Er wordt nu een beetje vanuit gegaan dat het gaat om breken met een kind. Dat bedoelde ik niet!
Het gaat erom of je de zonde op zichzelf toe gaat laten.
Laat je de verloren zoon thuis zijn feestjes vieren of zeg je: jij bent altijd van harte welkom, maar we accepteren niet dat je thuis komt met allerlei vrouwen.
Of we accepteren niet dat je thuis drank of drugs gebruikt.
Je bent in je huis/gezin verantwoordelijk voor de dingen die je toelaat. Je hebt ook nog te maken met andere (evt jongere) gezinsleden.

En welke keus je ook maakt...het zal altijd pijn en verdriet opleveren.
Dus het is te makkelijk om te denken dat een bepaalde keus gemaakt wordt om geen verdriet te hebben. Ga er maar van uit dat het voor ouders een hartverscheurende keuze is. Je kan voor je gevoel geen nee zeggen, maar je kan ook geen ja zeggen!

En andere mensen oordelen toch wel, de een bij keuze a, de ander bij keuze b.
Je bent als man en vrouw allereerst samen verantwoordelijk, en je zult samen op 1 lijn moeten komen. Dat kan het eerste knelpunt al zijn.
En allereerst gaat het om de vraag: Heere wat wilt U dat wij doen zullen.
Is de Schrift er duidelijk over of we de zondige keuzes van onze kinderen moeten accepteren/in huis moeten toelaten?

Ik proef zoveel nood w.b. onze kinderen en ik weet er van mee te praten, helaas..
En soms heb ik echt geen antwoorden meer...enkel gebed en zelfs dat wil soms niet meer, alleen nog èèn noodkreet...

Je hebt het denk ik goed verwoord Helma. Je kunt geen zaken in huis toelaten die God onteren. Dat blijft volledig staan naast dat je je kind vasthoud en lief blijft hebben, en voor je kind bent en dat je kind altijd welkom is.

Ik hoorde van ouders die hun zoon samen met zijn vriendin thuis in 1 bed lieten stapen, in de hoop dat ze zouden gaan trouwen. Dan ben je als ouders dus je getuigenis kwijt.

helma schreef:Er wordt nu een beetje vanuit gegaan dat het gaat om breken met een kind. Dat bedoelde ik niet!
Het gaat erom of je de zonde op zichzelf toe gaat laten.
Laat je de verloren zoon thuis zijn feestjes vieren of zeg je: jij bent altijd van harte welkom, maar we accepteren niet dat je thuis komt met allerlei vrouwen.
Of we accepteren niet dat je thuis drank of drugs gebruikt.
Je bent in je huis/gezin verantwoordelijk voor de dingen die je toelaat. Je hebt ook nog te maken met andere (evt jongere) gezinsleden.

En welke keus je ook maakt...het zal altijd pijn en verdriet opleveren.
Dus het is te makkelijk om te denken dat een bepaalde keus gemaakt wordt om geen verdriet te hebben. Ga er maar van uit dat het voor ouders een hartverscheurende keuze is. Je kan voor je gevoel geen nee zeggen, maar je kan ook geen ja zeggen!

En andere mensen oordelen toch wel, de een bij keuze a, de ander bij keuze b.
Je bent als man en vrouw allereerst samen verantwoordelijk, en je zult samen op 1 lijn moeten komen. Dat kan het eerste knelpunt al zijn.
En allereerst gaat het om de vraag: Heere wat wilt U dat wij doen zullen.
Is de Schrift er duidelijk over of we de zondige keuzes van onze kinderen moeten accepteren/in huis moeten toelaten?

Dan had je je bedoeling inderdaad niet duidelijk gemaakt. Dat komt doordat je onderscheid maakte tussen het vasthouden of het accepteren van je kind.
Wat de pijn betreft hoef je mij niets voor te houden. Er mankeert niets aan mijn gevoel.

Sorry, dat ik niet duidelijker was. Het verschil ging mij over vasthouden van je kind en accepteren van de keuzes die gemaakt worden. Je kan je kind willen vasthouden maar de keuzes niet kunnen accepteren.

helma schreef:Sorry, dat ik niet duidelijker was. Het verschil ging mij over vasthouden van je kind en accepteren van de keuzes die gemaakt worden. Je kan je kind willen vasthouden maar de keuzes niet kunnen accepteren.

Zeker. Dan deel je de keuze, dus de (zondige) daad van je kind niet, maar je kind zélf respecteer je wel. Vaak zie je dan alsnog wel verwijdering, omdat het kind de keuze van de ouders om de zonde niet toe te laten in het eigen huis kwalijk neemt. En dat terwijl de ouders het kind zelf helemaal niet hebben afgeschreven.

Jantje schreef:

helma schreef:Sorry, dat ik niet duidelijker was. Het verschil ging mij over vasthouden van je kind en accepteren van de keuzes die gemaakt worden. Je kan je kind willen vasthouden maar de keuzes niet kunnen accepteren.

Zeker. Dan deel je de keuze, dus de (zondige) daad van je kind niet, maar je kind zélf respecteer je wel. Vaak zie je dan alsnog wel verwijdering, omdat het kind de keuze van de ouders om de zonde niet toe te laten in het eigen huis kwalijk neemt. En dat terwijl de ouders het kind zelf helemaal niet hebben afgeschreven.

Mijn ervaring is totaal anders. Daarnaast gaat het in dit geval om de keuzes die wij als ouders hebben te maken. Wat daar het gevolg van is, is niet aan ons. Voor we het weten redeneren we eerst verder en maken dan maar een andere keuze want het maakt toch niet uit. Je moet in dit soort zaken niet verder gaan dan je eigen verantwoordelijkheid en je eigen pakket. Als je vooraf verder gaat denken, gaat het mis.

helma schreef:Sorry, dat ik niet duidelijker was. Het verschil ging mij over vasthouden van je kind en accepteren van de keuzes die gemaakt worden. Je kan je kind willen vasthouden maar de keuzes niet kunnen accepteren.

Vraag: Wat als je zoon zegt alleen nog maar thuis te willen komen onder voorwaarde dat hij zijn vriend (homosexuele relatie) mee mag brengen ?

GZB schreef:

helma schreef:Sorry, dat ik niet duidelijker was. Het verschil ging mij over vasthouden van je kind en accepteren van de keuzes die gemaakt worden. Je kan je kind willen vasthouden maar de keuzes niet kunnen accepteren.

Vraag: Wat als je zoon zegt alleen nog maar thuis te willen komen onder voorwaarde dat hij zijn vriend (homosexuele relatie) mee mag brengen ?

Die vraag is moeilijker te beantwoorden voor ouders die het echt aangaat dan voor een 'buitenstaander'.

GZB schreef:

helma schreef:Sorry, dat ik niet duidelijker was. Het verschil ging mij over vasthouden van je kind en accepteren van de keuzes die gemaakt worden. Je kan je kind willen vasthouden maar de keuzes niet kunnen accepteren.

Vraag: Wat als je zoon zegt alleen nog maar thuis te willen komen onder voorwaarde dat hij zijn vriend (homosexuele relatie) mee mag brengen ?

Het lijkt me een heel normale voorwaarde dat iemand zijn of haar partner mee mag nemen op bezoek. Maar je hoeft mensen niet samen in het logeerbed te laten slapen.

Ik zie niet in waarom die vraag voor mensen die het niet aangaat niet even eenvoudig te beantwoorden zou zijn.

Misschien is het afhankelijk van de manier waarop iemand tegen zo'n relatie aankijkt?

Maar waar ligt dan de grens? Als de partner niet bevalt? Als de partner ongelovig is maar wel van het juiste geslacht?

Als het kind samenwoont?

GZB schreef:

helma schreef:Sorry, dat ik niet duidelijker was. Het verschil ging mij over vasthouden van je kind en accepteren van de keuzes die gemaakt worden. Je kan je kind willen vasthouden maar de keuzes niet kunnen accepteren.

Vraag: Wat als je zoon zegt alleen nog maar thuis te willen komen onder voorwaarde dat hij zijn vriend (homosexuele relatie) mee mag brengen ?

Als een zoon met een vriendin samenwoont, zouden de meeste ouders ze ook samen ontvangen. Dus ik denk in dit geval ook. Als de bezoekers zich respectvol gedragen in het huis van de ouders, en niet provoceren. Sowieso zal een bezoek voor beide kanten wel vaak een bepaalde spanning blijven oproepen wellicht. Omdat je van elkaar weet hoe er over gedacht word. Maar ik zou zeggen: blijf de deur open houden.

Samen slapen onder het dak van de ouders zou voor mij echt een brug te ver zijn, omdat ik dat niet met mijn geweten zou kennen verantwoorden.

DDD schreef:Maar waar ligt dan de grens? Als de partner niet bevalt? Als de partner ongelovig is maar wel van het juiste geslacht?

Als het kind samenwoont?

Het ging nog niet over het antwoord, ik zei dat het een vraag is die voor ouders die het aangaat moeilijker is te beantwoorden dan voor buitenstaanders.

Het lijkt me ook heel lastig als je ook nog kleinere kinderen thuis hebt, die je niet wilt meegeven dat het een normaal iets is. Het zal aan hen echt uitgelegd moeten worden door de ouders vanuit de bijbel.