@J.C. Philpot schreef er ook al over, maar ik denk dat het gemis aan huisgodsdienst in onze dagen inderdaad een groot probleem is, met gebrek aan Bijbelkennis als gevolg. Ik zat net nog te zoeken op Prekenweb naar een preek van ds. A.T. Vergunst, die ik overigens niet kon vinden. Maar bij toeval stuitte ik wel op deze leespreek: https://www.prekenweb.nl/nl/Preek/Open/21605. Daar komt ook de catechisatie aan de orde.Zeeuw schreef:Dat klinkt genuanceerder, maar het gaat nog steeds nergens over. Net of men beter les kan geven, als me de SV boven de HSV verkiest.Jantje schreef:Dat hoor ik graag!![]()
Maar ik wil de woorden 'men eist' best vervangen door 'men vriendelijk verzoekt' hoor. Klinkt dat wat genuanceerder?
Ik denk dat deze jongeren veel meer behoefte hebben aan echtheid. Op de middelbare school hing ik aan de lippen van een docent die openstond voor de pubervragen, die over Gods weg met zondaren kon spreken.
Helaas was voor mij de catechisatie vaak niets anders dan theoretisch iets leren, zonder echt over het innerlijk te kunnen spreken. Gisteravond sprak ik een meisje van 19, die nog steeds dezelfde ervaring heeft, behalve met een JV-leider die oprecht interesse heeft in de kinderen.
Ik vind dat hij hele belangwekkende dingen schrijft in deze preek. En ik denk dát hetgeen wat hij allemaal in deze preek heeft verwoord node gemist wordt in de gezinnen in onze reformatorische gezindte. Er is heel veel gewoonte, sleur en traditie, maar verder...?
Ik citeer een stukje uit de preek: Weet u waar ik ons mee vergelijk? Er zijn bouwers die het beton storten. En dan zijn er ook mensen die het beton afwerken. Dat zijn wij. Wij zijn de afwerkers van het beton dat u thuis als ouders giet! En als u het beton niet giet, dan hebben wij ook niet veel te doen. Zult u die vergelijking eens meenemen? Wat er thuis, in de eerste beginselen, aan onze kinderen worden geleerd, is de meeste belangrijke vorming van het kind.
Helaas komt vaak de huisgodsdienst in het gedrang van het drukke leven en lopen wij, catecheten, leraars, predikanten, in een gat waarin geen beton gestort is. Dan is er dus niets af te werken. U begrijpt, er zitten genoeg haken en ogen aan deze vergelijking, maar toch is het een beeld dat duidelijk de band tussen het gezin en de kerk weergeeft.