Een gesprek hier over voeren zonder elkaar te beschuldigen moet toch kunnen?
We leven in een totaal andere tijd als 25 jaar geleden en wij hebben nog met onze kinderen een financiële redelijke welstand gehad en hadden de luxe om van 1 salaris rond te kunnen komen.
Maar het parttime werken en de druk vanuit de maatschappij was er ook niet.
Daarom lijkt het me wel zo eerlijk om deze verschillen mee te nemen in je oordeel.
Een ieder praat vanuit z'n eigen mogelijkheden en omstandigheden.
Laat overigens duidelijk zijn dat allebei 4 volle dagen werken voor mij als 'te' overkomt, zonder te beschuldigen.
Ik was thuis-blijf moeder, fulltime, maar er is desondanks toch nog veel 'mis' gegaan, dus ik ben wat voorzichtiger om te denken dat kinderen die 24 uur moeders liefde en geestelijke bewogenheid om zich heen hebben, dat daar automatisch de zegen van de Heere op rust (dit wordt niet beweerd hoor, dit voor de goede orde).....ik heb daar vanuit m'n eigen leven wel wat vragen bij.
Misschien was juist af en toe afstand nemen goed geweest.....
Dit is een kwetsbaar stukje, dus ik hoop dat er integer mee omgegaan wordt.
Nu krijg ik de indruk alsof er maar 2 kampen zijn;
Jonge hoogopgeleide ouders met banen en kinderen in de opvang= wat zielig en slecht voor de kinderen.
Moeders die kiezen voor fulltime moederschap= goed en een weldaad voor de kinderen.
Ik denk zo maar dat er heel wat 'grijstinten' tussen zitten......
En ja... ik blijf toch hopen dat elke ouder de keuze's die gemaakt worden biddend doet en dat we daarna niet zelfvoldaan achterover leunen, 'kijk ons nou eens' .
Ik was een moeder die altijd 'thuis' was, veel met m'n kinderen deed, in allerlei opzicht en ik ben best heel onzeker over het resultaat.......