"Gereformeerde Gemeenten moeten zich bezinnen"

[freek]

Dat blijft rondgonzen!

Dat velen denken dat de "rechts bevindelijken" leren dat de wet levend maakt!
Stel die vraag aan Mallan, Moerkerken, van Voorden, Roos, Karens, Blok enz enz..........
En ze zullen zeggen. Nee natuurlijk niet! Waar hebben we dat gezegd?

Alleen de zondekennis DOOR de wet gaat voor de kennis van Christus.

Toch is het wel de consequentie wanneer je stelt dat in het eerste geestelijk leven er wel ellendekennis is, maar dat de troost van het Evangelie in Christus nog onbekend is, en Christus de meest verborgen Persoon.

Dan kun je wel willen vasthouden aan de DLR en dogmatisch leren dat het Evangelie levendmaakt, maar in de praktijk van de prediking geef je aan het Evangelie in die fase nog geen enkele inhoudelijke-, maar alleen een formele betekenis.

"De Geest maakt levend door Zijn Woord!"

Jazeker, maar dan wel volgens de DLR expliciet door het Woord van het Evangelie en uitdrukkelijk niet van de wet! Verder kan ik met Refo's vorige opmerking instemmen.

Wat bedoel je met Evangelie?

:roll: Is dit een serieuze vraag?

[Oude Paden]

Dat blijft rondgonzen!

Dat velen denken dat de "rechts bevindelijken" leren dat de wet levend maakt!
Stel die vraag aan Mallan, Moerkerken, van Voorden, Roos, Karens, Blok enz enz..........
En ze zullen zeggen. Nee natuurlijk niet! Waar hebben we dat gezegd?

Alleen de zondekennis DOOR de wet gaat voor de kennis van Christus.

Toch is het wel de consequentie wanneer je stelt dat in het eerste geestelijk leven er wel ellendekennis is, maar dat de troost van het Evangelie in Christus nog onbekend is, en Christus de meest verborgen Persoon.

Dan kun je wel willen vasthouden aan de DLR en dogmatisch leren dat het Evangelie levendmaakt, maar in de praktijk van de prediking geef je aan het Evangelie in die fase nog geen enkele inhoudelijke-, maar alleen een formele betekenis.

"De Geest maakt levend door Zijn Woord!"

Jazeker, maar dan wel volgens de DLR expliciet door het Woord van het Evangelie en uitdrukkelijk niet van de wet! Verder kan ik met Refo's vorige opmerking instemmen.

Wat bedoel je met Evangelie?

:roll: Is dit een serieuze vraag?

Zeker!
Wat bedoeld Geka met "het Woord van het Evangelie"?
De Bijbel is Wet en Evangelie
God wederbaart de mens door Zijn Woord gepaard met Zijn Heilige Geest. Het kan dus zijn dat de ene word opgewekt door de woorden met Zijn Geest bekrachtigd: Vervloekt zijt gij! en de ander met de woorden door de Heilige Geest bekrachtigd: En Christus is alles! (Dit wil niet zeggen dat die mens gelijk Christus kent!)
We praten nu over door wat middel God een mens bekeerd. Maar de Werkmeester is de Heilige Geest.

[Geka]

Toch is het wel de consequentie wanneer je stelt dat in het eerste geestelijk leven er wel ellendekennis is, maar dat de troost van het Evangelie in Christus nog onbekend is, en Christus de meest verborgen Persoon.

Dan kun je wel willen vasthouden aan de DLR en dogmatisch leren dat het Evangelie levendmaakt, maar in de praktijk van de prediking geef je aan het Evangelie in die fase nog geen enkele inhoudelijke-, maar alleen een formele betekenis.

"De Geest maakt levend door Zijn Woord!"

Jazeker, maar dan wel volgens de DLR expliciet door het Woord van het Evangelie en uitdrukkelijk niet van de wet! Verder kan ik met Refo's vorige opmerking instemmen.

Wat bedoel je met Evangelie?

:roll: Is dit een serieuze vraag?

Zeker!
Wat bedoeld Geka met "het Woord van het Evangelie"?
De Bijbel is Wet en Evangelie
God wederbaart de mens door Zijn Woord gepaard met Zijn Heilige Geest. Het kan dus zijn dat de ene word opgewekt door de woorden met Zijn Geest bekrachtigd: Vervloekt zijt gij! en de ander met de woorden door de Heilige Geest bekrachtigd: En Christus is alles! (Dit wil niet zeggen dat die mens gelijk Christus kent!)
We praten nu over door wat middel God een mens bekeerd. Maar de Werkmeester is de Heilige Geest.

Inderdaad, de Bijbel is wet en Evangelie. Alles wat eist en beveelt behoort tot de wet, alles wat belooft en geeft tot het Evangelie.

De DLR maken overduidelijk dat het geloof gewerkt wordt door het Evangelie. En gezien het voorafgaande stellen zij dat hier expliciet tegenover de wet als het gaat om de levendmaking. We moeten dit niet algemener maken door te stellen dat het Woord levend maakt, omdat de belijdenis hier expliciet het Evangelie noemt.

En dan kan het zeker zo zijn dat de Geest de vloek van de wet die je aanhaalt gebruikt om te overtuigen van zonde, maar wanneer dit niet gepaard gaat met enige opening van het Evangelie, mag je dit op grond van de belijdenis niet benoemen als zaligmakende Geesteswerkingen die vrucht zijn van wedergeboorte.

Juist die 'enige opening in het Evangelie' (en ik formuleer het bewust zo) is de oorzaak dat het hart werkelijk verbroken wordt in Evangelische en zaligmakende boetvaardigheid die onafscheidelijk verbonden is, ja zelfs voortkomt uit het zaligmakend geloof.

En juist vanwege dat laatste element wil ik nadrukkelijk vasthouden aan de stelling dat de leer dat het Evangelie levendmaakt meer betekent dan een formele vaststelling; nadrukkelijk wil ik stellen dat ook de inhoud van het Evangelie hierin een duidelijke plaats heeft!
Tegelijk geloof ik ook dat die eerste geloofskennis van het Evangelie zwak en ongeoefend is, zodat het volle zicht op de Persoon en het werk van de Middelaar nog kan ontbreken.

Maar hoe dan ook blijft staan: Het Evangelie maakt levend.

"Want indien er een wet gegeven ware die machtig was levend te maken, zo zou de rechtvaardigheid uit de wet zijn".

[Afgewezen]

Maar terzake: de recensie van ds. De Wit (van ds. Silfhout herinner ik me die niet) is inhoudelijk beslist niet sterk, maar heeft nu juist het bezwaar dat het is in de trant van 'zo leren wij dat niet in de GG'.

Inmiddels heb ik de recensie van ds. Silfhout (weer) gelezen (zie hier). Deze is evenwichtiger dan die van ds. De Wit en met veel zaken ben ik het geheel eens. Met de wijze waarop hij prof. Wisse interpreteert heb ik echter moeite.
Uit het door ds. Silfhout geciteerde zou geconcludeerd kunnen worden dat prof. Wisse een zelfde soort gedachtegang heeft over het ‘beleven van de heilsfeiten’ als ds. Moerkerken. Bij prof. Wisse is echter sprake van een steeds terugkerend patroon bij de heilsfeiten: “Er is nacht, er is geboorte, er is sterven, er is opstanding, er is hellevaart, er is hemelvaart, ook binnen in ons”, schrijft hij ergens in zijn boek ‘De Heilsfeiten’. Als je goed leest, zie je dat hier sprake is van begrippenparen: nacht-geboorte, sterven-opstandig, hellevaart-hemelvaart, en niet van het successievelijk beleven van de heilsfeiten.

De vraag of je nu door de Wet wordt levendgemaakt of door het Evangelie, vind ik wat oneigenlijk. Het hele werk der bekering, vanaf ontdekking tot en met de openbaring van Christus aan de ziel (wat voor mij hetzelfde is als de rechtvaardigmaking) vloeit voort uit het genadeverbond, dat wordt bediend door Christus (zie de Schotten!), en dit werk gebeurt slechts in de harten van hen die op enigerlei wijze bekend zijn met het Evangelie.
Daarom is er ook in die ontdekking al iets van zoetheid. Om bij prof. Wisse te blijven: “Vandaar dat ieder, die zulke tranen mag wenen, er iets aangenaams, iets zaligs in smaakt.” Maar dat is nog geen Christuskennis.

[Lydianne]

In de tijd van G.H. Kersten had je ook een ds. A. Verhagen. Verder denk ik dat veel predikanten in de GG de oude Kersten rechts inhalen. En als ik dit van ds. Van Haaren lees (voorloper van Moerkerken) dan vraag ik me af of de GG toch niet afwijkt:

Bij velen, die toch geen vreemdeling zijn van enig geestelijk leven, is het helaas zo, dat de vaste spijze niet verdragen wordt. Waarom niet? Omdat dat te zwaar op de geestelijke maag ligt. Een Christusprediking is velen te scherp en te hard. Wij wensen een christenprediking. Een prediking waarbij de christen in het middelpunt staat. En dat lijkt soms zo verbazend veel op een Christusprediking. Alleen: er is een onnoemelijk groot verschil. Bij een Christusprediking staat Christus in het middelpunt en wordt alles wat van de mens is, weggesneden. En bij een christenprediking wordt de mens gebouwd in de gestalten, in de gevoeligheden, in allerlei bevindingen, die, hoe noodzakelijk ook tot zaligheid, toch de grond der zaligheid niet zijn. Dan leeft men bij de kenmerken. En heeft aan de kenmerken genoeg.
Wij verwerpen de kenmerken beslist niet. Die kenmerken zijn noodzakelijk; vanzelf, Gods Woord spreekt er ook van. Maar als men aan die kenmerken genoeg heeft en daar in op gaat, wat heeft men dan toch een arm leven. Dan gaat men de kerk uit en zegt: aan dat kenmerkje heb ik houvast gekregen en dat kenmerkje daar heb ik ook wat van. En dan gaat men ze op een rijtje zetten en daaruit de conclusie trekken, dat men erbij hoort. Want ook dat wordt gedaan door degenen die geen vreemdeling zijn van het geestelijk leven. Dan zeggen ze we kunnen dit en dat niet ontkennen en we mogen dat toch niet verwerpen? Met dat al hebben ze daaraan genoeg, en hebben Christus niet nodig. Leg uw oor maar te luisteren op de gezelschappen, als die er nog zijn. Als zulken dan bij elkaar komen, gaat het over van alles en nog wat, en gaat het inderdaad ook over het geestelijke leven, dan vooral over de geestelijke genietingen. Hier hebben ze kostelijk gekerkt en daar hebben ze genoten en hier zijn ze vervrolijkten daar zijn ze verfrist. Maar hoort u dan wel ooit de Naam van Christus noemen? Hoort u ze weleens over Christus spreken? O, dan blijken het in de praktijk van het leven zulke slappe, weke christenen te zijn. En als men daar juist de nadruk op doet vallen, dan is men veelal te scherp.

Bron Kislev?
Maar even zonder gein: ik ben het hier wel van harte met ds. Van Haaren eens.

[Oude Paden]

Maar terzake: de recensie van ds. De Wit (van ds. Silfhout herinner ik me die niet) is inhoudelijk beslist niet sterk, maar heeft nu juist het bezwaar dat het is in de trant van 'zo leren wij dat niet in de GG'.

Inmiddels heb ik de recensie van ds. Silfhout (weer) gelezen (zie hier). Deze is evenwichtiger dan die van ds. De Wit en met veel zaken ben ik het geheel eens. Met de wijze waarop hij prof. Wisse interpreteert heb ik echter moeite.
Uit het door ds. Silfhout geciteerde zou geconcludeerd kunnen worden dat prof. Wisse een zelfde soort gedachtegang heeft over het ‘beleven van de heilsfeiten’ als ds. Moerkerken. Bij prof. Wisse is echter sprake van een steeds terugkerend patroon bij de heilsfeiten: “Er is nacht, er is geboorte, er is sterven, er is opstanding, er is hellevaart, er is hemelvaart, ook binnen in ons”, schrijft hij ergens in zijn boek ‘De Heilsfeiten’. Als je goed leest, zie je dat hier sprake is van begrippenparen: nacht-geboorte, sterven-opstandig, hellevaart-hemelvaart, en niet van het successievelijk beleven van de heilsfeiten.

De vraag of je nu door de Wet wordt levendgemaakt of door het Evangelie, vind ik wat oneigenlijk. Het hele werk der bekering, vanaf ontdekking tot en met de openbaring van Christus aan de ziel (wat voor mij hetzelfde is als de rechtvaardigmaking) vloeit voort uit het genadeverbond, dat wordt bediend door Christus (zie de Schotten!), en dit werk gebeurt slechts in de harten van hen die op enigerlei wijze bekend zijn met het Evangelie.
Daarom is er ook in die ontdekking al iets van zoetheid. Om bij prof. Wisse te blijven: “Vandaar dat ieder, die zulke tranen mag wenen, er iets aangenaams, iets zaligs in smaakt.” Maar dat is nog geen Christuskennis.

De laatste alinea is duidelijk verwoord wat ik ook aan Geka probeerde duidelijk te maken!
Wie trouwens echt helder de leer van de verbonden wil nalezen kan het beste Bunjan lezen! : De leer vand de wet en de genade ontvouwd. ZEER LEZENSWAARDIG!

[Geka]

Maar terzake: de recensie van ds. De Wit (van ds. Silfhout herinner ik me die niet) is inhoudelijk beslist niet sterk, maar heeft nu juist het bezwaar dat het is in de trant van 'zo leren wij dat niet in de GG'.

Inmiddels heb ik de recensie van ds. Silfhout (weer) gelezen (zie hier). Deze is evenwichtiger dan die van ds. De Wit en met veel zaken ben ik het geheel eens. Met de wijze waarop hij prof. Wisse interpreteert heb ik echter moeite.
Uit het door ds. Silfhout geciteerde zou geconcludeerd kunnen worden dat prof. Wisse een zelfde soort gedachtegang heeft over het ‘beleven van de heilsfeiten’ als ds. Moerkerken. Bij prof. Wisse is echter sprake van een steeds terugkerend patroon bij de heilsfeiten: “Er is nacht, er is geboorte, er is sterven, er is opstanding, er is hellevaart, er is hemelvaart, ook binnen in ons”, schrijft hij ergens in zijn boek ‘De Heilsfeiten’. Als je goed leest, zie je dat hier sprake is van begrippenparen: nacht-geboorte, sterven-opstandig, hellevaart-hemelvaart, en niet van het successievelijk beleven van de heilsfeiten.

De vraag of je nu door de Wet wordt levendgemaakt of door het Evangelie, vind ik wat oneigenlijk. Het hele werk der bekering, vanaf ontdekking tot en met de openbaring van Christus aan de ziel (wat voor mij hetzelfde is als de rechtvaardigmaking) vloeit voort uit het genadeverbond, dat wordt bediend door Christus (zie de Schotten!), en dit werk gebeurt slechts in de harten van hen die op enigerlei wijze bekend zijn met het Evangelie.
Daarom is er ook in die ontdekking al iets van zoetheid. Om bij prof. Wisse te blijven: “Vandaar dat ieder, die zulke tranen mag wenen, er iets aangenaams, iets zaligs in smaakt.” Maar dat is nog geen Christuskennis.

Ja, ik kan hier grotendeel in meegaan. Je benoemt het als 'op enigerlei wijze bekend zijn met het Evangelie'. Prima, ik herken daarin wat ik zelf schreef over 'enige opening in het Evangelie'.
Waar ik wat moeite mee heb is je slotzin. 'maar dat is nog geen Christuskennis'. Ik zou dat niet zo absoluut willen stellen omdat je dan het Evangelie toch teveel losmaakt van Christus, die de grote Inhoud ervan is. Dogmatisch gezien heb ik daar wat moeite mee, denk ik dat het beter is om te zeggen dat die enige kennis van het Evangelie in de weg van verdere ontdekking zal uitlopen op de vollere kennis van de grond van Gods barmhartigheid in de Christus en Zijn werk. Niettemin, het werk van Wisse is prachtig en evenwichtig.

[Oude Paden]

Indien gij het gezag en de kracht van het evangelie wilt leren kennen, leg u dan eerst toe om de macht en het gezag van de wet te leren kennen.
De mens die de wet niet kent, weet niet dat hij een zondaar is, en dus niet dat hij een Zaligmaker nodig heeft.
Men moet eerst een spiegel nemen en zien hoe vuil hij is!
(J. Bunjan)

Ik vrees dat velen deze boodschap te scherp vinden. Want......men wil graag een liefelijke ontsluiting van het Evangelie vanaf de wedergeboorte.

[geledu]

Indien gij het gezag en de kracht van het evangelie wilt leren kennen, leg u dan eerst toe om de macht en het gezag van de wet te leren kennen.
De mens die de wet niet kent, weet niet dat hij een zondaar is, en dus niet dat hij een Zaligmaker nodig heeft.
Men moet eerst een spiegel nemen en zien hoe vuil hij is!
(J. Bunjan)

Ik vrees dat velen deze boodschap te scherp vinden. Want......men wil graag een liefelijke ontsluiting van het Evangelie vanaf de wedergeboorte.

Ach, zo zouden we het ene citaat tegen het andere kunnen zetten, ook van Bunyan.
Het is zo dat de wet gebruikt wordt als een tuchtmeester tot Christus, maar om de waarde en de diepte van Christus lijden en sterven nu echt te bevatten en te leren kennen , dat leren we pas als wij ons zonde bestaan zien in het licht van de liefe van God.

De ware boetvaardigheid in het leven van Gods Volk zou na de openbaring van Christus wel eens dieper kunnen zijn als daarvoor door de wet geleerd werd.
Omdat we dan zien dat we tegen de liefde gezondigd hebben en dat is veel smartelijker, of zoals Ds v Eckeveld dat verwoorde in die lezing : Door de prediking van het Evangelie wordt het hart pas echt week en handelbaar gemaakt.

Ook hier zien we weer die wonderlijke veelkleurigheid van de werkingen des Geestes.

[Oude Paden]

Indien gij het gezag en de kracht van het evangelie wilt leren kennen, leg u dan eerst toe om de macht en het gezag van de wet te leren kennen.
De mens die de wet niet kent, weet niet dat hij een zondaar is, en dus niet dat hij een Zaligmaker nodig heeft.
Men moet eerst een spiegel nemen en zien hoe vuil hij is!
(J. Bunjan)

Ik vrees dat velen deze boodschap te scherp vinden. Want......men wil graag een liefelijke ontsluiting van het Evangelie vanaf de wedergeboorte.

Ach, zo zouden we het ene citaat tegen het andere kunnen zetten, ook van Bunyan.
Het is zo dat de wet gebruikt wordt als een tuchtmeester tot Christus, maar om de waarde en de diepte van Christus lijden en sterven nu echt te bevatten en te leren kennen , dat leren we pas als wij ons zonde bestaan zien in het licht van de liefe van God.

De ware boetvaardigheid in het leven van Gods Volk zou na de openbaring van Christus wel eens dieper kunnen zijn als daarvoor door de wet geleerd werd.
Omdat we dan zien dat we tegen de liefde gezondigd hebben en dat is veel smartelijker, of zoals Ds v Eckeveld dat verwoorde in die lezing : Door de prediking van het Evangelie wordt het hart pas echt week en handelbaar gemaakt.

Ook hier zien we weer die wonderlijke veelkleurigheid van de werkingen des Geestes.

Mijn bedoeling is geen citatenoorlog.
Toch is deze uitspraak zeer helder! En de vraag is maar of dit element in de huidige prediking nog tot uitdrukking word gebracht.......en of men het nog wil horen!
Het is m.i. een essentiele uitspraak!
Ik ben het met je eens dat de diepere inleidingen ook plaatsvinden als men het borgwerk van Christus aanschouwd. Toch is dit citaat in onze tijd in beginsel heeeeeeeeeel hard nodig.
Want je hoort veel over Christus en weinig over vuilheid!
.........en dat komt m.i. niet met elkaar overeen!

[Afgewezen]

Ja, ik kan hier grotendeel in meegaan. Je benoemt het als 'op enigerlei wijze bekend zijn met het Evangelie'. Prima, ik herken daarin wat ik zelf schreef over 'enige opening in het Evangelie'.
Waar ik wat moeite mee heb is je slotzin. 'maar dat is nog geen Christuskennis'. Ik zou dat niet zo absoluut willen stellen omdat je dan het Evangelie toch teveel losmaakt van Christus, die de grote Inhoud ervan is. Dogmatisch gezien heb ik daar wat moeite mee, denk ik dat het beter is om te zeggen dat die enige kennis van het Evangelie in de weg van verdere ontdekking zal uitlopen op de vollere kennis van de grond van Gods barmhartigheid in de Christus en Zijn werk. Niettemin, het werk van Wisse is prachtig en evenwichtig.

Ik denk dat je ervoor moet oppassen niet een bepaald denksysteem over de bevinding te gaan leggen. Dan val je in dezelfde fout als hen die je bestrijdt, maar dan net andersom.
Hoe je het ook wendt of keert, er is toch een 'voor' en een 'na'; een roepen vanuit de duisternis, en het mogen zien van het licht, al zijn het maar enkele stralen.

[Afgewezen]

Wat vind je van de opvattingen van prof. Wisse in dezen, OP?

[Geka]

Ja, ik kan hier grotendeel in meegaan. Je benoemt het als 'op enigerlei wijze bekend zijn met het Evangelie'. Prima, ik herken daarin wat ik zelf schreef over 'enige opening in het Evangelie'.
Waar ik wat moeite mee heb is je slotzin. 'maar dat is nog geen Christuskennis'. Ik zou dat niet zo absoluut willen stellen omdat je dan het Evangelie toch teveel losmaakt van Christus, die de grote Inhoud ervan is. Dogmatisch gezien heb ik daar wat moeite mee, denk ik dat het beter is om te zeggen dat die enige kennis van het Evangelie in de weg van verdere ontdekking zal uitlopen op de vollere kennis van de grond van Gods barmhartigheid in de Christus en Zijn werk. Niettemin, het werk van Wisse is prachtig en evenwichtig.

Ik denk dat je ervoor moet oppassen niet een bepaald denksysteem over de bevinding te gaan leggen. Dan val je in dezelfde fout als hen die je bestrijdt, maar dan net andersom.
Hoe je het ook wendt of keert, er is toch een 'voor' en een 'na'; een roepen vanuit de duisternis, en het mogen zien van het licht, al zijn het maar enkele stralen.

Je hebt gelijk dat het niet goed is een bepaald (menselijk) denksysteem over de bevinding te leggen. Wel denk ik dat je de in de Schrift geopenbaarde dogmatische waarheden ter toetsing er over mag leggen. Dat is in ieder geval mijn intentie, al besef ik ook dat je daarin ook te eenzijdig kunt worden omdat bevinding zich niet sluitend laat beschrijven.

[Marnix]

Indien gij het gezag en de kracht van het evangelie wilt leren kennen, leg u dan eerst toe om de macht en het gezag van de wet te leren kennen.
De mens die de wet niet kent, weet niet dat hij een zondaar is, en dus niet dat hij een Zaligmaker nodig heeft.
Men moet eerst een spiegel nemen en zien hoe vuil hij is!
(J. Bunjan)

Ik vrees dat velen deze boodschap te scherp vinden. Want......men wil graag een liefelijke ontsluiting van het Evangelie vanaf de wedergeboorte.

Ach, zo zouden we het ene citaat tegen het andere kunnen zetten, ook van Bunyan.
Het is zo dat de wet gebruikt wordt als een tuchtmeester tot Christus, maar om de waarde en de diepte van Christus lijden en sterven nu echt te bevatten en te leren kennen , dat leren we pas als wij ons zonde bestaan zien in het licht van de liefe van God.

De ware boetvaardigheid in het leven van Gods Volk zou na de openbaring van Christus wel eens dieper kunnen zijn als daarvoor door de wet geleerd werd.
Omdat we dan zien dat we tegen de liefde gezondigd hebben en dat is veel smartelijker, of zoals Ds v Eckeveld dat verwoorde in die lezing : Door de prediking van het Evangelie wordt het hart pas echt week en handelbaar gemaakt.

Ook hier zien we weer die wonderlijke veelkleurigheid van de werkingen des Geestes.

Mijn bedoeling is geen citatenoorlog.
Toch is deze uitspraak zeer helder! En de vraag is maar of dit element in de huidige prediking nog tot uitdrukking word gebracht.......en of men het nog wil horen!
Het is m.i. een essentiele uitspraak!
Ik ben het met je eens dat de diepere inleidingen ook plaatsvinden als men het borgwerk van Christus aanschouwd. Toch is dit citaat in onze tijd in beginsel heeeeeeeeeel hard nodig.
Want je hoort veel over Christus en weinig over vuilheid!
.........en dat komt m.i. niet met elkaar overeen!

Of juist heel veel. Want Christus wast je schoon en geeft je witte kleren.

Natuurlijk is zondebesef goed om te hebben, om telkens weer naar Hem toe te gaan en je schoon te laten wassen. En omdat er altijd mensen zijn die Hem niet als Verlosser kennen. Voor wie Hem wel als Verlosser kennen is het ook goed, als het maar altijd weer in het licht van de vergeving en reiniging door Hem staat. De focus op verlossing en heiligheid en de ellendekennis om je daar op te richten. De wet als tuchtmeester tot Christus, om mensen telkens weer bij Hem te brengen waar ze vergeving mogen ontvangen.

[Marnix]

Zucht... niet meer aan het avondmaal mogen en de kerkenraad wil er niets meer over zeggen... met alle respect maar ik vind het wel een hele makkelijke weg... en niet de beste. Waarom is men zo allergisch op kritiek? Als er iemand in zijn boek wat vraagtekens zet en dat goed onderbouwt, waarom wordt er dan zo op gereageerd? Waarom gaat men de dialoog niet aan en zelf kijken wat men met de kritiek kan doen enzo? Hoewel het niet officieel gebeurt, wordt deze man, net als bijv. Van der Zwaag eigenlijk al van tevoren in het ongelijk gesteld, anders weiger je iemand namelijk tijdens het onderzoek wat men hier verder mee gaat doen, niet aan tafel!