Erasmiaan schreef:Dat ik teleurgesteld ben dat hier op refoforum een link naar een recensie wordt neergezet, die eigenlijk helemaal geen recensie is, maar een stukje relativerende afrekening met het christelijk geloof.
Hallo, we hebben hier een topic over dat boek. Dan is een publicatie naar aanleiding van dat boek hier op z'n plek, ook als die jou niet welgevallig is. Ik zeg ook niet dat ik erover sta te juichen, maar het paste wel in dit topic. 't Zou een beetje vreemd zijn als we alleen links mogen plaatsen naar recensies waarin het boek wordt veroordeeld of zo.
Ik heb niet alle recensies gelezen die er verschenen zijn, maar deze recensent merkt wel op wat mij ook opviel: het is eigenlijk niet eens een roman, in de zin van een zich ontwikkelende verhaallijn: het is een aaneenschakeling van voorvallen, van anekdotes.
Erasmiaan schreef:Dat ik teleurgesteld ben dat hier op refoforum een link naar een recensie wordt neergezet, die eigenlijk helemaal geen recensie is, maar een stukje relativerende afrekening met het christelijk geloof.
Hallo, we hebben hier een topic over dat boek. Dan is een publicatie naar aanleiding van dat boek hier op z'n plek, ook als die jou niet welgevallig is. Ik zeg ook niet dat ik erover sta te juichen, maar het paste wel in dit topic. 't Zou een beetje vreemd zijn als we alleen links mogen plaatsen naar recensies waarin het boek wordt veroordeeld of zo.
Ik heb niet alle recensies gelezen die er verschenen zijn, maar deze recensent merkt wel op wat mij ook opviel: het is eigenlijk niet eens een roman, in de zin van een zich ontwikkelende verhaallijn: het is een aaneenschakeling van voorvallen, van anekdotes.
Je hebt wel gelijk, het is logisch dat je een recensie post. Maar ik vind het een vervelende recensie (ik dacht dat jij, door die recensie te posten zonder commentaar, ook achter de volledige inhoud stond - dat sta je dus niet).
Ik heb het boek van Franca gelezen.
Allereerst bekroop mij de vraag na het lezen van dit boek of het nodig is om zo n ophef te maken.
Het is een portret van een boerengezin uit de jaren tachtig. Daarin is Franca zeer zeker geslaagd.
Dat het daarnaast ook kenmerken in zich heeft van hoe een christelijk -boeren- gezin leefde daar kon ze vanwege auto biografische elementen niet onderuit.
Franca heeft op een niet schoppende wijze een karakter uit een christelijk gezin geschetst.
Ondanks een 'objectieve'beschrijving kunnen er elementen zijn die zeer doen, die bij mezelf vragen opriepen en waar ik voor mezelf toch wel antwoorden op wil krijgen. Op welke wijze geven wij als gezin vorm aan godsdienst. Is dat net als in het boek te lezen valt, m.i. oppervlakkig en 'het hoort erbij, stellen we onze kinderen de Heere zo voor dat er altijd angst is voor de jongste dag. Of mogen we vanuit Hem Zijn goedheid laten schitteren daarbij ook de kinderen leren dat ze wederomgeboren moeten worden.
Wat ik bijvoorbeeld ook erg treffend vond ( en dat ook wel herkende helaas) de persoon van Jannemieke. De gedachten die zij heeft bestaan echt, en ik denk dat dat wel zorgelijk is, dat we dat ons wel moeten beseffen en hoe ga je daar mee om, ook richting je eigen kinderen.
Verder, het is verdrietig dat iemand als Franca de kerk verlaten heeft, ( en alle anderen daarbij ingesloten) maar ik vraag me af of je een directe link kunt leggen naar haar opvoeding en haar weggaan uit de kerk. Ze heeft haar jeugd als warm ervaren las ik in een intervieuw. ( Hierbij wil ik opmerken dat ik dat niet direct uit t boek vond blijken, maar goed het is geen autobiografie) Dit boek wordt geschreven vanuit de ogen van een twaaljarige. Toen Franca de kerk verliet was ze al jaren ouder.
Het boek wordt door velen als spiegel gezien. Misschien dat je dat voor jezelf persoonlijk doen kunt ja, wat straal ik uit als christen, hoe geef ik warmte in mijn gezin ed. Maar om nu te zeggen dit boek dient als spiegel voor de gereformeerde gezindte, mwah. Wel heeft het boek elementen in zich waar je je als refo gezindte eens over zou kunnen buigen, aandachtspunten zeg maar. Waarom zijn er bepaalde regels, staat de traditie niet te hoog en verliest men daarbij ten diepste de essentie van het geloven wellicht?
Een vriendelijk woord hoeft niet veel tijd te kosten maar de echo ervan duurt eindeloos....
BJD schreef:
Dit is geen vraag/ antwoord spelletje. Als je die andere kant niet begrijpt vraag ik me af of jij je wel eens afvraagd waarom zo makkelijk jongelui de kerk/het Woord verlaten.
Niet omdat er een eerlijke prediking is, wel omdat die eerlijke prediking thuis afgekraakt en bespot wordt...
Waarom deze reactie? Mogen zorgen ook niet geuit worden op RF?
De kracht van het Evangelie zit in de bezittelijke voornaamwoorden. (Maarten Luther, WA 101, 2, 25)
BJD schreef:
Dit is geen vraag/ antwoord spelletje. Als je die andere kant niet begrijpt vraag ik me af of jij je wel eens afvraagd waarom zo makkelijk jongelui de kerk/het Woord verlaten.
Niet omdat er een eerlijke prediking is, wel omdat die eerlijke prediking thuis afgekraakt en bespot wordt...
Waarom deze reactie? Mogen zorgen ook niet geuit worden op RF?
Ik denk dat beide reacties terecht zijn:
1. Als thuis altijd geklaagd wordt dat de prediking vaak niets is, dat die en die predikant niet deugd, en dat dit en dat weer snodelijk gemist werd in de preek, dan moeten we niet verwachten dat zo'n preek nog vrucht draagt in de harten van onze kinderen...
2. De prediking moet altijd getoetst worden aan Gods woord. Heeft het hetzelfde evenwicht als Gods Woord. Is het even radicaal, even nodigend, even scherp? Zeker als de prediking weinig/geen vruchten draagt, moeten deze vragen eerlijk gesteld worden.
henriët schreef:Ik heb het boek van Franca gelezen.
Allereerst bekroop mij de vraag na het lezen van dit boek of het nodig is om zo n ophef te maken.
Het is een portret van een boerengezin uit de jaren tachtig. Daarin is Franca zeer zeker geslaagd.
Dat het daarnaast ook kenmerken in zich heeft van hoe een christelijk -boeren- gezin leefde daar kon ze vanwege auto biografische elementen niet onderuit.
Franca heeft op een niet schoppende wijze een karakter uit een christelijk gezin geschetst.
Ondanks een 'objectieve'beschrijving kunnen er elementen zijn die zeer doen, die bij mezelf vragen opriepen en waar ik voor mezelf toch wel antwoorden op wil krijgen. Op welke wijze geven wij als gezin vorm aan godsdienst. Is dat net als in het boek te lezen valt, m.i. oppervlakkig en 'het hoort erbij, stellen we onze kinderen de Heere zo voor dat er altijd angst is voor de jongste dag. Of mogen we vanuit Hem Zijn goedheid laten schitteren daarbij ook de kinderen leren dat ze wederomgeboren moeten worden.
Wat ik bijvoorbeeld ook erg treffend vond ( en dat ook wel herkende helaas) de persoon van Jannemieke. De gedachten die zij heeft bestaan echt, en ik denk dat dat wel zorgelijk is, dat we dat ons wel moeten beseffen en hoe ga je daar mee om, ook richting je eigen kinderen.
Verder, het is verdrietig dat iemand als Franca de kerk verlaten heeft, ( en alle anderen daarbij ingesloten) maar ik vraag me af of je een directe link kunt leggen naar haar opvoeding en haar weggaan uit de kerk. Ze heeft haar jeugd als warm ervaren las ik in een intervieuw. ( Hierbij wil ik opmerken dat ik dat niet direct uit t boek vond blijken, maar goed het is geen autobiografie) Dit boek wordt geschreven vanuit de ogen van een twaaljarige. Toen Franca de kerk verliet was ze al jaren ouder.
Het boek wordt door velen als spiegel gezien. Misschien dat je dat voor jezelf persoonlijk doen kunt ja, wat straal ik uit als christen, hoe geef ik warmte in mijn gezin ed. Maar om nu te zeggen dit boek dient als spiegel voor de gereformeerde gezindte, mwah. Wel heeft het boek elementen in zich waar je je als refo gezindte eens over zou kunnen buigen, aandachtspunten zeg maar. Waarom zijn er bepaalde regels, staat de traditie niet te hoog en verliest men daarbij ten diepste de essentie van het geloven wellicht?
Wat ik ook nog zat te denken:
Wat ik eigenlijk triest vind aan dit boek is dat Kathelijne helemaal geen hoop had, dat er helemaal niet op de rijke betekenis van de doop werd gewezen.
Is hoop niet heel essentieel voor het christelijk geloof?
Een vriendelijk woord hoeft niet veel tijd te kosten maar de echo ervan duurt eindeloos....
henriët schreef:Ik heb het boek van Franca gelezen.
Allereerst bekroop mij de vraag na het lezen van dit boek of het nodig is om zo n ophef te maken.
Het is een portret van een boerengezin uit de jaren tachtig. Daarin is Franca zeer zeker geslaagd.
Dat het daarnaast ook kenmerken in zich heeft van hoe een christelijk -boeren- gezin leefde daar kon ze vanwege auto biografische elementen niet onderuit.
Franca heeft op een niet schoppende wijze een karakter uit een christelijk gezin geschetst.
Ondanks een 'objectieve'beschrijving kunnen er elementen zijn die zeer doen, die bij mezelf vragen opriepen en waar ik voor mezelf toch wel antwoorden op wil krijgen. Op welke wijze geven wij als gezin vorm aan godsdienst. Is dat net als in het boek te lezen valt, m.i. oppervlakkig en 'het hoort erbij, stellen we onze kinderen de Heere zo voor dat er altijd angst is voor de jongste dag. Of mogen we vanuit Hem Zijn goedheid laten schitteren daarbij ook de kinderen leren dat ze wederomgeboren moeten worden.
Wat ik bijvoorbeeld ook erg treffend vond ( en dat ook wel herkende helaas) de persoon van Jannemieke. De gedachten die zij heeft bestaan echt, en ik denk dat dat wel zorgelijk is, dat we dat ons wel moeten beseffen en hoe ga je daar mee om, ook richting je eigen kinderen.
Verder, het is verdrietig dat iemand als Franca de kerk verlaten heeft, ( en alle anderen daarbij ingesloten) maar ik vraag me af of je een directe link kunt leggen naar haar opvoeding en haar weggaan uit de kerk. Ze heeft haar jeugd als warm ervaren las ik in een intervieuw. ( Hierbij wil ik opmerken dat ik dat niet direct uit t boek vond blijken, maar goed het is geen autobiografie) Dit boek wordt geschreven vanuit de ogen van een twaaljarige. Toen Franca de kerk verliet was ze al jaren ouder.
Het boek wordt door velen als spiegel gezien. Misschien dat je dat voor jezelf persoonlijk doen kunt ja, wat straal ik uit als christen, hoe geef ik warmte in mijn gezin ed. Maar om nu te zeggen dit boek dient als spiegel voor de gereformeerde gezindte, mwah. Wel heeft het boek elementen in zich waar je je als refo gezindte eens over zou kunnen buigen, aandachtspunten zeg maar. Waarom zijn er bepaalde regels, staat de traditie niet te hoog en verliest men daarbij ten diepste de essentie van het geloven wellicht?
Wat ik ook nog zat te denken:
Wat ik eigenlijk triest vind aan dit boek is dat Kathelijne helemaal geen hoop had, dat er helemaal niet op de rijke betekenis van de doop werd gewezen.
Is hoop niet heel essentieel voor het christelijk geloof?
Misschien is Franca er velen malen opgewezen, alleen in dit boek vond ze het waarschijnlijk niet belangrijk om op te schrijven in het verhaal rond Kathelijne.
Misschien. Of misschien kenden ze die hoop niet en dachten /lerden ze: Doop... zegt niets, je moet wedergeboren worden en anders ga je naar de hel. En velen zijn geroepen maar weinigen uitverkoren.
Wie zal het zeggen... Ik acht het beiden goed mogelijk.
Do not waste time bothering whether you ‘love’ your neighbor; act as if you did. As soon as we do this we find one of the great secrets. When you are behaving as if you loved someone, you will presently come to love him."
BJD schreef:Dit is geen vraag/ antwoord spelletje. Als je die andere kant niet begrijpt vraag ik me af of jij je wel eens afvraagd waarom zo makkelijk jongelui de kerk/het Woord verlaten.
Als jij niet aangeeft wat jij onder 'de andere kant' verstaat blijf ik gokken wat je bedoelt.
Dat is toch wel op te maken uit BJD's woorden? In plaats van jongeren altijd maar te waarschuwen ('ach en wee') voor de gevolgen van niet-geloven, kun je ze veel beter wijzen op hoe heerlijk het is om wel te geloven. Je vangt nu eenmaal meer vliegen met stroop dan met azijn. Dat klinkt misschien een beetje banaal in dit verband, maar ik ben ervan overtuigd dat jaloers maken meer werkt dan angst aanpraten.
precies!
Zo maant Petrus ons ook aan te getuigen van de hoop die in ons leeft...
Mijn enige troost is, dat ik niet mijn, maar Jezus Christus eigen ben, Die voor mijn zonden betaald heeft, en zo bewaart, dat alles tot mijn zaligheid dienen moet; waarom Hij mij ook door Zijn Heilige Geest van eeuwig leven verzekert, en Hem voortaan te leven van harte willig en bereid maakt.
Marnix schreef:Misschien. Of misschien kenden ze die hoop niet en dachten /lerden ze: Doop... zegt niets, je moet wedergeboren worden en anders ga je naar de hel. En velen zijn geroepen maar weinigen uitverkoren.
Wie zal het zeggen... Ik acht het beiden goed mogelijk.
Jij gaat nu de boel invullen met de bekende refo-vooroordelen en dat is niet van toepassing op mijn reactie en de aanvulling van Henriette.
henriët schreef:Ik heb het boek van Franca gelezen.
Allereerst bekroop mij de vraag na het lezen van dit boek of het nodig is om zo n ophef te maken.
Het is een portret van een boerengezin uit de jaren tachtig. Daarin is Franca zeer zeker geslaagd.
Dat het daarnaast ook kenmerken in zich heeft van hoe een christelijk -boeren- gezin leefde daar kon ze vanwege auto biografische elementen niet onderuit.
Franca heeft op een niet schoppende wijze een karakter uit een christelijk gezin geschetst.
Ondanks een 'objectieve'beschrijving kunnen er elementen zijn die zeer doen, die bij mezelf vragen opriepen en waar ik voor mezelf toch wel antwoorden op wil krijgen. Op welke wijze geven wij als gezin vorm aan godsdienst. Is dat net als in het boek te lezen valt, m.i. oppervlakkig en 'het hoort erbij, stellen we onze kinderen de Heere zo voor dat er altijd angst is voor de jongste dag. Of mogen we vanuit Hem Zijn goedheid laten schitteren daarbij ook de kinderen leren dat ze wederomgeboren moeten worden.
Wat ik bijvoorbeeld ook erg treffend vond ( en dat ook wel herkende helaas) de persoon van Jannemieke. De gedachten die zij heeft bestaan echt, en ik denk dat dat wel zorgelijk is, dat we dat ons wel moeten beseffen en hoe ga je daar mee om, ook richting je eigen kinderen.
Verder, het is verdrietig dat iemand als Franca de kerk verlaten heeft, ( en alle anderen daarbij ingesloten) maar ik vraag me af of je een directe link kunt leggen naar haar opvoeding en haar weggaan uit de kerk. Ze heeft haar jeugd als warm ervaren las ik in een intervieuw. ( Hierbij wil ik opmerken dat ik dat niet direct uit t boek vond blijken, maar goed het is geen autobiografie) Dit boek wordt geschreven vanuit de ogen van een twaaljarige. Toen Franca de kerk verliet was ze al jaren ouder.
Het boek wordt door velen als spiegel gezien. Misschien dat je dat voor jezelf persoonlijk doen kunt ja, wat straal ik uit als christen, hoe geef ik warmte in mijn gezin ed. Maar om nu te zeggen dit boek dient als spiegel voor de gereformeerde gezindte, mwah. Wel heeft het boek elementen in zich waar je je als refo gezindte eens over zou kunnen buigen, aandachtspunten zeg maar. Waarom zijn er bepaalde regels, staat de traditie niet te hoog en verliest men daarbij ten diepste de essentie van het geloven wellicht?
Wat ik ook nog zat te denken:
Wat ik eigenlijk triest vind aan dit boek is dat Kathelijne helemaal geen hoop had, dat er helemaal niet op de rijke betekenis van de doop werd gewezen.
Is hoop niet heel essentieel voor het christelijk geloof?
Misschien is Franca er velen malen opgewezen, alleen in dit boek vond ze het waarschijnlijk niet belangrijk om op te schrijven in het verhaal rond Kathelijne.
Ik weet het niet Auto, het lijkt me dat als je er opgewezen wordt op de juiste manier je ook een stukje van de hoop in Hem zou kunnen teruglezen.
Een vriendelijk woord hoeft niet veel tijd te kosten maar de echo ervan duurt eindeloos....
henriët schreef:Ik weet het niet Auto, het lijkt me dat als je er opgewezen wordt op de juiste manier je ook een stukje van de hoop in Hem zou kunnen teruglezen.
Waarvoor zou ze dat doen, als ze bewust afstand heeft genomen? Het betekend immers niets meer voor haar.
henriët schreef:Ik weet het niet Auto, het lijkt me dat als je er opgewezen wordt op de juiste manier je ook een stukje van de hoop in Hem zou kunnen teruglezen.
Waarvoor zou ze dat doen, als ze bewust afstand heeft genomen? Het betekend immers niets meer voor haar.
maar dan kun je je afvragen waarom ze überhaupt een boek schrijft waarin de christelijke levenssfeer overheerst toch?
Een vriendelijk woord hoeft niet veel tijd te kosten maar de echo ervan duurt eindeloos....
Marnix schreef:Misschien. Of misschien kenden ze die hoop niet en dachten /lerden ze: Doop... zegt niets, je moet wedergeboren worden en anders ga je naar de hel. En velen zijn geroepen maar weinigen uitverkoren.
Wie zal het zeggen... Ik acht het beiden goed mogelijk.
Jij gaat nu de boel invullen met de bekende refo-vooroordelen en dat is niet van toepassing op mijn reactie en de aanvulling van Henriette.
k zag dat 1 mogelijkheid genoemd werd en heb de andere mogelijkheid erbij genoemd omdat ik die ook niet onwaarschijnlijk acht.... Ik heb niets ingevuld maar gezegd dat er naast de door jou genoemde mogelijkheid, nog een andere mogelijkheid is... en duidelijk aangegeven dat het beiden goed mogelijk zou kunnen zijn. Dus wie heeft het nou over vooroordelen?
p.s. het was niet van toepassing op jou reactie maar een reactie op die van Henriet. Jij noemde een mogelijkheid, ik een tweede....
Do not waste time bothering whether you ‘love’ your neighbor; act as if you did. As soon as we do this we find one of the great secrets. When you are behaving as if you loved someone, you will presently come to love him."
