Jazeker.Luther schreef:Heb jij het gevoel dat de uitkomst van deze zaak (even los van de verdrietige toestand) wel heel belangwekkend is voor het kerkrechtelijk handelen van alle kerken?Tiberius schreef:Maar het gesprek had men beter niet als bewijsmateriaal in kunnen brengen. Een vier-ogen gesprek kan ook geen grond zijn voor censuur.Mijn voorzichtige conclusie zou dan zijn dat die mail niet voldoende grond bood voor censuur en men daarom het gesprek als extra bewijs in wilde brengen. Als die conclusie klopt, maakt dat m.i. de zaak erg zwak voor de kerkenraad. Overigens had ik dat idee direct al, toen ik het las: iemand die 24 jaar diaken is geweest, weet heus wel hoe de hazen lopen op de kerkelijke weg.
Er zijn 4 mogelijkheden. De eerste twee zijn het meest waarschijnlijk, die noemde ik hierboven al:
1. De kerkelijke weg is netjes gehouden; de rechter verwijst de zaak terug naar kerkenraad/classis
2. De kerkelijke weg is met voeten getreden; de rechter doet inhoudelijk uitspraak
Maar het is ook mogelijk, dat:
3. De kerkelijke weg netjes is gehouden; de rechter doet desondanks toch een inhoudelijke uitspraak
4. De kerkelijke weg is met voeten getreden; de rechter verwijst de zaak terug naar kerkenraad/classis.
De laatste 2 zijn de doodsteek voor het kerkrecht. 3, omdat de rechter dan niet langer alleen maar marginaal toetst en dus jurisprudentie schept om zich elke keer met de interne kerkelijke rechtspraak te bemoeien. En 4, omdat dat de vrijbrief geeft voor kerkenraden en classes om maar wat aan te rommelen met het kerkrecht; ze krijgen toch nog wel een herkansing.
De classisvergaderingen die ik ken, gaan altijd zorgvuldig met de kerkelijke weg om, om te voorkomen dat de rechter reden heeft om in te grijpen. Ook wordt het tijdaspect terdege gewogen, met andere woorden: als een procedure haast heeft, wordt de classis eerder bij elkaar geroepen.