Zo, kijk eens aan! Eindelijk respons.
Dan zal ik mijn aandeel tevens onder handen nemen.
Vreemd dat daar eigenlijk niemand op in is gegaan.
Eigenlijk helemaal niet zo vreemd als je bedenkt dat de materie niet door iedereen even goed verstaan wordt. Op een sociologisch/psychologisch forum zul je wat meer inhoudelijke zaken aantreffen dan op een forum waarop voornamelijk levensbeschouwelijke zaken door een bijbelse bril worden bekeken. Ongetwijfeld zal de kans op consensus m.b.t. mogelijke oorzaken dan ook wat eerder bereikt worden, omdat men weet waarover men praat, in plaats van enkel te spreken vanuit een bijbelse gedachte, zonder ook uit te gaan van de mens zelf met al zijn noden. En dat, terwijl dat laatste zo ontzettend belangrijk is om een juist beeld van de aard van de mens te krijgen.
Men moet in reply’s daarom niet vergeten dat de bijbelse scheppingsorde niet op zichzelf staat. Er zit een heel ontwikkelingsproces achter dat jammergenoeg menigeen vergeet ‘mee te nemen’. Vandaar ook de soms botte reakties van menig forummer die bijbels gezien en strikt genomen correct zijn, maar ontzettend hol klinken ten gevolge van gebrek aan empatisch vermogen.
Kortom, in deze discussiedraad wordt het recept veelal gegeven nog voordat een juiste diagnose is gesteld. Geen wonder dat mensen er dan niks van moeten hebben.
Zoals ik al eerder heb aangegeven en onderbouwd: dit ben ik niet met je eens. Twee homo’s kunnen elkaar ook trouw zijn, ook homoliefde bestaat uit liefde, niet uit louter lust.
Dat zeg ik ook niet. Ik geloof best dat twee homo’s elkaar trouw kunnen zijn. Mijn beste vrienden ben ik ook trouw. Zelfs mijn hond is me trouw. Allemaal vormen van liefde die de mens tot op zekere hoogte tegemoet komen in zijn sociale omgang met andere levende wezens.
Niet alle homo’s hebben in hun jeugd een bepaald gemis geleden, dat ze op later leeftijd door hun geaardheid aanvullen.
Een analogie: niet alle mensen hebben door dat ze iets mankeren om in volmaaktheid met God te leven. Pas als God in hun leven komt, ontdekken ze wie ze zijn en wat ze werkelijk missen.
Verder heb ik gezocht naar je nadere uitleg van de door jouw genoemde liefdeskarakteristieken, maar (vergeef me) ik kon het tussen alle posts niet vinden, dus als ik je nu toch niet goed begrijp, zou je het dan nog eens willen verklaren hoe jij aan- en vervullende liefde ziet?
Ik dacht dat ik voldoende duidelijk was geweest met het verhaaltje over de ‘basale stappen’. Maar goed, ik zal nogmaals een poging wagen e.e.a. op concrete wijze uit te leggen.
Aanvullende liefde wordt, evenals het aanvullende karakter van andere natuurlijke noden, gekenmerkt door het bevredigen van de behoefte waarbij de bevrediging in zichzelf als doel wordt gezien. Deze bevrediging is egocentrisch.
Toelichting: je eet omdat je trek hebt. De handeling ‘eten’ kun je zien als het bevredigen van de behoefte om de trek weg te nemen. Dat is het doel waar je in eerste instantie aan denkt.
Met de behoefte naar liefde is het niet veel anders. Zoals ik al eerder stelde, is de natuurlijke behoefte naar liefde noodzakelijk om als mens volledig geaccepteerd te worden. Dat maakt immers deel uit van het opgroeien tot volwassenheid. Echter, een onvolledige identificatie met de soortgenoot zal altijd lijden tot het niet volledig accepteren van jezelf in je mens-zijn. Hetzij lichamelijk, hetzij geestelijk of zelfs beide. Zonder die bevestiging weet je immers niet wie of wat je precies bent. Daarom is deze behoeftebevrediging op zichzelf niet verkeerd. Integendeel, het is een noodzakelijkheid!
Maar omdat de behoeften steeds terug blijven keren (heel concreet bijv. eten, ademen, slapen), ben je van nature iedere keer geneigd de behoeften te bevredigen totdat ze er niet meer zijn. Maar zolang men leeft, heeft men te maken met deze behoeften. Aan de bevrediging ervan lijkt geen einde te komen (je kunt er moe van worden). Je blijft als het ware de behoefte iedere keer
aanvullen tot het niveau dat de behoefte er (tijdelijk) niet meer is. Het is als een leeglopende fles water die je zoveel mogelijk tracht vol te houden.
Vervullende liefde daarintegen wordt gekenmerkt door de bevrediging van de behoefte naar liefde door iets of iemand van buitenaf waarbij de bevrediging (of beter gezegd: het welzijn) van de ander ten volle als doel wordt gezien in het vertrouwen dat de voorziening in natuurlijke noden wederzijds is. Deze bevrediging is niet egocentrisch, kan alleen volledig in een hetero-relatie worden volbracht (denk aan de vervulling van de behoefte aan nageslacht!) en voldoet aan het oorspronkelijke doel waarmee God de mens geschapen heeft (bedenk dat God een God van het leven is – Hij streeft voortgang van het leven na).
Terug naar het voorbeeld van het ‘eten’ dat in eerste instantie als doel had om de trek weg te nemen, kun je jezelf afvragen of het gestelde doel wel correct is. De trek staat immers niet op zichzelf. Het wordt ergens door veroorzaakt. Je lichaam beweegt, leeft. Het verbruikt energie. Die energie komt voor een deel voort uit het voedsel dat je tot je neemt. Zonder dat voedsel reduceer je de kans op overleven. Zodoende verschuift het doel waar je eerst aan denkt naar een hoger niveau. Namelijk: het in stand houden van je eigen leven.
Ik hoop van harte dat je nu begrijpt waar ik voor sta en dat God in alles staat voor ‘leven’.
Jij plaatst spontane zaadlozingen onder seksuele drift, puur als functionele vooorziening van het menselijk lichaam. Ik zie zoiets niet als drift, het gebeurt spontaan, niet onder invloed van opgewondenheid (drift).
Daarom komen sexuele driften (als lichamelijke reaktie op de natuurlijke reproductiedrang – genetisch aangelegd) juist
niet voort uit opgewondenheid (als geestelijke reaktie op de lichamelijke impuls van de seksuele drift), maar andersom. De driften zijn er immers al. Opgewondenheid is daar ‘slechts’ een geestelijke variant op.
Je moet wat dat betreft de zaken wel goed onderscheiden, Peet.
De kinderlijke exploratiedrang wil ik hier niet onder scharen, ik denk dat dat eerder een onderdeel is van de algehele psyche die langzaam aan steeds meer indrukken/prikkels te verwerken krijgt, dus ook seksuele.
Maar waar komen die prikkels dan vandaan? Heeft iemand ze aangepraat?
..verhaaltje over seksuele aantrekkingskracht..
Onderzoek nu voor jezelf eens waar die seksuele aantrekkingskracht vandaan komt, anders dan een genetisch bepaalde richting (hint: stoei wat met sociologie en psychologie).
Zoals al tig malen eerder aangehaald: er zijn heus ook wel “gelukkige homo’sâ€
't Stond er al weer twee weken hoor.