Zonderling schreef:

Ariene schreef:Even een andere vraag.

zijn er ook teksten die juist helderder zijn in de HSV of NBV

Mijn ervaring is nl. dat b.v. Ds A.Baars heel vaak tijdens een preek zegt.
In de grondtekst staat eigenlijk...

Wanneer ik het dan nakijk in de NBV staat daar heel vaak letterlijk wat de DS. zei.

Zo was voor mij Lukas twee een eyeopener

inde SV: Lu 2:14 Ere zij God in de hoogste hemelen, en vrede op aarde, in de mensen een welbehagen.

in de NBV: Lu 2:14 ‘Eer aan God in de hoogste hemel en vrede op aarde voor alle mensen die hij liefheeft.’

in de WV: Lu 2:14 ‘Eer aan God in den hoge en op aarde vrede onder de mensen in wie Hij welbehagen heeft.’

Volgens de kanttekening klopt de WV. De SV heeft het alleen in de kanttekeningen opgenomen
Anders, des welbehagens; dat is, in de mensen, die God naar zijn welbehagen heeft uitverkoren
De NBV heeft het volgens onze lezers vervlakt, maar in principe komt het wél overeen met de kanttekeningen

Ariene, interessante vraag. Echter, over Lukas 2:14 hebben we het al eerder gehad. Het verschil in interpretatie komt niet door een juiste of onjuiste vertaling, maar alleen door een verschil in de gebruikte grondtekst. Dat kun je niet op het conto van de vertalers schrijven. De SV hebben overigens beide lezingen in de grondtekst gekend zoals je inderdaad in de kanttekening zien kunt.

Overigens brengt deze tekst mij wel op een ander punt. De NBV heeft MET OPZET nergens het woord 'welbehagen' gebruikt, dus ook niet in deze tekst hoewel het wel in de grondtekst staat !! Kunnen we voor zo'n vertaling nog achting hebben ??

Het klopt dat we het al meer over die tekst hebben gehad. Hij was ook meer ter illustratie.
Mijn vraag was of er nog meer andere teksten zijn.

Dat welbehagen naar liefde is veranderd bedoelde ik met vervlakking.
Ikzelf ben daar wat nuchterder in. Wanneer ik het woord welbehagen opzoek in de van Dale betekend het "genoegen".
Ik (maar dat is persoonlijk) heb ook wel eens het gevoel dat wij woorden een veel zwaarder gewicht hebben
gegeven dan dat het toendertijd had.
Maar zeker deze teksten lees ik liever in de SV.

Ariene schreef:Zo was voor mij Lukas twee een eyeopener

inde SV: Lu 2:14 Ere zij God in de hoogste hemelen, en vrede op aarde, in de mensen een welbehagen.

in de NBV: Lu 2:14 ‘Eer aan God in de hoogste hemel en vrede op aarde voor alle mensen die hij liefheeft.’

in de WV: Lu 2:14 ‘Eer aan God in den hoge en op aarde vrede onder de mensen in wie Hij welbehagen heeft.’

Volgens de kanttekening klopt de WV. De SV heeft het alleen in de kanttekeningen opgenomen

De HSV heeft:
Eer zij aan God in de hoogste hemelen, en vrede op aarde, in mensen een welbehagen.

Het belangrijkste verschil met de SV is het ontbreken van het lidwoord (de) voor mensen. Dat is inderdaad ook juister en het komt daarmee ook dichter bij de de kanttekeningen.

Ik ben Lewis aan het lezen en die schrijft het volgende m.b.t. een herziening van het gebed in de liturgie:

"De liturgie is een van de nog maar heel weinige samenbindende elementen in onze afschuwelijk verdeelde kerk. Het voordeel van herziening moet wel heel groot en heel zeker zijn vor we dat weggooien. Kun jij je een nieuw Dienstboek voorstellen dat geen bron van nieuwe scheuring is?
Mensen die voor herziening pleiten, willen daar geloof ik meestal twee dingen mee bereiken: modernisering van de taal omwille van de begrijpelijkheid, en theologische verbetering. Moeten die twee ingrepen, beide pijnlijk en beide riskant, tegelijkertijd plaatsvinden? Zal de patiënt dat overleven?
(...)
Ik weet dat verandering nodig is. Maar is dit het juiste moment? Ik kan twee signalen van een juist moment bedenken. Ten eerste een onderlinge eenheid die de Kerk - niet een tijdelijk triomferende partij - in staat zou stellen om door het nieuwe werk met eenparige stem te spreken; en ten tweede het duidelijk voorhanden zijn, ergens in de kerk, van het specifiek literaire talent dat nodig is voor het opstellen van een goed gebed."
Brieven aan Malcolm over het gebed, C.S. Lewis

Gaat weliswaar niet over een nieuwe vertaling, maar daar moest ik wel even aan denken bij het lezen. Met die dikgedrukte zin ben ik het wel eens!! Hadden ze zich alleen met een herziening beziggehouden, had het heel wat minder kritiek opgeleverd!

als ik in de psalmen lees, dan kom ik nogal eens het woord welgelukzalig tegen(SV) dat is in de NBV vertaalt mt gelukkig. wat mijns inziens een ongelukkige vertaling is .
In de HSV word dat vertaald met welzalig, wat ik iig een beter vertaling vind dan gelukkig.

Welzalig vind ik nou weer niet heel helder. De doorgewinterde christenen snappen het wel maar het is geen woord dat je tegenwoordig nog zal horen.

Overigens vraag ik me af of het woord in de originele vertaling ook op zaligheid wees ofzo. Voor de NBV er was heb ik al regelmatig dominees horen zeggen dat het woord wat er staat ook als "gelukkig" kan worden vertaald.

Marnix schreef:Welzalig vind ik nou weer niet heel helder. De doorgewinterde christenen snappen het wel maar het is geen woord dat je tegenwoordig nog zal horen.

Ik vind de psalmen ook iets voor doorgewinterde christenen als ik eerlijk ben.

Welgelukzalig wordt in de KJV normaal vertaald als 'blessed' , ie. 'gezegend'

Zo bestaat er geen engels woord, zo ver ik weet, voor welgelukzalig of gelukkig. 'lucky' heeft een heel andere betekenis, en is, wat dat betreft, geen woord dat in de mond van een christen thuis hoort, daar het alleen met het lot of toeval te maken heeft. Zo zijn er ook in het engels de woorden 'happy' en 'merry', die oorspronkelijk een geestelijke blijheid, of gezegendheid uitdrukten. Zou gelukkig dus mogelijk met 'happy' vertaald kunnen worden, hoewel de connotatie iets anders is.

Gelukkig heeft ongeveer dezelfde betekenis als welgelukzalig, of gezegend, hoewel het woord, in de moderne tijd verzwakt is.

Bert Mulder schreef:Welgelukzalig wordt in de KJV normaal vertaald als 'blessed' , ie. 'gezegend'

Zo bestaat er geen engels woord, zo ver ik weet, voor welgelukzalig of gelukkig. 'lucky' heeft een heel andere betekenis, en is, wat dat betreft, geen woord dat in de mond van een christen thuis hoort, daar het alleen met het lot of toeval te maken heeft. Zo zijn er ook in het engels de woorden 'happy' en 'merry', die oorspronkelijk een geestelijke blijheid, of gezegendheid uitdrukten. Zou gelukkig dus mogelijk met 'happy' vertaald kunnen worden, hoewel de connotatie iets anders is.

Gelukkig heeft ongeveer dezelfde betekenis als welgelukzalig, of gezegend, hoewel het woord, in de moderne tijd verzwakt is.

Soms zou ik echt een Engelse willen zijn.

Al dat gedoe over Heere, Heer, welgelukzalig, gelukkig enz.

(Maar goed, wellicht heeft de engelse bijbel weer andere punten.)

Ariene schreef:Soms zou ik echt een Engelse willen zijn.

Het gras aan de andere kant van de Noordzee is in ieder geval groener.

Tiberius schreef:

Ariene schreef:Soms zou ik echt een Engelse willen zijn.

Het gras aan de andere kant van de Noordzee is in ieder geval groener.

Jongere schreef:

Marnix schreef:Welzalig vind ik nou weer niet heel helder. De doorgewinterde christenen snappen het wel maar het is geen woord dat je tegenwoordig nog zal horen.

Ik vind de psalmen ook iets voor doorgewinterde christenen als ik eerlijk ben.

Dan maakt het ook niet uit welk woord je neemt: als je het woord uit moet gaan leggen kan je net zo goed uitleggen dat met 'gelukkig' een dieper geluk wordt bedoeld dan meestal, als dat je gaat uitleggen wat welzalig is.
Maar ik ben het niet met je eens dat psalmen alleen voor doorgewinterde christenen zouden zijn: Die zijn ook voor 'beginners' die er net als de gevorderden veel uit kunnen leren. Als ze ze tenminste een beetje snappen.

Vandaar dat mijn voorkeur ook 'gelukkig' is. Dat is een woord waarvan je alleen maar hoeft te vertellen dat je het sterk moet opvatten. Welzalig heeft de klank van zalig in zich, wat voor veel van ons toch de bijsmaak heeft van zalig-in-het-leven-na-dit-leven. Wat het voor de psalmdichter zelf waarschijnlijk helemaal zo sterk niet had.

Ariene schreef:

Bert Mulder schreef:Welgelukzalig wordt in de KJV normaal vertaald als 'blessed' , ie. 'gezegend'

Zo bestaat er geen engels woord, zo ver ik weet, voor welgelukzalig of gelukkig. 'lucky' heeft een heel andere betekenis, en is, wat dat betreft, geen woord dat in de mond van een christen thuis hoort, daar het alleen met het lot of toeval te maken heeft. Zo zijn er ook in het engels de woorden 'happy' en 'merry', die oorspronkelijk een geestelijke blijheid, of gezegendheid uitdrukten. Zou gelukkig dus mogelijk met 'happy' vertaald kunnen worden, hoewel de connotatie iets anders is.

Gelukkig heeft ongeveer dezelfde betekenis als welgelukzalig, of gezegend, hoewel het woord, in de moderne tijd verzwakt is.

Soms zou ik echt een Engelse willen zijn.

Al dat gedoe over Heere, Heer, welgelukzalig, gelukkig enz.

(Maar goed, wellicht heeft de engelse bijbel weer andere punten.)

Wij hebben immer het debat over 'Thee' en 'Thou'....

hetwelk de Dordtse synode bewust terzijde gelaten heeft....

Tiberius schreef:

Oude-Waarheid schreef:Jammer dat er maar een paar gedeelte uitgelicht zijn wat Ds Moens gezegd heeft vond het van zijn kant gezien toch wel heel duidelijk.

Helemaal mee eens, OW. Het is een heel helder stuk.

Hopelijk wordt het ook in de Saambinder geplaatst, zodat meerderen er kennis van kunnen nemen. Mogelijk aangevuld met een artikel van Zonderling, waarin hij aantoont, dat er geen sprake is van "herziening", maar van vele zaken de essentie is gewijzigd, zoals in dit topic (en ook andere) uitvoerig is onderbouwd.

Het artikel van ds. Moens stond afgelopen week in de Saambinder. Goed dat een breder publiek er kennis van kan nemen.

Een tranentrekkend verhaal...

Leopard schreef:Een tranentrekkend verhaal...

Velen zullen er niet blij mee zijn, nee.
Maar daarom is het nog wel eens goed om helder te waarschuwen tegen deze vertaling.