Gelezen, gedacht, gehoord...

[Hollander]

Jantje heeft daar toch gewoon duidelijk antwoord op gegeven?
Ik lees zijn antwoord zo: Oordelen over een zonde is geoorloofd voor zaken die rechtstreeks en onverkort in Gods Woord staan. Oordelen over het standpunt van medechtistenen is niet toegestaan voor zaken waar de Bijbel niet duidelijk over spreekt als algemeen gebod/verbod.

[Jantje]

Inderdaad. Dat klopt helemaal.

[Ad Anker]

Jantje heeft daar toch gewoon duidelijk antwoord op gegeven?
Ik lees zijn antwoord zo: Oordelen over een zonde is geoorloofd voor zaken die rechtstreeks en onverkort in Gods Woord staan. Oordelen over het standpunt van medechtistenen is niet toegestaan voor zaken waar de Bijbel niet duidelijk over spreekt als algemeen gebod/verbod.

Daar ben ik het ook mee eens.
Maar de breedte van de consensus binnen onze gezindte bepaalt dus de mate van het mogen oordelen/veroordelen? Ik vind dat wel wat mager, eigenlijk. Hoe meer we het met elkaar eens zijn, hoe sterker we een oordeel mogen uitspreken.

Ik ben er ook niet uit hoor, maar ik zou het graag wat uitgediept zien.

[DDD]

Op zich is er wel iets voor te zeggen dat een oordeel steviger mag zijn naarmate de heilige Geest dezelfde bijbelinterpretatie aan meer gelovigen geeft. Dat past erbij dat het de Geest is die de kerk in de hele waarheid leidt.

[Ambtenaar]

Op zich is er wel iets voor te zeggen dat een oordeel steviger mag zijn naarmate de heilige Geest dezelfde bijbelinterpretatie aan meer gelovigen geeft. Dat past erbij dat het de Geest is die de kerk in de hele waarheid leidt.

Hoe breed trek je dat dan? Als je die redenering toepast, dan betekent het dat de gereformeerde gezindte nogal wat standpunten zou moeten wijzigen omdat ze slechts een klein deel is van de wereldwijde kerk.

[DDD]

Nou, ik vind ook niet dat je heel snel ergens een oordeel over moet uitspreken. Wij kennen ten dele en bovendien zijn al zoveel standpunten van orthodoxe christenen herzien in de loop van de eeuwen, dat ik vind dat je daar erg voorzichtig mee moet zijn.

Wat niet wegneemt dat een duidelijke stellingname voor een gesprek op een forum juist wel weer goed is.

[Hollander]

Jantje heeft daar toch gewoon duidelijk antwoord op gegeven?
Ik lees zijn antwoord zo: Oordelen over een zonde is geoorloofd voor zaken die rechtstreeks en onverkort in Gods Woord staan. Oordelen over het standpunt van medechtistenen is niet toegestaan voor zaken waar de Bijbel niet duidelijk over spreekt als algemeen gebod/verbod.

Daar ben ik het ook mee eens.
Maar de breedte van de consensus binnen onze gezindte bepaalt dus de mate van het mogen oordelen/veroordelen? Ik vind dat wel wat mager, eigenlijk. Hoe meer we het met elkaar eens zijn, hoe sterker we een oordeel mogen uitspreken.
Ik ben er ook niet uit hoor, maar ik zou het graag wat uitgediept zien.

Volgens mij is de maatstaf niet de breedte van een consensus, want dan kan je snel de argumentatiefout maken dat een gezag of de meerderheid bepalend is. De kaders van Gods Woord zijn leidraad. En dan kom je op het vlak van exegese en hermeneutiek terecht. De moderne hermeneutiek wrikt maar al te graag het transcendente niveau uit de discussie, zodat het lijkt alsof er dubbele interpretatiemogelijkheden voor bepaalde duidelijke teksten zijn. Het is denk ik wel belangrijk om dat punt onder ogen te blijven zien.

[Jantje]

Volgens mij is de maatstaf niet de breedte van een consensus, want dan kan je snel de argumentatiefout maken dat een gezag of de meerderheid bepalend is. De kaders van Gods Woord zijn leidraad. En dan kom je op het vlak van exegese en hermeneutiek terecht. De moderne hermeneutiek wrikt maar al te graag het transcendente niveau uit de discussie, zodat het lijkt alsof er dubbele interpretatiemogelijkheden voor bepaalde duidelijke teksten zijn. Het is denk ik wel belangrijk om dat punt onder ogen te blijven zien.

Zeker. Dat is helemaal waar.

Ik heb dus ook grote moeite met de visie van @DDD, die gelijk weer begint over de herziening van bepaalde standpunten in de loop der eeuwen. Gods Woord is onveranderlijk. Dat is altijd zo geweest. Dat er door sommigen bepaalde standpunten uit Gods Woord worden herzien of dat de moderne hermeneutiek steeds wil doen geloven dat er dubbele interpretatiemogelijkheden zijn voor bepaalde teksten, is een teken van verval en afval en van de tijdgeest van deze tijd.

Echter is het wel zo dat, als die kaders van Gods Woord niet helemaal duidelijk zijn, dat je dán voorzichtig moet zijn. Als ik Leviticus 18 en 20 lees, lijkt mij heel duidelijk dat homoseksualiteit niet geoorloofd is volgens Gods Woord. Maar als het over vaccinatie gaat, lees ik dat zo duidelijk niet terug. Dus dat blijf ik een wezenlijk verschil vinden.

[Vervolgde]

Jantje heeft daar toch gewoon duidelijk antwoord op gegeven?
Ik lees zijn antwoord zo: Oordelen over een zonde is geoorloofd voor zaken die rechtstreeks en onverkort in Gods Woord staan. Oordelen over het standpunt van medechtistenen is niet toegestaan voor zaken waar de Bijbel niet duidelijk over spreekt als algemeen gebod/verbod.

Daar ben ik het ook mee eens.
Maar de breedte van de consensus binnen onze gezindte bepaalt dus de mate van het mogen oordelen/veroordelen? Ik vind dat wel wat mager, eigenlijk. Hoe meer we het met elkaar eens zijn, hoe sterker we een oordeel mogen uitspreken.

Ik ben er ook niet uit hoor, maar ik zou het graag wat uitgediept zien.

Om te kunnen uitdiepen is het noodzakelijk eerst een vast ijkpunt te hebben waaruit gewerkt kan worden. Dat vaste ijkpunt lijkt me te zijn Gods woord.
1 Dat woord is in alles helder en vast en geeft duidelijke kaders.
2 Dat woord leert ons:
a. dat wij een geweten hebben om te oordelen (schepsel begiftigd met rede).
b. dat wij een verduisterd verstand hebben en daardoor verkeerd kunnen oordelen.

Ieder mens is dus geschapen om op basis van zijn oordeel te handelen. De Bijbel erkent dat ook expliciet: eenieder zij in zijn eigen gemoed ten volle verzekerd. Dat oordeel is dus niet gebaseerd op een consensus. Dat oordeel is een persoonlijk oordeel gebaseerd op de Schrift, in het bijzonder de geboden en verboden.

Grote spelbreker is de zonde. En daartegen heeft God ook de nodige middelen gegeven en dat zijn er een aantal:
1 De leer van de apostelen,
2 De gaven,
3 De regering in kerk en samenleving,
4 De christelijke tucht.

De leer van de apostelen is gegeven om licht te geven in onze duisternis en in die leer in eendracht bij elkaar te zijn. Hierin ligt de opdracht om goed naar elkaar te luisteren. Ook geeft de Schrift regels hoe om te gaan met zwakken in het geloof, etc. Kortom de eenheid, het samen buigen onder Gods woord en de solidariteit binnen de gemeente staan centraal.Van belang is dan om deze leer goed vast te leggen en uit te dragen. Dat gebeurt in de dogmatiek. Vandaar dat een beroep op de dogmatiek altijd sterker is dan: ‘ik denk’.

De gaven zijn divers. Zo zijn er herders en leraars om de leer uit te delen en vast te leggen in de dogmatiek. De Schrift vraagt ons om onderwerping aan dit gezag, dat geeft leiding en steun aan ons oordelen.
Om het misbruik tegen te gaan zijn de ouderlingen gegeven en de gave des onderscheids aan hen die geloven. Het is het zorgvuldig omgaan met Gods woord en dat telkens verdiepen en bevestigen onder de leiding van de Heilige Geest. Omdat de Satan hier op aarde rondgaat zal het ook telkens nodig blijken de dogmatiek actueel te houden en aan te scherpen. Juist om adequaat een antwoord te bieden op de listen en lagen die hij de mensheid voor de voeten werpt. Dit is dus heel iets anders dan het knuffelen en lief zijn voor elkaar als hoogste christelijke waarde te benoemen. Jezelf dan een eerlijk verhaal toedichten om daarmee de hele maatschappij de maat te nemen.

De taak van hen die regeren is om regels en normen te stellen. ook dat geeft richting en steun aan ons oordelen. Zij die leiding geven moeten waken voor het geheel van de gemeente en de samenleving. Daarin is de wereldlijke regering geen tegenstelling met de kerkelijke regering, maar twee zijden van hetzelfde, nl het eerlijk en ordelijk laten doorgaan van alle dingen. Ook hier wordt gehoorzaamheid en onderwerping gevraagd. Die gaat zover dat wij met de zwakheden en gebreken van deze mensen geduld moeten hebben en voor hen behoren te bidden.

De tucht is erbij gegeven omdat God de boosheid van het menselijk hart heel goed heeft doorzien. Het gaat dus niet aan om de tucht niet te gebruiken. Evenmin gaat het aan om de kracht van de kerkelijke tucht te ondermijnen door haar als een genezend instrument te benoemen. De tucht heeft namelijk ook een heel sterk preventief element, het voorkomen van de verspreiding van een ziekte. Daarvoor is de afsnijding bedoelt.

Juist het gebrek aan het handhaven van de tucht is één van de grootste problemen op dit moment op het christelijk erf. Het toelaten van velerlei gedachtengoed maakt het onmogelijk om met één stem te spreken en daadwerkelijk leiding te geven. Alles is immers goed en God is dan wel rechtvaardig, maar je kunt beter spreken over de barmhartigheid. Daaruit blijkt dan zgn. de liefde. Langs deze weg wordt de gemeente opnieuw het duister in gestuurd.

Het antwoord op de vraag van Ad is dus tweeledig.
Nee, ons oordeel hangt niet aan de consensus, maar aan de persoonlijke overtuiging. En dat oordeel mogen we zo luid uitspreken als we willen. Evenwel geldt bij het uitspreken wel de toetssteen dat het moet zijn tot stichting en dat niet alle dingen stichten.
Ja, ons oordeel hangt aan de consensus wat betreft de kracht ervan. Hoogmoed en misleiding worden voorkomen door een gehandhaafde consensus.

[Hollander]

'Ja, als uw liefde gericht is op de dingen die boven zijn, dan mag u weten dat u een aandeel hebt in Christus en in de dingen die boven zijn. Affecties* zijn de hartslag van de ziel; als een man leeft, klopt zijn pols, maar als zijn pols niet klopt, is hij gestorven. Als uw hart klopt voor dingen die boven zijn, dan bent u levend voor God; maar als deze pols niet klopt, bent u dood voor God. Ieder mens is zoals zijn hartslag is, levend of dood; waar iemands affecties naar uitgaan, zo is hij. Daaraan kunt u weten of u geestelijk levend of dood bent. Hoe klopt de pols van uw affecties? Ik erken dat een mens zich niet moet afmeten aan de affecties die hij op een bepaald moment heeft, en ook niet aan de kracht van zijn affecties; maar wel aan de voorliefde en smaak ervan. Ik kan sterk water niet onderscheiden op grond van de kleur, maar wel op grond van de smaak en geur. En hoewel ik mijn geestelijke staat niet kan aflezen aan de kracht van een affectie, kan ik dat wel op grond van haar voorliefde en smaak.' (William Bridge)

*Een affectie is een beweging van de ziel waardoor het hart bewogen wordt tot goed of kwaad.

Bron: 'Het goede verlangen', preek over Kolossenzen 3:2 van William Bridge. Uitgaven: De Tabernakel, nr. 3, februari 2021.

[Ukkie]

'Ja, als uw liefde gericht is op de dingen die boven zijn, dan mag u weten dat u een aandeel hebt in Christus en in de dingen die boven zijn. Affecties* zijn de hartslag van de ziel; als een man leeft, klopt zijn pols, maar als zijn pols niet klopt, is hij gestorven. Als uw hart klopt voor dingen die boven zijn, dan bent u levend voor God; maar als deze pols niet klopt, bent u dood voor God. Ieder mens is zoals zijn hartslag is, levend of dood; waar iemands affecties naar uitgaan, zo is hij. Daaraan kunt u weten of u geestelijk levend of dood bent. Hoe klopt de pols van uw affecties? Ik erken dat een mens zich niet moet afmeten aan de affecties die hij op een bepaald moment heeft, en ook niet aan de kracht van zijn affecties; maar wel aan de voorliefde en smaak ervan. Ik kan sterk water niet onderscheiden op grond van de kleur, maar wel op grond van de smaak en geur. En hoewel ik mijn geestelijke staat niet kan aflezen aan de kracht van een affectie, kan ik dat wel op grond van haar voorliefde en smaak.' (William Bridge)

*Een affectie is een beweging van de ziel waardoor het hart bewogen wordt tot goed of kwaad.

Bron: 'Het goede verlangen', preek over Kolossenzen 3:2 van William Bridge. Uitgaven: De Tabernakel, nr. 3, februari 2021.

Heel mooi!

[J.C. Philpot]

https://www.rd.nl/artikel/915642-zuidel ... enten-door

Je zou wensen dat dit in de CGK ook op deze wijze zou gebeuren. „maar we besteden veel tijd aan het tolereren van hen die ons uiteen zouden doen vallen”, zei SBC-president J. D. Greear. Dat is in Nederland mijns inziens ook zo. Dergelijke stappen zijn (uiteindelijk) noodzakelijk ten behoeve van het bewaren van de bijbelse leer, en van de eenheid.

[Ukkie]

Ik ging voorbij de akker eens luiaards en voorbij de wijngaard van een verstandeloos mens en ziet, hij was gans opgeschoten van distels. Spreuken 24:30-32

Herhaaldelijk ontmoet ik mensen die van oordeel zijn dat zij een volkomen inzicht hebben in de leer van het heil. Haarfijn weten zij de leer aangaande de verkiezing van de heiligen, de voorverordening van God, de onveranderlijkheid van het Godsbestuur, de noodzakelijkheid van de bijstand van de Heilige Geest en alle mogelijke onderdelen van het kerkelijk leerstelsel uiteen te zetten, om tot de slotsom te komen dat zij volkomen onmachtig zijn om iets te doen. Dus hebben zij volle vrijheid om zich op geestelijk gebied luiaards te betonen!

In ieder opzicht niets doen is hun leus en belijdenisroem. Het streven van anderen om „medearbeiders Gods” te zijn is hun zelfs een ergernis, want, zeggen zij: „De Almachtige zal Zelf Zijn raad ten uitvoer leggen. Het behouden van de zondaar is geheel vrije genade.” De mening van deze steeds een hoog woord voerende luiaard is dat een mens maar moet afwachten, volstrekt niets doen en al stilzittende netels en distels laten opschieten en al zuchtende wachten of ook een hand uit de hemel die mocht uitroeien. Zich met wakkere zin aan te gorden tot arbeid en strijd is hun een onheilige inmenging in Gods eeuwige raad, iets waarvan reeds alleen de gedachte hen met schrik en huivering vervult.
ds. C.H.Spurgeon.

[J.C. Philpot]

Interview met de vrouw van de predikant die in Alberta, Cananda in de gevangenis zit vanwege het houden van kerkdiensten.

https://www.youtube.com/watch?v=tl-bwbn ... Ministries

[-DIA-]

Uit een interview met wijlen dhr. L.M.P. Scholten in het Reformatorisch Dagblad van 10 juni 2004:

U las zondags vaak wel de preek. Wat las u dan?
"Preken van predikanten van de Gereformeerde Gemeenten van 1907 tot 1953, en van onze eigen predikanten natuurlijk. Verder van zeventiende-, achttiende- en negentiende-eeuwse mensen, zoals van Van den Oever, Fransen, Philpot."

En Calvijn?
"Ik heb vaak met Calvijn in de handen gestaan, want zijn preken zijn inhoudelijk goed. Maar ze zijn in een dermate andere situatie geschreven dat ze voor ons op zondag niet goed bruikbaar zijn. Ik vrees dat mensen de kerk zouden uitgaan met de gedachte: Wat was dit een vreemde preek! Als je dat weet, dan moet je dat dus niet doen."