Unionist schreef:-DIA- schreef:
Vertel het mij dan maar. Wie is Jezus, waar is Hij, en hoe openbaarde Hij Zich als
het Leven? Was dat ook in een huilende woestijn? Toen je dacht voor eeuwig weg
te zinken? Ik zou daar graag meer van horen, maar ik hoor er zo weinig over.
Ach ja, wel wat gerammel over een soort Jezus, maar niet die Grote Majestueuze
Heilige, Rechtvaardige Christus der Schriften. Hoe Hij Zich openbaart in Zijn
Algenoegzaamheid, dierbaarheid, enz. zoals bv. aan de Emmaüsgangers, aan een
Maria, toen Hij haar naam noemde.
Wie is Hij, opdat ik in Hem gelove? Dat sprak eenmaal een man die blind was geweest.
Maar hij had Hem gezien, en toch wist hij niet dat het Jezus was. En het is waar, je weet
het waarschijnlijk ook wel, je kunt vandaag de dag niet alles meer geloven wat zich
ach de Christus aandient. Dat maakt het een zeer verwarrende tijd, waarin velen
struikelen en de Rechte Weg niet meer weten.
Je stelt een aantal zeer directe vragen. Dat mag. Lees ik je hele bijdrage, dan antwoord ik met een paar wedervragen: Wil je echt luisteren? Is je eerste vraag gemeend, of is het een uitdaging, een provocatie? De toon is nogal retorisch en zelfs agressief. Wie is Hij dan? Nou, Nou?!
Toch wil ik je kort inhoudelijk antwoord geven: Hij heeft getrokken en ik heb tegengewerkt. 28 jaar lang heb ik zijn roepstemmen en weldaden naast mij neergelegd. En toen werd Zijn Evangelie te sterk. En toen ik uiteindelijk tot Hem kwam, bleek Zijn woord waar: Wie tot Mij komt, zal Ik geenszins uitwerpen. En aan dat woord mag ik mij vastklampen voor tijd en eeuwigheid. Hij is de rots, onwankelbaar en betrouwbaar. In mij is niets, in Hem is alles. Meer is er niet en meer wil ik ook niet.
Mocht het niet aan je maatstaven voldoen, dan spijt me dat. Ik waag het ermee. Hij zal me niet bedriegen.
Ik geloof.... De belijdenis is goed. Ik geloof ook dat dit medium niet geschikt is om alles te zeggen. Als we van de leer van onze oudvaders op de hoogte zijn kunnen we allen merken dat er toch soms een ander geloof spreekt. Daarmee veroordeel ik niet de mens die dit spreekt, helemaal niet. Wel dat dit een leer is die niet overeenkomt met de leer zoals wij die vanouds hebben mogen horen.
Geloven en geloven is niet altijd hetzelfde. Geloven is ook niet altijd een zeggen wat de catechismus noemt "dat ik in Christus voor God rechtvaardig ben, en een erfgenaam des eeuwigen levens ben." Dat is heel makkelijk na te zeggen. Het is wel de inhoud, maar daar kunnen we geen subjectieve inhoud aan geven. Althans dat zal ons niet kunnen baten.
Ik weet dat velen bij zichzelf vertrouwen dat het goed met hen staat voor God. Men zegt tegen zielen die niet zo vast staan: Geloof toch, en je mag niet ongelovig zijn. Dat is een grote waarheid, maar dan blijkt wel dat deze waarheid niet ten volle verstaan wordt.
Een aan zijn verloren staat ontdekt mens is niet met een opgedrongen geloof gered. Niet met een geloof dat men hem/haar in handen heeft gestopt. Nee daar is een ontdekt mens vuurbang voor. Dus wat bedoel dat is dat niet alle geloof echt geloof is. Dat velen, en echt velen, denken te geloven maar in feite niet weten wat het is. Een mens van nature ziet en weet niets. Hij bekijkt alles met zijn natuurlijk verstand en beredeneert dat. Maar het ware geloof is niet te vatten of te beredeneren met een natuurlijk verstand.
Ik geloof zeker wel dat je te goedertrouw gelooft. En aan de integriteit van je persoon zal ik dan ook niet twijfelen. Maar wat u omschrijft lijkt niet het geloof zoals we dat in de Schrift vinden.
Maar ik zal er verder niet wat van zeggen. Men kan meestal meteen weten wat de bron van het geloof is. Een natuurlijk mens, als er aan zijn geloof wordt getwijfeld, zal boos worden. Wat? U gelooft het niet? Kijk daar zit de mens met zijn eigen geloof tussen. Hij vind het vaak ook nog oprecht erg als daar aan getwijfeld wordt. Men zoekt soms mensen die in een overtuiging over de wereld gaan te bemoedigen: Man, geloof toch, het is immers zonde als je twijfelt! Je houdt God verdacht... Ja, dat weet een ontdekte ziel ook wel, maar die kan niets aannemen tenzij dat hem dat van boven geschonken wordt. Stel uzelf de vraag eens: Wil ik een ontdekkende, ontgrondede en ontblotende prediking? Of haat ik die? Dat zegt veel over het geloof. Een ontdekte 'ongelovige' zoekt juist die prediking. En dan kan de separatie nooit te scherp zijn. Vat u het?
Tja, zo zouden we de gehele geloofsleer uiteen kunnen zetten. Maar baat me deze kennis op zich? Nee. Maar zonder deze kennis zouden we zeker allen verloren blijven liggen. Dus deze kennis is wel noodzakelijk. Ik zou zeggen: Om te weten wat ik geloof omtrent het ware geloof, dat is in het kort samengevat in de Dordtste Leerregels, de Nederlandse geloofsbelijdenis en de Heidelberger Catechismus. Dat is een niet te beredeneren geloof. En laat ik dan maar zeggen: Dat zoek ik van nature niet. Toch ben ik er van overtuigd dat hierin de enige weg tot het behoud voor onze ziel ligt. Met een beredeneerd geloof kan ik kan ik niets.
Ik zal niet oordelen noch veroordelen, maar enkel wijzen op Schrift zoals die is vervat in de Drie Formulieren van Enigheid. En met ons eigen licht kunnen we dat slechts beredeneren. Maar met Licht en onderwijs van Boven kunnen we deze leer enkel maar bewonderen. Er is nog een mogelijkheid om met God verzoend te kunnen worden. Dat is het grote wonder. Maar zeg er meteen bij dat het van nature maar een gewone zaak is, die we gewoon onbewogen kunnen aanhoren. het komt dus aan of er leven in onze ziel is verwekt, want de dood kan niet verstaan,
en de natuurlijke mens heeft niet de mogelijkheid om daarvan iets te vatten.
Ach het is ons in feite allemaal wel bekend. Maar ja, daar zit steeds ons verstand en onze verdorven natuur weer tussen.
