Wat doen we vandaag?

[Jantje]

Ten eerste behoort het uiteraard tot de christelijke vrijheid hoe wij Gods weldaden herdenken. Maar dat neemt niet weg dat ik toch kanttekeningen plaats bij de redenen om een verjaardag helemaal niet te vieren. Die zijn zelden op het belang van anderen gericht. Een uitzondering zou zijn als mensen de verjaardag zien als een verplicht nummer. Dat lijkt me dan een goed gespreksonderwerp. In zo'n geval kan iemand wat mij betreft prima wegblijven hoor. Als dat op een behoorlijke manier gecommuniceerd wordt althans.

Maar goed, dit is ook wel een ontdekkend puntje, want toen ik 40 werd, kwamen er mensen op de dag van mijn verjaardag terwijl er ook een verrassingsfeest was, om te voorkomen dat ik teleurgesteld zou zijn in mijn vrienden. En ik zou inderdaad teleurgesteld zijn als er niemand op mijn verjaardag komt. Dus er zit net zo goed iets van eigenbelang in het vieren van de verjaardag zelf, in mijn geval.

Maar als het gaat om de verjaardagen van anderen: die vind ik vooral van belang om te weten met wie mijn vrienden en familie zich omgeven en om daarin mee te kunnen leven. Mensen zijn geen losstaand individu, maar hebben betekenis in een bredere sociale context. Ik vind dat heel belangrijk.

Dat neemt niet weg dat een etentje met gezin of goede vrienden of een kerkdienst of concert of een vakantie met een al dan niet select gezelschap ook een prima manier is om een verjaardag te vieren.

Alsof ik het zelf geschreven heb.

Dat snap ik dan weer niet. In de laatste alinea zegt DDD iets waar jij het absoluut niet mee eens bent, getuige je eerdere uitleg van wat je met 'naaste familie' bedoelt. Net was het nog onmogelijk om echt dankbaar voor je verjaardag te zijn als je niet je hele familie in een kringetje in huis zet, en nu is het ineens wel weer goed om een etentje met het gezin alleen te organiseren?

Ik vatte de laatste alinea vooral op als 'extra', dus náást de eerdere redevoering.

[Zeeuw]

Natuurlijk. Dat neemt niet weg dat ons leven niet alleen om onszelf draait. Veel moderne ontwikkelingen komen wel uit egoisme en individualisme voort. Ik denk dat ik het iets minder moreel neutraal bekijk dan veel gespreksdeelnemers.

Precies. Als je dankbaar bent dat God een nieuw levensjaar schonk, dan houd je die dankbaarheid niet tot jezelf, maar deel je daarvan ook uit aan je naaste omgeving.

En de enige manier om dat te doen, is door iedereen in je huis uit te nodigen, in een kring te gaan zitten, en kommetjes bowl, glaasjes advokaat en een schaal met kaasblokjes en stukjes leverworst rond te laten gaan? (Uiteraard gechargeerd) Waarvan de helft alleen maar komt uit sociale verplichting.

Ik kan echt niet inkomen in deze redenering. Aangezien de bijbel niet hierover spreekt behoort dit gewoon tot de christelijke vrijheid.

Ten eerste behoort het uiteraard tot de christelijke vrijheid hoe wij Gods weldaden herdenken. Maar dat neemt niet weg dat ik toch kanttekeningen plaats bij de redenen om een verjaardag helemaal niet te vieren. Die zijn zelden op het belang van anderen gericht. Een uitzondering zou zijn als mensen de verjaardag zien als een verplicht nummer. Dat lijkt me dan een goed gespreksonderwerp. In zo'n geval kan iemand wat mij betreft prima wegblijven hoor. Als dat op een behoorlijke manier gecommuniceerd wordt althans.

Maar goed, dit is ook wel een ontdekkend puntje, want toen ik 40 werd, kwamen er mensen op de dag van mijn verjaardag terwijl er ook een verrassingsfeest was, om te voorkomen dat ik teleurgesteld zou zijn in mijn vrienden. En ik zou inderdaad teleurgesteld zijn als er niemand op mijn verjaardag komt. Dus er zit net zo goed iets van eigenbelang in het vieren van de verjaardag zelf, in mijn geval.

Maar als het gaat om de verjaardagen van anderen: die vind ik vooral van belang om te weten met wie mijn vrienden en familie zich omgeven en om daarin mee te kunnen leven. Mensen zijn geen losstaand individu, maar hebben betekenis in een bredere sociale context. Ik vind dat heel belangrijk.

Dat neemt niet weg dat een etentje met gezin of goede vrienden of een kerkdienst of concert of een vakantie met een al dan niet select gezelschap ook een prima manier is om een verjaardag te vieren.

Ik begrijp dit stukje niet. Het maakt mij nl niet zozeer uit met wie ze zich omgeven. Wel hoe het met ze gaat. Of ze met Jantje of Pietje omgaan, doet daar voor mij niet zozeer toe.

[Jantje]

Onzin.

Als mijn vrienden naaste familie hebben die ziek is, of waar zorgen zijn, dan is het heel fijn als je meeleeft.

[Nathanaël]

Onzin.

Als mijn vrienden naaste familie hebben die ziek is, of waar zorgen zijn, dan is het heel fijn als je meeleeft.

Natuurlijk is dat fijn, maar daarvoor is het toch niet noodzakelijk om te weten wie die naaste familie is?

[Jantje]

Onzin.

Als mijn vrienden naaste familie hebben die ziek is, of waar zorgen zijn, dan is het heel fijn als je meeleeft.

Natuurlijk is dat fijn, maar daarvoor is het toch niet noodzakelijk om te weten wie die naaste familie is?

Waarom niet?

[Zeeuw]

Onzin.

Als mijn vrienden naaste familie hebben die ziek is, of waar zorgen zijn, dan is het heel fijn als je meeleeft.

Je moet eens ophouden met je grote woorden. Het begint me een beetje dwars te zitten merk ik.

Ik hoor van die vrienden zelf of er zorgen zijn. Dan leef ik me ze mee en ook met degenen die zorgen hebben. Daarvoor hoef ik niet eerst iedereen op een verjaardag hebben leren kennen. Dat zou pas een rare voorwaarde voor meeleven zijn.

[Zeeuw]

Onzin.

Als mijn vrienden naaste familie hebben die ziek is, of waar zorgen zijn, dan is het heel fijn als je meeleeft.

Natuurlijk is dat fijn, maar daarvoor is het toch niet noodzakelijk om te weten wie die naaste familie is?

Lijkt me ook niet. Een studievriend vertelt dat zijn moeder ziek ik. Die moeder heb ik nooit ontmoet, want woont ver weg. Dan kan ik toch nog steeds met hem meeleven.

[Nathanaël]

Onzin.

Als mijn vrienden naaste familie hebben die ziek is, of waar zorgen zijn, dan is het heel fijn als je meeleeft.

Natuurlijk is dat fijn, maar daarvoor is het toch niet noodzakelijk om te weten wie die naaste familie is?

Waarom niet?

Dit is weer zo'n reactie waar ik op kan reageren met: 'waarom wel?' Leg nou eens gewoon uit waarom, om het voorbeeld van Zeeuw te gebruiken, ik de moeder van mijn studievriend moet kennen om met hem mee te leven als zij ziek is?

[Jantje]

Dáág!

Ik ben het er niet mee eens.

Zoiets heet belangstelling. Maar goed, het is hier op Walcheren misschien anders omdat iedereen elkaar kent.

[Nathanaël]

Dáág!

Ik ben het er niet mee eens.

Zoiets heet belangstelling. Maar goed, het is hier op Walcheren misschien anders omdat iedereen elkaar kent.

Dit is zo vermoeiend. Je loopt een beetje in het wilde weg te roeptoeteren, zonder dat je je veel te stevige stellingen kunt onderbouwen. Dan is het inderdaad beter om 'dáág!' te zeggen.

[DDD]

@Zeeuw:
Voor mij is dat wel van belang. Dat geldt -dacht ik altijd- voor veel mensen.

Als ik lees dat in Afrika 1000 mensen overlijden aan aids of honger, dan vind ik dat heel treurig en onderbouwt dat mijn politieke visie dat handelsbelemmeringen niet deugen en dat er sprake is van wanbestuur in de regio. Maar van echt mede-lijden is geen sprake.

Maar als de ouders van mijn beste vriend overlijden, ga ik naar de begrafenis en doet dat verdriet. Ik vind het heel merkwaardig dat mensen geen onderscheid maken tussen mensen die zij kennen en mensen die zij niet kennen. Ik dacht dat ik zelf altijd al de zorgen van de hele wereld op mijn schouders nam. Of moet het betekenen dat het meeleven gratuit is en feitelijk niets voorstelt? Ik kan mij er in ieder geval zelf niets bij voorstellen.

Los daarvan zegt het spreekwoord dat je iemand pas echt kent als je ook zijn vrienden (en familie) kent. En ik denk dat dat waar is. Ik vind het dus ook een vorm van ongeïnteresseerdheid. Wat in ieder geval soms feitelijk ook klopt, want sommige mensen zijn alleen in anderen geïnteresseerd ter meerdere eer en glorie van zichzelf.

[Zeeuw]

@Zeeuw:
Voor mij is dat wel van belang. Dat geldt -dacht ik altijd- voor veel mensen.

Als ik lees dat in Afrika 1000 mensen overlijden aan aids of honger, dan vind ik dat heel treurig en onderbouwt dat mijn politieke visie dat handelsbelemmeringen niet deugen en dat er sprake is van wanbestuur in de regio. Maar van echt mede-lijden is geen sprake.

Maar als de ouders van mijn beste vriend overlijden, ga ik naar de begrafenis en doet dat verdriet. Ik vind het heel merkwaardig dat mensen geen onderscheid maken tussen mensen die zij kennen en mensen die zij niet kennen. Ik dacht dat ik zelf altijd al de zorgen van de hele wereld op mijn schouders nam. Of moet het betekenen dat het meeleven gratuit is en feitelijk niets voorstelt? Ik kan mij er in ieder geval zelf niets bij voorstellen.

Dat begrijp ik DDD en daar ben ik het ook mee eens. Helaas ook zelf een aantal keer meegemaakt en dit gaat alleen vaker gebeuren naarmate ik ouder word.
Maar ik bedoelde of je dan die ouders van je beste vriend zelf ook echt goed had moeten kennen. Het gaat toch in eerste instantie om de band met die vriend en het medeleven met hem?
En, in het geval van je beste vriend, zul je die ouders vast ook ontmoet hebben. Dat maakt het nog wat dichterbij.

Maar ik heb bv collega's waarmee ik een goede band heb. Maar niet zo dat we bij elkaar thuiskomen. Mocht dan 1 van de naaste familie van ze overlijden, ga ik er zeker heen om mijn goede collega te steunen. En zal het me ook verdriet doen. Daarvoor hoef ik dan die naaste familie niet persé ontmoet te hebben.

[Jantje]

@Zeeuw:
Voor mij is dat wel van belang. Dat geldt -dacht ik altijd- voor veel mensen.

Als ik lees dat in Afrika 1000 mensen overlijden aan aids of honger, dan vind ik dat heel treurig en onderbouwt dat mijn politieke visie dat handelsbelemmeringen niet deugen en dat er sprake is van wanbestuur in de regio. Maar van echt mede-lijden is geen sprake.

Maar als de ouders van mijn beste vriend overlijden, ga ik naar de begrafenis en doet dat verdriet. Ik vind het heel merkwaardig dat mensen geen onderscheid maken tussen mensen die zij kennen en mensen die zij niet kennen. Ik dacht dat ik zelf altijd al de zorgen van de hele wereld op mijn schouders nam. Of moet het betekenen dat het meeleven gratuit is en feitelijk niets voorstelt? Ik kan mij er in ieder geval zelf niets bij voorstellen.

Los daarvan zegt het spreekwoord dat je iemand pas echt kent als je ook zijn vrienden (en familie) kent. En ik denk dat dat waar is. Ik vind het dus ook een vorm van ongeïnteresseerdheid. Wat in ieder geval soms feitelijk ook klopt, want sommige mensen zijn alleen in anderen geïnteresseerd ter meerdere eer en glorie van zichzelf.

Precies, wederom helemaal eens.

Ik vind het dan ook wel opmerkelijk dat @Zeeuw de laatste alinea niet citeert, terwijl die toch wel het belangrijkste is van deze reactie.

[Zeeuw]

@Zeeuw:
Voor mij is dat wel van belang. Dat geldt -dacht ik altijd- voor veel mensen.

Als ik lees dat in Afrika 1000 mensen overlijden aan aids of honger, dan vind ik dat heel treurig en onderbouwt dat mijn politieke visie dat handelsbelemmeringen niet deugen en dat er sprake is van wanbestuur in de regio. Maar van echt mede-lijden is geen sprake.

Maar als de ouders van mijn beste vriend overlijden, ga ik naar de begrafenis en doet dat verdriet. Ik vind het heel merkwaardig dat mensen geen onderscheid maken tussen mensen die zij kennen en mensen die zij niet kennen. Ik dacht dat ik zelf altijd al de zorgen van de hele wereld op mijn schouders nam. Of moet het betekenen dat het meeleven gratuit is en feitelijk niets voorstelt? Ik kan mij er in ieder geval zelf niets bij voorstellen.

Los daarvan zegt het spreekwoord dat je iemand pas echt kent als je ook zijn vrienden (en familie) kent. En ik denk dat dat waar is. Ik vind het dus ook een vorm van ongeïnteresseerdheid. Wat in ieder geval soms feitelijk ook klopt, want sommige mensen zijn alleen in anderen geïnteresseerd ter meerdere eer en glorie van zichzelf.

Precies, wederom helemaal eens.

Ik vind het dan ook wel opmerkelijk dat @Zeeuw de laatste alinea niet citeert, terwijl die toch wel het belangrijkste is van deze reactie.

Je moet eens leren lezen.

[Zeeuw]

Om overigens weer on topic te gaan: haring met juun gegeten.