1. Wanneer ik de betekenis van een grondwoord benoem, zou dit betekenen dat ik ‘op de letter zit’? Vreemd om dat zo te concluderen.Tiberius schreef:Ik merk dat jij heel erg op de letter zit, zonder dat je naar de context kijkt. Je stelt een woordstudie vrijwel gelijk aan een exegese.Valcke schreef:- We hoeven niet alles rond te krijgen, maar je negeert volstrekt de uitzondering in Mattheüs. Die uitzondering is niet opgesplitst voor de echtscheiding en het mogen hertrouwen, maar is aan beide gekoppeld via het woordje ‘en’ (en een andere trouwt).Tiberius schreef:Ja, ik merk dat je het cirkeltje rond probeert te krijgen. En kan me dat ook wel voorstellen en waardeer dat, want wie wil dat niet.Valcke schreef:Overigens; als de gedachte echt(!) is dat het eerste huwelijk in stand blijft, dan horen daar ook de huwelijkse plichten bij. Dan is het een contradictie als men zegt dat de eerste man en eerste vrouw niet meer tot elkaar mogen terugkeren, maar gescheiden moeten leven. Dit klopt echt niet met de bewering dat het huwelijk er nog zou zijn. Want ieder waar huwelijk vereist het samenleven en de onderhouding van huwelijkse plichten.
Maar dat krijg je in deze gebroken wereld niet voor elkaar. Christus is niet voor niets gekomen, maar om te zalig te maken en te helen.
Door de echtscheiding/overspel is er zoveel beschadigd, dat dat feitelijk niet meer kan. Maar moet dat het criterium worden?
En ja, zolang het mogelijk is, mogen ze zeker tot elkaar terugkeren. Maar als hij een 2e huwelijk heeft gesloten, kan hij niet meer terugkeren.
- Ook negeer je dat verlaten in het Grieks (apoluo) betekent de losmaking ofwel juridische ontbinding. Dat kun je in een goed woordenboek vinden.
- We moeten Bijbels spreken en dus ook de beweringen Schriftuurlijk onderbouwen, gebaseerd op een goede en grondige lezing van relevante Bijbelteksten. Met alle respect, dat mis ik in jouw bijdragen ten enenmale.
- Mijn laatste post moet je zien als een bewijs uit het ongerijmde. De stelling dat een huwelijk in stand blijft, maar dat man en vrouw toch niet meer mogen samenleven, is volstrekt ongerijmd. Er is ook geen Bijbelplaats die dit legitimeert.
Dat is niet juist. Ook vermeng je steeds exegese en toepassing. Daarom is het moeizaam met je discussiëren, omdat je op een ander niveau zit.
Zo werkt dat niet bij de Bijbel. Een goede exegese is veel meer dan een woordstudie.
Vooropgesteld: ik waardeer je kennis van de grondtalen; en doe er ook mijn voordeel mee.
Maar ik mis bij jou oog voor de hele Bijbelse openbaring.
Een 'bewijs uit het ongerijmde' kan wellicht in het normale leven werken, maar niet in geestelijke dingen. Het huwelijk is een afschaduwing van Gods verbond met Zijn volk. God blijft zijn beloften altijd trouw.
Zoals ik al eerder aanhaalde: de profeet Hosea is daar ook een voorbeeld van. Hij blijft eindeloos trouw aan een vrouw, die steeds vreemd gaat.
2. Juist ik heb steeds benadrukt dat het gaat om de context van de Bijbelteksten én nauwkeurige lezing. Dat geldt voor de teksten in Mattheüs, voor Romeinen 7:3 (die juist door anderen uit de context gelicht is), 1 Korinthe 7:11 die spreekt over het ongehuwd blijven bij een onwettige scheiding, enzovoort.
3. Op de punten waarop ik je al meermalen bevraagd heb, ga je niet in.
4. Op het menselijk huwelijk als afschaduwing van Gods huwelijk met Zijn volk en Gemeente ben ik zojuist ingegaan in de reactie op Terri (en jou). Dat geldt ook voor Hosea.
5. De algemene lijn in Gods Woord bij overspel en volharding daarin is duidelijk. Dat is echtbreuk en de facto ontbinding van het huwelijk. De andere partij wordt hierdoor ook vrijgemaakt.
Het gesprek met jou sluit hiermee nu liefst af. Dat leidt alleen maar tot herhaling.