Robert schreef:Klavier, ik heb hier op het forum ook een debat lopen over het Duizendjarig rijk. (Openbaring 20). Ook daar geloof ik dat we het hoofdstuk geestelijk moeten interpreteren. Ook daar wordt tegenin gebracht dat we "Gods Woord letterlijk moeten interpreteren".
Openbaring is een bijzonder Bijbelboek met een profetische inhoud. Daarover is iedereen het eens. Het uitgangspunt daar verschilt ten aanzien van Genesis. Ik zou naar dit topic op basis van dat argument geen enkele inhoudelijke argumentatie kunnen ontlenen.
Jij voegt daar aan toe dat "Gods Woord geen aanleiding geeft" voor het niet letterlijk interpreteren.
Dat is een argument die uit het niets komt.
Dat is dan jammer. Ik voel me veiliger bij de visie van Augustinus en Calvijn ten aanzien van Schriftinterpretatie dan jij nu mee komt.
Was het niet Kuitert die hier ook zo mee begon toen hij 'echt' ging nadenken? Dat is niet als dooddoener bedoeld, maar als verwijzing dat jouw visie niet nieuw is, maar al langer bestaat. Met de uitkomst die daaruit voortgevloeid is. Je kent "De Eeuw van mijn vader" van Geert Mak? Soortgelijke signalen klinken daar door.
Geeft Gods Woord dan wel aanleiding dat het wel letterlijk moet worden geinterpreteerd?
Jazeker. Hoe veel lezen we "Er staat geschreven"?
Er staan meer scheppingspassages in de Bijbel. In Job staat dat God met het zeemonster vocht (oid.). Moeten we dat ook letterlijk interpreteren?
Vanuit het verband waarin Job dat uitspreekt te bepalen en wederom door Schrift met Schrift te vergelijken. Pas daarna een conclusie over letterlijk nemen of niet maken. Niet op voorhand als eerste mogelijkheid stellen boven het letterlijk nemen. Als er geen aanleiding is om het niet-letterlijk op te vatten, dan is het inderdaad letterlijk. Hoe onbegrijpelijk het ook overkomt. Ik meen oprecht dat onze ogen door Gods Geest verlicht moeten worden om Gods Woord te verstaan. Daarom spreekt Paulus ook :
Daarom ook ik, gehoord hebbende het geloof in den Heere Jezus, dat onder u is, en de liefde tot al de heiligen,
Houde niet op voor u te danken, gedenkende uwer in mijn gebeden; Opdat de God van onzen Heere Jezus Christus, de Vader der heerlijkheid, u geve den Geest der wijsheid en der openbaring in Zijn kennis; Namelijk verlichte ogen uws verstands, opdat gij moogt weten, welke zij de hoop van Zijn roeping, en welke de rijkdom zij der heerlijkheid van Zijn erfenis in de heiligen; En welke de uitnemende grootheid Zijner kracht zij aan ons, die geloven, naar de werking der sterkte Zijner macht,
Die Hij gewrocht heeft in Christus, als Hij Hem uit de doden heeft opgewekt; en heeft Hem gezet tot Zijn rechter hand in den hemel;
Verre boven alle overheid, en macht, en kracht, en heerschappij, en allen naam, die genaamd wordt, niet alleen in deze wereld, maar ook in de toekomende; En heeft alle dingen Zijn voeten onderworpen, en heeft Hem der Gemeente gegeven tot een Hoofd boven alle dingen; Welke Zijn lichaam is, en de vervulling Desgenen, Die alles in allen vervult.
Als dit niet in eerste instantie letterlijk zou moeten worden opgevat, uitgaande van de basisregel die Calvijn hanteerde, dan liggen de hoop en vertrouwen in Christus met zicht op de erfenis in Hem wel even onder een berg van twijfel terecht gekomen.
Want dát is wel het gevolg van het afwijken van de basisregel die de kern van Sola Scriptura inhoudt. Want zó bedoelde de reformatie het.
En als er in Genesis staat dat "God spreekt", spreekt God dan letterlijk? Heeft God een mond en een tong? Is dat letterlijk?
Natuurlijk letterlijk, in die zin dat een spreken door middelen van tong, geschrift en andere vormen van openbaring gaat.
De Bijbel spreekt op vele plaatsen van spreken als en noemt heel vaak het woord 'tong' ook wel als aanduiding voor 'taal'.
Spreken is een boodschap doen overbrengen. De tong spreekt, maar dat wil niet zeggen dat alléén de tong spreekt.
Dit voorbeeld doet niets af van wat ik als gereformeerd wil verdedigen hier op het forum.
En als er over Gods hand gesproken wordt in de Bijbel, is dat dan letterlijk? Als er in de psalmen wordt gezongen dat God ons zal dragen op adelaarsvleugelen, letterlijk?
Waar staat dit in de Bijbel op een plaats waarvan geen enkel blijk te vinden is van het het wèl letterlijk moet worden opgevat? Ik meen dat dit voorbeeld een voorbeeld is van een beeldspraak dat duidelijk aan te tonen is door Schrift met Schrift vergelijking. Neem maar eens een willekeurige verklaring van een psalm, of kijk de kanttekeningen maar eens na.
Beste Klavier, je vervolgstap is helemaal out of the question.
Om dan te beweren dat de hele zaligheid op de tocht staat als er wordt getornd aan jouw interpretatie van Genesis 1/2.
Zoals is aangaf deugt je basisregel niet.
Je gaat zonder uitgangspunt, zonder basisregels van exegese een aanname aan, die geen enkel nut dient en geen enkele dienst bewijst aan Gods Woord. Het is enkel een nuancering van het Scheppingswonder op een wijze dat het wat dichter bij onze bevatting van tijd zou kunnen staan. Verder voegt het niets toe. Het is enkel een oorzaak om andere Bijbelgedeelten dan ook 'vrij te geven' voor dezelfde gedachtengang waarbij alle hoop en grond uit Gods Woord kan worden weggeredeneerd. Ook al zul je het niet zo bedoelen hoop ik, dezelfde denkwijze van jou op andere Bijbelgedeelten toepassen is de basis leggen voor Schriftkritiek. Zie ook weer mijn verwijzing naar Efeze 1. Zet jouw gedachtengang er maar eens tegenaan, en je houdt niets meer over.
Waarom toch die absurde doorschakeling? De bekende ultra-orthodoxe noodgreep, als iemand maar tornt aan de kleinste interpretatie van de Bijbel direct stellen dat dan de zaligheid ter discussie staat. Ik vind dat echt niet kunnen.
Een verkeerde wijze van Schriftinterpretatie is de deur openzetten voor zaken waarop geen gelovige nog houvast aan kan ontlenen. Wie op welk punt van de Bijbel dan ook ongefundeerd zaken voor niet-letterlijk neemt, stelt dat dit niet-letterlijk nemen naar eigen inzicht overal kan worden toegepast.
Dan kan Petrus nooit over water lopen. En dan is iedere gelovige zijn les kwijt om ondanks zichzelf op de Zaligmaker te zien.
Zo liggen de zaken! Of je wilt of niet. Je raakt een kern van de Reformatie, van het Sola Scriptura van Calvijn en Luther en hun daarbij overgeleverde invulling daarvan. De hele reformatorische leer staat met het Schriftverstaan van de Reformatoren.
Daar kan en mag niet aan getornd worden, want dan is de gereformeerde leer niet anders dan wat Kuitert uiteindelijk ervan gemaakt heeft.
De waarheid van de Bijbel staat ABSOLUUT niet ter discussie als ik denk dat Genesis 1 niet letterlijk BEDOELD is.
Ik beweer niet dat jij Schriftkritiek levert, maar dat jouw uitgangspunt wel alles daarvoor bevat, zonder dat je daar kennelijk van bewust bent. Je hebt met geen enkel voorbeeld uit Gods Woord die bedoeling aangetoond. Dan heb je enkel een eigen gedachte daaraan ten grondslag gelegd. Zo'n bedoeling, hoe goed bedoeld ook, heeft voor mij geen enkele waarde als het enkel gebaseerd is op een menselijke logica.
Het is dus niet zo dat ik beweer dat Genesis 1 een fout in de Bijbel is. Ik zeg niet dat het achterhaald is ofzo. Het enige dat ik denk is dat de auteur (en vooral de Auteur) nooit bedoeld heeft dat wij Genesis 1 letterlijk zouden nemen. Letterlijk als in: "God sprak schiep in 6 dagen elke dag een stukje aarde, en op de zevende dag rustte hij letterlijk".
En dat zul je moeten bewijzen uit Gods Woord. Elk ander bewijs is geen bewijs.
Nogmaals, ik geloof dat God de hemel en de aarde heeft geschapen. NIET door evolutie ofzo. God had geen tijd nodig om de hemel en de aarde te maken want God staat buiten de tijd. De tijd is zijn schepsel.
Inhoudelijk ben ik het hier met je eens, maar tegelijkertijd stel ik dat met een gedachtegang die de schepping op basis van een geconcludeerde bedoeling van Gen1. evengoed een geloof op kan leveren op basis van van tevoren ingeschatte bedoelingen van God om zondaren zalig te maken. Daar kan evengoed voor gevraagd worden of je dat correct interpreteert.
De waarheid van Gods Woord staat alleen vast bij een consistente wijze van interpreteren onder verlichting van Gods Geest. Nogmaals, de bedoeling vooraf stellen en daaruit interpreteren, is de Bijbel openstellen voor waarheden die meer aansluiten bij menselijk denken, dan bij wat God ons echt heeft te zeggen. Wij moeten niet vooraf de intentie van God benoemen en Hem dan ook laten zeggen wat wij menen dat Hij moest gaan zeggen.
Op die wijze kun je een heleboel in de Bijbel leggen wat er niet in staat.
En ik vind het echt heel jammer als ik met zo'n interpretatie direct van de hoogste ketterijen, zelfs van het loochenen van de zaligheid door Jezus Christus, wordt beschuldigd. Dat kan gewoon niet.
Je wijze van Schriftinterpreteren is de ketterij. Wat je inhoudelijk aan standpunten ontleent hoeft niet direct verkeerd te zijn. In dit geval acht ik het gevaar richting evolotie en ID te groot, en dat enkel op basis van een interpretatie zonder enkele basis uit Gods Woord.
Wie jouw je zaligheid garandeerd? Jezus Christus. God zelf.
Niemand anders kan je dat garanderen. Als je die garantie zoekt in de bevestiging van jouw interpretatie van Genesis 1/2 dan zit je niet op de goede weg.
Als ik niet de garantie heb dat God spreekt in wat er in Zijn Woord staat, dan weet ik helemaal niet dat Jezus Christus de zaligheid garandeert. Wie zegt mij dat Zijn Evangelie de bedoeling heeft mij persoonlijk te roepen? Het is dat er staat: "Een iegelijk die in Hem gelooft" en "zoekt en
gij zult vinden". Dit letterlijk houden, is voor mij de eerste interpretatie. Dat is de basisregel. Tenzij vanuit Gods Woord het tegendeel blijkt. Anders maak je drijfzand van alle teksten die zondaars oproepen tot bekering en geloof.
