-DIA- schreef:Wat zouden jullie doen, als je, ik noem maar een voorbeeld, dicht bij de zee, en onder de zeespiegel woont, en de dijken op doorbreken staan?
Maar nog verder: Wat, als de dijken doorgebroken zijn? En je blijft er dodelijk gerust onder? Als bovendien het land en de wereld wordt bezocht met de tuchtroede Gods?
Wat doe jij?[/quote]
Ik kan het niet zeggen. van nature en zonder de hulp en de kracht van Boven zou ik vluchten, maar wat als ik nergens heen kon?
Daar was ook eens een man die daar wat van wist die zei (zoals de berijmde psalm het verwoordt): Ik wou vluchten, maar ik kon nergens heen, zodat mijn de dood voor ogen scheen...[/quote]
Het volgende vers geeft het antwoord op die vraag:
Ik riep tot U, ik zeid': o HEER',
Gij zijt mijn toevlucht, sterkt' en eer;
Gij zijt, zolang ik leef, mijn deel,
Mijn God, Wien ik mij aanbeveel.[/quote]
Beseft u dat u genade nodig hebt om dit te zeggen? En je kunt het zo heel goed weten, en ook voor anderen, maar het moet eens op aankomen... je zult er eens plotseling voor komen te staan.[/quote]
Beste Dia, hiermee ga je wat mij betreft wel een grens over. Hiermee stel je dat Zeeuw dit niet mag zeggen omdat hij geen genade kent. Of begrijp ik dat verkeerd? Laat het oordeel daarover alsjeblieft aan God over, ga niet op Zijn plaats staan.
Ik gebruik ook grote woorden om zaken duidelijk te zeggen, dat kan ook veroordelend overkomen, dat besef ik. Misschien moet ik mij soms ook voorzichtiger uitdrukken. Maar elkaar op deze manier wegzetten, kan echt niet.
En als wij persoonlijk genade mogen kennen, dan hoeven wij niet bang te zijn als we er plotseling voor komen te staan, als het erop aan komt.
En dát vertrouwen mogen we ook uitdragen, en groot spreken van onze genadige God. Dat mis ik zo vaak in de reacties.
PS het quoten is niet helemaal goed gegaan sorry