Chrisje72 schreef:Jongere schreef:
De Hobbit en Lord of the Rings liggen in lijn met elkaar.
Veel van de kritiek die hier wordt geuit valt wat mij betreft weg op het moment dat je je een beetje verdiept in de schrijvers en hun bedoelingen met deze boeken. Je kunt de Hobbit werkelijk niet slechter plaatsen dan wanneer je het een sprookjesboek noemt. Dan heb je geen idee hoe en waarom Tolkien dit schreef.
Hier ben ik inderdaad benieuwd naar. Wat is nu de boodschap in 'De Hobbit?' Waarom wordt dit onder de christelijke klassiekers geplaatst?
Ik kan dat niet zo eenvoudig uitleggen (omdat ik niet zoveel tijd heb voor refoforum
). Zie ook mijn post richting dennis. Het begrijpen ervan heeft wel te maken met wat Zita schrijft.
Zita schreef:De Gier heeft in zijn boek Provocatie en inspiratie een heel aardige verklaring voor het feit dat er in Nederland uit christelijke hoek na de Tweede Wereldoorlog maar weinig literatuur verschijnt. In christelijke kring zou inhoud belangrijker worden gevonden dan vorm.
Je ziet dat ook in dit topic wel gebeuren. Lewis/Tolkien worden zelfs beoordeeld op het feit of ze "neocalvinistisch" zouden schrijven. Dat staat mijlenver af van hun idee over literatuur. Zij kozen juist nadrukkelijk voor een mooie
vorm (de mythe, het epos).
Maar dat kiezen voor de vorm is voor Lewis en Tolkien geen keuze die ten koste gaat van de inhoud! Dat lijkt me de sleutel om hun boeken goed te lezen. Ze bedoelen juist de vorm als een drager van de boodschap, als een "venster op de eeuwigheid" (Lewis). Waarom zijn de boeken van Narnia zo aantrekkelijk voor kinderen? Omdat het geweldige, fantasievolle verhalen zijn. Maar daarin weet Lewis meesterlijk een soort 'heimwee' te scheppen die ook kinderen altijd zal bijblijven. En als je als volwassene die verhalen opnieuw leest, zie je plotseling waar die heimwee op gericht is: het gaat over God, over zonde in de wereld, over het verlangen naar een nieuwe wereld, over Christus.
Ik heb onlangs Narnia in het engels gelezen. Als Lewis schrijft over de schepping van Narnia, is dat indrukwekkend om te lezen. Het geeft mij ook nieuw zicht en nieuwe gedachten over de schepping van onze eigen wereld. Maar ik denk geen moment dat het in onze wereld exact zó is gegaan. Of dat Lewis hiermee allerlei theologische dingen over de schepping wil zeggen. Volgens mij is het enige wat hij doet, andere zintuigen wakker roepen om naar de werkelijkheid te kijken.
Zelf ben ik daar erg vatbaar voor. Maar ik ben dan ook echt een verhalenliefhebber. Gewoon om het verhaal op zich als stukje kunst. Ik kan me voorstelen dat anderen daarvoor minder ontvankelijk zijn.
Met de Hobbit heb je dat ook, al leest het anders dan Narnia. Tolkien kiest nog nadrukkelijker voor de vorm, hij vond persoonlijk ook dat Lewis zijn werk te uitgesproken met een boodschap schreef (zoals Aslan in Narnia een duidelijke verwijzing naar Christus is). Toch zit ook in Tolkien diezelfde symboliek en kracht. Een voorbeeldje rond een citaat uit de Hobbit:
Tolkien in 'De Hobbit' schreef:Maar geen van de mensen uit de stad wilde ook maar een nacht zo dicht onder de schaduw van de Berg bij hen doorbrengen. 'In ieder geval niet zolang de liederen niet bewaarheid zijn geworden!' zeiden zij. Het was gemakkelijker in de Draak te geloven en minder gemakkelijk om geloof te schenken aan Thorin in deze woeste streken.
Als je oppervlakkig leest, lees je iets over een draak en denk je: een sprookje, draken bestaan niet, hier vermoei ik mijn kinderen niet mee. Ik zie in dit citaat veel meer aan symboliek. Het gaat om geloof, het gaat om aanvechting (wat is je geloof waard als je buiten de context van je eigen 'veilige stad' bent en dichtbij 'de draak'?).
Een aanrader om hierover te lezen is ook een hoofdstuk uit het boekje 'Lees!'. Het hoofdstuk heet 'De God die draken doodt. De zuiverende kracht van christelijke verbeelding'.
Het hoofdstukje ervoor 'De stem van de Gever. Zeven redenen om niet-christelijke literatuur te lezen' is weer van toepassing op een ander topic.
In ieder geval richting Luther: als ik de keuze moet maken tussen Harry Mulisch of Lewis of Tolkien, dan weet ik het wel.