Pioenroosje schreef:Ik bedoel het onderstaande echt niet aanvallend, maar ik ben nieuwsgierig waar het onderscheid in zit. Ik lees hier van oa Dodo dat ze haar hond laat inslapen. Mag ik vragen hoe het komt dat we het wel geaccepteerd hebben dat we dieren laten inslapen? Ook van dieren is God de schepper, die leven geeft en neemt, toch? Zou ons prolife-standpunt ook niet hierover moeten gaan?
Dat is best lastig ja. Mensen die gerust een stuk vlees eten, hebben moeite als ze zelf hun geitje of kalfje zouden moeten slachten.
Daar zijn weleens proeven mee gedaan.
Mijn broer had jarenlang schapen op een stuk land, hij liet er regelmatig eentje slachten.
Als mijn moeder dan de braadpan op tafel zetten, kon ik er geen hap van eten.
Ze hadden allemaal een naam, dus als ik dan wist dat Fietje of Bobbie daar in stukken gehakt lag, was mijn trek in vlees over.
Ik heb als criterium: als een dier lijdt en er is niets meer aan te doen, vraag ik de d.a. om euthanasie.
Een dier handelt heel anders dan een mens, in doodsnood.
Een kat verstopt zich vaak als hij voelt dat zijn einde nadert.
We hebben eens een natuurfilm gezien, waarin een berenjong zijn poot brak. Hij strompelde achter zijn moeder aan, kilometers lang.
Opeens dook er een tante op en die gaf het jong zo'n optater dat het dood neerviel.
Het was zo heftig om te zien, maar de voice over zei dat dit natuurlijk gedrag is.
De zwakste vormt een bedreiging en zo'n poot geneest niet meer goed, zodat hij altijd een zwakke beer zou blijven.