Daar ben ik het helemaalmee eens, Memento. Anders krijg je inderdaad het dogma dta de kerk de zaligheid verschaft, dta alleen theologendoor de kerk angesteld de Bijbel kunnen begrijpen, uitleggen, en toepassen, dan mag je alleen boeken lezen door de kerk uitgegeven etc... Waar is dan het priesterschap van alle gelovigen? Dan ging Stefanus buiten zijn boekje, want hij was diaken, geen predikant...
Denk maar aan die man die profeteerde en genas in de naam van Jezus... De discipelen vonden dat hem het zwijgen moest worden op gelegd (er is niets nieuws onder de zon...) maar Jezus zei: wie niet tegen ons is, is voor ons....
Ik denk dat wij allemaal de taak heben te getuigen van die Ene Naam onder de hemel gegeven.
Stel je voor dat je een kuur gevonden had voor een dodelijke vorm van kanker die je had. Met deze tabletten ben je ineens helemaal genezen. Zou ej dat stilletjes voor je zelf houden? Het tegen niemand zeggen, maar alleen maar van bnnne blij glimlachen naar jezelf? En als je iemand tegen komt met de kwaal, wat zeg je dan? Bid er maar veel om, wie weet...Ik zal bidden, maar ja, de kuur moet wel gegeven wrden, dus blijf maar vragen en zoeken...
Of zou je het aan een ieder willen vertellen die maar kijkt alsof hij/zij zou gaan luisteren naar je?
Zou ons geloof niet zo moeten zijn? Denk aan de genezingen in het NT, zwegen zij? Nee, zelfs niet als Jezus hun vertelde het aan niemand te zeggen! Beseffen wij dat als wij in Christus zijn, wat de weldaden zijn? Beseffen we, dat we zijn voor God als zonder zonden? Beseffen we dat we niet langer onder de vloek van de zonden zijn? Dat Christus in ons woont? En dat we het eeuwige leven hebben? En dan zwijgen?! Niet de mensen om ons heen waarschuwen dat ze op weg naar de hel zijn, voor goed?! Niet hun waarschuwen dat op een dag ze zullen staan voor de Rechter van hemel en aarde?! Niet waarschuwen dat alleen in het bloed van Christus vergeving te vinden is?! Niet waarschuwen dat goed en netjes leven op geen stukken na genoeg is?! Is dat wat God van ons vraagt?! Wil God dat we het evangelie, onze talenten van God gegeven, in de grond begraven, en het aan niemand zeggen?! Mag dat, en erger nog, kunnen we dat?!
Eucomeenheid - voor of tegen (GEEN SoW topic)
Hó, wait, je zadelt me alweer op met stellingen die ik helemaal niet hou. Om één of andre reden denk jij erg zwart-wit. Of het is de ene soort uitwendige roeping, of de andere soort. Dat er meerdere vormen van uitwendige roeping naast elkaar kunnen functioneren schijnt niet in je op te komen...Permanent heb ik gesteld dat God zich aan zijn Woord verbonden heeft, maar dat dit Hem niet bindt. Dat mag nooit een excuus vormen om de van God gegeven middelen gelijk te stellen aan menselijke inzettingen, etc. Juist uit de dogmatiek die je hiervoor aanhaalde zou je moeten weten dat aan de verkondiging van het Woord en de bediening van de ambten zoveel waarde werd gehecht. Juist daarom vonden de Erskines Whitefield onverantwoord. Brakel schrijft ergens dat personen die zomaar rondlopen te verkondigen niet ander zijn dan verbrekers van de het lichaam van Christus.
Ik heb één vraag aan je. Waarom is er zo grote behoefte om de klem van het evangelie los te maken? Waarom bijv. die goddeloze film van Gibson gelijk stellen met de uitwendige roeping? Ik word daar echt verdrietig van.
BTW: Ik heb nergens gesteld dat Gibsons film, waar ik trouwens niet echt blij mee ben omdat ik vind dat we Christus niet uit mogen beelden in Zijn lijden, een vorm van uitwendige roeping is. Maar zelfs zo'n goddeloze film kan door God gebruikt worden. Zélfs een vloek (ik ken een verhaal van iemand die in een opwelling God, verdoe me riep, en God liet hem zien wát hij riep, en hij kwam op zn knieën). Alles wat de mens kan doen denken aan God, kan God gebruiken om hem stil te zetten.
Ik stel niet dat een christen de prediking moet verlaten en zoeken naar andere uitwendige roepingen. Maar dat wil niet zeggen dat er geen andere uitwendige roepingen kunnen of mogen zijn. Anders zou deze stelling inhouden dat het lezen van de Schrift, het lezen van oudvaders, het luisteren naar het spreken van Gods kinderen, etc, niet door God gebruikt kan worden, iets wat ik mag hopen dat je niet wil stellen.
Waar het hart vol van is, loopt de mond van over... En daarbij, doet de rampzalige toestand van de naaste jouw niets? En de psalmist zat er natuurlijk helemaal naast toen hij zong hoor wat mij God deed ondervinden, wat Hij gedaan heeft aan mijn leed...Tenslotte England. Met deze activistische omschrijving van een halleluja-zingende christendom ben ik het hartelijk oneens. Maar dat zal je niet verbazen denk ik.
Ik stel ook niet dat we kromme stokken moeten zoeken, alleen maar dat ze gebruikt kunnen worden...Dat God een kromme stok kan gebruiken om een rechte slag te slaan, zal ik niet ontkennen. Maar moeten we daarom naar kromme stokken zoeken, terwijl we de goede recht staf van Zijn Woord hebben?
Daarbij zijn er goede middelen, zoals bijbellezen, lezen van oudvaders, luisteren naar Gods kinderen, etc die ik ook uitwendige roeping noem. Zie jij dat ook als uitwendige roeping? Zo ja, is het een goed middel? Zo nee, waarom niet?
-
Gerrie
-
england
dank je, Voornijganger!
En ik moet eerlijk zeggen dat ik liever een Halleluja -Christen ben, of er voor uitgemaakt wordt, en mijn Koning verhoog, dan dat ik als een ernstig Reformatorisch overtuigd iemsand ben en Christus te schande maak!
Als ik kijk wat God in mijn leven heeft gedaan, en waar ik zou zijn geweest zonder Zijn almachtig ingrijpen...Dan zou ik het wel van de daken willen schreeuwen! Want dan weet ik: God is machtig om de allerslechtste der zondaren te zaligen, want Hij heeft mij gered! En als het voor mij nog kon, dan weet ik dat het voor iedereen kan!
Mogen wij zwijgen? Mogen we wel over het weer praten, over werk, over voetbal, over gezondheid, maar mogen we nu niet spreken van de Schepper, van de Koning der aarde, van God, van zonden, vann een Weg tot zaligheid uit genade alleen, van liefde, van gerechtigheid?
Maar nog een vraagje, VBG, kun jij zwijgen? Kun jij iemand verloren zien gaan zonder iets te zeggen? Kun jij jaar in jaar uit naast de zelfde buren wonen zonder hun te waarschuwen? Wat zullen zij in de eeuwigheid tegen jou zeggen? "Jij wist hoe we zalig hadden kunnen worden, jij had een Bijbel, jij had gehoord van Jezus...en je hebt het ons nooit verteld! We zagen dat je netjes leefde, maar je hebt ons nooit verteld dat je het deed uit liefde voor een Borg die nou voor jou gestorven was! Hadden we het maar geweten..." Of misschien ken je die liefde wel niet? Ja, dan valt er niets te evangeliseren voor jou! Dan is er geen liefde die je drijft, zoals bij Paulus! Dan ben je als Judas die al die liefde tot Christus maar ziet als geld en tijd verspilling...
Maar als je die liefde kent in je hart, dan is daar ook de liefde tot de broederen, en dan denken alle familieleden in een gezin niet overal het zelfde over, maar toch hebben ze elkaar lief, en zijn ze 1!
Maar zonder die liefde is deze hele discussie zinloos, want dan is je hart leeg, en ben je zonder hoopp en zonder God, en hoor je niet bij die Familie, al ben je tien keer gedoopt en op het erf van het verbond, en bekommerd, van verre staande of door onwedervoortgedreven, al ben je nog zo rechtzinnig dat het niet bij je opkomt om een Evangelise broeder een hand te geven, en al ken je de Instituties van Calvijn uit je hoofd...Als je de liefde niet hebt, dan ben je dood! Zo dood als een pier, en heb je niks aan te bieden dan een hoop woorden en veroordelingen, dan weet je niet eens wat Halleluja betekend, en ben je zelfs vies van het woord!
En als je die liefde wel kent, maar dogma's liever hebt dan eenheid in het Lichaam van Christus, dan heb je misschien je eerste liefde verlaten... Denk maar heel erg veel aan 1Kor 13...De liefde denkt geen kwaad, die liefde verhoogt zichzelf niet...etc.
En de liefde is gericht op Christus, en Christus zei: de Vader en Ik zijn een, en zo moeten wij ook een zijn in Hem. En of we dan een hoed op hebben zondags (zoals ik) of geen hoed(zoals de vrouw van onze ouderling) dan is er toch liefde en verbondenheid! En zo zijn er nog veel meer dingen! Maar het gaat erom of van ons gezegd kan worden: ziet hoe lief zij elkander hebben...
En ik moet eerlijk zeggen dat ik liever een Halleluja -Christen ben, of er voor uitgemaakt wordt, en mijn Koning verhoog, dan dat ik als een ernstig Reformatorisch overtuigd iemsand ben en Christus te schande maak!
Als ik kijk wat God in mijn leven heeft gedaan, en waar ik zou zijn geweest zonder Zijn almachtig ingrijpen...Dan zou ik het wel van de daken willen schreeuwen! Want dan weet ik: God is machtig om de allerslechtste der zondaren te zaligen, want Hij heeft mij gered! En als het voor mij nog kon, dan weet ik dat het voor iedereen kan!
Mogen wij zwijgen? Mogen we wel over het weer praten, over werk, over voetbal, over gezondheid, maar mogen we nu niet spreken van de Schepper, van de Koning der aarde, van God, van zonden, vann een Weg tot zaligheid uit genade alleen, van liefde, van gerechtigheid?
Maar nog een vraagje, VBG, kun jij zwijgen? Kun jij iemand verloren zien gaan zonder iets te zeggen? Kun jij jaar in jaar uit naast de zelfde buren wonen zonder hun te waarschuwen? Wat zullen zij in de eeuwigheid tegen jou zeggen? "Jij wist hoe we zalig hadden kunnen worden, jij had een Bijbel, jij had gehoord van Jezus...en je hebt het ons nooit verteld! We zagen dat je netjes leefde, maar je hebt ons nooit verteld dat je het deed uit liefde voor een Borg die nou voor jou gestorven was! Hadden we het maar geweten..." Of misschien ken je die liefde wel niet? Ja, dan valt er niets te evangeliseren voor jou! Dan is er geen liefde die je drijft, zoals bij Paulus! Dan ben je als Judas die al die liefde tot Christus maar ziet als geld en tijd verspilling...
Maar als je die liefde kent in je hart, dan is daar ook de liefde tot de broederen, en dan denken alle familieleden in een gezin niet overal het zelfde over, maar toch hebben ze elkaar lief, en zijn ze 1!
Maar zonder die liefde is deze hele discussie zinloos, want dan is je hart leeg, en ben je zonder hoopp en zonder God, en hoor je niet bij die Familie, al ben je tien keer gedoopt en op het erf van het verbond, en bekommerd, van verre staande of door onwedervoortgedreven, al ben je nog zo rechtzinnig dat het niet bij je opkomt om een Evangelise broeder een hand te geven, en al ken je de Instituties van Calvijn uit je hoofd...Als je de liefde niet hebt, dan ben je dood! Zo dood als een pier, en heb je niks aan te bieden dan een hoop woorden en veroordelingen, dan weet je niet eens wat Halleluja betekend, en ben je zelfs vies van het woord!
En als je die liefde wel kent, maar dogma's liever hebt dan eenheid in het Lichaam van Christus, dan heb je misschien je eerste liefde verlaten... Denk maar heel erg veel aan 1Kor 13...De liefde denkt geen kwaad, die liefde verhoogt zichzelf niet...etc.
En de liefde is gericht op Christus, en Christus zei: de Vader en Ik zijn een, en zo moeten wij ook een zijn in Hem. En of we dan een hoed op hebben zondags (zoals ik) of geen hoed(zoals de vrouw van onze ouderling) dan is er toch liefde en verbondenheid! En zo zijn er nog veel meer dingen! Maar het gaat erom of van ons gezegd kan worden: ziet hoe lief zij elkander hebben...