Ad Anker schreef:Forummer schreef:Ad Anker schreef:
Ik niet. Ik heb niet veel met het Halleluja christendom. Dat je dit inbrengt in dit gesprek laat m.i. zien dat je niet helemaal begrijpt wat ik wil zeggen.
Hiermee stip je precies het probleem aan. Uit reactie op het "halleluja christendom" is het zeer rijke, Bijbelse woord Halleluja uit onze diensten verdwenen. Dit is op zich al een verdrietige constatering.
Het woord Halleluja heeft veel inhoud, maar de vorm heeft het verdreven.
Ik breng in dat ik dit letterlijk wel eens mis. Niets meer en niets minder.
Overigens heb ik van mensen die jij "halleluja christenen" zou noemen, geleerd om bewust dankbaar te zijn. Ook heb ik van hen geleerd dat een gebed wat soms onverhoord lijkt, toch wel degelijk verhoord kan zijn als je let op de kleine dingen in het leven. Achteraf kun je je soms verwonderen over hoe God toch heeft gehoord en geholpen. En ik ben daar oprecht dankbaar voor dat God deze mensen heeft gebruikt om mij dingen te leren die ik in onze denominatie niet leer.
Juist die veroordelende toon over "halleluja christenen" maakt mij sceptisch over eenwording.
Herverkaveling wordt dan eerder een 'aai mekaar over het bolletje en wat hebben we met zijn allen toch het grote gelijk-club'.
Terwijl we juist van elkaar kunnen leren. Blijdschap over herkenning over en weer over wie God in ons leven is, hoe Hij werkt en Hem daarvoor eren en danken.
Ik stip jouw probleem aan, ik meen niet hét probleem.
Jij hebt geleerd van evangelische christenen. Dat heb je hier ook gedeeld. Dat is mooi, dat meen ik oprecht. Ik heb ze ook in mijn omgeving. Ik ben het niet eens met dat je deze dingen niet in 'onze denominatie' leert. Het is een leerschool om dan bij jezelf te rade te gaan. Hoe komt het dat ik dit niet meer leer? Hoe komt het dat wij zo moeilijk dicht bij de Heere leven en het in de kleine dingen ook van Hem verwachten?
Wat je ook leert van deze christenen, het Bijbelse geluid van zonde en genade, vloek en zegen, Adam en Christus, onze totale verdorvenheid, het wonder van de wedergeboorte en het wee over de goddeloze wordt niet gehoord. Dus in een discussie over herverkaveling van de gereformeerde gezindte is het gemis 'van het woord halleluja in onze vormendienst', om jouw woorden te gebruiken, wat mij betreft echt misplaatst.
Saambinder 25-10-2018 schreef:Wat opvalt in het overzicht dat ds. De Heer schetst, is de eensgezinde afwijzing van evangelische invloeden door predikanten, ouderlingen en ook godsdienstdocenten van onze gemeenten. In heldere bewoordingen wordt tegen het evangelicalisme gewaarschuwd: ‘Wees op uw hoede voor deze valse profetie’. ‘Het Evangelisch activisme is levensgevaarlijk’. Het gevaar van de evangelischen ligt volgens deze opiniemakers in een onvoldoende besef van Gods heiligheid, in het miskennen van onze doodstaat, in het populaire spreken over God, over Jezus als een vriend die me steunt, over Geestesgaven in plaats van over Geesteswerk, over bekering als een menselijke keuze en over de daarbij behorende grootdoop in plaats van de kinderdoop etc. Terecht schrijft ds. A. Schreuder dat er bij de evangelischen sprake is van ‘een breuk met een (reformatorische) traditie van eeuwen’.
In de afgelopen decennia is er binnen de Gereformeerde Gemeenten gepoogd een dam op te werpen tegen het evangelisch arminianisme. Daarmee is niet gezegd dat evangelische invloeden buiten de kerk zijn gebleven. ‘Er dringen onmerkbaar onder ons meer evangelische invloeden binnen dan we denken’, schrijft ds. G.J. van Aalst. Volgens ds. A. Moerkerken richt deze invloed zich vooral op een ander type ‘geloofsbeleving’; er groeit onder ons een ‘fundamenteel verschil van inzicht’ over de vraag hoe God een mens bekeert, zo merkt hij bezorgd op.
Wel, uit de gesprekken die ik met verschillende (al zullen deze 4 niet de gehele evangelische wereld vertegenwoordigen) kwam duidelijk naar voren dat zonde en schuld, uitverkiezing en verwerping en het bestaan van de hel, wel degelijk beleden en geleerd worden. En ook dat het enkel genade van Gods kant is. Weet je, het woord 'Jezus aannemen' is in onze kringen verdacht geworden, maar ik ben nog niemand tegengekomen die niet erkende dat het mogen aannemen van Jezus géén genade is, of die dit als verdienste van onze zijde ziet.
Overigens gaf 1 van hen wel eerlijk aan dat zij wel wat van ons konden leren als het om Gods heiligheid gaat.
Zij leven wel veel meer met toekomst verwachting. Dat hoor ik bij onze denominatie gelukkig ook wel, maar helaas spaarzamelijk. Dit kan liggen aan de ligging van de predikanten die ik hoor. Daar zit wel een bepaalde eenzijdigheid in, dus het kan goed zijn dat dit in de breedte van onze denominatie anders/evenwichtiger ligt.
Over het gemis van de praktische invulling van de heiligmaking binnen de prediking heb ik met verschillende ambtsdragers binnen onze denominatie gesproken en gemaild, maar dit wordt niet begrepen. Terwijl het een punt is waar ik zó graag meer over zou willen leren.
Ik was daarom aangenaam verrast én dankbaar dat God andere mensen op mijn weg bracht waarvan ik over deze dingen mocht leren.