De bevindelijke Calvijn

[memento]

Wat dit betreft (namelijk het doorleven van de zonde) is ook de vermaning van Bernardus nuttig: 'Droefheid over de zonden is nodig, maar ze moet niet altijd duren. Ik raad u aan af en toe de voet af te wenden van de druk en beangstigende overdenking van uw wegen, en te gaan naar het effen veld van de kalmerende gedachten van Gods weldaden. Indien gij in uzelf gevoelens van nederigheid hebt, hebt dan ook gevoelens van de Heere in Zijn goedheid.

(Boek 3, Hoofdstuk 3.15)

[SecorDabar]

Wat dit betreft (namelijk het doorleven van de zonde) is ook de vermaning van Bernardus nuttig: 'Droefheid over de zonden is nodig, maar ze moet niet altijd duren. Ik raad u aan af en toe de voet af te wenden van de druk en beangstigende overdenking van uw wegen, en te gaan naar het effen veld van de kalmerende gedachten van Gods weldaden. Indien gij in uzelf gevoelens van nederigheid hebt, hebt dan ook gevoelens van de Heere in Zijn goedheid.

(Boek 3, Hoofdstuk 3.15)

Een heel helder citaat: Droefheid van de zonden is nodig, maar ze moet niet altijd duren.
Het citaat is troostend bedoeld voor een oprecht gelovige. Er kan echter ook een blijdschap in de droefheid over de zonden zijn. Tenminste voor een waar gelovige. Want die is verblijd als deze weer eens aan de zonden ontdekt wordt. Niet om een grond van zaligheid in deze gestalte te leggen, maar om De Middelaar Jezus Christus weer door een levend geloof te benodigen. Elke keer als ik de zonde doe, maar ook gedenk aan mijn zondige natuur door de erfzonde, dan is er blijdschap over deze droefheid over de zonden, om daardoor tot Christus om vergeving te smeken.
Zo'n citaat zou echter ook schadelijk misbruikt kunnen worden door het schijngeloof: ik ben die droefheid over de zonden al lang te boven. Alsof het een gepasseerd station is. Droefheid over de zonde, vind ik zo naargeestig.... een schijngelovige kent namelijk niet de blijdschap over de droefheid van zijn zonden, en schuwt de ontdekking daar aan, alsof de droefheid over de zonden een naargeestige ziekelijke kwaal is.
Nee, elke dag maken we zonden, elke dag vragen om de zonde te vlieden en te haten, elke dag vragen om vergeving van de zonden.
Inderdaad een heel mooi stukje van Bernardus voor een oprecht gemaakt gelovige.

[Afgewezen]

http://www.refoforum.nl/forum/viewtopic ... 21&t=10519

[dennis]

De droefheid over de zonde kom je in dit leven - als kind van de Heere nooit te boven, om de eenvoudige reden dat je steeds weer opnieuw zondigt.
Calvijn bedoelt m.i. slechts te zeggen dat we, als we neergedrukt worden door deze droefheid, daarin niet moeten blijven steken, maar terecht moeten komen bij Hem bij wie alles te vinden is.

[Simon]

De droefheid over de zonde kom je in dit leven - als kind van de Heere nooit te boven, om de eenvoudige reden dat je steeds weer opnieuw zondigt.
Calvijn bedoelt m.i. slechts te zeggen dat we, als we neergedrukt worden door deze droefheid, daarin niet moeten blijven steken, maar terecht moeten komen bij Hem bij wie alles te vinden is.

Die droefheid over de zonde voel je toch echter pas, nadat je gelooft en vertrouwt dat Hij die zonde voor je wilde betalen?
Paulus kreeg pas ellendekennis nadat hij tot geloof kwam, daarvoor dacht hij nog door te heersen en te vervolgen het helemaal goed te doen.

[eilander]

De droefheid over de zonde kom je in dit leven - als kind van de Heere nooit te boven, om de eenvoudige reden dat je steeds weer opnieuw zondigt.
Calvijn bedoelt m.i. slechts te zeggen dat we, als we neergedrukt worden door deze droefheid, daarin niet moeten blijven steken, maar terecht moeten komen bij Hem bij wie alles te vinden is.

Die droefheid over de zonde voel je toch echter pas, nadat je gelooft en vertrouwt dat Hij die zonde voor je wilde betalen?
Paulus kreeg pas ellendekennis nadat hij tot geloof kwam, daarvoor dacht hij nog door te heersen en te vervolgen het helemaal goed te doen.

Ik geloof niet dat Paulus in de drie dagen dat hij niet at en dronk, vertrouwde dat Jezus Die hij had vervolgd, zijn zonde wilde betalen. Toen Ananias bij hem kwam, zei die tegen hem: "En nu, wat vertoeft gij? Sta op, en laat u dopen, en uw zonden afwassen, aanroepende den Naam des Heeren."

[Simon]

Ik denk niet dat je de lichamelijke ellende van Paulus, nadat hij door Jezus gegrepen werd om precies dat werk te gaan doen, wat hij destijds zo verachtte, op 1 lijn kunt stellen met de geestelijke ellende-staat, die hij voelde, waarin hij uitriep: ik ellendig mens, Wie verlost mij van dit zondig lichaam.
2 totaal verschillende begrippen, naar mijn bescheiden mening.

[eilander]

Ik denk niet dat je de lichamelijke ellende van Paulus, nadat hij door Jezus gegrepen werd om precies dat werk te gaan doen, wat hij destijds zo verachtte, op 1 lijn kunt stellen met de geestelijke ellende-staat, die hij voelde, waarin hij uitriep: ik ellendig mens, Wie verlost mij van dit zondig lichaam.
2 totaal verschillende begrippen, naar mijn bescheiden mening.

Toen Paulus op weg naar Damascus werd gegrepen, en de drie dagen daarna was er toch niet alleen sprake van lichamelijke ellende? Mijns inziens ook, en zelfs in hoofdzaak, geestelijke ellende. Anders zou de uitspraak van Ananias ook van weinig nut zijn: Sta op, en laat u dopen, en uw zonden afwassen, aanroepende den Naam des Heeren.

[Simon]

Ik denk niet dat je de lichamelijke ellende van Paulus, nadat hij door Jezus gegrepen werd om precies dat werk te gaan doen, wat hij destijds zo verachtte, op 1 lijn kunt stellen met de geestelijke ellende-staat, die hij voelde, waarin hij uitriep: ik ellendig mens, Wie verlost mij van dit zondig lichaam.
2 totaal verschillende begrippen, naar mijn bescheiden mening.

Toen Paulus op weg naar Damascus werd gegrepen, en de drie dagen daarna was er toch niet alleen sprake van lichamelijke ellende? Mijns inziens ook, en zelfs in hoofdzaak, geestelijke ellende. Anders zou de uitspraak van Ananias ook van weinig nut zijn: Sta op, en laat u dopen, en uw zonden afwassen, aanroepende den Naam des Heeren.

Ik zeg niet dat je ongelijk hebt, maar als je dan deze gebeurtenissen ziet als de bekering van Paulus, is dat ellendig voelen toch niet de oorzaak of gestelde voorwaarde geweest tot zijn bekering, of wel?
De hoofdzaak is dat hij het Licht had gezien (ook op de meest letterlijke manier)...en niet anders kon dan zich bekeren en overgeven aan de Waarheid,

Blijft natuurlijk staan, dat wanneer we het over de ellendekennis van Paulus hebben, het altijd gaat over zijn frustratie dat hij nog in een zondig lichaam zat, waaruit hij verlost wilde worden.

[eilander]

Ik denk niet dat je de lichamelijke ellende van Paulus, nadat hij door Jezus gegrepen werd om precies dat werk te gaan doen, wat hij destijds zo verachtte, op 1 lijn kunt stellen met de geestelijke ellende-staat, die hij voelde, waarin hij uitriep: ik ellendig mens, Wie verlost mij van dit zondig lichaam.
2 totaal verschillende begrippen, naar mijn bescheiden mening.

Toen Paulus op weg naar Damascus werd gegrepen, en de drie dagen daarna was er toch niet alleen sprake van lichamelijke ellende? Mijns inziens ook, en zelfs in hoofdzaak, geestelijke ellende. Anders zou de uitspraak van Ananias ook van weinig nut zijn: Sta op, en laat u dopen, en uw zonden afwassen, aanroepende den Naam des Heeren.

Ik zeg niet dat je ongelijk hebt, maar als je dan deze gebeurtenissen ziet als de bekering van Paulus, is dat ellendig voelen toch niet de oorzaak of gestelde voorwaarde geweest tot zijn bekering, of wel?
De hoofdzaak is dat hij het Licht had gezien (ook op de meest letterlijke manier)...en niet anders kon dan zich bekeren en overgeven aan de Waarheid,

Het lijkt mij helder dat het gebeurde in Handelingen 9 de bekering van Paulus beschrijft. Ervóór was hij een vervolger van de gemeente van Christus, en daarna een prediker van het Evangelie van Christus. Het ellendig voelen was absoluut niet de oorzaak of voorwaarde, zeker niet. Het was wel de weg waarin God hem bekeerde. Toen hij levend gemaakt werd, ging hij zien dat Jezus van Nazareth, waarvan hij de volgelingen meende te moeten vervolgen en daarmee zelfs Gode een dienst te doen, lééfde. En dat werd hem tot schuld, door de overtuigende kracht van de Heilige Geest.

Blijft natuurlijk staan, dat wanneer we het over de ellendekennis van Paulus hebben, het altijd gaat over zijn frustratie dat hij nog in een zondig lichaam zat, waaruit hij verlost wilde worden.

Maar dan gaat het over iets heel anders. Ellendekennis is ook niet iets wat alleen maar eerst beleefd wordt, en daarna nooit meer. Paulus is hier op aarde zondaar gebleven, maar wel een verloste zondaar! Ik geloof niet dat hij dat tijdens de drie dagen in Damascus zo kon zeggen of bekijken.

[Mara]

Citaat van Calvijn: “Gods kinderen zijn nooit zo sterk in onwrikbare standvastigheid dat zich in hen geen zwakheid des vleses openbaart. Want zij die zich verbeelden dat het geloof vrij is van alle vrees hebben nooit ondervonden wat het ware geloof eigenlijk is.”

[Panny]

Er kunnen hele verkeerde ideeën zijn over bevinding.
Dan lijkt het erop dat je een bepaalde geschiktheid, ervaringen, gevoelens (etc., etc.) moet hebben om tot Christus te mogen/kunnen gaan.
Dit brengt veel twijfel met zich mee. Je draait het hele Evangelie om en maakt het onzeker en duister (want het gaat van dingen buiten Christus afhangen).
Het enige wat we moeten doen is met onze zonden, ons ongeloof, onze vijandschap tot Christus komen.
We krijgen niet meer recht op genade door onze gebeden, ons Bijbel lezen, ons verlangen, bepaalde kennis, etc. Het komt voor 100% van God vandaan.
Christus is voor zondaren, voor de wereld gekomen. Je hoeft dus niets meer te zijn of te hebben als een zondaar, als iemand uit de wereld (of is je dat te min, en denk je dat je godsdienst enige waarde heeft voor God?).
Stop dus met proberen je geschikt te maken voor Christus, of denken dat je niet geschikt ben, dat het Evangelie niet geldt voor de staat waarin jij je nu in bevind.
Er wordt ons door Christus vergeving van zonde verkondigd. Er zit geen enkele voorwaarde aan (dan zou het onmogelijk zijn).

Wat citaten van Luther:

"De vergeving van zonden is geen systeem, dat de mens zich kan toeëigenen.
Maar het wordt u verkondigd dat zij aangebracht is door Jezus Christus."

"Meent u dat u eerst moet strijden en worstelen volgens voorschriften van menselijke vroomheid, om
daaraan het recht te ontlenen dat de vergeving ook u aangaat? Daardoor grijpt u in in het werk van
Jezus Christus! Door dat te beweren acht u Zijn strijd onvolkomen. U meent dat Paulus raast, als hij u
toeroept: “Mannen broeders, het zij u bekend dat door Deze u vergeving der zonde verkondigd wordt.”

"Alles wat u dus tot uw behoud wilt aangrijpen, is vergeefse arbeid, want Jezus heeft een volkomen
werk ten uitvoer gebracht. Hij heeft de wet van God die u vertreden hebt, geheel volbracht en alzo
God een volkomen voldoening geschonken. Hij heeft dat niet voor Zichzelf gedaan, maar voor u,
mannen broeders. Voor u die uit Adam voortgekomen bent! Of denkt u geen deel te hebben aan het
onreine bloed van Adam?"

[Refiosi]

[-DIA-]

Er kunnen hele verkeerde ideeën zijn over bevinding.
Dan lijkt het erop dat je een bepaalde geschiktheid, ervaringen, gevoelens (etc., etc.) moet hebben om tot Christus te mogen/kunnen gaan.
Dit brengt veel twijfel met zich mee. Je draait het hele Evangelie om en maakt het onzeker en duister (want het gaat van dingen buiten Christus afhangen).
Het enige wat we moeten doen is met onze zonden, ons ongeloof, onze vijandschap tot Christus komen.
We krijgen niet meer recht op genade door onze gebeden, ons Bijbel lezen, ons verlangen, bepaalde kennis, etc. Het komt voor 100% van God vandaan.
Christus is voor zondaren, voor de wereld gekomen. Je hoeft dus niets meer te zijn of te hebben als een zondaar, als iemand uit de wereld (of is je dat te min, en denk je dat je godsdienst enige waarde heeft voor God?).
Stop dus met proberen je geschikt te maken voor Christus, of denken dat je niet geschikt ben, dat het Evangelie niet geldt voor de staat waarin jij je nu in bevind.
Er wordt ons door Christus vergeving van zonde verkondigd. Er zit geen enkele voorwaarde aan (dan zou het onmogelijk zijn).

Wat citaten van Luther:

"De vergeving van zonden is geen systeem, dat de mens zich kan toeëigenen.
Maar het wordt u verkondigd dat zij aangebracht is door Jezus Christus."

"Meent u dat u eerst moet strijden en worstelen volgens voorschriften van menselijke vroomheid, om
daaraan het recht te ontlenen dat de vergeving ook u aangaat? Daardoor grijpt u in in het werk van
Jezus Christus! Door dat te beweren acht u Zijn strijd onvolkomen. U meent dat Paulus raast, als hij u
toeroept: “Mannen broeders, het zij u bekend dat door Deze u vergeving der zonde verkondigd wordt.”

"Alles wat u dus tot uw behoud wilt aangrijpen, is vergeefse arbeid, want Jezus heeft
een volkomen werk ten uitvoer gebracht. Hij heeft de wet van God die u vertreden hebt, geheel volbracht en alzo God een volkomen voldoening geschonken. Hij heeft dat niet voor Zichzelf gedaan, maar voor u, mannen broeders. Voor u die uit Adam voortgekomen bent! Of denkt u geen deel te hebben aan het onreine bloed van Adam?"

Bovenstaande beschrijving behoeft volgens mij wel enige correctie.
Punt voor punt:

Er kunnen hele verkeerde ideeën zijn over bevinding.
Dat is zeker waar.

Dan lijkt het erop dat je een bepaalde geschiktheid, ervaringen, gevoelens (etc., etc.) moet hebben om tot Christus te mogen/kunnen gaan.
Dat geloof ik echt niet. Gelukkig staat er "dan lijkt het erop"

Dit brengt veel twijfel met zich mee. Je draait het hele Evangelie om en maakt het onzeker en duister (want het gaat van dingen buiten Christus afhangen).
Als het Gods werk is, dan is in het geloof geen twijfel, wel in de gelovige, zoals vele voorbeelden uit de Schrift ook niet verbloemen.

Het enige wat we moeten doen is met onze zonden, ons ongeloof, onze vijandschap tot Christus komen.
Dat is wel waar, maar dat zullen we nooit doen zolang we onszelf zijn. Dat wil zeggen dat we dat zonder genade nooit kunnen, noch willen. Dat niet kunnen mag geen verontschuldiging zijn, maar zou ons moeten uitdrijven naar Hem Die het wèl kan.

We krijgen niet meer recht op genade door onze gebeden, ons Bijbel lezen, ons verlangen, bepaalde kennis, etc. Het komt voor 100% van God vandaan.
Dat is waar.

Christus is voor zondaren, voor de wereld gekomen. Je hoeft dus niets meer te zijn of te hebben als een zondaar, als iemand uit de wereld (of is je dat te min, en denk je dat je godsdienst enige waarde heeft voor God?).
Dat is op zich waar. We zijn zondaars, maar de vraag is wel of we dat historieel dan wel zaligmakend kennen. Denk aan vele voorbeelden uit de Schrift. We kunnen weten hoe dichtbij het ware we kunnen komen en dat zonder de Geest.

Stop dus met proberen je geschikt te maken voor Christus, of denken dat je niet geschikt ben, dat het Evangelie niet geldt voor de staat waarin jij je nu in bevind.
Er wordt ons door Christus vergeving van zonde verkondigd. Er zit geen enkele voorwaarde aan (dan zou het onmogelijk zijn).
Op zich waar een waarheid, maar dat zal de mens van nature niet
doen, niet kunnen en niet willen. Een beetje zelfkennis leert wel dat we wegvluchten van de plek waar we zouden moeten komen.
Het werkverbond is trouwens niet verbroken van Gods kant, daarom eist God ook: Doe dat. Geloven is iets wat de natuur niet kan en niet wil. Leggen we wel een vermogen in de mens dan komen we in het kamp van de remonstranten. Dan komen we met onze eigen interpretatie van ons geloof. Natuurlijk gaat een mens in wie God begint wel de zonde kennen en haten, en proberen met goede werken God aan zijn kant te krijgen. Dat zal echter nooit lukken. De wereld zegt wel: Eind goed al goed, maar in het geestelijke is het andersom: Begin goed... (ook al kun je dat voor jezelf niet altijd bezien) is al goed.


Verder, wat Luther zegt in bovenstaand citaat is niets aan toe te voegen. Dat is helder en klaar. Ook van Calvijn (zie topictitel), heb ik nooit gehoord dat hij zichzelf heeft bekeerd. Maar dat hij ook uit vrije genade zalig is geworden.

[Panny]

Ik zie je bericht vooral als een aanvulling - DIA-

Dan lijkt het erop dat je een bepaalde geschiktheid, ervaringen, gevoelens (etc., etc.) moet hebben om tot Christus te mogen/kunnen gaan.

Dat geloof ik echt niet. Gelukkig staat er "dan lijkt het erop"

Het is in ieder geval een punt waar veel jongeren mee worstelen. En dat komt ook doordat de ouders het eenzijdige Evangelie niet begrijpen.
Ze zoeken de zaligheid aan de verkeerde kant (of eigenlijk helemaal niet, ze zijn er blind voor).

Stop dus met proberen je geschikt te maken voor Christus, of denken dat je niet geschikt ben, dat het Evangelie niet geldt voor de staat waarin jij je nu in bevind.
Er wordt ons door Christus vergeving van zonde verkondigd. Er zit geen enkele voorwaarde aan (dan zou het onmogelijk zijn).

Op zich waar een waarheid, maar dat zal de mens van nature niet
doen, niet kunnen en niet willen. Een beetje zelfkennis leert wel dat we wegvluchten van de plek waar we zouden moeten komen.
Het werkverbond is trouwens niet verbroken van Gods kant, daarom eist God ook: Doe dat. Geloven is iets wat de natuur niet kan en niet wil. Leggen we wel een vermogen in de mens dan komen we in het kamp van de remonstranten. Dan komen we met onze eigen interpretatie van ons geloof. Natuurlijk gaat een mens in wie God begint wel de zonde kennen en haten, en proberen met goede werken God aan zijn kant te krijgen. Dat zal echter nooit lukken. De wereld zegt wel: Eind goed al goed, maar in het geestelijke is het andersom: Begin goed... (ook al kun je dat voor jezelf niet altijd bezien) is al goed.

Het is inderdaad een driedubbel wonder. En voor 100% het werk van God.
Door het derde wonder (de Heilige Geest die je ogen opent, je levend maakt) ga je de twee voorgaande wonderen pas echt zien als wonder:
1. Christus is op Golgotha gestorven "de wereld met God verzoenende". (Hier heeft geen mens naar gevraagd, toch heeft God het gedaan).
2. God heeft deze boodschap van verzoening ook tot mij/jou gebracht (Ook hier hebben wij niet om gevraagd). Had God dit niet gedaan dan was het ook onmogelijk zalig te worden.

Daarom zoek niets in jezelf, maar zoek alles alleen in Christus. (En de zaligheid is in geen Ander; want er is ook onder den hemel geen andere Naam, Die onder de mensen gegeven is, door Welken wij moeten zalig worden.)
God brengt Christus door Zijn Woord heel dichtbij ons. Begrijpen we dit als we het Woord horen? ("Zie, Ik sta aan de deur en Ik klop"...."Nabij u is het Woord, in uw mond en in uw hart. Dit is het Woord des geloofs, hetwelk wij prediken."). Christus blijft niet ver weg.... Wat doen we met Hem? Veracht je Hem? Is de aardse rijkdom je meer waard?