdragelijker zijn dan voor Samaria.

In de praktijk kan het voorkomen dat iemand het evangelie aanneemt. Dit zorgt er voor dat de beloften in vervulling gaan. Iemand heeft dan niet alleen de beloften, maar heeft ook het bezit van de beloofde zaak. Het geloof wordt natuurlijk veroorzaakt door het werk van de Heilige Geest, maar dat ziet hij niet aan de voorkant van het geloven maar leert Hij aan de achterkant van het geloven. Het geloof is niet uit Hemzelf, maar God heeft dit door het evangelie in zijn hart uitgewerkt.

Cruciaal is dus hoe wij met het genadeverbond omgaan: gelovig of ongelovig. Je kunt dus van alles en nog wat uitpluizen hoe het precies zit, maar ik denk dat de sleutel van he begrijpen ons geloof is. Als wij het genadeverbond geloven, dan ontvangen wij ook alles wat daarin zit. Het is dan helder. Als wij het niet geloven is het onduidelijk en begrijpen wij het verbond ook niet echt. Nu moet je dit niet zo opvatten dat ik bedoel dat het genadeverbond afhankelijk is van ons geloof (want ik geloof ook dat God dat ook weer belooft in Zijn genade verbond), maar wel het begrijpen ervan is afhankelijk van ons geloof (zonder geloof kun je de zegen en rust niet ervaren).

Ik denk dat dat helemaal klopt en dat je voor een verdere verklaring ook nog kunt kijken naar de verkiezing door God.

Maar ik heb er wel een beetje een probleem mee dat je iets andere verklaringsmodellen van de spanning tussen de belofte en het soms niet vervuld worden daarvan zo nadrukkelijk afwijst.

Ik heb twee vragen, de eerste is dat ik er vandaag achter kwam dat ook de christenen die voor volwassendoop waren vroeger (vanaf pakweg 400)
tot 1630/40 vrijwel zonder uitzondering gedoopt werden door begieting niet door onderdompeling.
Terwijl nu (sinds 1630) Doop door onderdompeling een must is. Hoe gaan zij daarmee om?

Die vele aanwijzingen komen uit beschrijvingen, doopfonds waarin mensen onmogelijk ondergedompeld in kunnen worden, beschrijvingen van doopdiensten waarin dopelingen begoten werden met een kruikje water....geschriften.


Tweede vraag is, wat zegt 1 Korinthe 10 vers 1-6 ons over de Doop?

1 Korinthe 10:1 En ik wil niet, broeders, dat u er geen weet van hebt dat onze vaderen allen onder de wolk waren en allen door de zee zijn gegaan,
2. en dat allen in Mozes gedoopt zijn in de wolk en in de zee,
3. en allen hetzelfde geestelijke voedsel gegeten hebben,
4. en allen dezelfde geestelijke drank gedronken hebben. Zij dronken namelijk uit een geestelijke rots, die hen volgde; en die rots was Christus.
5. Maar in de meesten van hen heeft God geen welgevallen gehad, want zij zijn neergeveld in de woestijn.
6. En deze dingen zijn gebeurd als voorbeelden voor ons, opdat wij niet zouden verlangen naar kwade dingen, zoals ook zij verlangd hebben.

Johann Gottfried Walther schreef: ↑Vandaag, 07:58 Ik heb twee vragen, de eerste is dat ik er vandaag achter kwam dat ook de christenen die voor volwassendoop waren vroeger (vanaf pakweg 400)
tot 1630/40 vrijwel zonder uitzondering gedoopt werden door begieting niet door onderdompeling.
Terwijl nu (sinds 1630) Doop door onderdompeling een must is. Hoe gaan zij daarmee om?

Die vele aanwijzingen komen uit beschrijvingen, doopfonds waarin mensen onmogelijk ondergedompeld in kunnen worden, beschrijvingen van doopdiensten waarin dopelingen begoten werden met een kruikje water....geschriften.

Persoonlijk denk ik dat daar geen halszaak van gemaakt moet worden. Het gaat om de symboliek van het water. Dr. Ouweneel heeft daar ook iets over gezegd (zie artikel RD).

Tweede vraag is, wat zegt 1 Korinthe 10 vers 1-6 ons over de Doop?

1 Korinthe 10:1 En ik wil niet, broeders, dat u er geen weet van hebt dat onze vaderen allen onder de wolk waren en allen door de zee zijn gegaan,
2. en dat allen in Mozes gedoopt zijn in de wolk en in de zee,
3. en allen hetzelfde geestelijke voedsel gegeten hebben,
4. en allen dezelfde geestelijke drank gedronken hebben. Zij dronken namelijk uit een geestelijke rots, die hen volgde; en die rots was Christus.
5. Maar in de meesten van hen heeft God geen welgevallen gehad, want zij zijn neergeveld in de woestijn.
6. En deze dingen zijn gebeurd als voorbeelden voor ons, opdat wij niet zouden verlangen naar kwade dingen, zoals ook zij verlangd hebben.

Ik denk dat we hier niet meer uit moeten halen dan het gegeven dat je uiterlijk een christen kunt zijn (deelhebben aan de sacramenten), terwijl je ten diepste toch een ongelovige bent. Zie de kantt. bij Hebr. 10:29, waar wordt gesproken over het 'bloed des testaments', waardoor iemand 'geheiligd' was: "Namelijk uitwendiglijk, ten aanzien van zijn voorgaande professie of belijdenis, aangaande het gehoor des Goddelijken Woords, gebruik der heilige sacramenten, en afscheiding van andere gemene mensen, namelijk Joden en heidenen. Hoewel de zodanige de ware wedergeboorte niet deelachtig was, gelijk Johannes getuigt, 1 Joh. 2:19, en gelijk zulken, 2 Petr. 2:22, nog evenwel honden en zeugen worden genaamd, al waren zij schoon van hun uitwendig slijk gewassen, en hadden zij de onreinheid van afgoderij en andere onheiligheden verlaten."

De Rijssenaar schreef: ↑Vandaag, 00:19 Ik heb er nog eens goed over nagedacht en denk dat dit de bijbelse visie is.

Eerst citaten uit Bijbel.

Ik zal Mijn verbond oprichten tussen Mij en u, en uw nageslacht na u, in hun geslachten, tot een eeuwig verbond, om u tot een God te zijn en uw nageslacht na u (Genesis 18:19).

Want u komt de belofte toe, en uw kinderen, en allen die daar verre zijn, zovelen als de Heere onze God ertoe roepen zal (Handelingen 2:39).

Laat de kinderkens tot Mij komen… want derzulken is het Koninkrijk Gods (Markus 10:14).

Je ziet hier duidelijk dat God het genadeverbond opricht met de gelovigen en zijn kinderen. Dus God treed met de kinderen in het verbond, en als teken daarvan worden we dus gedoopt. Je krijgt dus het evangelie persoonlijk aangeboden en hebt zelfs een bewijs van de doop dat God jou bedoelt. Hij biedt zijn genade dus heel persoonlijk aan en Hij neemt je op in Zijn genadeverbond. En de Kerk doopt in geloof op deze beloften hun kinderen. God is immers een waarmaker van Zijn Woord.

In de praktijk kan het dus voorkomen dat iemand het evangelie verwerpt, dan zijn zulke kinderen verbondsbrekers. Ze willen niet tot God komen en dragen daarom hun eigen zonden en het verbreken van het verbond verzwaard hun zonden. Het oordeel zal namelijk voor Sodom verdragelijker zijn dan voor Samaria.

In de praktijk kan het voorkomen dat iemand het evangelie aanneemt. Dit zorgt er voor dat de beloften in vervulling gaan. Iemand heeft dan niet alleen de beloften, maar heeft ook het bezit van de beloofde zaak. Het geloof wordt natuurlijk veroorzaakt door het werk van de Heilige Geest, maar dat ziet hij niet aan de voorkant van het geloven maar leert Hij aan de achterkant van het geloven. Het geloof is niet uit Hemzelf, maar God heeft dit door het evangelie in zijn hart uitgewerkt.

Cruciaal is dus hoe wij met het genadeverbond omgaan: gelovig of ongelovig. Je kunt dus van alles en nog wat uitpluizen hoe het precies zit, maar ik denk dat de sleutel van he begrijpen ons geloof is. Als wij het genadeverbond geloven, dan ontvangen wij ook alles wat daarin zit. Het is dan helder. Als wij het niet geloven is het onduidelijk en begrijpen wij het verbond ook niet echt. Nu moet je dit niet zo opvatten dat ik bedoel dat het genadeverbond afhankelijk is van ons geloof (want ik geloof ook dat God dat ook weer belooft in Zijn genade verbond), maar wel het begrijpen ervan is afhankelijk van ons geloof (zonder geloof kun je de zegen en rust niet ervaren).

Zou je van het rood gemarkeerde (hier boven) ook citaten uit Bijbel kunnen geven.

Zou je mij ook uit de Bijbel kunnen verklaren wat er staat in Handelingen 2:38–39 (...) Bekeert u, en een iegelijk van u worde gedoopt in den Naam van Jezus Christus, tot vergeving der zonden; en gij zult de gave des Heiligen Geestes ontvangen.
39 Want u komt de belofte toe, en uw kinderen, en allen, die daar verre zijn, zo velen als er de Heere, onze God, toe roepen zal.

Michaels schreef: ↑Vandaag, 10:17

De Rijssenaar schreef: ↑Vandaag, 00:19 Ik heb er nog eens goed over nagedacht en denk dat dit de bijbelse visie is.

Eerst citaten uit Bijbel.

Ik zal Mijn verbond oprichten tussen Mij en u, en uw nageslacht na u, in hun geslachten, tot een eeuwig verbond, om u tot een God te zijn en uw nageslacht na u (Genesis 18:19).

Want u komt de belofte toe, en uw kinderen, en allen die daar verre zijn, zovelen als de Heere onze God ertoe roepen zal (Handelingen 2:39).

Laat de kinderkens tot Mij komen… want derzulken is het Koninkrijk Gods (Markus 10:14).

Je ziet hier duidelijk dat God het genadeverbond opricht met de gelovigen en zijn kinderen. Dus God treed met de kinderen in het verbond, en als teken daarvan worden we dus gedoopt. Je krijgt dus het evangelie persoonlijk aangeboden en hebt zelfs een bewijs van de doop dat God jou bedoelt. Hij biedt zijn genade dus heel persoonlijk aan en Hij neemt je op in Zijn genadeverbond. En de Kerk doopt in geloof op deze beloften hun kinderen. God is immers een waarmaker van Zijn Woord.

In de praktijk kan het dus voorkomen dat iemand het evangelie verwerpt, dan zijn zulke kinderen verbondsbrekers. Ze willen niet tot God komen en dragen daarom hun eigen zonden en het verbreken van het verbond verzwaard hun zonden. Het oordeel zal namelijk voor Sodom verdragelijker zijn dan voor Samaria.

In de praktijk kan het voorkomen dat iemand het evangelie aanneemt. Dit zorgt er voor dat de beloften in vervulling gaan. Iemand heeft dan niet alleen de beloften, maar heeft ook het bezit van de beloofde zaak. Het geloof wordt natuurlijk veroorzaakt door het werk van de Heilige Geest, maar dat ziet hij niet aan de voorkant van het geloven maar leert Hij aan de achterkant van het geloven. Het geloof is niet uit Hemzelf, maar God heeft dit door het evangelie in zijn hart uitgewerkt.

Cruciaal is dus hoe wij met het genadeverbond omgaan: gelovig of ongelovig. Je kunt dus van alles en nog wat uitpluizen hoe het precies zit, maar ik denk dat de sleutel van he begrijpen ons geloof is. Als wij het genadeverbond geloven, dan ontvangen wij ook alles wat daarin zit. Het is dan helder. Als wij het niet geloven is het onduidelijk en begrijpen wij het verbond ook niet echt. Nu moet je dit niet zo opvatten dat ik bedoel dat het genadeverbond afhankelijk is van ons geloof (want ik geloof ook dat God dat ook weer belooft in Zijn genade verbond), maar wel het begrijpen ervan is afhankelijk van ons geloof (zonder geloof kun je de zegen en rust niet ervaren).

Zou je van het rood gemarkeerde (hier boven) ook citaten uit Bijbel kunnen geven.

Zou je mij ook uit de Bijbel kunnen verklaren wat er staat in Handelingen 2:38–39 (...) Bekeert u, en een iegelijk van u worde gedoopt in den Naam van Jezus Christus, tot vergeving der zonden; en gij zult de gave des Heiligen Geestes ontvangen.
39 Want u komt de belofte toe, en uw kinderen, en allen, die daar verre zijn, zo velen als er de Heere, onze God, toe roepen zal.

Hier zijn de citaten uit Genesis 17:7, 10–11:
“En Ik zal Mijn verbond oprichten tussen Mij en u, en uw nageslacht na u (…) tot een eeuwig verbond.”
“Dit is Mijn verbond (…) dat gij houden zult: al wat mannelijk is zal u besneden worden (…) en dat zal tot een teken van het verbond zijn.”

Hier de uitleg van SV kanttekeningen: Namelijk niet alleen de gaven des Heiligen Geestes die allen gelovigen gemeen en ter zaligheid nodig zijn, maar ook deze extraordinaire gaven die wij nu ontvangen hebben, want deze werden toen ook aan andere gelovigen medegedeeld, tot verbreiding en bevestiging des Evangelies, Hand. 8:17; 19:6.

De Rijssenaar schreef: ↑Vandaag, 11:56

Michaels schreef: ↑Vandaag, 10:17

De Rijssenaar schreef: ↑Vandaag, 00:19 Ik heb er nog eens goed over nagedacht en denk dat dit de bijbelse visie is.

Eerst citaten uit Bijbel.

Ik zal Mijn verbond oprichten tussen Mij en u, en uw nageslacht na u, in hun geslachten, tot een eeuwig verbond, om u tot een God te zijn en uw nageslacht na u (Genesis 18:19).

Want u komt de belofte toe, en uw kinderen, en allen die daar verre zijn, zovelen als de Heere onze God ertoe roepen zal (Handelingen 2:39).

Laat de kinderkens tot Mij komen… want derzulken is het Koninkrijk Gods (Markus 10:14).

Je ziet hier duidelijk dat God het genadeverbond opricht met de gelovigen en zijn kinderen. Dus God treed met de kinderen in het verbond, en als teken daarvan worden we dus gedoopt. Je krijgt dus het evangelie persoonlijk aangeboden en hebt zelfs een bewijs van de doop dat God jou bedoelt. Hij biedt zijn genade dus heel persoonlijk aan en Hij neemt je op in Zijn genadeverbond. En de Kerk doopt in geloof op deze beloften hun kinderen. God is immers een waarmaker van Zijn Woord.

In de praktijk kan het dus voorkomen dat iemand het evangelie verwerpt, dan zijn zulke kinderen verbondsbrekers. Ze willen niet tot God komen en dragen daarom hun eigen zonden en het verbreken van het verbond verzwaard hun zonden. Het oordeel zal namelijk voor Sodom verdragelijker zijn dan voor Samaria.

In de praktijk kan het voorkomen dat iemand het evangelie aanneemt. Dit zorgt er voor dat de beloften in vervulling gaan. Iemand heeft dan niet alleen de beloften, maar heeft ook het bezit van de beloofde zaak. Het geloof wordt natuurlijk veroorzaakt door het werk van de Heilige Geest, maar dat ziet hij niet aan de voorkant van het geloven maar leert Hij aan de achterkant van het geloven. Het geloof is niet uit Hemzelf, maar God heeft dit door het evangelie in zijn hart uitgewerkt.

Cruciaal is dus hoe wij met het genadeverbond omgaan: gelovig of ongelovig. Je kunt dus van alles en nog wat uitpluizen hoe het precies zit, maar ik denk dat de sleutel van he begrijpen ons geloof is. Als wij het genadeverbond geloven, dan ontvangen wij ook alles wat daarin zit. Het is dan helder. Als wij het niet geloven is het onduidelijk en begrijpen wij het verbond ook niet echt. Nu moet je dit niet zo opvatten dat ik bedoel dat het genadeverbond afhankelijk is van ons geloof (want ik geloof ook dat God dat ook weer belooft in Zijn genade verbond), maar wel het begrijpen ervan is afhankelijk van ons geloof (zonder geloof kun je de zegen en rust niet ervaren).

Zou je van het rood gemarkeerde (hier boven) ook citaten uit Bijbel kunnen geven.

Zou je mij ook uit de Bijbel kunnen verklaren wat er staat in Handelingen 2:38–39 (...) Bekeert u, en een iegelijk van u worde gedoopt in den Naam van Jezus Christus, tot vergeving der zonden; en gij zult de gave des Heiligen Geestes ontvangen.
39 Want u komt de belofte toe, en uw kinderen, en allen, die daar verre zijn, zo velen als er de Heere, onze God, toe roepen zal.

Hier zijn de citaten uit Genesis 17:7, 10–11:
“En Ik zal Mijn verbond oprichten tussen Mij en u, en uw nageslacht na u (…) tot een eeuwig verbond.”
“Dit is Mijn verbond (…) dat gij houden zult: al wat mannelijk is zal u besneden worden (…) en dat zal tot een teken van het verbond zijn.”

Ik stelde de vraag niet polemisch, maar omdat ik de Schrift graag zo dicht mogelijk wil volgen. Daarom hoor ik graag hoe je de verbinding tussen besnijdenis en doop vanuit het Nieuwe Testament leest.

Michaels schreef: ↑Vandaag, 13:13

De Rijssenaar schreef: ↑Vandaag, 11:56

Michaels schreef: ↑Vandaag, 10:17

De Rijssenaar schreef: ↑Vandaag, 00:19 Ik heb er nog eens goed over nagedacht en denk dat dit de bijbelse visie is.

Eerst citaten uit Bijbel.

Ik zal Mijn verbond oprichten tussen Mij en u, en uw nageslacht na u, in hun geslachten, tot een eeuwig verbond, om u tot een God te zijn en uw nageslacht na u (Genesis 18:19).

Want u komt de belofte toe, en uw kinderen, en allen die daar verre zijn, zovelen als de Heere onze God ertoe roepen zal (Handelingen 2:39).

Laat de kinderkens tot Mij komen… want derzulken is het Koninkrijk Gods (Markus 10:14).

Je ziet hier duidelijk dat God het genadeverbond opricht met de gelovigen en zijn kinderen. Dus God treed met de kinderen in het verbond, en als teken daarvan worden we dus gedoopt. Je krijgt dus het evangelie persoonlijk aangeboden en hebt zelfs een bewijs van de doop dat God jou bedoelt. Hij biedt zijn genade dus heel persoonlijk aan en Hij neemt je op in Zijn genadeverbond. En de Kerk doopt in geloof op deze beloften hun kinderen. God is immers een waarmaker van Zijn Woord.

In de praktijk kan het dus voorkomen dat iemand het evangelie verwerpt, dan zijn zulke kinderen verbondsbrekers. Ze willen niet tot God komen en dragen daarom hun eigen zonden en het verbreken van het verbond verzwaard hun zonden. Het oordeel zal namelijk voor Sodom verdragelijker zijn dan voor Samaria.

In de praktijk kan het voorkomen dat iemand het evangelie aanneemt. Dit zorgt er voor dat de beloften in vervulling gaan. Iemand heeft dan niet alleen de beloften, maar heeft ook het bezit van de beloofde zaak. Het geloof wordt natuurlijk veroorzaakt door het werk van de Heilige Geest, maar dat ziet hij niet aan de voorkant van het geloven maar leert Hij aan de achterkant van het geloven. Het geloof is niet uit Hemzelf, maar God heeft dit door het evangelie in zijn hart uitgewerkt.

Cruciaal is dus hoe wij met het genadeverbond omgaan: gelovig of ongelovig. Je kunt dus van alles en nog wat uitpluizen hoe het precies zit, maar ik denk dat de sleutel van he begrijpen ons geloof is. Als wij het genadeverbond geloven, dan ontvangen wij ook alles wat daarin zit. Het is dan helder. Als wij het niet geloven is het onduidelijk en begrijpen wij het verbond ook niet echt. Nu moet je dit niet zo opvatten dat ik bedoel dat het genadeverbond afhankelijk is van ons geloof (want ik geloof ook dat God dat ook weer belooft in Zijn genade verbond), maar wel het begrijpen ervan is afhankelijk van ons geloof (zonder geloof kun je de zegen en rust niet ervaren).

Zou je van het rood gemarkeerde (hier boven) ook citaten uit Bijbel kunnen geven.

Zou je mij ook uit de Bijbel kunnen verklaren wat er staat in Handelingen 2:38–39 (...) Bekeert u, en een iegelijk van u worde gedoopt in den Naam van Jezus Christus, tot vergeving der zonden; en gij zult de gave des Heiligen Geestes ontvangen.
39 Want u komt de belofte toe, en uw kinderen, en allen, die daar verre zijn, zo velen als er de Heere, onze God, toe roepen zal.

Hier zijn de citaten uit Genesis 17:7, 10–11:
“En Ik zal Mijn verbond oprichten tussen Mij en u, en uw nageslacht na u (…) tot een eeuwig verbond.”
“Dit is Mijn verbond (…) dat gij houden zult: al wat mannelijk is zal u besneden worden (…) en dat zal tot een teken van het verbond zijn.”

Ik stelde de vraag niet polemisch, maar omdat ik de Schrift graag zo dicht mogelijk wil volgen. Daarom hoor ik graag hoe je de verbinding tussen besnijdenis en doop vanuit het Nieuwe Testament leest.

Ik zou zeggen vanuit het genadeverbond, dat is gesloten en hetzelfde gebleven. Dat was in het oude testament zo, maar ook in het nieuwe testament. De tekenen zijn veranderd na komst van Christus.

De Rijssenaar schreef: ↑Vandaag, 13:19

Michaels schreef: ↑Vandaag, 13:13

De Rijssenaar schreef: ↑Vandaag, 11:56

Michaels schreef: ↑Vandaag, 10:17 Zou je van het rood gemarkeerde (hier boven) ook citaten uit Bijbel kunnen geven.

Zou je mij ook uit de Bijbel kunnen verklaren wat er staat in Handelingen 2:38–39 (...) Bekeert u, en een iegelijk van u worde gedoopt in den Naam van Jezus Christus, tot vergeving der zonden; en gij zult de gave des Heiligen Geestes ontvangen.
39 Want u komt de belofte toe, en uw kinderen, en allen, die daar verre zijn, zo velen als er de Heere, onze God, toe roepen zal.

Hier zijn de citaten uit Genesis 17:7, 10–11:
“En Ik zal Mijn verbond oprichten tussen Mij en u, en uw nageslacht na u (…) tot een eeuwig verbond.”
“Dit is Mijn verbond (…) dat gij houden zult: al wat mannelijk is zal u besneden worden (…) en dat zal tot een teken van het verbond zijn.”

Ik stelde de vraag niet polemisch, maar omdat ik de Schrift graag zo dicht mogelijk wil volgen. Daarom hoor ik graag hoe je de verbinding tussen besnijdenis en doop vanuit het Nieuwe Testament leest.

Ik zou zeggen vanuit het genadeverbond, dat is gesloten en hetzelfde gebleven. Dat was in het oude testament zo, maar ook in het nieuwe testament. De tekenen zijn veranderd na komst van Christus.

In wezen ja, in bediening nee.
Het genadeverbond is inhoudelijk hetzelfde gebleven: God redt zondaren door genade alleen, op grond van Christus. Dat gold onder het Oude Testament vooruitziend, en onder het Nieuwe Testament terugziend op Zijn volbrachte werk.

Tegelijk is er wél een duidelijke verandering in vorm en bediening: het nieuwe verbond is rijker, duidelijker en geestelijker geopenbaard (Jer. 31; Hebr. 8). De schaduwen hebben plaatsgemaakt voor de vervulling.

Dus: één genadeverbond door alle tijden heen, maar verschillend bediend vóór en na Christus.

Michaels schreef: ↑Vandaag, 13:24

De Rijssenaar schreef: ↑Vandaag, 13:19

Michaels schreef: ↑Vandaag, 13:13

De Rijssenaar schreef: ↑Vandaag, 11:56

Hier zijn de citaten uit Genesis 17:7, 10–11:
“En Ik zal Mijn verbond oprichten tussen Mij en u, en uw nageslacht na u (…) tot een eeuwig verbond.”
“Dit is Mijn verbond (…) dat gij houden zult: al wat mannelijk is zal u besneden worden (…) en dat zal tot een teken van het verbond zijn.”

Ik stelde de vraag niet polemisch, maar omdat ik de Schrift graag zo dicht mogelijk wil volgen. Daarom hoor ik graag hoe je de verbinding tussen besnijdenis en doop vanuit het Nieuwe Testament leest.

Ik zou zeggen vanuit het genadeverbond, dat is gesloten en hetzelfde gebleven. Dat was in het oude testament zo, maar ook in het nieuwe testament. De tekenen zijn veranderd na komst van Christus.

In wezen ja, in bediening nee.
Het genadeverbond is inhoudelijk hetzelfde gebleven: God redt zondaren door genade alleen, op grond van Christus. Dat gold onder het Oude Testament vooruitziend, en onder het Nieuwe Testament terugziend op Zijn volbrachte werk.

Tegelijk is er wél een duidelijke verandering in vorm en bediening: het nieuwe verbond is rijker, duidelijker en geestelijker geopenbaard (Jer. 31; Hebr. 8). De schaduwen hebben plaatsgemaakt voor de vervulling.

Dus: één genadeverbond door alle tijden heen, maar verschillend bediend vóór en na Christus.

Ja, en door oude testament heen is het verbond steeds duidelijker geworden.. Nu hebben wij het volle zicht er op.

Weer wat geleerd. Ik schud zo een hele verbondsvisie uit de mouw, had ik een jaar geleden niet gedacht

De Rijssenaar schreef: ↑Vandaag, 13:29

Michaels schreef: ↑Vandaag, 13:24

De Rijssenaar schreef: ↑Vandaag, 13:19

Michaels schreef: ↑Vandaag, 13:13 Ik stelde de vraag niet polemisch, maar omdat ik de Schrift graag zo dicht mogelijk wil volgen. Daarom hoor ik graag hoe je de verbinding tussen besnijdenis en doop vanuit het Nieuwe Testament leest.

Ik zou zeggen vanuit het genadeverbond, dat is gesloten en hetzelfde gebleven. Dat was in het oude testament zo, maar ook in het nieuwe testament. De tekenen zijn veranderd na komst van Christus.

In wezen ja, in bediening nee.
Het genadeverbond is inhoudelijk hetzelfde gebleven: God redt zondaren door genade alleen, op grond van Christus. Dat gold onder het Oude Testament vooruitziend, en onder het Nieuwe Testament terugziend op Zijn volbrachte werk.

Tegelijk is er wél een duidelijke verandering in vorm en bediening: het nieuwe verbond is rijker, duidelijker en geestelijker geopenbaard (Jer. 31; Hebr. 8). De schaduwen hebben plaatsgemaakt voor de vervulling.

Dus: één genadeverbond door alle tijden heen, maar verschillend bediend vóór en na Christus.

Ja, en door oude testament heen is het verbond steeds duidelijker geworden.. Nu hebben wij het volle zicht er op.

Weer wat geleerd. Ik schud zo een hele verbondsvisie uit de mouw, had ik een jaar geleden niet gedacht

En…… heb jij je al laten dopen?