jakobmarin schreef:joy schreef:-DIA- schreef:een vreemdeling...
ook in eigen huis en kerk...
soms drukt dat wel eens.
Maar anderzijds.
Dan weten we dat het ook niet vreemd is.
Dat vind ik heel naar voor je DIA, dat je je een vreemdeling voelt in eigen huis en kerk, zou dat ooit eens kunnen veranderen, want je zou je toch thuis moeten voelen tussen broeders en zusters
Zo zou het moeten zijn inderdaad: elkaar liefhebben (wat volgens Johannes hét kenmerk is van een ware gelovige) en een van hart zijn (zodat zelfs de wereld dit opvalt, begin Handelingen).
Helaas zijn we daar soms ver vandaan en voel ik me ook wel eens een (klein beetje een) vreemdeling in de gemeente als ik zie welke bijzaken tot hoofdzaken worden verheven....
De liefde waar de Schrift van spreekt is als een band door God gelegd. Deze is zo sterk
dat vele wateren deze liefde niet zullen kunnen uitblussen.
Deze liefde is een liefde uit God, en geen algemene menselijke naastenliefde.
Laten we het grote verschil tussen de algemene liefde en de liefde uit en tot God toch in
het oog houden. Als we dat niet doen krijgen we als vanzelf menselijke gedachten van
God. De liefde uit God is van een geheel andere orde, maar daar weet de natuurlijke mens
niet van. Denk ook aan de liefde die er lag tussen David en Jonathan.
Dat was een wonderlijker liefde dan de liefde der vrouwen. Hier is de liefde uit God.
Uit die liefde vloeit vanzelf altijd de naastenliefde. De natuurlijke mens kent deze
liefde niet, en haat die liefde. We zijn van nature haters van elkaar. Ik hoop dat het
verstaan wordt?
