Gezinsplanning, uit: Het nieuwe leenstelsel

[Mara]

De vraag is al meerdere keren gesteld of er meer zegeningen zijn waarvoor dat geldt. En los daarvan is het een erg mager argument. Want waarom zou je een zegening niet tijdelijk mogen uitstellen?

Ik zou het krijgen van een kind niet willen vergelijken met iets anders, dan krijg je een appels >> peren verhaal.
Een zegening van de Heere uitstellen, tot het jou het beste uitkomt? Je moet maar durven.

Overigens: van geheel en al zelf bepalen is geen sprake, daar kunnen een heleboel mensen over meepraten.

Ja, en dat zei ik dus ook.
De mens wikt, maar God beschikt!
Zelfs mensen in de wereld komen er vaak tot hun schrik achter dat er geen kind te nemen is, maar dat je ze krijgt, al dan niet met kunstgrepen.

[FlyingEagle]

Het is een voortdurende worsteling wanneer de vrouw psychisch niet gezond is, als je het heel graag wilt maar dat het echt niet mogelijk is terwijl je niet weet of het op de natuurlijke manier ooit zou kunnen.

[Sheba]

Misschien verstaan we zegeningingen wel te veel ik gericht. ( egoïstisch of egocentrisch) Wat is een zegen van de Heere? Welk doel heeft het? Wanneer we het teveel toepassen op of ik iets fijn vindt, goed uitkomt, etc dan is het pas een zegen ben je volgens mij op het verkeerde spoor. Of als we teveel kijken naar wat zou de omgeving wel niet zal denken, ik schaam mij... Spreekt dat meer van mensenvrees dan godsvreze.

Dus de zegen moeten we niet aan onszelf toekennen maar aan de Heere toeschrijven...M.i. Heeft een zegen van de Heere de Heere Zelf op het oog. Door Zijn Zegen laat Hij zien wie Hij is. Dus dan moeten we enerzijds niet te makkelijk omgaan met die zegen.. In de zin van ik ervaar het denk ik nu niet als zegen dus nu nog maar even niet.... Of geen verantwoordelijkheid nemen mbt gezondheid vrouw etc. ( ook dat hoort erbij... De man is koning over de vrouw... ) Want de zegen is uiteraard niet bedoeld om de vrouw te gronde te laten gaan... Maar dat is wat anders als dat je bij een volgend kind financieel een tandje terug moet.....we niet bereid zijn een offer te brengen. Offer van vrijheid, financiële offers, offers van studie, offers van werk etc. Meestal wordt het dan ook niet als kruid ervaren dat de kinderzegel uitblijft!
En als we dan spreken over men moet zijn verstand gebruiken.... Wordt uiteraard niet bedoeld logisch redeneren maar een geheiligd verstand gebruiken. Een geheiligd verstand is er alleen als er een leven met en vanuit de Heere gekend wordt. Een leven met de Heere maakt ook offerbereid. Hij weet wat het beste voor ons is. Al zie ik nu bij wijze van spreken op dit moment even niet hoe...

Wanneer we dan het huwelijk ingaan met van te voren al het idee dat kinderen de eerste jaren niet in onze planning passen vanwege studie, verbouwing, hypotheek, werk etc... Mag je daar gerust je vraagtekens bij zetten m.i. Wanneer we op deze zaken een tandje terug moeten gaan we daarmee zwart wit gezegd niet ten gronde... En we wijzen op voorhand een van de eerste zegeningen van het huwelijk af. ( Genesis)
Daarom ook dat het kruis van ongewilde kinderloosheid zo zwaar op de schouders kan drukken.
En wanneer het niet kan vanwege gezondheid etc... Is het wel degelijk een kruis. Ondanks de vele zegeningen die men kan ervaren.

Dus wanneer je al van te voren weet bepaalde offers niet te kunnen en willen brengen... Mag je dan inderdaad wel in het huwelijk treden? Een huwelijk in afhankelijkheid van Hem omdat man en vrouw leven vanuit en door Hem, en dus ook offerbereid maakt?

[Mara]

Misschien verstaan we zegeningingen wel te veel ik gericht. ( egoïstisch of egocentrisch) Wat is een zegen van de Heere? Welk doel heeft het? Wanneer we het teveel toepassen op of ik iets fijn vindt, goed uitkomt, etc dan is het pas een zegen ben je volgens mij op het verkeerde spoor. Of als we teveel kijken naar wat zou de omgeving wel niet zal denken, ik schaam mij... Spreekt dat meer van mensenvrees dan godsvreze.

Dus de zegen moeten we niet aan onszelf toekennen maar aan de Heere toeschrijven...M.i. Heeft een zegen van de Heere de Heere Zelf op het oog. Door Zijn Zegen laat Hij zien wie Hij is. Dus dan moeten we enerzijds niet te makkelijk omgaan met die zegen.. In de zin van ik ervaar het denk ik nu niet als zegen dus nu nog maar even niet.... Of geen verantwoordelijkheid nemen mbt gezondheid vrouw etc. ( ook dat hoort erbij... De man is koning over de vrouw... ) Want de zegen is uiteraard niet bedoeld om de vrouw te gronde te laten gaan... Maar dat is wat anders als dat je bij een volgend kind financieel een tandje terug moet.....we niet bereid zijn een offer te brengen. Offer van vrijheid, financiële offers, offers van studie, offers van werk etc. Meestal wordt het dan ook niet als kruid ervaren dat de kinderzegel uitblijft!
En als we dan spreken over men moet zijn verstand gebruiken.... Wordt uiteraard niet bedoeld logisch redeneren maar een geheiligd verstand gebruiken. Een geheiligd verstand is er alleen als er een leven met en vanuit de Heere gekend wordt. Een leven met de Heere maakt ook offerbereid. Hij weet wat het beste voor ons is. Al zie ik nu bij wijze van spreken op dit moment even niet hoe...

Wanneer we dan het huwelijk ingaan met van te voren al het idee dat kinderen de eerste jaren niet in onze planning passen vanwege studie, verbouwing, hypotheek, werk etc... Mag je daar gerust je vraagtekens bij zetten m.i. Wanneer we op deze zaken een tandje terug moeten gaan we daarmee zwart wit gezegd niet ten gronde... En we wijzen op voorhand een van de eerste zegeningen van het huwelijk af. ( Genesis)
Daarom ook dat het kruis van ongewilde kinderloosheid zo zwaar op de schouders kan drukken.
En wanneer het niet kan vanwege gezondheid etc... Is het wel degelijk een kruis. Ondanks de vele zegeningen die men kan ervaren.

Dus wanneer je al van te voren weet bepaalde offers niet te kunnen en willen brengen... Mag je dan inderdaad wel in het huwelijk treden? Een huwelijk in afhankelijkheid van Hem omdat man en vrouw leven vanuit en door Hem, en dus ook offerbereid maakt?

Helemaal eens met jouw posting Sheba!
Vooral de blauw gemaakte zin spreekt mij erg aan.
Dank je wel.

[rekcor]

Ik heb helemaal geen problemen met een groot gezin. Ik weet een gezin met acht kinderen dat een voorbeeld is (geweest) voor andere gezinnen, en ik ken ook een jong gezin met 7 kinderen dat prima functioneert.

Ik heb wel één probleem met een groot gezin: het feit dat onze aarde het aantal mensen (met name: Westerse mensen) niet aankan.

[rekcor]

Een andere (zeer persoonlijke) afweging die mijn vrouw en ik maakten is dat we ieder kind echt de aandacht willen kunnen geven dat het verdient en nodig heeft. Voor ons ligt die grens momenteel bij 3 kinderen.

[Sheba]

Ik heb helemaal geen problemen met een groot gezin. Ik weet een gezin met acht kinderen dat een voorbeeld is (geweest) voor andere gezinnen, en ik ken ook een jong gezin met 7 kinderen dat prima functioneert.

Ik heb wel één probleem met een groot gezin: het feit dat onze aarde het aantal mensen (met name: Westerse mensen) niet aankan.

Waar baseer je dat op? Ik vind dit echt onzin! Ieder mens is door God gewild! Hoe kan je dan zeggen dat de aarde het aantal mensen niet aankan?

[eilander]

Een andere (zeer persoonlijke) afweging die mijn vrouw en ik maakten is dat we ieder kind echt de aandacht willen kunnen geven dat het verdient en nodig heeft. Voor ons ligt die grens momenteel bij 3 kinderen.

Het is allemaal zeer persoonlijk, hoewel je je bij alles af moet vragen wat God Zelf in Zijn Woord ervan zegt.
Jouw bovenstaande standpunt heeft toch ook te maken met keuzes die je zelf maakt, t.a.v. werk / nevenfuncties / etc.?
Niet altijd zal het zo zijn dat er in een groot gezin minder tijd is voor elkaar. De andere kant is - zonder dat ik alle negatieve kanten die er óók zijn wil verdoezelen - dat er altijd wel iemand te vinden is die met een spel mee wil doen, bijvoorbeeld.

[Sheba]

Een andere (zeer persoonlijke) afweging die mijn vrouw en ik maakten is dat we ieder kind echt de aandacht willen kunnen geven dat het verdient en nodig heeft. Voor ons ligt die grens momenteel bij 3 kinderen.

Het is allemaal zeer persoonlijk, hoewel je je bij alles af moet vragen wat God Zelf in Zijn Woord ervan zegt.
Jouw bovenstaande standpunt heeft toch ook te maken met keuzes die je zelf maakt, t.a.v. werk / nevenfuncties / etc.?
Niet altijd zal het zo zijn dat er in een groot gezin minder tijd is voor elkaar. De andere kant is - zonder dat ik alle negatieve kanten die er óók zijn wil verdoezelen - dat er altijd wel iemand te vinden is die met een spel mee wil doen, bijvoorbeeld.

Ik weet nog wel een paar positieve punten hoor...

In een groot gezin leren de kinderen op een veel natuurlijker manier sociale vaardigheden. Met emoties omgaan enz.
Sinds de gezinnen kleiner zijn hebben we meer gedragsproblemen. Iedere leerkracht kan er over meepraten!
De oudere kinderen gaan vaak op een zeer liefdevolle manier met de jongsten om. Gevolg het kan in de pubertijd de angel er wat uit halen!
Kinderen in een groter gezin leren gemiddeld meer verantwoordelijksgevoel aan. Delen leren ze ook! Rekening te houden met de ander etc.etc.

Er zijn vele kleine gezinnen waar paps en mams net zo druk maar dan met andere zaken of misschien nog wel drukker zijn! Waar kinderen op allerlei verenigingen zitten en er van hot naar her gerend moet worden om alles bij te benen!
Waar kinderen ontzettend verwend worden, te veel aandacht krijgen etc.
En ja dan lijkt het positief dat er financieel meer ruimte is. Maar kinderen leren veel minder tegen grenzen aan te lopen. Dat niet alles te koop is, bereikbaar is. Dat je niet al het nieuwste van het nieuwste hoeft te hebben om gelukkig te zijn. ( uitzonderingen nagelaten)

[Dodo]

Alle clichés worden weer van stal gehaald.

[ejvl]

Wanneer we dan het huwelijk ingaan met van te voren al het idee dat kinderen de eerste jaren niet in onze planning passen vanwege studie, verbouwing, hypotheek, werk etc... Mag je daar gerust je vraagtekens bij zetten m.i. Wanneer we op deze zaken een tandje terug moeten gaan we daarmee zwart wit gezegd niet ten gronde... En we wijzen op voorhand een van de eerste zegeningen van het huwelijk af. ( Genesis)

Op zich eens met je posting, dit stukje heb ik toch wel vraagtekens bij.
Stel dat je een kerngezonde en vruchtbare man en vrouw hebt die in een kleine tussenwoning wonen met 3 slaapkamers, hoe moet je dan 15 kinderen herbergen op een gezonde en fatsoenlijke manier?
Materiële zaken spelen wel degelijk een rol denk ik, ik weet zo geen grens als je het hebt over financiën, werk, hypotheek, studie en dergelijke.
Ik denk dat dit toch niet zo zwart-wit is.

[Sheba]

Alle clichés worden weer van stal gehaald.

Clichés zijn niet per definitie onwaarheden

[Sheba]

Wanneer we dan het huwelijk ingaan met van te voren al het idee dat kinderen de eerste jaren niet in onze planning passen vanwege studie, verbouwing, hypotheek, werk etc... Mag je daar gerust je vraagtekens bij zetten m.i. Wanneer we op deze zaken een tandje terug moeten gaan we daarmee zwart wit gezegd niet ten gronde... En we wijzen op voorhand een van de eerste zegeningen van het huwelijk af. ( Genesis)

Op zich eens met je posting, dit stukje heb ik toch wel vraagtekens bij.
Stel dat je een kerngezonde en vruchtbare man en vrouw hebt die in een kleine tussenwoning wonen met 3 slaapkamers, hoe moet je dan 15 kinderen herbergen op een gezonde en fatsoenlijke manier?
Materiële zaken spelen wel degelijk een rol denk ik, ik weet zo geen grens als je het hebt over financiën, werk, hypotheek, studie en dergelijke.
Ik denk dat dit toch niet zo zwart-wit is.

We doen net of 15 kinderen dan standaard is.
Ja misschien moet in dat geval hulp vanuit de kerk, familie geboden moet worden als er niet de financiële ruimte is om groter te gaan wonen? Extra kamers te creëeren?
Verder had ik het hier over de aanvang van het huwelijk. Niemand weet of er zoveel kinderen uit dat huwelijk geboren zullen gaan worden...
Verder heeft een huis vaak ook een zolder, hoeft niet ieder kind een eigen kamer. En sliep ik vroeger ook met twee zussen op een kamer. Ik heb er niets aan overgehouden in ieder geval.

[ejvl]

We doen net of 15 kinderen dan standaard is.

Nee, dat doe ik niet, lees maar wat ik schrijf, stel dat... en bij een vruchtbaar, gezond stel is dat helemaal niet vreemd als er geen gezinsplanning gedaan zou worden, nog wel meer dan 15.
[/quote]Ja misschien moet in dat geval hulp vanuit de kerk, familie geboden moet worden als er niet de financiële ruimte is om groter te gaan wonen? Extra kamers te creëeren?[/quote]Kan niet altijd, ik ken stelletjes die maar 1 slaapkamer hebben omdat ze wel wilden trouwen, maar nog niet genoeg financiële middelen hebben voor een grotere woning.

Verder had ik het hier over de aanvang van het huwelijk. Niemand weet of er zoveel kinderen uit dat huwelijk geboren zullen gaan worden...

Uiteraard, maar daarom vind ik nog niet dat er zwart-wit gekeken kan worden naar gezinsplanning, hier komt meer bij kijken, ook als het gaat om financiën, woonruimte en dergelijke.
Natuurlijk kijk ik bedenkelijk als iemand zegt eerst lekker op vakantie wil, en dan kijken ze wel verder, of eerst een dikke auto willen kopen. Maar ik kijk niet bedenkelijk als een stel aan gezinsplanning doet omdat er al bijvoorbeeld 8 kinderen zijn, het huis overvol is en er geen financiële mogelijkheden zijn voor verhuizing of uitbreiding.

Verder heeft een huis vaak ook een zolder, hoeft niet ieder kind een eigen kamer. En sliep ik vroeger ook met twee zussen op een kamer. Ik heb er niets aan overgehouden in ieder geval.

Daar is ook niets mis mee

[Mara]

In een groot gezin leren de kinderen op een veel natuurlijker manier sociale vaardigheden. Met emoties omgaan enz.
Sinds de gezinnen kleiner zijn hebben we meer gedragsproblemen. Iedere leerkracht kan er over meepraten!
De oudere kinderen gaan vaak op een zeer liefdevolle manier met de jongsten om. Gevolg het kan in de pubertijd de angel er wat uit halen!
Kinderen in een groter gezin leren gemiddeld meer verantwoordelijksgevoel aan. Delen leren ze ook! Rekening te houden met de ander etc.etc.

Jammer dat je nu in cliché's gaat vervallen Sheba.
In een groter gezin leer je niet automatisch sociale vaardigheden. Ja ruziemaken om een stuk speelgoed.
Een kind leert met emoties omgaan doordat je als ouder hierin begeleidt, heeft met kindertal niets te maken.
Ook zijn vaker voorkomende gedragsproblemen niet de oorzaak van een kleiner gezin, maar ligt aan veel factoren.

Maar kinderen leren veel minder tegen grenzen aan te lopen. Dat niet alles te koop is, bereikbaar is. Dat je niet al het nieuwste van het nieuwste hoeft te hebben om gelukkig te zijn. ( uitzonderingen nagelaten)

Dit kan ook het geval zijn in een superklein gezin, bijstandsmoeder met kind bijvoorbeeld.

Ik heb nu een beetje het gevoel dat jij het hebben van een groot gezin verdedigt met allerlei zogenaamde voordelen.
Het gaat er toch om wat de weg van de Heere hierin is? En dan zal het ene echtpaar 2 kinderen krijgen toebedeeld, terwijl andere ouders er 12 moeten grootbrengen.
En beide heel gelukkig kunnen zijn met hun (aantal) kinderen.