Mara schreef:
Mijn pa was al redelijk vooruitstrevend en ging echt wel de discussie met ons aan, i.t.t. veel andere vaders in die tijd.
Maar uiteindelijk had hij wel het laatste woord en niet onterecht moet ik bekennen.
Het valt mij op dat al heel vroeg "het gesprek aangegaan moet worden" met kinderen. Even een zijsprongetje: een paar zeer jonge kinderen deden op een basisschool hele rare dingen en de deskundigen vonden dat dit gedrag wel redelijk normaal was, maar toch: ouders moeten het gesprek aangaan.
Kinderen moeten gewoon luisteren naar de ouders.
Het is soms ook lastig wanneer een kind gewoon moet luisteren, of uitgelegd moet krijgen waarom iets zo werkt. Als ik zeg dat ze hun speelgoed op moeten ruimen, ga ik niet uitleggen waarom dat moet, dat moeten ze gewoon doen. Als ze willen weten waarom vrouwen en meisjes een hoed dragen, ga ik dat wel uitleggen. Ik zie ook wel eens moeders in de supermarkt op d'r knieën een jengelend kind uitleggen waarom het geen snoep mag, dat gaat mij weer veel te ver.
Het gesprek aangaan kan zinvol zijn, maar afhankelijk van het kind en z'n leeftijd. En lang niet met alles hoeft het gesprek aan te worden gegaan, een kind moet ook gewoon luisteren.
Inderdaad wordt er tegenwoordig veel te makkelijk allerlei redenen aangevoerd waarom gedrag afwijkend is, of direct een etiketje ADHD geplakt. Een kind moet gewoon kind kunnen zijn.
Misschien is dit wel te ver doorgevoerd allemaal. Ieder gemeentelid mag zijn zegje doen en zijn er 500 leden dan zijn er soms wel 200 meningen.
Zijn de regels niet gewoon vastgesteld en moet een ieder zich niet eraan houden?
Ik hoor weleens hoe het in diverse sporten eraan toegaat, zoals de voetballerij of het leger, daar wordt de discussie en het waarom? echt niet getolereerd.
En laat staan dat je in een fout tenue aan kunt treden.
Nu wordt soms lijdelijk toegekeken en geaccepteerd hoe het H.A. onteerd werd of wordt, doordat de kerkelijke regels overtreden werden.
Of kunnen mensen er doorheen drammen dat de Weerklank nu toch eindelijk eens ingevoerd moet worden.
Maar de jeugd, of willekeurige andere mensen, kunnen wel naar de reden vragen waarom het de gewoonte bij het H.A is dat men stemmig gekleed is, of in pak is, of waarom er (iso)ritmisch wordt gezongen, of waarom alleen psalmen, of waarom mannen staan bij het bidden.
Ik zie dat niet echt als provocatie, maar dat kan oprecht geïnteresseerd zijn. Een kerk is natuurlijk geen vereniging of dienst waarin een strikte dress-code geldt.