Gelezen, gedacht, gehoord...

[Jantje]

Taal is voor gevoelsmensen veel eenvoudiger te onderscheiden dan inhoud. Het is niet gek dat in kerken waarin zowel een rechtlijnige predestinatieleer als een sterk gevoelsmatige geloofsbeleving de norm zijn, sterk gehecht wordt aan een dergelijk herkenbaar taalgebruik.

Door zulke uitdrukkingen komen mensen elkaar meer emotioneel nabij. Om precies dezelfde reden herhalen pubermeisjes geregeld letterlijk elkaars woorden.

Ontzettend flauw om degenen die de tale Kanaäns spreken, te vergelijken met pubermeisjes. Het moet vooral flink denigrerend zijn, nietwaar?

Scherpe opmerking. Ik deel die volledig.

[refo]

Ik weet niet of dat tale Kanaäns is hoor. Ik heb het althans nog nooit gehoord.

Misschien komt het in de Saambinder nog eens aan de orde.

Het staat in 2 Kor. 6

Inderdaad. En ik zie dat @DDD de uitdrukking zelfs nog goed gebruikt heeft ook, volgens de kanttekeningen.

[Jantje]

Ik reageer uiteraard op jouw reactie dat het in 2 Korinthe 6 staat. Ik was van die tekst niet op de hoogte.

[Ouderling]

Jammer DDD, dat je de laatste weken zo intens je vijandschap en frustratie over de rechterflank van de gereformeerde gezindte uit. Het lijkt of je er op uit bent dat deel van de Ger Gez. zo veel als mogelijk te schofferen of te veroordelen.
Dan doel ik op bovenstaande postings maar ook op je reactie op Marion die een hele legitieme vraag stelt over de weekdiensten.
Ik heb altijd best veel respect voor je postings, maar zou je daar misschien wat op willen letten? Je doet mij er pijn mee.

[Geytenbeekje]

Jammer DDD, dat je de laatste weken zo intens je vijandschap en frustratie over de rechterflank van de gereformeerde gezindte uit. Het lijkt of je er op uit bent dat deel van de Ger Gez. zo veel als mogelijk te schofferen of te veroordelen.
Dan doel ik op bovenstaande postings maar ook op je reactie op Marion die een hele legitieme vraag stelt over de weekdiensten.
Ik heb altijd best veel respect voor je postings, maar zou je daar misschien wat op willen letten? Je doet mij er pijn mee.

Of hij legt daarmee pijnlijke zaken bloot.
Niet bij deze maar wel bij andere zaken.
Het is wat erg als je als predikant niet oproept tot bekering maar een standenleer leert....

[DDD]

Taal is voor gevoelsmensen veel eenvoudiger te onderscheiden dan inhoud. Het is niet gek dat in kerken waarin zowel een rechtlijnige predestinatieleer als een sterk gevoelsmatige geloofsbeleving de norm zijn, sterk gehecht wordt aan een dergelijk herkenbaar taalgebruik.

Door zulke uitdrukkingen komen mensen elkaar meer emotioneel nabij. Om precies dezelfde reden herhalen pubermeisjes geregeld letterlijk elkaars woorden.

Ontzettend flauw om degenen die de tale Kanaäns spreken, te vergelijken met pubermeisjes. Het moet vooral flink denigrerend zijn, nietwaar?

Volgens mij snap je echt niet wat ik zeg. Het slaat helemaal nergens op.

[J.C. Philpot]

Vader, Ik wil dat waar Ik ben, ook die bij Mij zijn, die Gij Mij gegeven hebt; opdat zij Mijn heerlijkheid mogen aanschouwen, die Gij Mij gegeven hebt; (Joh. 17:24a).

Christus begint hier met die kinderlijke en tere aanspraak van ‘Vader’. Hij bidt hier niet voor Zichzelf maar Hij bidt hier voor al de gegevenen van Zijn Vader. Hij eist ze op en heeft daartoe ook alle recht. Hij heeft de volle prijs voor hen betaald, de dure losprijs van Zijn bloed. Daarom zegt Hij, terwijl Zijn discipelen het mogen horen: Ik wil dat waar Ik ben, ook die bij Mij zijn, die Gij Mij gegeven hebt. Dat is een heilig eisen op grond van Zijn volbrachte werk. Weet u wat het is, om door het dierbare geloof zo op die Borg te mogen zien? Als u Hem ziet met Zijn opgeheven handen naar de hemel, dan ziet u in Zijn handen de namen van Zijn kinderen. ‘Ik heb u in de beide handpalmen gegraveerd’. Die namen gaan er nooit meer uit. Heel Gods Kerk staat gegraveerd in de doorboorde middelaarshanden van deze Christus. Als uw hart dit waarachtig geloven mag, dan geeft dat een wonderlijke rust. Dan mogen we onze zaak in Zijn handen laten. Al moet ik dan de nacht van de beproeving door en al kraakt mijn levensscheepje soms in de stormen en in de golven, geen nood, want de biddende Hogepriester houdt mijn zaak in Zijn handen.

Hij zegt: Ik wil dat waar Ik ben, ook die bij Mij zijn, die Gij Mij gegeven hebt. Hij zit hier nog in de Paaszaal, maar Hij spreekt hier alsof Hij al in de hemel is aan de rechterhand van de Vader. Waar Ik ben, dat is in de heerlijkheid, in de hemel, dat is de plaats van Gods heilige woning, de plaats van de gouden straten en de paarlen poorten, waar de engelen en verlosten eeuwig de lof van de Drie-enige God zingen. Daar is Jezus heengevaren toen Hij de aarde verliet vanaf de Olijfberg en heeft de plaats aan de rechterhand van de Vader ingenomen. De menselijke natuur van Christus is nu in de hemel, maar Hij roept hier de Zijnen toe: ook u zult hier eenmaal naar ziel en lichaam God groot maken. De strijd mag nog zo zwaar zijn, maar Sion komt thuis. De Koning Zelf staat ervoor in, dat ligt vast in Zijn middelaarswerk en in Zijn voorbede. Dat ligt vast in de verkiezende liefde van God. Christus bidt: ‘Vader, Ik wil ze bij Mij hebben’. Hoort u het verlangen van de Zaligmaker? Wat is het een wonder dat die reine Borg verlangt naar een volk dat alleen maar zondigen kan. Hij heeft ze lief. Uit dit gebed blijkt dat Zijn kinderen geen ogenblik uit Zijn gedachten zijn. Hij denkt nog steeds aan hen, in de hemel aan de rechterhand van Zijn Vader. Als dat geloofd mag worden, dan leeft het in het hart: ‘Ik ben wel ellendig en nooddruftig, maar de Heere denkt aan mij’. Hij vergeet Zijn kinderen nooit. Hij verliest niemand van hen uit het oog. Hij denkt ook aan hen, als ze afdwalen en helemaal niet meer aan Hem denken. Ze zijn geen ogenblik uit Zijn gedachten en uit Zijn voorbede.

Moet u dan niet zeggen: wat is dat een gelukkig volk? Zou u daar niet jaloers op worden? De Heere spreekt ze op aarde wel eens vriendelijk toe. Hij zet ze wel eens op de hoogten van het geloof. Hij doet ze in de aardse strijd wel eens iets proeven van de beginselen van de eeuwige vreugde. En als u daar maar een kruimeltje van proeft, dan zult u niet willen ruilen met tienduizenden werelden. De dienst van de Heere is een liefdedienst, maar de dienst van de wereld stelt u uiteindelijk alleen maar teleur en kan het hart niet vervullen. Dat goed dat de Heere heeft weggelegd is zo onuitsprekelijk groot en dat ligt zo onuitsprekelijk vast.

Waar is uw reis naartoe… weet u dat al?

Als we ooit in ons leven, al was het van verre, iets van die Borg gezien hebben, dan begrijpen we wat de bruid zegt: ‘Gij zijt veel schoner dan de mensenkinderen; genade is uitgestort in Uw lippen’. ‘Al wat aan Hem is, is gans begeerlijk’.


Auteur: ds. J.J. van Eckeveld
Titel: Het Hogepriesterlijk gebed, pg. 153-163
Uitg.: Den Hertog
ISBN: 9789033125614

[alexv]

knip, hier alleen theologie.

[Arja]

Vader, Ik wil dat waar Ik ben, ook die bij Mij zijn, die Gij Mij gegeven hebt; opdat zij Mijn heerlijkheid mogen aanschouwen, die Gij Mij gegeven hebt; (Joh. 17:24a).

Christus begint hier met die kinderlijke en tere aanspraak van ‘Vader’. Hij bidt hier niet voor Zichzelf maar Hij bidt hier voor al de gegevenen van Zijn Vader. Hij eist ze op en heeft daartoe ook alle recht. Hij heeft de volle prijs voor hen betaald, de dure losprijs van Zijn bloed. Daarom zegt Hij, terwijl Zijn discipelen het mogen horen: Ik wil dat waar Ik ben, ook die bij Mij zijn, die Gij Mij gegeven hebt. Dat is een heilig eisen op grond van Zijn volbrachte werk. Weet u wat het is, om door het dierbare geloof zo op die Borg te mogen zien? Als u Hem ziet met Zijn opgeheven handen naar de hemel, dan ziet u in Zijn handen de namen van Zijn kinderen. ‘Ik heb u in de beide handpalmen gegraveerd’. Die namen gaan er nooit meer uit. Heel Gods Kerk staat gegraveerd in de doorboorde middelaarshanden van deze Christus. Als uw hart dit waarachtig geloven mag, dan geeft dat een wonderlijke rust. Dan mogen we onze zaak in Zijn handen laten. Al moet ik dan de nacht van de beproeving door en al kraakt mijn levensscheepje soms in de stormen en in de golven, geen nood, want de biddende Hogepriester houdt mijn zaak in Zijn handen.

Hij zegt: Ik wil dat waar Ik ben, ook die bij Mij zijn, die Gij Mij gegeven hebt. Hij zit hier nog in de Paaszaal, maar Hij spreekt hier alsof Hij al in de hemel is aan de rechterhand van de Vader. Waar Ik ben, dat is in de heerlijkheid, in de hemel, dat is de plaats van Gods heilige woning, de plaats van de gouden straten en de paarlen poorten, waar de engelen en verlosten eeuwig de lof van de Drie-enige God zingen. Daar is Jezus heengevaren toen Hij de aarde verliet vanaf de Olijfberg en heeft de plaats aan de rechterhand van de Vader ingenomen. De menselijke natuur van Christus is nu in de hemel, maar Hij roept hier de Zijnen toe: ook u zult hier eenmaal naar ziel en lichaam God groot maken. De strijd mag nog zo zwaar zijn, maar Sion komt thuis. De Koning Zelf staat ervoor in, dat ligt vast in Zijn middelaarswerk en in Zijn voorbede. Dat ligt vast in de verkiezende liefde van God. Christus bidt: ‘Vader, Ik wil ze bij Mij hebben’. Hoort u het verlangen van de Zaligmaker? Wat is het een wonder dat die reine Borg verlangt naar een volk dat alleen maar zondigen kan. Hij heeft ze lief. Uit dit gebed blijkt dat Zijn kinderen geen ogenblik uit Zijn gedachten zijn. Hij denkt nog steeds aan hen, in de hemel aan de rechterhand van Zijn Vader. Als dat geloofd mag worden, dan leeft het in het hart: ‘Ik ben wel ellendig en nooddruftig, maar de Heere denkt aan mij’. Hij vergeet Zijn kinderen nooit. Hij verliest niemand van hen uit het oog. Hij denkt ook aan hen, als ze afdwalen en helemaal niet meer aan Hem denken. Ze zijn geen ogenblik uit Zijn gedachten en uit Zijn voorbede.

Moet u dan niet zeggen: wat is dat een gelukkig volk? Zou u daar niet jaloers op worden? De Heere spreekt ze op aarde wel eens vriendelijk toe. Hij zet ze wel eens op de hoogten van het geloof. Hij doet ze in de aardse strijd wel eens iets proeven van de beginselen van de eeuwige vreugde. En als u daar maar een kruimeltje van proeft, dan zult u niet willen ruilen met tienduizenden werelden. De dienst van de Heere is een liefdedienst, maar de dienst van de wereld stelt u uiteindelijk alleen maar teleur en kan het hart niet vervullen. Dat goed dat de Heere heeft weggelegd is zo onuitsprekelijk groot en dat ligt zo onuitsprekelijk vast.

Waar is uw reis naartoe… weet u dat al?

Als we ooit in ons leven, al was het van verre, iets van die Borg gezien hebben, dan begrijpen we wat de bruid zegt: ‘Gij zijt veel schoner dan de mensenkinderen; genade is uitgestort in Uw lippen’. ‘Al wat aan Hem is, is gans begeerlijk’.


Auteur: ds. J.J. van Eckeveld
Titel: Het Hogepriesterlijk gebed, pg. 153-163
Uitg.: Den Hertog
ISBN: 9789033125614

Ik vind dit heel mooi. Bedankt voor het delen.

[Jantje]

https://www.refoweb.nl/dwars/1566/het-mooiste-cadeau/
Ik wilde dit graag delen, zeker op een dag als vandaag.

[Ad Anker]

De Heere geve u een diep gevoeld heimwee naar het heerlijk vaderland, waar de bergen der specerijen zijn, en waar wij eten van de boom des levens en drinken uit de kristallijne stroom, voortkomende uit de troon van God en van het Lam. Daarboven is Jezus! En geen zonde, geen dood, geen tranen zijn daarboven. In de hemel is Jezus, boven in de derde hemel, in het Paradijs, met allen die het moordenaarsgeloof bewaard hebben. Onze geliefden, die in de Heere zijn ontslapen, zijn daar om Hem heen, zingen en spelen, juichen en zijn vrolijk in Zijn tegenwoordigheid, slaan de harpen aan en wachten op ons, die nog voleindigd moeten worden. Maran-Atha! Indien iemand de Heere Jezus niet liefheeft, die zij een vervloeking! Maran-Atha! De hoofden omhoog, gij, die door de duivel, Wet en wereld veroordeeld zijt, en naar de hemel ziet, of de regen voor u niet haast zal neerdalen. De Heere, die, terwijl Hij Zijn discipelen zegende, in heerlijkheid werd opgenomen, hebbe u gezegend met een genadige regen, met een Pinksterfeest, waarop gij juicht en gedruis maakt en vol wordt als het bekken aan het altaar! (Zach. 9:15) Laat ons Zijn smaadheid dragen, volharden wij bij Zijn Naam, volharden wij, terwijl wij ons in het vlees bevinden, volharden wij bij het geloof: God opgenomen in heerlijkheid. En – waar blijft deze, waar gene broeder, - deze, gene zuster, die niet meer in ons midden gevonden wordt en in de Heere ontsliep?... O houdt vast aan genade, aan gerechtigheid, en het antwoord zal ook voor mij, voor u zijn: Hij, zij – werd opgenomen in heerlijkheid. Amen.

Dr. H.F. Kohlbrugge

[Jeremiah]

Vader, Ik wil dat waar Ik ben, ook die bij Mij zijn, die Gij Mij gegeven hebt; opdat zij Mijn heerlijkheid mogen aanschouwen, die Gij Mij gegeven hebt; (Joh. 17:24a).

Christus begint hier met die kinderlijke en tere aanspraak van ‘Vader’. Hij bidt hier niet voor Zichzelf maar Hij bidt hier voor al de gegevenen van Zijn Vader. Hij eist ze op en heeft daartoe ook alle recht. Hij heeft de volle prijs voor hen betaald, de dure losprijs van Zijn bloed. Daarom zegt Hij, terwijl Zijn discipelen het mogen horen: Ik wil dat waar Ik ben, ook die bij Mij zijn, die Gij Mij gegeven hebt. Dat is een heilig eisen op grond van Zijn volbrachte werk. Weet u wat het is, om door het dierbare geloof zo op die Borg te mogen zien? Als u Hem ziet met Zijn opgeheven handen naar de hemel, dan ziet u in Zijn handen de namen van Zijn kinderen. ‘Ik heb u in de beide handpalmen gegraveerd’. Die namen gaan er nooit meer uit. Heel Gods Kerk staat gegraveerd in de doorboorde middelaarshanden van deze Christus. Als uw hart dit waarachtig geloven mag, dan geeft dat een wonderlijke rust. Dan mogen we onze zaak in Zijn handen laten. Al moet ik dan de nacht van de beproeving door en al kraakt mijn levensscheepje soms in de stormen en in de golven, geen nood, want de biddende Hogepriester houdt mijn zaak in Zijn handen.

Hij zegt: Ik wil dat waar Ik ben, ook die bij Mij zijn, die Gij Mij gegeven hebt. Hij zit hier nog in de Paaszaal, maar Hij spreekt hier alsof Hij al in de hemel is aan de rechterhand van de Vader. Waar Ik ben, dat is in de heerlijkheid, in de hemel, dat is de plaats van Gods heilige woning, de plaats van de gouden straten en de paarlen poorten, waar de engelen en verlosten eeuwig de lof van de Drie-enige God zingen. Daar is Jezus heengevaren toen Hij de aarde verliet vanaf de Olijfberg en heeft de plaats aan de rechterhand van de Vader ingenomen. De menselijke natuur van Christus is nu in de hemel, maar Hij roept hier de Zijnen toe: ook u zult hier eenmaal naar ziel en lichaam God groot maken. De strijd mag nog zo zwaar zijn, maar Sion komt thuis. De Koning Zelf staat ervoor in, dat ligt vast in Zijn middelaarswerk en in Zijn voorbede. Dat ligt vast in de verkiezende liefde van God. Christus bidt: ‘Vader, Ik wil ze bij Mij hebben’. Hoort u het verlangen van de Zaligmaker? Wat is het een wonder dat die reine Borg verlangt naar een volk dat alleen maar zondigen kan. Hij heeft ze lief. Uit dit gebed blijkt dat Zijn kinderen geen ogenblik uit Zijn gedachten zijn. Hij denkt nog steeds aan hen, in de hemel aan de rechterhand van Zijn Vader. Als dat geloofd mag worden, dan leeft het in het hart: ‘Ik ben wel ellendig en nooddruftig, maar de Heere denkt aan mij’. Hij vergeet Zijn kinderen nooit. Hij verliest niemand van hen uit het oog. Hij denkt ook aan hen, als ze afdwalen en helemaal niet meer aan Hem denken. Ze zijn geen ogenblik uit Zijn gedachten en uit Zijn voorbede.

Moet u dan niet zeggen: wat is dat een gelukkig volk? Zou u daar niet jaloers op worden? De Heere spreekt ze op aarde wel eens vriendelijk toe. Hij zet ze wel eens op de hoogten van het geloof. Hij doet ze in de aardse strijd wel eens iets proeven van de beginselen van de eeuwige vreugde. En als u daar maar een kruimeltje van proeft, dan zult u niet willen ruilen met tienduizenden werelden. De dienst van de Heere is een liefdedienst, maar de dienst van de wereld stelt u uiteindelijk alleen maar teleur en kan het hart niet vervullen. Dat goed dat de Heere heeft weggelegd is zo onuitsprekelijk groot en dat ligt zo onuitsprekelijk vast.

Waar is uw reis naartoe… weet u dat al?

Als we ooit in ons leven, al was het van verre, iets van die Borg gezien hebben, dan begrijpen we wat de bruid zegt: ‘Gij zijt veel schoner dan de mensenkinderen; genade is uitgestort in Uw lippen’. ‘Al wat aan Hem is, is gans begeerlijk’.


Auteur: ds. J.J. van Eckeveld
Titel: Het Hogepriesterlijk gebed, pg. 153-163
Uitg.: Den Hertog
ISBN: 9789033125614

Dank voor het delen.

Wellicht als kleine aanvulling voor de geïnteresseerden: https://www.prekenweb.nl/nl/Zoeken?SerieId=84

[Arja]

Mist God onze samenkomst?

Veel christenen hebben de afgelopen weken hun teleurstelling en frustratie geuit over het feit dat ze vanwege de COVID-19-crisis niet naar de kerk kunnen komen. Ik ben een van hen. Ik mis de prediking, het zingen, de gebeden en de gemeenschap heel erg. Ik vraag me ook af wanneer we weer kunnen aanbidden. Maar afgelopen zondag kwam er een nieuwe vraag in me op: mist God onze aanbidding? (Mist Hij onze samenkomsten)

God is soeverein over alle dingen. 'Zal er een kwaad in de stad zijn, dat de HEERE niet doet?' (Amos 3:6). Hij is dus degene die onze aanbidding als het bijeen verzamelde lichaam van Christus op de dag des Heeren heeft stopgezet. Misschien moeten we ons afvragen of Hij ons iets wil leren dat we nog niet oppikken. Telkens wanneer een ramp toeslaat, denk ik aan wat Jezus ons leert en voor ons opgetekend is in Lukas 13. Onheil moet ons ertoe brengen het oordeel van God te overwegen en ons tot bekering te brengen. Moet de rampspoed van gesloten kerken ons er niet toe brengen onze aanbidding (samenkomst) te evalueren?

Misschien is God moe van die kerken die voorgangers hebben die offers brengen, die God niet heeft goedgekeurd. Misschien is God het zat om predikers te horen die leringen presenteren die in tegenspraak zijn met Zijn Woord. Misschien is God het geluid van onze lof beu. Misschien zijn de uiterlijke vormen van onze aanbidding juist, maar kloppen ons hart en leven er niet bij. Misschien ben ik te kritisch. Maar we kunnen het er zeker over eens zijn dat we opnieuw naar de profeten moeten luisteren, vooral Jesaja en Amos, als we nadenken over onze aanbidding (samenkomst) ...

Dr. W. Robert Godfrey
Uit: Tabletalk https://tabletalkmagazine.com/posts/doe ... p-2020-05/
Kijktip: Comfort in Times of Crisis: A Panel Discussion with Ligonier’s Teaching Fellows, https://www.youtube.com/watch?v=gEz-C-xzLtY

[CvdW]

Taal is voor gevoelsmensen veel eenvoudiger te onderscheiden dan inhoud. Het is niet gek dat in kerken waarin zowel een rechtlijnige predestinatieleer als een sterk gevoelsmatige geloofsbeleving de norm zijn, sterk gehecht wordt aan een dergelijk herkenbaar taalgebruik.

Door zulke uitdrukkingen komen mensen elkaar meer emotioneel nabij. Om precies dezelfde reden herhalen pubermeisjes geregeld letterlijk elkaars woorden.

Ontzettend flauw om degenen die de tale Kanaäns spreken, te vergelijken met pubermeisjes. Het moet vooral flink denigrerend zijn, nietwaar?

Wanneer het op een nette wijze wordt gezegd dringt het niet door. Nu wel.

[Geytenbeekje]

DDD heeft wel een punt.
Waarom niet in het gewone Nederlands ?

Waarom moet er gezegd worden ; Wij trachten...
Door met elkander te zingen....