Volgens mij staat de kinderdoop ook pas vanaf de derde eeuw na Christus ter discussie. Dat geeft ook wel te denken.Marnix schreef:je begrijpt me verkeerd. Jongere noemde als voorbeeld vrouwen aan het avondmaal. Ik stelde dat dat nooit ter discussie heeft gestaan, in tegenstelling tot het wel of niet dopen van kinderen. Ik had het dus niet over bediening van de doop aan alleen mannen ofzo.
dat ik gedoopt ben, zegt me zo weinig...
Re: dat ik gedoopt ben, zegt me zo weinig...
-
JolandaOudshoorn
- Berichten: 11271
- Lid geworden op: 15 mar 2006, 20:53
- Locatie: Groot Ammers
Re: dat ik gedoopt ben, zegt me zo weinig...
Is het niet zo dat wij te weinig vanuit onze doop leven? Dat er daarom vragen over de kinderdoop ontstaan? Wat betekend die doop voor ons. Weinig? Of juist heel veel? En laten we dat zien?
Ik weet, mijn Verlosser leeft
Re: dat ik gedoopt ben, zegt me zo weinig...
Mee eens, Jolanda.JolandaOudshoorn schreef:Is het niet zo dat wij te weinig vanuit onze doop leven? Dat er daarom vragen over de kinderdoop ontstaan? Wat betekend die doop voor ons. Weinig? Of juist heel veel? En laten we dat zien?
Dr verboom gaf een heel goed advies: 'Laat de datum waarop een kind gedoopt is, elk jaar een dag in het gezin zijn met een gouden rand.'
Vandaar dat de doopdata bij ons op de kalender staan.
Daar doen we aan. Dat gaan we vieren. Minstens erover praten...
Ik ben benieuwd hoe dat 'valt' bij onze pubers.
Re: dat ik gedoopt ben, zegt me zo weinig...
ik?Marnix schreef:je begrijpt me verkeerd. Jongere noemde als voorbeeld vrouwen aan het avondmaal. Ik stelde dat dat nooit ter discussie heeft gestaan, in tegenstelling tot het wel of niet dopen van kinderen. Ik had het dus niet over bediening van de doop aan alleen mannen ofzo.
Re: dat ik gedoopt ben, zegt me zo weinig...
Heb je daar een onderbouwing bij? Ik heb dit nog nooit gehoord... en aan "volgens mij" hebben we natuurlijk niet zoveelfreek schreef:Volgens mij staat de kinderdoop ook pas vanaf de derde eeuw na Christus ter discussie. Dat geeft ook wel te denken.Marnix schreef:je begrijpt me verkeerd. Jongere noemde als voorbeeld vrouwen aan het avondmaal. Ik stelde dat dat nooit ter discussie heeft gestaan, in tegenstelling tot het wel of niet dopen van kinderen. Ik had het dus niet over bediening van de doop aan alleen mannen ofzo.
Jongere, sorry, het was Aritha. Ik moet beter lezen
Do not waste time bothering whether you ‘love’ your neighbor; act as if you did. As soon as we do this we find one of the great secrets. When you are behaving as if you loved someone, you will presently come to love him."
Re: dat ik gedoopt ben, zegt me zo weinig...
Heb ik even niet bij de hand; daarom zei ik het even voorzichtig. Ik heb dit pas wel ergens onderbouwd gezien. BInnenkort zal ik die onderbouwing wel even geven.Marnix schreef:Heb je daar een onderbouwing bij? Ik heb dit nog nooit gehoord... en aan "volgens mij" hebben we natuurlijk niet zoveelfreek schreef:Volgens mij staat de kinderdoop ook pas vanaf de derde eeuw na Christus ter discussie. Dat geeft ook wel te denken.Marnix schreef:je begrijpt me verkeerd. Jongere noemde als voorbeeld vrouwen aan het avondmaal. Ik stelde dat dat nooit ter discussie heeft gestaan, in tegenstelling tot het wel of niet dopen van kinderen. Ik had het dus niet over bediening van de doop aan alleen mannen ofzo.
Jongere, sorry, het was Aritha. Ik moet beter lezen
Re: dat ik gedoopt ben, zegt me zo weinig...
Ik heb iets gevonden over hoe het was in de tijd dat verbondsdoop-kinderdoop nog geen hot item was. Het is wel een lang stuk maar ik vond het moeilijk om in te korten. Het is van een ds. in Kampen.
Schuld van de kinderdoop?
Er gaan stemmen op die vragen: is de vervlakking van de Kerk hier te lande niet het gevolg van de kinderdoop? Als we nu maar geen kinderen zouden dopen maar alleen volwassenen, mensen die ècht de keuze hebben gemaakt bij de gemeente te willen horen, ècht geloven, dan zouden we meer zo'n 'heilig volk' zijn als bedoeld. Toch?
En toch ligt het ingewikkelder. De gemeente in de 3e eeuw, kende de kinderdoop namelijk óók. Want de kinderdoop is een heel oud fenomeen. Er is verschil van mening over of je dit gebruik in het Nieuwe Testament al kunt aantonen, maar het is bekend dat al in de eerste eeuwen de gemeente haar kinderen doopte. En tóch bleef - toen - de scheiding tussen kerk en wereld, tussen gelovig en ongelovig, gehandhaafd. Dat moeten we dus eens nader bekijken. We doen dat aan de hand van twee vragen: A. Waaròm doopte men de kinderen? B. Hoe leidde dat - tóen - tóch niet tot vervlakking?
A . Waarom doopte men de kinderen?
Allereerst moet worden gezegd: men doopte niet zomaar 'de kleine kinderen'. Laat die formulering, ook in Vraag 74 van de Catechismus, ons niet misleiden. De gemeente doopte niet de kleine kinderen, nee zij doopte haar kleine kinderen. Je hoort dat nog in Antwoord 74: ze worden gedoopt om hen te onderscheiden van de kinderen der ongelovigen.
Hoe was de gang van zaken? Je kwam, zagen we, als volwassen mens de Kerk maar zo niet in. Maar bèn je eenmaal in die Kerk, dan ben je ook helemaal lid van dat gezin. Voluit. 't Is één Lichaam, één geheel. En wie dan zoon of dochter kreeg, die kreeg dat kind dus in feite binnen dat Lichaam; je kind werd (figuurlijk gesproken) in de Kerk geboren. En, geboren binnen de gemeente, geboren op het erf van de Kerk, dan hoort het voor het gevoel van de gemeenteleden ook tot die Kerk.
En dat is niet alleen gevoel. Het wordt door bijbelse praktijken en begrippen onderstreept.
Ik noem er zes:
Men kende in het jodendom al het verschijnsel dat, als iemand uit de heidenen Jood wilde worden, dat dan ging via een doophandeling. De zogenaamde proselietendoop. Zo'n proseliet, bekeerling, werd gedoopt met de kinderen die hij had. En kreeg hij later nog meer kinderen, dan hoorden die er automatisch bij. 't Is dus niet zo gek als je in het Nieuwe Testament hoort: hij werd gedoopt met zijn huis, dat is: zijn kinderen en eventuele anderen zoals bijvoorbeeld lijfseigenen.
2. Van Paulus weten we dat de gedachtengang leefde, dat kinderen geheiligd zijn in hun ouders. U vindt dat terug in 1 Cor. 7:14. Hij vertelt daar over gelovige mannen en vrouwen die getrouwd zijn met een ongelovige partner. In die tijd vaak voorkomend, waar de één wel de ander niet tot geloof kwam. Als ze nu toch samen willen blijven wonen, dan, zegt Paulus, is die ongelovige partner geheiligd door het geloof van de ander. Zo, zegt hij in dat verband, is het immers ook met de kinderen. Kortom: door het geloof van één mens in een gezin, is dus dat hele gezin, zolang ze bij elkaar wonen, geheiligd. Dus behorend bij God en Zijn gemeente, opgenomen in dienst aan Hem.
N.B.: die woorden worden tot troost en als richtinggevend gericht tot de gelovigen die in zo'n situatie leven. Je kunt op grond hiervan bijvoorbeeld niet zeggen: o, dat is handig, op die manier kan ik iemand in plaats van mijzelf laten geloven, en zo hoor ik er dan toch bij. Nee; maar wie gelooft die mag weten: zij die bij mij leven, horen erbij.
3. Het is zelfs bekend uit het NT dat sommigen de kring nog breder trokken en zich lieten dopen voor mensen die al lang gestorven waren. Een overleden grootmoeder bijvoorbeeld of vader. Op die manier meenden zij die doden, die gestorvenen, als het ware nog mee op te nemen in het Lichaam van de kerk. Er is hierover weinig bekend, maar u vindt het in 1 Cor. 15:29. Paulus signaleert het en spreekt er geen kwaad van. Hij gebruikt het zelfs als mede-onderbouwing van zijn betoog.
4. We hadden het er over dat de gemeente haar kinderen doopte omdat zij geboren werden op het erf van de Kerk. Dat werd later ook wel genoemd: op het erf van het Verbond. Zo Antwoord 74. De gedachte hierachter is: God heeft ooit een verbond gesloten met Abraham. Dat verbond is eindeloos vernieuwd en uitgebreid. En besloeg uiteindelijk de twaalf stammen en elke nieuwe generatie in Israël. Door Jezus Christus werd het echter helemaal uitgebreid omdat toen ook niet-Joden in Israël in het Verbond konden worden ingelijfd. De woorden "Het verbond met Abraham zijn vrind, bevestigt Hij van kind tot kind", woorden van Israël, werden ná Jezus ook door heidenvolkeren gezongen. Zij hoorden er ook bij, bij het volk Gods, bij Israël, mede-huisgenoten van Gods eigen volk, ook kinderen van Abraham.
5. Toen die gedachte ging leven - het verbondsdenken -, was de stap niet groot meer om de doop in de Kerk te vergelijken met de besnijdenis in Israël. De besnijdenis was immers het teken van het verbond tussen God en Abraham en werd verricht aan de kinderen. Dus kon het niet anders of ook de Kerk vond dat de kinderen erbij hoorden, en besliste dat zij dus het teken van het Verbond in die Kerk, de Doop, moesten ontvangen.
6. En het laatste maar niet onbelangrijkste punt. De Heilige Doop, ook al had je daar als catechumeen naar toe geleefd, was nooit onderstreping van je eigen geloof. Nee, in de doop onderstreepte God dat Hij jou in Jezus Christus liefhad. Die liefde gaat altijd voorop. Ons geloof en onze wederliefde zijn nooit voorwaarde om Gods heil te ontvangen. Integendeel, ons geloof is een vrucht van de redding die God schenkt. Dus was ook dat een reden voor de gemeente om haar kinderen te dopen. Zij hoorden bij de kerk, God had hen lief. Zijn belofte gold ook hen. Zoals de Catechismus zei: aan hen wordt niet minder dan aan de volwassenen de verlossing van de zonden door het bloed van Christus, en de Heilige Geest die het geloof werkt, beloofd. Gods belofte en liefde gaan aan ons geloof vooraf.
Vanuit dit soort gedachtengangen doopte de christelijke gemeente - naast de volwassendoop die ook gepraktiseerd bleef worden - dus haar kinderen. Met verrukkelijke consequenties! Want dit betekende en betekent bijvoorbeeld ook dat verstandelijk gehandicapte kinderen in de gemeente worden gedoopt, ook al zouden ze misschien nooit iets van God kunnen begrijpen, laat staan zelf geloven. De doop is tenslotte niet een intellectuele daad van onszelf, maar een liefdedaad van God. Een God die zich zeker over de geringen onder ons ontfermt.
B. Hoe leidde dit toch niet tot vervlakking?
Hoe zorg je er dan voor dat je toch, ondanks de praktijk van de kinderdoop, als kerk een afgezonderd volk, toegewijd aan God, blijft? Sommigen waren immers bang dat juist de kinderdoop vervlakking in de gemeente in de hand werkt.
Ik denk dat de antwoorden voor de hand liggen. En kan daar kort over zijn. U kunt ze na het gehoorde al zelf bedenken.
U merkte steeds al in de formulering: het waren/zijn niet de ouders die hun kinderen ten doop houden, nee, de Kerk doopt haar kinderen. Die kinderen horen - via die gelovige ouders - bij de Kerk. En daarom worden ze gedoopt in de Naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Die kinderen zijn een verantwoordelijkheid van de hele gemeente, horen bij dat grote gezin. Nog altijd staat in het doopformulier 'toevertrouwd aan de liefde en zorg van de hele gemeente'. Die verantwoordelijkheid is ook altijd binnen de kortste keren genomen. De kinderen krijgen zo spoedig mogelijjk catechese: om hun Doop te verstaan. Alle catechese is in wezen doopcatechese.
En zoals de doopplechtigheid bij de Doop van een volwassene eindigde met de confirmatie, de handoplegging, een bevestiging tot lidmaat van het Lichaam van Christus, zo eindigde in de vroege Kerk ook de Doop van het kind met confirmatie. Maar: deze confirmatie bleef bij de kinderdoop nog even uit tot na de doopcatechese; de plechtigheid was bij de kinderdoop als het ware nog niet 'af'. Maar zodra de (doop)catechese was voltooid, volgde de confirmatie: de bevestiging tot lidmaat. In de oude Kerk zo spoedig mogelijk na de doop van het kind, vaak al op jonje leeftijd. En dus: een bevestiging tot lidmaat met handoplegging.
Dat de plechtigheid niet 'af' was zolang er nog geen confirmatie was, betekende niet dat de Heilige Doop minder betekende. Maar het wees de kinderen er wel op hun verantwoordelijkheid zo spoedig mogelijk te verstaan en mee de Kerk, het heilig volk, te dragen en heilig te houden.
Zo deed de hele Kerk zijn best om het Lichaam van Christus op aarde ook heilig te houden.
Schuld van de kinderdoop?
Er gaan stemmen op die vragen: is de vervlakking van de Kerk hier te lande niet het gevolg van de kinderdoop? Als we nu maar geen kinderen zouden dopen maar alleen volwassenen, mensen die ècht de keuze hebben gemaakt bij de gemeente te willen horen, ècht geloven, dan zouden we meer zo'n 'heilig volk' zijn als bedoeld. Toch?
En toch ligt het ingewikkelder. De gemeente in de 3e eeuw, kende de kinderdoop namelijk óók. Want de kinderdoop is een heel oud fenomeen. Er is verschil van mening over of je dit gebruik in het Nieuwe Testament al kunt aantonen, maar het is bekend dat al in de eerste eeuwen de gemeente haar kinderen doopte. En tóch bleef - toen - de scheiding tussen kerk en wereld, tussen gelovig en ongelovig, gehandhaafd. Dat moeten we dus eens nader bekijken. We doen dat aan de hand van twee vragen: A. Waaròm doopte men de kinderen? B. Hoe leidde dat - tóen - tóch niet tot vervlakking?
A . Waarom doopte men de kinderen?
Allereerst moet worden gezegd: men doopte niet zomaar 'de kleine kinderen'. Laat die formulering, ook in Vraag 74 van de Catechismus, ons niet misleiden. De gemeente doopte niet de kleine kinderen, nee zij doopte haar kleine kinderen. Je hoort dat nog in Antwoord 74: ze worden gedoopt om hen te onderscheiden van de kinderen der ongelovigen.
Hoe was de gang van zaken? Je kwam, zagen we, als volwassen mens de Kerk maar zo niet in. Maar bèn je eenmaal in die Kerk, dan ben je ook helemaal lid van dat gezin. Voluit. 't Is één Lichaam, één geheel. En wie dan zoon of dochter kreeg, die kreeg dat kind dus in feite binnen dat Lichaam; je kind werd (figuurlijk gesproken) in de Kerk geboren. En, geboren binnen de gemeente, geboren op het erf van de Kerk, dan hoort het voor het gevoel van de gemeenteleden ook tot die Kerk.
En dat is niet alleen gevoel. Het wordt door bijbelse praktijken en begrippen onderstreept.
Ik noem er zes:
Men kende in het jodendom al het verschijnsel dat, als iemand uit de heidenen Jood wilde worden, dat dan ging via een doophandeling. De zogenaamde proselietendoop. Zo'n proseliet, bekeerling, werd gedoopt met de kinderen die hij had. En kreeg hij later nog meer kinderen, dan hoorden die er automatisch bij. 't Is dus niet zo gek als je in het Nieuwe Testament hoort: hij werd gedoopt met zijn huis, dat is: zijn kinderen en eventuele anderen zoals bijvoorbeeld lijfseigenen.
2. Van Paulus weten we dat de gedachtengang leefde, dat kinderen geheiligd zijn in hun ouders. U vindt dat terug in 1 Cor. 7:14. Hij vertelt daar over gelovige mannen en vrouwen die getrouwd zijn met een ongelovige partner. In die tijd vaak voorkomend, waar de één wel de ander niet tot geloof kwam. Als ze nu toch samen willen blijven wonen, dan, zegt Paulus, is die ongelovige partner geheiligd door het geloof van de ander. Zo, zegt hij in dat verband, is het immers ook met de kinderen. Kortom: door het geloof van één mens in een gezin, is dus dat hele gezin, zolang ze bij elkaar wonen, geheiligd. Dus behorend bij God en Zijn gemeente, opgenomen in dienst aan Hem.
N.B.: die woorden worden tot troost en als richtinggevend gericht tot de gelovigen die in zo'n situatie leven. Je kunt op grond hiervan bijvoorbeeld niet zeggen: o, dat is handig, op die manier kan ik iemand in plaats van mijzelf laten geloven, en zo hoor ik er dan toch bij. Nee; maar wie gelooft die mag weten: zij die bij mij leven, horen erbij.
3. Het is zelfs bekend uit het NT dat sommigen de kring nog breder trokken en zich lieten dopen voor mensen die al lang gestorven waren. Een overleden grootmoeder bijvoorbeeld of vader. Op die manier meenden zij die doden, die gestorvenen, als het ware nog mee op te nemen in het Lichaam van de kerk. Er is hierover weinig bekend, maar u vindt het in 1 Cor. 15:29. Paulus signaleert het en spreekt er geen kwaad van. Hij gebruikt het zelfs als mede-onderbouwing van zijn betoog.
4. We hadden het er over dat de gemeente haar kinderen doopte omdat zij geboren werden op het erf van de Kerk. Dat werd later ook wel genoemd: op het erf van het Verbond. Zo Antwoord 74. De gedachte hierachter is: God heeft ooit een verbond gesloten met Abraham. Dat verbond is eindeloos vernieuwd en uitgebreid. En besloeg uiteindelijk de twaalf stammen en elke nieuwe generatie in Israël. Door Jezus Christus werd het echter helemaal uitgebreid omdat toen ook niet-Joden in Israël in het Verbond konden worden ingelijfd. De woorden "Het verbond met Abraham zijn vrind, bevestigt Hij van kind tot kind", woorden van Israël, werden ná Jezus ook door heidenvolkeren gezongen. Zij hoorden er ook bij, bij het volk Gods, bij Israël, mede-huisgenoten van Gods eigen volk, ook kinderen van Abraham.
5. Toen die gedachte ging leven - het verbondsdenken -, was de stap niet groot meer om de doop in de Kerk te vergelijken met de besnijdenis in Israël. De besnijdenis was immers het teken van het verbond tussen God en Abraham en werd verricht aan de kinderen. Dus kon het niet anders of ook de Kerk vond dat de kinderen erbij hoorden, en besliste dat zij dus het teken van het Verbond in die Kerk, de Doop, moesten ontvangen.
6. En het laatste maar niet onbelangrijkste punt. De Heilige Doop, ook al had je daar als catechumeen naar toe geleefd, was nooit onderstreping van je eigen geloof. Nee, in de doop onderstreepte God dat Hij jou in Jezus Christus liefhad. Die liefde gaat altijd voorop. Ons geloof en onze wederliefde zijn nooit voorwaarde om Gods heil te ontvangen. Integendeel, ons geloof is een vrucht van de redding die God schenkt. Dus was ook dat een reden voor de gemeente om haar kinderen te dopen. Zij hoorden bij de kerk, God had hen lief. Zijn belofte gold ook hen. Zoals de Catechismus zei: aan hen wordt niet minder dan aan de volwassenen de verlossing van de zonden door het bloed van Christus, en de Heilige Geest die het geloof werkt, beloofd. Gods belofte en liefde gaan aan ons geloof vooraf.
Vanuit dit soort gedachtengangen doopte de christelijke gemeente - naast de volwassendoop die ook gepraktiseerd bleef worden - dus haar kinderen. Met verrukkelijke consequenties! Want dit betekende en betekent bijvoorbeeld ook dat verstandelijk gehandicapte kinderen in de gemeente worden gedoopt, ook al zouden ze misschien nooit iets van God kunnen begrijpen, laat staan zelf geloven. De doop is tenslotte niet een intellectuele daad van onszelf, maar een liefdedaad van God. Een God die zich zeker over de geringen onder ons ontfermt.
B. Hoe leidde dit toch niet tot vervlakking?
Hoe zorg je er dan voor dat je toch, ondanks de praktijk van de kinderdoop, als kerk een afgezonderd volk, toegewijd aan God, blijft? Sommigen waren immers bang dat juist de kinderdoop vervlakking in de gemeente in de hand werkt.
Ik denk dat de antwoorden voor de hand liggen. En kan daar kort over zijn. U kunt ze na het gehoorde al zelf bedenken.
U merkte steeds al in de formulering: het waren/zijn niet de ouders die hun kinderen ten doop houden, nee, de Kerk doopt haar kinderen. Die kinderen horen - via die gelovige ouders - bij de Kerk. En daarom worden ze gedoopt in de Naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Die kinderen zijn een verantwoordelijkheid van de hele gemeente, horen bij dat grote gezin. Nog altijd staat in het doopformulier 'toevertrouwd aan de liefde en zorg van de hele gemeente'. Die verantwoordelijkheid is ook altijd binnen de kortste keren genomen. De kinderen krijgen zo spoedig mogelijjk catechese: om hun Doop te verstaan. Alle catechese is in wezen doopcatechese.
En zoals de doopplechtigheid bij de Doop van een volwassene eindigde met de confirmatie, de handoplegging, een bevestiging tot lidmaat van het Lichaam van Christus, zo eindigde in de vroege Kerk ook de Doop van het kind met confirmatie. Maar: deze confirmatie bleef bij de kinderdoop nog even uit tot na de doopcatechese; de plechtigheid was bij de kinderdoop als het ware nog niet 'af'. Maar zodra de (doop)catechese was voltooid, volgde de confirmatie: de bevestiging tot lidmaat. In de oude Kerk zo spoedig mogelijk na de doop van het kind, vaak al op jonje leeftijd. En dus: een bevestiging tot lidmaat met handoplegging.
Dat de plechtigheid niet 'af' was zolang er nog geen confirmatie was, betekende niet dat de Heilige Doop minder betekende. Maar het wees de kinderen er wel op hun verantwoordelijkheid zo spoedig mogelijk te verstaan en mee de Kerk, het heilig volk, te dragen en heilig te houden.
Zo deed de hele Kerk zijn best om het Lichaam van Christus op aarde ook heilig te houden.
Re: dat ik gedoopt ben, zegt me zo weinig...
De onderbouwing van de kinderdoop is me bekend. Het ging me even om de onderbouwing van de stelling dat kinderdoop de eerste drie eeuwen geen discussiepunt was. Daarvan lees ik alleen: Het is bekend dat men toen de kinderen doopte.. Zonder waar dat door bekend was, op welke schaal, of het overal zo was etc. Daar was ik juist benieuwd naar.
Do not waste time bothering whether you ‘love’ your neighbor; act as if you did. As soon as we do this we find one of the great secrets. When you are behaving as if you loved someone, you will presently come to love him."
Re: dat ik gedoopt ben, zegt me zo weinig...
Er zijn in vroege, buitenbijbelse geschriften en op/in grafschriften allerlei vermeldingen van de kinderdoop. Deze blijkt vanaf begin regel te zijn. Over speciale gevallen wordt uitgebreid gediscussieerd. Zijn ongeboren kinderen bijvoorbeeld als gedoopt te beschouwen als hun moeder gedoopt is, of moeten ze zelf na de geboorte gedoopt worden?Marnix schreef:De onderbouwing van de kinderdoop is me bekend. Het ging me even om de onderbouwing van de stelling dat kinderdoop de eerste drie eeuwen geen discussiepunt was. Daarvan lees ik alleen: Het is bekend dat men toen de kinderen doopte.. Zonder waar dat door bekend was, op welke schaal, of het overal zo was etc. Daar was ik juist benieuwd naar.
Als je uitgebreid kennis wil nemen van het matriaal rond de kinderdoop moet je lezen: Die Kindertaufe in den ersten vier jahrhunderten van J. Jeremias. Of: Infant Baptism in de first Four Centuries.
Re: dat ik gedoopt ben, zegt me zo weinig...
Ik zal eens zoeken, wel interessant. Bedankt voor de tip!
Do not waste time bothering whether you ‘love’ your neighbor; act as if you did. As soon as we do this we find one of the great secrets. When you are behaving as if you loved someone, you will presently come to love him."
-
JolandaOudshoorn
- Berichten: 11271
- Lid geworden op: 15 mar 2006, 20:53
- Locatie: Groot Ammers
Re: dat ik gedoopt ben, zegt me zo weinig...
Eigenlij kis de topic-titel verdrietig... God zegt ons door de belofte van de doop toe dat Hij onze Vader wil zijn. En dat doet je weinig?? Wat zijn we toch diep, diep gevallen!
Ik weet, mijn Verlosser leeft
Re: dat ik gedoopt ben, zegt me zo weinig...
Heel diep maar niet ' te diep' .JolandaOudshoorn schreef:Eigenlij kis de topic-titel verdrietig... God zegt ons door de belofte van de doop toe dat Hij onze Vader wil zijn. En dat doet je weinig?? Wat zijn we toch diep, diep gevallen!
-
JolandaOudshoorn
- Berichten: 11271
- Lid geworden op: 15 mar 2006, 20:53
- Locatie: Groot Ammers
Re: dat ik gedoopt ben, zegt me zo weinig...
Nee, gelukkig niet. Maar als je zegt dat de doop je zo weinig doet, dan zeg je toch heel wat. Ten diepste kan het je dan eigenlijk niet schelen dat God je Vader wil zijn. En dat vind ik huiveringwekkend.aritha schreef:Heel diep maar niet ' te diep' .JolandaOudshoorn schreef:Eigenlij kis de topic-titel verdrietig... God zegt ons door de belofte van de doop toe dat Hij onze Vader wil zijn. En dat doet je weinig?? Wat zijn we toch diep, diep gevallen!
Ik weet, mijn Verlosser leeft
Re: dat ik gedoopt ben, zegt me zo weinig...
Inderdaad huiveringwekkend, maar een natuurlijk mens zegt het niets, omdat hij God niet kent. Het is overigens alleen maar een groot wonder als je God mag kennen. Dat is niet voor velen weggelegd. Alhoewel ik dat betwijfel als ik dit forum lees... Dan vraag ik mij af, dat kan allemaal haast niet echt zijn.JolandaOudshoorn schreef:Nee, gelukkig niet. Maar als je zegt dat de doop je zo weinig doet, dan zeg je toch heel wat. Ten diepste kan het je dan eigenlijk niet schelen dat God je Vader wil zijn. En dat vind ik huiveringwekkend.aritha schreef:Heel diep maar niet ' te diep' .JolandaOudshoorn schreef:Eigenlij kis de topic-titel verdrietig... God zegt ons door de belofte van de doop toe dat Hij onze Vader wil zijn. En dat doet je weinig?? Wat zijn we toch diep, diep gevallen!
Re: dat ik gedoopt ben, zegt me zo weinig...
waarom zou dat allemaal niet echt zijn?