Leuke typefouten maak je.Hoopvol schreef: ↑05 mei 2023, 13:05Nationaal Comité 4 en 5 mij volgens mei.GerefGemeente-lid schreef: ↑05 mei 2023, 13:02Wie gaat daar dan over?DDD schreef: ↑05 mei 2023, 11:36De NOS gaat daar toch niet over?GerefGemeente-lid schreef: ↑05 mei 2023, 11:33
Dan ga ik een mail sturen naar de NOS. Ben benieuwd naar het antwoord.
Denk eerst even na. Hierboven staat juist dat de NOS het wél uitzond.
Wat doen we vandaag?
-
GerefGemeente-lid
- Verbannen
- Berichten: 8382
- Lid geworden op: 14 apr 2021, 23:55
- Locatie: Zeeland
Re: Wat doen we vandaag?
Re: Wat doen we vandaag?
Hier ook totaal niet herkenbaar, ook bij de kinderen véél interesse en meeleven.merel schreef:Nee, totaal niet en ik bemerk het ook niet bij mijn kinderen.Bezorgd schreef: ↑05 mei 2023, 10:21 Wij zijn gisteren naar het Verzetsmuseum geweest in Amsterdam. Indrukwekkende verhalen over de Tweede Wereld Oorlog. Dat moeten we in herinnering houden.
Tegelijkertijd merk ik dat de officiële herdenking op 4 Mei, me steeds minder 'raakt' En zeker merk ik dat bij mijn kinderen. Die hebben er eigenlijk niet zoveel meer mee.
Speelt ook mee dat wij in directe kring geen mensen meer hebben die de oorlog hebben meegemaakt etc. Dus ook weinig persoonlijke verhalen kennen.
Herkenbaar?
Stil mijn ziel wees stil, en wees niet bang voor de onzekerheid van morgen. God omgeeft je steeds, Hij is erbij, in je beproevingen en zorgen!
Re: Wat doen we vandaag?
Maar jullie hebben misschien nog (over)grootouders die het hebben meegemaakt?Orchidee schreef: ↑05 mei 2023, 15:26Hier ook totaal niet herkenbaar, ook bij de kinderen véél interesse en meeleven.merel schreef:Nee, totaal niet en ik bemerk het ook niet bij mijn kinderen.Bezorgd schreef: ↑05 mei 2023, 10:21 Wij zijn gisteren naar het Verzetsmuseum geweest in Amsterdam. Indrukwekkende verhalen over de Tweede Wereld Oorlog. Dat moeten we in herinnering houden.
Tegelijkertijd merk ik dat de officiële herdenking op 4 Mei, me steeds minder 'raakt' En zeker merk ik dat bij mijn kinderen. Die hebben er eigenlijk niet zoveel meer mee.
Speelt ook mee dat wij in directe kring geen mensen meer hebben die de oorlog hebben meegemaakt etc. Dus ook weinig persoonlijke verhalen kennen.
Herkenbaar?
Re: Wat doen we vandaag?
Ik was dinsdag in Yad Vashem, dan zie je daar een heel ander beeld, jongeren die duidelijk aangedaan zijn. Niet alleen joden overigens. Het vervelende is dat ik in Nederland vaak mensen 4 mei zie houden en de rest van het jaar lijkt dodenherdenkig ver van hun bed.Bezorgd schreef: ↑05 mei 2023, 10:21 Wij zijn gisteren naar het Verzetsmuseum geweest in Amsterdam. Indrukwekkende verhalen over de Tweede Wereld Oorlog. Dat moeten we in herinnering houden.
Tegelijkertijd merk ik dat de officiële herdenking op 4 Mei, me steeds minder 'raakt' En zeker merk ik dat bij mijn kinderen. Die hebben er eigenlijk niet zoveel meer mee.
Speelt ook mee dat wij in directe kring geen mensen meer hebben die de oorlog hebben meegemaakt etc. Dus ook weinig persoonlijke verhalen kennen.
Herkenbaar?
Zalig is de mens, welken de Heere de zonden niet toerekent.
Re: Wat doen we vandaag?
De oorlog is ruim 80 jaar jaar geleden begonnen. Jij hebt toch ook nog (over) groot ouders die het meegemaakt hebben?Bezorgd schreef: ↑05 mei 2023, 15:54Maar jullie hebben misschien nog (over)grootouders die het hebben meegemaakt?Orchidee schreef: ↑05 mei 2023, 15:26Hier ook totaal niet herkenbaar, ook bij de kinderen véél interesse en meeleven.merel schreef:Nee, totaal niet en ik bemerk het ook niet bij mijn kinderen.Bezorgd schreef: ↑05 mei 2023, 10:21 Wij zijn gisteren naar het Verzetsmuseum geweest in Amsterdam. Indrukwekkende verhalen over de Tweede Wereld Oorlog. Dat moeten we in herinnering houden.
Tegelijkertijd merk ik dat de officiële herdenking op 4 Mei, me steeds minder 'raakt' En zeker merk ik dat bij mijn kinderen. Die hebben er eigenlijk niet zoveel meer mee.
Speelt ook mee dat wij in directe kring geen mensen meer hebben die de oorlog hebben meegemaakt etc. Dus ook weinig persoonlijke verhalen kennen.
Herkenbaar?
Vandaag zijn wij naar het Anne Frank huis geweest. Kinderen vonden het erg aangrijpend. Het dagboek van Anne Frank wordt inmiddels gelezen. Daarna over de Dam teruggelopen en stilgestaan bij de kransen.
Re: Wat doen we vandaag?
Hetzelfde hier. Zelfs de kleinkinderen zijn geïnteresseerd in WWII. Stimuleer het wel met bv bezoeken aan het Airbornemuseum in Oosterbeek. Militair ereveld Grebbeberg bezoeken we ook zo af en toe. Is voor ons dichtbij en de kinderen kunnen daar met beeld en geluid verhalen beluisteren uit die tijd.Orchidee schreef: ↑05 mei 2023, 15:26Hier ook totaal niet herkenbaar, ook bij de kinderen véél interesse en meeleven.merel schreef:Nee, totaal niet en ik bemerk het ook niet bij mijn kinderen.Bezorgd schreef: ↑05 mei 2023, 10:21 Wij zijn gisteren naar het Verzetsmuseum geweest in Amsterdam. Indrukwekkende verhalen over de Tweede Wereld Oorlog. Dat moeten we in herinnering houden.
Tegelijkertijd merk ik dat de officiële herdenking op 4 Mei, me steeds minder 'raakt' En zeker merk ik dat bij mijn kinderen. Die hebben er eigenlijk niet zoveel meer mee.
Speelt ook mee dat wij in directe kring geen mensen meer hebben die de oorlog hebben meegemaakt etc. Dus ook weinig persoonlijke verhalen kennen.
Herkenbaar?
Met onze eigen kinderen gingen wij altijd op 4 mei naar de herdenking in ons dorp.
Er gaan er met twee verbonden verloren en met drie en er worden er met twee verbonden behouden en met drie. Prof. G. Wisse.
Re: Wat doen we vandaag?
Eerlijk is eerlijk heb ik heel weinig met 4 mei en de twee minuten stilte. Ik was erg blij dat ik gisteren buiten was en lekker naar de vogeltjes kon luisteren. Het werkt eenvoudig niet bij mij om te zeggen: en nu twee minuten nadenken over ...
Met 5 mei heb ik nog minder. Onze vrijheid hebben we verkwanseld aan losbandigheid. Vrijheid "vieren" betekent op de huidige Nederlandse manier iets wat erg ver bij dankbaarheid vandaan staat.
Ben ik dan niet dankbaar dat we niet in een oorlogsland leven? O zeker wel! Vooral als je ziet hoe wij als Nederlanders ons gedragen, dan is het een wonder voor me hoeveel zegen we krijgen.
Wil ik dan niet stilstaan bij het feit dat oorlogen slachtoffers kosten? O zeker wel! Maar dat doe ik op het moment dat het mij raakt, en niet omdat er op de kalender een bepaalde datum staat.
Met 5 mei heb ik nog minder. Onze vrijheid hebben we verkwanseld aan losbandigheid. Vrijheid "vieren" betekent op de huidige Nederlandse manier iets wat erg ver bij dankbaarheid vandaan staat.
Ben ik dan niet dankbaar dat we niet in een oorlogsland leven? O zeker wel! Vooral als je ziet hoe wij als Nederlanders ons gedragen, dan is het een wonder voor me hoeveel zegen we krijgen.
Wil ik dan niet stilstaan bij het feit dat oorlogen slachtoffers kosten? O zeker wel! Maar dat doe ik op het moment dat het mij raakt, en niet omdat er op de kalender een bepaalde datum staat.
- Niet meer zo actief -
Re: Wat doen we vandaag?
Heb jij ook van jouw ouders nooit verhalen gehoord over die periode?
Mijn ouders zijn na de oorlog geboren. Mijn grootouders zijn rond 1920 geboren. De verhalen van de oorlog heb ik niet van hen gehoord. Zij spraken daar nooit over. Wel hoorde ik verhalen van anderen. Mijn opa werkte bij de politie en weigerde mee te werken aan de huiszoekingen. Hij moest vrij snel onderduiken en heeft volop in het verzet gezeten; overvallen op distributie centra, treinen opblazen, joden wegbrengen naar onderduikadressen etc. Het frappante was dat deze opa geen held was, maar een erg zachtmoedig en gelovig mens. Broers van mijn oma zaten in werkkampen in Duitsland en zijn na de dodenmarsen vanuit Rusland komen lopen.
Ik heb van van deze oudooms gekend, maar nooit hierover met hen gesproken. Toch was algemeen bekend wat zij meegemaakt hadden.
Daarnaast heeft mijn man voor een buitenlands leger in Sarajevo gezeten. Ook hij heeft voldoende meegemaakt om in eerste instantie WO2, maar ook andere oorlogen te herdenken.
Re: Wat doen we vandaag?
merel schreef: ↑05 mei 2023, 17:08Heb jij ook van jouw ouders nooit verhalen gehoord over die periode?
Mijn ouders zijn na de oorlog geboren. Mijn grootouders zijn rond 1920 geboren. De verhalen van de oorlog heb ik niet van hen gehoord. Zij spraken daar nooit over. Wel hoorde ik verhalen van anderen. Mijn opa werkte bij de politie en weigerde mee te werken aan de huiszoekingen. Hij moest vrij snel onderduiken en heeft volop in het verzet gezeten; overvallen op distributie centra, treinen opblazen, joden wegbrengen naar onderduikadressen etc. Het frappante was dat deze opa geen held was, maar een erg zachtmoedig en gelovig mens. Broers van mijn oma zaten in werkkampen in Duitsland en zijn na de dodenmarsen vanuit Rusland komen lopen.
Ik heb van van deze oudooms gekend, maar nooit hierover met hen gesproken. Toch was algemeen bekend wat zij meegemaakt hadden.
Daarnaast heeft mijn man voor een buitenlands leger in Sarajevo gezeten. Ook hij heeft voldoende meegemaakt om in eerste instantie WO2, maar ook andere oorlogen te herdenken.
Weinig.
Dat mijn vader met z'n jeugdvriendjes hout ging sprokkelen in het bos. En dat hij dat vooral leuk en spannend vond.
Dat er een soldaat werd ingekwartierd in hun gezin, die best innemend bleek te zijn. En huilde vanwege het gemis van vrouw en kinderen.
Dat ze het niet breed hadden, mijn oma was weduwe, maar nooit honger hebben geleden.
Van mijn moeders kant is er is een verhaal dat mijn opa verplicht aanwezig was bij het doodschieten van een verzetsman, maar dat had zij dus ook uit overlevering.
Ook vanuit de familie van mijn vrouw is weinig bekend.
Dus het staat best wel ver van me/ons af.
Al weten we natuurlijk heel veel van de verschrikkelijke gruwelijkheden door boeken, films etc.
Maar ook dat is op een afstand.
Re: Wat doen we vandaag?
Aan de ene kant begrijp ik dat het dan verder van jou afstaat. Aan de andere kant begrijp ik het ook weer niet. De verhalen heb ik ook uit overlevering gehoord, maar maken veel indruk op mij. Datzelfde bemerk ik ook bij mijn kinderen.
Een paar jaar geleden heb ik ' Het Hooge Nest' gelezen. Dat boek heeft zoveel indruk gemaakt. Datzelfde had ik ook vandaag bij het lopen door het Achterhuis. Onbegrijpelijk dat een mens daartoe in staat is.
Een paar jaar geleden heb ik ' Het Hooge Nest' gelezen. Dat boek heeft zoveel indruk gemaakt. Datzelfde had ik ook vandaag bij het lopen door het Achterhuis. Onbegrijpelijk dat een mens daartoe in staat is.
- Maanenschijn
- Berichten: 5566
- Lid geworden op: 01 jan 2016, 14:33
Re: Wat doen we vandaag?
Inderdaad zullen de familieverhalen meespelen met de waarde en actualiteit die je nu aan de 4 mei herdenkingen mee geeft. Ik gaf al eerder in dit draadje aan wat in onze familie de verhalen waren en dat dit tot op de dag van vandaag invloed heeft.
Wie lege handen heeft, kan ze altijd vouwen.
Re: Wat doen we vandaag?
Herdenken is goed. Plaatsen bezoeken (Normandië, Polen, België en/of in Nederland) is leerzaam.
Zelf denk ik meer aan de vele familieleden die omkwamen in 1953.
Heel herkenbaar dat over periode van WOII, Indië, watersnoodramp door betrokkenen wordt gezwegen. Zal ook wel per persoon verschillen.
Zelf denk ik meer aan de vele familieleden die omkwamen in 1953.
Heel herkenbaar dat over periode van WOII, Indië, watersnoodramp door betrokkenen wordt gezwegen. Zal ook wel per persoon verschillen.
Re: Wat doen we vandaag?
Kroning prins Charles kijken.