Vragen die opkomen nav preken

Susanna
Berichten: 1061
Lid geworden op: 21 jul 2020, 21:01

Re: Vragen die opkomen nav preken

Bericht door Susanna »

John Galt schreef:
Susanna schreef:
John Galt schreef:Ik denk dat het er een beetje van afhangt wat je bedoelt met "Jezus nodig krijgen".
Je kan dat op (in elk geval) 2 manieren invullen:
a) Je gaat beseffen dat je zonder Hem niet kunt leven en sterven, maar je hebt Hem nog niet gevonden of omhelsd;
b) Je gaat Hem meer en meer nodig hebben in alles wat je doet. "Zonder Mij kunt gij niets doen".

Bedoel je het tweede, dan kan ik daar wel in meekomen.
Ik dacht dat de wedergeboorte een nieuwe schepping was. Het Nieuwe Testament zegt dat de persoon die in Christus is een nieuw schepsel is: “ Zo dan, indien iemand in Christus is, die is een nieuw schepsel; het oude is voorbijgegaan, zie,het is alles nieuw geworden.” ( 2 Kor. 5:17).

Dus ik dacht dat op het moment dat iemand voor het eerst zaligmakend ziet op Christus, hij wedergeboren is. Punt a valt af voor mij. Punt b zie ik als nieuw leven. Niet als wedergeboorte.
Wat is het verschil tussen "nieuw leven" en "nieuwe schepping"? Zeggen we in het natuurlijke leven niet bij de geboorte dat God "nieuw leven" gegeven heeft?
Ik maak dit onderscheid: het feit dat iemand een nieuw persoon is, een nieuwe schepping, betekent dat hij een nieuw leven heeft, maar zijn nieuwe leven is niet hetzelfde als zijn nieuwe geboorte. Zijn nieuwe leven is eerder het resultaat van zijn nieuwe geboorte. Net zoals elke dag van mijn leven het resultaat is van mijn fysieke geboorte .
Gebruikersavatar
John Galt
Berichten: 1222
Lid geworden op: 24 jun 2017, 22:09

Re: Vragen die opkomen nav preken

Bericht door John Galt »

De gereformeerde theologie spreekt van wedergeboorte in engere en in bredere zin. Volgens mij doel jij op het eerste en ik op het tweede.
zie https://www.refoweb.nl/vragenrubriek/40 ... oorte-in-/
Who is John Galt? :quoi
Susanna
Berichten: 1061
Lid geworden op: 21 jul 2020, 21:01

Re: Vragen die opkomen nav preken

Bericht door Susanna »

John Galt schreef:De gereformeerde theologie spreekt van wedergeboorte in engere en in bredere zin. Volgens mij doel jij op het eerste en ik op het tweede.
zie https://www.refoweb.nl/vragenrubriek/40 ... oorte-in-/
Ik vind het zeer ingewikkeld. Maar zal het nog een keertje lezen. Wedergeboorte in ruimere zin zou dan een voortgaande vernieuwing door Gods Geest zijn, om zo met een ernstig voornemen heilig voor Gods aangezicht te leven?

Wat is het onderscheid dan tussen deze voortgaande vernieuwing en de heiligmaking (Jaagt den vrede na met allen, en de heiligmaking, zonder welke niemand den Heere zien zal).
Gebruikersavatar
Forummer
Berichten: 1718
Lid geworden op: 23 sep 2020, 19:51

Re: Vragen die opkomen nav preken

Bericht door Forummer »

De rechtvaardigmaking en de heiligmaking. Zo wordt dat onderscheid meestal genoemd toch?

De rechtvaardigmaking is eenmalig, goed en voorgoed.
De heiligmaking duurt ons hele leven.
De wereld staat in brand, maar wij gooien olie op het vuur door ons toekijken aan de kant
-DIA-
Berichten: 32701
Lid geworden op: 03 okt 2008, 00:10

Re: Vragen die opkomen nav preken

Bericht door -DIA- »

Ds. L. Vroegindeweij schreef over de wedergeboorte in ruimere zin als volgt:
ds. L. Vroegindeweij schreef:
DE WEDERGEBOORTE IN RUIMERE ZIN

We gaan, naar onze gewoonte, niet allerlei meningen geven, maar trachten in de herinnering terug te roepen of te verlevendigen, wat de ouderwetse bijbels-gereformeerde leer is van Calvijn en de vaderen. Calvijn wist ook van een wedergeboorte in engere zin en in ruimere zin of anders gezegd: hij sprak van een wedergeboorte, die aan het geloof voorafgaat en één, die uit het geloof volgt.

Calvijns commentaar op Johannes 1:13 maakt dit volkomen duidelijk. in dit vers wordt van de kinderen Gods gezegd, dat zij uit God geboren zijn. Zulken kunnen geloven. „Hieruit volgt ten eerste, dat het geloof uit ons niet voortspruit, maar een vrucht is der geestelijke wedergeboorte. Want de Evangelist zegt, dat niemand geloven kan, dan die uit God geboren is. Zo is dan het geloof een hemelse gave."

Hieruit volgt, dat een prediking, die met de noodzakelijkheid der wedergeboorte om te geloven geen rekening houdt, moeilijk een reformatorische prediking genoemd kan worden evenmin als een prediking gereformeerd of reformatorisch mag heten, die slechts één weg predikt, waarbij wij allemaal in de kerk als gelovigen en discipelen worden aangemerkt. De Heere Jezus predikte op geweldige wijze onderscheid. Daarvan wordt ons zowel in de Evangeliën als in de Openbaring van Johannes bericht gegeven.

Calvijn vervolgt: „Ten andere leert ons deze plaats, dat het geloof geen koele en blote kennis is, aangezien niemand geloven kan, dan die door de Geest Gods vernieuwd is."
Het zal iedere lezer volkomen duidelijk zijn, hoe bij Calvijn op deze plaats, (zo is het ook op sommige andere plaatsen), de wedergeboorte aan het geloof voorafgaat. De Dordtse vaderen hebben dan ook hun Leerregels, niet het minst wat de wedergeboorte betreft, geheel conform Calvijn opgesteld. Maar de reformator leerde ook het andere, dat wij door het geloof wedergeboren worden. Daarom vervolgt hij. „Nochtans schijnt de Evangelist averechts te doen, als hij de wedergeboorte voor het geloof stelt, daar ze toch veel meer een werk des geloofs is en daarom na het geloof volgt.

Ik antwoord, dat het beide zeer wel accordeert. Want door het geloof ontvangen wij het onvergankelijk zaad, waardoor wij tot een nieuw en goddelijk leven herboren worden en nochtans is nu het geloof zelf een werk van de Heilige Geest, dewelke niet dan in de kinderen Gods woont. Zo is dan het geloof achtervolgende de verscheiden opzichten, ten eerste een deel onzer wedergeboorte en een ingang in het Koninkrijk Gods, opdat Hij ons onder zijn kinderen telle. Want dat de Geest onze harten verlicht behoort nu al tot onze vernieuwing: zodat het geloof uit de wedergeboorte, als uit een fontein vloeiende is."

De lezer ziet hier het beeld der wedergeboorte, zoals dat in de gereformeerde theologie getekend staat, in grondtrekken voor ons oprijst. Er is eerst de roeping, die tot allen komt. Bij velen werkt zij niet krachtdadig, maar hieruit volgt niet, dat zij van Godswege niet ernstig gemeend is.
De uitwendige roeping is een roeping tot zaligheid en ieder, die er gehoor aan geeft, verkrijgt in Christus gerechtigheid en het eeuwige leven. Deze roeping werkt echter niets uit bij de zondaars en goddelozen vanwege de hardigheid van hun hart. In de inwendige roeping belooft God - zo leert de gereformeerde theologie - aan allen die het Evangelie horen de genade op voorwaarde van geloof. Daar is zelfs een eis van bekering en geloof, ook voor de verworpenen. Voorts is er een belofte, dat de Heere hen het geloof wil schenken, zo zij het begeren. Dit geldt voor allen. Dat er niemand is, die Christus en zijn gerechtigheid wil hebben is niet Gods schuld. Dat is de verharding. De mens is van nature zonder gevoel tegenover de goddelijke openbaring des heils. Het zegt hen niets. Daarom is het nodig, dat de Heilige Geest de uitwendige roeping in het hart doet ingaan. Dit is dezelfde roeping, die tot iedereen komt, maar bij de uitverkorenen verlicht God het verstand en buigt Hij het hart over. Dat is de krachtdadige of inwendige roeping, die de mens vernieuwt. Hij krijgt een nieuwe scherpzinnigheid boven zijn natuurlijk verstand.

Calvijn schrijft: „Dat de Geest onze harten verlicht behoort tot onze vernieuwing". De inwendige roeping is dus het wedergeboren worden, zoals ik de vorige keer reeds schreef. De vrucht hiervan is een nieuw en goddelijk leven in de mens.
Gaat dat buiten Christus om? Nooit en nimmer. Wedergeboorte en geloof in Christus, hoe zwak dit geloof ook zij, vallen onmiddellijk samen. Wij worden nieuwe mensen op het moment, dat de Heilige Geest in ons een waar geloof ontsteekt, waardoor we Christus omhelzen. Het is de krachtdadige roeping, die in Christus inplant.

Calvijn vervolgt dan ook: „Maar ten andere, nadien wij door hetzelve geloof Christus ontvangen, die ons door zijn Geest heiligt, daarom wordt het een beginsel van onze aanneming tot kinderen genoemd

Roeping werkt geloof, geloof omhelst Christus, Christus vernieuwt ons door zijn Geest, deze vernieuwing wordt ook wedergeboorte genoemd. Zo krijgen we een wedergeboorte vóór en een voortzetting van deze wedergeboorte door het geloof. Ik dacht, dat het voor de goede verstaanders nog al eenvoudig was.

Wat is nu deze wedergeboorte in ruimere zin?
Daar spreekt artikel 24 van onze Geloofsbelijdenis van. Het gaat over de effecten of uitwerkingen van het geloof, die wij bewust ervaren.

Waarin bestaat ze?
Het waarachtig geloof wederbaart de mens, maakt hem tot een nieuwe mens, doet hem leven in een nieuw leven en maakt hem vrij van de slavernij der zonde. Dus niet van de aanwezigheid van de zonde. Hierover hadden de reformatoren een strijd met de dopersen en de antinomianen. Deze leerden, zegt Luther, dat Christus alle zonde in letterlijke zin heeft weggenomen. Daarom lachen ze om de zonde en zo vaak zij daarover horen spreken, glimlachen en meesmuilen zij, alsof er over iets vreemds gesproken wordt. Diezelfde gedachten steken in deze dagen ook hun hoofd weer op. Men waant zich boven het vlees verheven. Hoe gevaarlijk deze gedachten zijn is in de 16e eeuw bewezen, toen men het rijk van de wederdopers stichtte te Münster. Er was toen ook samenhang met de verwerping van de kinderdoop. Maar laten we dit keer bij de gedachten van Luther blijven. Hij heeft de doperse en antinomiaanse gedachte, dat de wet heeft afgedaan, die in zijn dagen geleerd werd, met kracht bestreden. Ten eerste beriep hij zich daarvoor op de ervaring. De christen voelt zich niet zonder zonde, hoe begeerlijk dit ook voor de gelovige is. Wie zou niet wensen bevrijd te zijn van al de boze dingen en van de lasten van allerlei lusten en begeerlijkheden. Ik weet, schrijft Luther, welk een kruis de begeerlijkheid voor de jeugd meebrengt en hoe lastig mijn drift en andere pesten mij plagen, waarvan ik wat gaarne bevrijd zou willen zijn.

Luther vindt het ook niet goed, dat men zo makkelijk denkt over de aanklevende zonde. Ze zeiden tegen hem: Och, Luther, de Heere Jezus heeft toch je zonden gedragen, wat zou je nog droevig zijn? Maar de hervormer zag hierin een zondigen op de genade. De gelovige is waarlijk bedroefd over zijn zonde. Hij heeft wel degelijk een mishagen aan zichzelf. Hij kan geen misbruik maken van de verdiensten van het lijden van Christus en van de vergeving der zonden. Dat kan Paulus ook niet blijkens zijn klacht: Ik ellendig mens, wie zal mij verlossen?

Luther voelt zijn tekort in alles. Ofschoon de wedergeboorte bevrijdt van de slavernij der zonde, zij neemt de klacht over de zonde en de zonde zelf niet weg. Laat ieder waarlijk gelovige, die ten bloede toe strijdt tegen de zonde, door Schrift en Kerk zich laten troosten. Tegenwoordig hebben sommigen een nieuwe wet verzonnen, dat de gelovige niet meer zondigt, zo goed als niet meer. En als dan de ware gelovige bemerkt, dat in hem, dat is in zijn vlees geen goed woont, zouden zij hem tot wanhoop kunnen brengen met hun nieuwe wet. Laat het u moed geven, dat Luther dezelfde strijd heeft gestreden als gij en dat hij in vrede is gestorven evenals zo vele christenen. Luther heeft ook nooit gekund wat hij wilde, evenmin als Paulus. Hij heeft niet kunnen geloven en ook Gode niet zo dank zingen als de Heere het waardig was. Hij zegt: Ik had het graag gewild, maar ik kan het niet.

Wordt nu de genade niet tot een rustbed gemaakt voor de zonde?
Dat zij verre, zegt Luther met Paulus. Ik voel mij schuldig. En als ik dan de Schrift hoor zeggen, dat geen echtbreker, hoereerder of dergelijke erfenis heeft in het Koninkrijk van Christus of van God, is het alsof ik een klap met een hamer krijg, ja of een donderslag mij treft. Ik zucht dan: Ik ellendige, wie zal mij verlossen. Wat ik wil, dat doe ik niet. Ben ik dan rustig? Volstrekt niet, dat zijn de antinomianen. Die hebben geen zonde menen ze. Die zien geen zonde. Die hebben rust. Maar ik smeek de Heere om heiligmaking. Ik bid: „Leid mij niet in verzoeking."
Maar Luther, de wet is toch afgeschaft voor de gelovige. Jawel, maar de zonde is niet afgeschaft. De wet kan mij niet meer verdoemen. Maar toch voel ik mij diep schuldig en bedroefd. En ik ben niet alleen onder de gelovigen. Laat men er mij maar eens een aanwijzen, die niet tot heden in zijn vlees onderscheiden en boze aanvechtingen gevoelt.
Neen, de gelovige is niet vrij van aanvechting en zonde. Die het zeggen, vertrouw ik toch niet. „Voorwaar, ik geloof niet, dat deze Antinomianen zo heilig zijn, dat ik hun mijn echtgenote Catharine of mijn dochter zou durven toevertrouwen. Ik zou het wel laten. Ik vecht niet tegen de Antinomianen uit haat of nijd, maar uit bittere noodzaak, omdat ik zie, wat eens uit hun dogma voortkomen zal, namelijk de laatste tijden waarover Christus en de heilige Petrus klagen."

Van de ervaring gaat Luther naar de hogere autoriteit.
Wat leert ons dè Schrift? Zij leert duidelijk, dat de gelovigen rechtvaardig, heilig en zuiver zijn en tegelijk onrechtvaardigen en zondaren. Luther herinnert eerst aan Psalm 32. David is reeds lang een kind Gods. Hij had de Heilige Geest volgens zijn gebed: eem uwen Geest niet van mij. Maar hij zegt niet: alig wie besneden is of zalig wie de Geest ontvangen heeft of zalig wie dit of dat, maar zalig is de mens, die de vergeving van zonde ontvangt. Het is er beide telkens weer: eilige en zondaar. In de brief van Johannes lezen we: Wat uit God geboren is, zondigt niet" (1 Johannes 3:9). Maar ook: Zo wij zeggen, dat wij geen zonde hebben, zo bedriegen wij onszelf" (1 Johannes 1:8).

In de Heilige Schrift verlost Christus van de schuld en de straf der zonde. Daarom zegt de apostel: Indien wij christenen gezondigd hebben, wij hebben een voorspraak bij de Vader".

Mocht iemand een beetje overmoedig juichen dat hij geen zonde heeft, dan zegt de apostel: „Hij bedriegt zichzelf." Maar God bewaart er zijn volk voor, dat ze in de zonden omkomen. Daar is een nieuwe mens in hen en deze zondigt niet, zou men kunnen zeggen. Ze kunnen niet in de zonde leven of blijven, zegt een ander.

Het is moeilijk te omschrijven, hoe het precies is, maar dat heiligheid en verdorvenheid er beide zijn, dat is in de Schrift volkomen duidelijk. Men kan er mee spotten zoals de Antinomianen uit de dagen van Luther. Maar de spotter en die om de zonde lacht van de christen, lacht niet het laatst. De duivel vangt dezulken erg gemakkelijk nadat zij een poosje in hun hoogmoed als zondelozen of bijna zondelozen hebben rondgesprongen. Een christen roept dag aan dag om genade en het is niet waar, dat de zonde in al haar kiemen en verzoeking is weggedaan. Maar diezelfde christen roemt in Christus. Voorzover ik in Christus ben, in zover ben ik vroom en rechtvaardig en van Christus, maar wanneer ik op mijzelf zie en op m'n zonde, ben ik ellendig en de grootste zondaar.

Rechtvaardig zijn we in Christus. Daar is geen verdoemenis voor degene die in Christus Jezus zijn. Maar als we een ogenblik buiten Christus gedacht of gehouden zouden worden, zijn we verloren. Al is iemand nog zo met de Geest vervuld, dan is er toch nog niets goeds aan hemzelf. Zijn beste werken, zijn ijveren voor Gods Koninkrijk, zijn spreken en zingen is met zonde bevlekt. Het ik van de mens speelt zijn rol en dat temeer waar wij de verkeerdheid van dat ik, ontkennen. In ons zelf genomen, ook al woont de Geest in ons, zijn we zondaren, onrechtvaardig en verdoemd, omdat er niets in onze ganse natuur is, dat voor Gods gericht bestaan kan. De vroomste, de heiligste is een verloren mens buiten Christus.

Daar zijn twee gevaarlijke leringen op dit punt.
Ten eerste, dat we van zonde vrij zouden zijn, omdat we wedergeboren of wat ook zijn.
Ten tweede, dat we enig goed werk zouden kunnen doen in onze wedergeboren staat.
De Geest, naarmate Hij meer in ons woont, overtuigt te meer van zonde, gerechtigheid en oordeel, wat mij betreft tenminste en ik meen toch ook de Geeste te hebben. Alleen daar, waar onze ellendige en in zichzelf verdoemde natuur Christus aangrijpt als Verzoener en Middelaar door het geloof, daar wordt de mens gerechtvaardigd en worden zijn goede werken gerechtvaardigd. Maar dit geschiedt niet om nu de bloemetjes van zelftevredenheid en van eigenwillige godsdienst en van het vrome vlees met z'n schrikkelijke hoogmoed en verwatenheid nu maar eens buiten te zetten en laag op anderen neer te zien. Juist door de goddelijke toerekening worden 's Heeren soldaten in de slag gezonden om heel hun leven te vechten tegen zonde, wereld en eigen vlees.

De vijanden houden nooit op. Dacht men nu werkelijk, dat de duivel uit Openbaring 12 een waarachtig christen met rust laat? Doch we staan in deze strijd niet alleen. Door de Geest beginnen de gelovigen de zonde te haten, de onmetelijke gave der verzoening te kennen. God aan te roepen en van Hem alles te verwachten. Zo zijn beide in ons: zonde en gerechtigheid. Het geloof strijdt tegen de zonde. De zonde vecht tegen het geloof. En de duivel zal het volk van God niet hebben. Het is echter een verkeerde leer als men het voorstelt alsof Gods kinderen zonder zonde zijn. Deze leer bedroeft Gods ware volk.
Laatst gewijzigd door -DIA- op 04 feb 2021, 22:38, 1 keer totaal gewijzigd.
© -DIA- Laatst actief: 00 xxx 24??
Geytenbeekje
Berichten: 8242
Lid geworden op: 26 jun 2018, 21:37

Re: Vragen die opkomen nav preken

Bericht door Geytenbeekje »

Forummer schreef:De rechtvaardigmaking en de heiligmaking. Zo wordt dat onderscheid meestal genoemd toch?

De rechtvaardigmaking is eenmalig, goed en voorgoed.
De heiligmaking duurt ons hele leven.
Ja.
En de ene predikant legt meer nadruk op heiligmaking en de ander op rechtvaardigmaking
-DIA-
Berichten: 32701
Lid geworden op: 03 okt 2008, 00:10

Re: Vragen die opkomen nav preken

Bericht door -DIA- »

Ook om te lezen: Wat dhr. P. Kuijt schreef in De Saambinder, jaargang 1985. Ik heb zelf nog niet alles doorgelezen, maar ik geloof wel dat dhr. P. Kuijt rechtzinnig was.
Zoeken naar "Calvijn en de wedergeboorte"

(PS ik merkte dat de link met zoekresultaten niet werkte)
© -DIA- Laatst actief: 00 xxx 24??
Susanna
Berichten: 1061
Lid geworden op: 21 jul 2020, 21:01

Re: Vragen die opkomen nav preken

Bericht door Susanna »

Ik las vandaag een heel mooie uitleg over heiliging. Vanuit een andere hoek?

"Zij die krachtdadig geroepen en wedergeboren zijn, en een nieuw hart en een nieuwe geest in zich geschapen kregen, worden verder waarachtig en persoonlijk geheiligd om de verdienste van de dood en opstanding van Christus, door Zijn Woord en Geest die in hen woont. De heerschappij van het gehele lichaam der zonde wordt vernietigd, en de verscheidene lusten daarvan worden meer en meer verzwakt en gedood, en zijzelf worden almeer levend gemaakt en in alle heilzame genadegaven versterkt om ware heiligheid in praktijk te brengen, zonder welke niemand de Heere zien zal.

Deze heiliging breidt zich uit over de hele mens. En toch is ze in dit leven onvolmaakt. Er blijven nog bepaalde resten van verdorvenheid in elk deel van zijn leven. Daaruit komt een voortdurende en onverzoenlijke strijd voort: het begeren van het vlees gaat in tegen de Geest
en dat van de Geest tegen het vlees.

Hoewel in deze strijd de overblijvende verdorvenheid voor een tijd sterk de overhand kan hebben, toch overwint het wedergeboren deel,
dank zij de voortdurende voorziening van kracht door de heiligende Geest van Christus. En zo nemen de heiligen toe in genade, en volmaken zij hun heiligheid in de vreze Gods."

W. C.
-DIA-
Berichten: 32701
Lid geworden op: 03 okt 2008, 00:10

Re: Vragen die opkomen nav preken

Bericht door -DIA- »

Susanna schreef:Ik las vandaag een heel mooie uitleg over heiliging. Vanuit een andere hoek?

"Zij die krachtdadig geroepen en wedergeboren zijn, en een nieuw hart en een nieuwe geest in zich geschapen kregen, worden verder waarachtig en persoonlijk geheiligd om de verdienste van de dood en opstanding van Christus, door Zijn Woord en Geest die in hen woont. De heerschappij van het gehele lichaam der zonde wordt vernietigd, en de verscheidene lusten daarvan worden meer en meer verzwakt en gedood, en zijzelf worden almeer levend gemaakt en in alle heilzame genadegaven versterkt om ware heiligheid in praktijk te brengen, zonder welke niemand de Heere zien zal.

Deze heiliging breidt zich uit over de hele mens. En toch is ze in dit leven onvolmaakt. Er blijven nog bepaalde resten van verdorvenheid in elk deel van zijn leven. Daaruit komt een voortdurende en onverzoenlijke strijd voort: het begeren van het vlees gaat in tegen de Geest
en dat van de Geest tegen het vlees.

Hoewel in deze strijd de overblijvende verdorvenheid voor een tijd sterk de overhand kan hebben, toch overwint het wedergeboren deel,
dank zij de voortdurende voorziening van kracht door de heiligende Geest van Christus. En zo nemen de heiligen toe in genade, en volmaken zij hun heiligheid in de vreze Gods."

W. C.
Dit staat ook zo op de website van heartcry....
© -DIA- Laatst actief: 00 xxx 24??
Gebruikersavatar
John Galt
Berichten: 1222
Lid geworden op: 24 jun 2017, 22:09

Re: Vragen die opkomen nav preken

Bericht door John Galt »

...dus kan het niet waar zijn?
Who is John Galt? :quoi
Chrisje72
Berichten: 1478
Lid geworden op: 09 apr 2012, 11:50

Re: Vragen die opkomen nav preken

Bericht door Chrisje72 »

Het komt uit de Westminster Confessie
Gebruikersavatar
John Galt
Berichten: 1222
Lid geworden op: 24 jun 2017, 22:09

Re: Vragen die opkomen nav preken

Bericht door John Galt »

:D
Who is John Galt? :quoi
Susanna
Berichten: 1061
Lid geworden op: 21 jul 2020, 21:01

Re: Vragen die opkomen nav preken

Bericht door Susanna »

Chrisje72 schreef:Het komt uit de Westminster Confessie
Ja. Link: https://docplayer.nl/131772951-De-westm ... ismus.html
Plaats reactie