Ds. J. Roos over zekere kennis en vertrouwen

[Johann Gottfried Walther]

“Elk één van Gods volk heeft het ware geloof met de zekere kennis en vertrouwen dat al hun zonden om Christus’ wil
vergeven zijn. Zij allen zijn de wedergeboorte met Christus verenigd. Doch dat wil niet zeggen dat iedere gelovige bewust
weet dat God de Vader zijn zonden om de dure prijs van Christus’ bloed heeft vergeven. Zij missen de zekerheid van het
geloof, waardoor zij bestreden en met vrees vervuld zijn. Gods Geest daalt met hen af in de diepte, zodat zij gevoelen dat
Gods recht betaling eist waaraan zij niet kunnen voldoen, en waardoor zij inzien wie zij in Adam zijn en hoe verloren zij
in hun staat zijn. Zo alleen maakt de Geest plaats voor Christus…..”Ds. J. Roos in De Wachter Sions.

De Reformatie leerde toch de zekerheid van het geloof?
Zou Ds. Roos het niet eens zijn met de Reformatoren?

En als het zo is dat Ds. Roos het wel met de Reformatoren eens is.
Dan is het toch schuld voor God van mensen, als ze de Heere Jezus Christus kennen, in Hem geloven, maar geen zekerheid hebben?

[Bert Mulder]

“Elk één van Gods volk heeft het ware geloof met de zekere kennis en vertrouwen dat al hun zonden om Christus’ wil
vergeven zijn. Zij allen zijn de wedergeboorte met Christus verenigd. Doch dat wil niet zeggen dat iedere gelovige bewust
weet dat God de Vader zijn zonden om de dure prijs van Christus’ bloed heeft vergeven. Zij missen de zekerheid van het
geloof, waardoor zij bestreden en met vrees vervuld zijn. Gods Geest daalt met hen af in de diepte, zodat zij gevoelen dat
Gods recht betaling eist waaraan zij niet kunnen voldoen, en waardoor zij inzien wie zij in Adam zijn en hoe verloren zij
in hun staat zijn. Zo alleen maakt de Geest plaats voor Christus…..”Ds. J. Roos in De Wachter Sions.

De Reformatie leerde toch de zekerheid van het geloof?
Zou Ds. Roos het niet eens zijn met de Reformatoren?

En als het zo is dat Ds. Roos het wel met de Reformatoren eens is.
Dan is het toch schuld voor God van mensen, als ze de Heere Jezus Christus kennen, in Hem geloven, maar geen zekerheid hebben?

En vooral schuld van de predikanten en ouderlingen...

[jvc_dw9104]

Deze onderstaande woorden kreeg ik gisterenavond in mijn mailbox.
Het is triest maar waar. Het zou verschrikkelijk zijn als er "bewust" een leer geleerd wordt die niet onderbouwd kan worden
met Gods Woord. Een leer waarvan een "bepaalde bevinding", hoe onbijbels ook, de grond is geworden van godsdienst.
Ik hoop dat ds J Roos ook vragen heeft tav zekerheid, dan zou er nog een antwoord kúnnen komen, maar als er hierover geen vragen meer zijn? dan vrees ik voor het oordeel: Gij zegt: wij zien! Zo blijft dan uw zonde.

Ds. J. Roos (GGiN) leert in strijd met rechtvaardigingsleer der reformatie dat:
Er geen zekerheid en vertrouwen is in de geloofsvereniging met Jezus Christus
Het metterdaad geloven in Hem, geheel gescheiden is van het geschonken geloof in Jezus Christus
Het geschonken geloof in Christus onbewust is, en derhalve gescheiden van de Persoonskennis
Gods Heilige Geest een zondaar levend maakt door de geestelijke overtuigende bediening der wet
Dat het geloof uit de wet is, en dat de wet machtig is tot levendmaking, en derhalve de rechtvaarigheid uit de
wet is, vergelijk Gal. 3:12,21.
Dat de heerschappij der genade een heerschappij is van angst en vrees, waar de vergelding nog niet is voldaan

Laten we het verder eenvoudig houden:

Het rechtvaardigend geloof is, volgens de Catechismus, Vraag 21 „niet alleen een zeker weten of kennis, waardoor ik alles voor waarachtig houd, hetgeen God
ons in Zijn Woord geopenbaard heeft; maar ook een vast vertrouwen, hetwelk de Heilige Geest door het Evangelie in mijn hart werkt, dat niet alleen anderen, maar
ook mij vergeving der zonden, eeuwige gerechtigheid en za ligheid van God geschonken is, uit loutere genade, alleen om de verdiensten van Christus’ wil.”

[jvc_dw9104]

Maar ook de schuld van Gods kinderen die zwijgen!

[vragensteller]

“Elk één van Gods volk heeft het ware geloof met de zekere kennis en vertrouwen dat al hun zonden om Christus’ wil
vergeven zijn. Zij allen zijn de wedergeboorte met Christus verenigd. Doch dat wil niet zeggen dat iedere gelovige bewust
weet dat God de Vader zijn zonden om de dure prijs van Christus’ bloed heeft vergeven. Zij missen de zekerheid van het
geloof, waardoor zij bestreden en met vrees vervuld zijn. Gods Geest daalt met hen af in de diepte, zodat zij gevoelen dat
Gods recht betaling eist waaraan zij niet kunnen voldoen, en waardoor zij inzien wie zij in Adam zijn en hoe verloren zij
in hun staat zijn. Zo alleen maakt de Geest plaats voor Christus…..”Ds. J. Roos in De Wachter Sions.

De Reformatie leerde toch de zekerheid van het geloof?
Zou Ds. Roos het niet eens zijn met de Reformatoren?

En als het zo is dat Ds. Roos het wel met de Reformatoren eens is.
Dan is het toch schuld voor God van mensen, als ze de Heere Jezus Christus kennen, in Hem geloven, maar geen zekerheid hebben?

Deze discussie is al talloze malen gevoerd. Ds. Roos is het eens met de Reformatoren, dat het geloof zekerheid bevat, zie het onderstreepte.
Hij maakt onderscheid tussen het hebben van zekerheid en het ervaren van zekerheid.

Ongeloof is zonde, dat zal ds. Roos met je eens zijn. Dit wil echter niet zeggen dat het niet ervaren van zekerheid ongeloof is. Waarom denk je anders dat Jezus mensen aansprak als 'kleingelovige(n)'?

[alias]

“Elk één van Gods volk heeft het ware geloof met de zekere kennis en vertrouwen dat al hun zonden om Christus’ wil
vergeven zijn. Zij allen zijn de wedergeboorte met Christus verenigd. Doch dat wil niet zeggen dat iedere gelovige bewust
weet dat God de Vader zijn zonden om de dure prijs van Christus’ bloed heeft vergeven. Zij missen de zekerheid van het
geloof, waardoor zij bestreden en met vrees vervuld zijn. Gods Geest daalt met hen af in de diepte, zodat zij gevoelen dat
Gods recht betaling eist waaraan zij niet kunnen voldoen, en waardoor zij inzien wie zij in Adam zijn en hoe verloren zij
in hun staat zijn. Zo alleen maakt de Geest plaats voor Christus…..”Ds. J. Roos in De Wachter Sions.

De Reformatie leerde toch de zekerheid van het geloof?
Zou Ds. Roos het niet eens zijn met de Reformatoren?

En als het zo is dat Ds. Roos het wel met de Reformatoren eens is.
Dan is het toch schuld voor God van mensen, als ze de Heere Jezus Christus kennen, in Hem geloven, maar geen zekerheid hebben?

Deze discussie is al talloze malen gevoerd. Ds. Roos is het eens met de Reformatoren, dat het geloof zekerheid bevat, zie het onderstreepte.
Hij maakt onderscheid tussen het hebben van zekerheid en het ervaren van zekerheid.

Ongeloof is zonde, dat zal ds. Roos met je eens zijn. Dit wil echter niet zeggen dat het niet ervaren van zekerheid ongeloof is. Waarom denk je anders dat Jezus mensen aansprak als 'kleingelovige(n)'?

Zo kan dan elk één van Gods volk een 'onzekere' kennis van zijn/haar schuldvergeving hebben?

[vragensteller]

“Elk één van Gods volk heeft het ware geloof met de zekere kennis en vertrouwen dat al hun zonden om Christus’ wil
vergeven zijn. Zij allen zijn de wedergeboorte met Christus verenigd. Doch dat wil niet zeggen dat iedere gelovige bewust
weet dat God de Vader zijn zonden om de dure prijs van Christus’ bloed heeft vergeven. Zij missen de zekerheid van het
geloof, waardoor zij bestreden en met vrees vervuld zijn. Gods Geest daalt met hen af in de diepte, zodat zij gevoelen dat
Gods recht betaling eist waaraan zij niet kunnen voldoen, en waardoor zij inzien wie zij in Adam zijn en hoe verloren zij
in hun staat zijn. Zo alleen maakt de Geest plaats voor Christus…..”Ds. J. Roos in De Wachter Sions.

De Reformatie leerde toch de zekerheid van het geloof?
Zou Ds. Roos het niet eens zijn met de Reformatoren?

En als het zo is dat Ds. Roos het wel met de Reformatoren eens is.
Dan is het toch schuld voor God van mensen, als ze de Heere Jezus Christus kennen, in Hem geloven, maar geen zekerheid hebben?

Deze discussie is al talloze malen gevoerd. Ds. Roos is het eens met de Reformatoren, dat het geloof zekerheid bevat, zie het onderstreepte.
Hij maakt onderscheid tussen het hebben van zekerheid en het ervaren van zekerheid.

Ongeloof is zonde, dat zal ds. Roos met je eens zijn. Dit wil echter niet zeggen dat het niet ervaren van zekerheid ongeloof is. Waarom denk je anders dat Jezus mensen aansprak als 'kleingelovige(n)'?

Zo kan dan elk één van Gods volk een 'onzekere' kennis van zijn/haar schuldvergeving hebben?

Zeg je dat ook van David in Psalm 51? Die wist toch al eerder van schuldvergeving? Vers 3 citeerde je in een ander topic.

[GJdeBruijn]

Deze onderstaande woorden kreeg ik gisterenavond in mijn mailbox.
Het is triest maar waar. Het zou verschrikkelijk zijn als er "bewust" een leer geleerd wordt die niet onderbouwd kan worden
met Gods Woord. Een leer waarvan een "bepaalde bevinding", hoe onbijbels ook, de grond is geworden van godsdienst.
Ik hoop dat ds J Roos ook vragen heeft tav zekerheid, dan zou er nog een antwoord kúnnen komen, maar als er hierover geen vragen meer zijn? dan vrees ik voor het oordeel: Gij zegt: wij zien! Zo blijft dan uw zonde.

Ds. J. Roos (GGiN) leert in strijd met rechtvaardigingsleer der reformatie dat:
Er geen zekerheid en vertrouwen is in de geloofsvereniging met Jezus Christus
Het metterdaad geloven in Hem, geheel gescheiden is van het geschonken geloof in Jezus Christus
Het geschonken geloof in Christus onbewust is, en derhalve gescheiden van de Persoonskennis
Gods Heilige Geest een zondaar levend maakt door de geestelijke overtuigende bediening der wet
Dat het geloof uit de wet is, en dat de wet machtig is tot levendmaking, en derhalve de rechtvaarigheid uit de
wet is, vergelijk Gal. 3:12,21.
Dat de heerschappij der genade een heerschappij is van angst en vrees, waar de vergelding nog niet is voldaan

Laten we het verder eenvoudig houden:

Het rechtvaardigend geloof is, volgens de Catechismus, Vraag 21 „niet alleen een zeker weten of kennis, waardoor ik alles voor waarachtig houd, hetgeen God
ons in Zijn Woord geopenbaard heeft; maar ook een vast vertrouwen, hetwelk de Heilige Geest door het Evangelie in mijn hart werkt, dat niet alleen anderen, maar
ook mij vergeving der zonden, eeuwige gerechtigheid en za ligheid van God geschonken is, uit loutere genade, alleen om de verdiensten van Christus’ wil.”

Dat is leuk gekopieerd van de website van ons aller bekende 'woesteling'.
Ds. Roos zegt mijns inziens niets anders dan onze nadere reformatoren met misschien een iets ander woordgebruik dan de oudvaders, maar inhoudelijk geen verschil. Gods kinderen weten ook van tijden dat psalm 6 gezongen moet worden.

Keer weder, HEERE, red mijn ziel; verlos mij, om Uwer goedertierenheid wil.

[Bert Mulder]

Dat is leuk gekopieerd van de website van ons aller bekende 'woesteling'.
Ds. Roos zegt mijns inziens niets anders dan onze nadere reformatoren met misschien een iets ander woordgebruik dan de oudvaders, maar inhoudelijk geen verschil. Gods kinderen weten ook van tijden dat psalm 6 gezongen moet worden.

Keer weder, HEERE, red mijn ziel; verlos mij, om Uwer goedertierenheid wil.

Maar in het verband:

1 Een psalm van David, voor den opperzangmeester, op de Neginoth, op de Scheminith.
2 O HEERE, straf mij niet in Uw toorn, en kastijd mij niet in Uw grimmigheid!
3 Wees mij genadig, HEERE, want ik ben verzwakt; genees mij, HEERE, want mijn beenderen zijn verschrikt.
4 Ja, mijn ziel is zeer verschrikt; en Gij, HEERE, hoe lange?
5 Keer weder, HEERE, red mijn ziel; verlos mij, om Uwer goedertierenheid wil.
6 Want in den dood is Uwer geen gedachtenis; wie zal U loven in het graf?
7 Ik ben moede van mijn zuchten; ik doe mijn bed den gansen nacht zwemmen; ik doornat mijn bedstede met mijn tranen.
8 Mijn oog is doorknaagd van verdriet, is veroud, vanwege al mijn tegenpartijders.
9 Wijkt van mij, al gij werkers der ongerechtigheid; want de HEERE heeft de stem mijns geweens gehoord.
10 De HEERE heeft mijn smeking gehoord; de HEERE zal mijn gebed aannemen.
11 Al mijn vijanden zullen zeer beschaamd en verbaasd worden; zij zullen terugkeren, zij zullen in een ogenblik beschaamd worden.

[GJdeBruijn]

Dat is leuk gekopieerd van de website van ons aller bekende 'woesteling'.
Ds. Roos zegt mijns inziens niets anders dan onze nadere reformatoren met misschien een iets ander woordgebruik dan de oudvaders, maar inhoudelijk geen verschil. Gods kinderen weten ook van tijden dat psalm 6 gezongen moet worden.

Keer weder, HEERE, red mijn ziel; verlos mij, om Uwer goedertierenheid wil.

Maar in het verband:

1 Een psalm van David, voor den opperzangmeester, op de Neginoth, op de Scheminith.
2 O HEERE, straf mij niet in Uw toorn, en kastijd mij niet in Uw grimmigheid!
3 Wees mij genadig, HEERE, want ik ben verzwakt; genees mij, HEERE, want mijn beenderen zijn verschrikt.
4 Ja, mijn ziel is zeer verschrikt; en Gij, HEERE, hoe lange?
5 Keer weder, HEERE, red mijn ziel; verlos mij, om Uwer goedertierenheid wil.
6 Want in den dood is Uwer geen gedachtenis; wie zal U loven in het graf?
7 Ik ben moede van mijn zuchten; ik doe mijn bed den gansen nacht zwemmen; ik doornat mijn bedstede met mijn tranen.
8 Mijn oog is doorknaagd van verdriet, is veroud, vanwege al mijn tegenpartijders.
9 Wijkt van mij, al gij werkers der ongerechtigheid; want de HEERE heeft de stem mijns geweens gehoord.
10 De HEERE heeft mijn smeking gehoord; de HEERE zal mijn gebed aannemen.
11 Al mijn vijanden zullen zeer beschaamd en verbaasd worden; zij zullen terugkeren, zij zullen in een ogenblik beschaamd worden.

Bedoel je dat vers 2 t/m 8 gaat over de beleving en bevinding ten tijde van vóór de bekering?
In het leven der genade is er toch sprake van bidden om vergeving, juist in het blijk geven het adres te weten waar de vergeving te verkrijgen is? Of is dat vrucht van eigen akker?

[Bert Mulder]

Bedoel je dat vers 2 t/m 8 gaat over de beleving en bevinding ten tijde van vóór de bekering?

Nee tuurlijk niet. Maar, een kind van God 'blijft niet in de zonden liggen, en gaat niet aan Gods genade vertwijfelen', zoals ons doopformulier leert...

Zo ook de Dortse leerregels:

5-9. Van deze bewaring der uitverkorenen tot de zaligheid, en van de volharding der ware gelovigen in het geloof, kunnen de gelovigen zelven verzekerd zijn, en zij zijn het ook, naar de mate des geloofs, waarmede zij zekerlijk geloven dat zij zijn en altijd blijven zullen ware en levende leden der Kerk, dat zij hebben vergeving der zonden en het eeuwige leven.

5-10. En dienvolgens spruit deze verzekerdheid niet uit enige bijzondere openbaring, zonder of buiten het Woord geschied, maar uit het geloof aan de beloften Gods, die Hij in Zijn Woord zeer overvloedig tot onzen troost geopenbaard heeft; uit het getuigenis des Heiligen Geestes, Die met onzen geest getuigt dat wij kinderen en erfgenamen Gods zijn (Rom. 8:16, 17); eindelijk, uit de ernstige en heilige oefening van een goede consciëntie en van goede werken. En zo de uitverkorenen Gods dezen vasten troost in deze wereld niet hadden, dat zij de overwinning behouden zullen, mitsgaders dit onbedrieglijk pand der eeuwige heerlijkheid, zo zouden zij de ellendigste van alle mensen zijn.

5-11. Ondertussen getuigt de Schrift dat de gelovigen in dit leven tegen onderscheiden twijfelingen des vleses strijden, en in zware aanvechting gesteld zijnde, dit volle betrouwen des geloofs en deze zekerheid der volharding niet altijd gevoelen. Maar God, de Vader aller vertroosting, laat hen boven hetgeen zij vermogen niet verzocht worden, maar geeft met de verzoeking ook de uitkomst (1 Kor. 10:13); en wekt in hen de verzekerdheid der volharding door den Heiligen Geest wederom op.

[GJdeBruijn]

Nee tuurlijk niet. Maar, een kind van God 'blijft niet in de zonden liggen, en gaat niet aan Gods genade vertwijfelen', zoals ons doopformulier leert...

Dat wordt ook nergens beweerd.
Dit zegt Calvijn

Laten wij daarom leeren, van welke
zijde ook de rampen komen, terstond onze zinnen op God te richten, en
Hem te erkennen als rechter, Die ons als beschuldigden voor Zijn
rechterstoel roept, wanneer wij niet uit eigen beweging Zijn rechtspraak
voorkomen. Maar dewijl het dikwijls geschiedt, dat de menschen,
wanneer zij gedwongen worden te gevoelen, dat God op hen vertoornd
is, liever zich tot goddeloos geklaag begeven, dan zichzelven en hun eigen zonden aan te
klagen, moet worden opgemerkt, dat David niet alleen alle rampen, die
hij ondergaat, aan God toeschrijft; maar ook erkent, dat hem een billijke
vergelding voor zijn zonden gegeven wordt. Hij twist dan ook niet met
God, alsof Hij verbitterd wordt zonder oorzaak; maar terwijl hij Hem tot
de beschuldigende en kastijdende partij maakt, wenscht hij alleen, dat
aan de straffen een maat gesteld worde; en verklaart met deze woorden,
dat Hij een rechtvaardig Vergelder der misdaden is. Overigens bidt hij,
na bekend te hebben, dat hij terecht gekastijd wordt, het toppunt des
rechts of der gestrengheid af. Want hij ontvlucht ook niet geheel en al de
straf (wat onrechtvaardig ware, en hem ook meer tot schade dan tot nut
zou geweest zijn), maar hij schrikt alleen voor den toorn Gods, die de
zondaren met den dood bedreigt. Want stilzwijgend stelt hij tegenover
toorn en woede vaderlijke lichte kastijding, gelijk blijkt uit Jeremia 10:
24: „Kastijd mij, Heere," zegt hij, „maar in recht; niet in Uwen toorn."
Wel wordt van God gezegd, dat Hij toornig is op de zondaren, zoo vaak
Hij hun straffen toedient; maar oneigenlijk, want niet alleen voegt Hij er
eenige zoetheid Zijner genade bij om de smart te lenigen, maar ook
bewijst Hij door de straffen te matigen en lankmoediglijk Zijn hand in te
houden, dat Hij hun welgezind is. Dewijl echter onvermijdelijk is, dat
wij door ontzetting terneder geworpen worden, zoo vaak Hij als wreker
der misdaden verschijnt, heeft David niet zonder reden, naar het gevoel
des vleesches, Zijn toorn en grimmigheid gevreesd. De zin is dus: Ik
erken wel, Heere, waardig te zijn, dat Gij mij vernietigt; maar handel
niet met mij naar mijn verdienste, want ik zou niet in staat zijn Uw
gestrengheid te dragen, maar vergeef veeleer mijn zonden, waardoor ik
Uw toorn tegen mij uitgetart heb.

Kennelijk wist ook Calvijn van deze praktijk van het genadeleven.
Als er sprake is van wat ik onderstreept heb, dan ligt de persoonlijke zekerheid van de vergeving toch niet zo simpel en eenvoudig in het geweten.

[PvS]

Zo kan dan elk één van Gods volk een 'onzekere' kennis van zijn/haar schuldvergeving hebben?

Zeg je dat ook van David in Psalm 51? Die wist toch al eerder van schuldvergeving? Vers 3 citeerde je in een ander topic.

Waar komt die kunstgreep vandaan om onderscheid te maken tussen het hebben van zekerheid en het ervaren van zekerheid.
Wie denkt hier te kunnen beweren dat wanneer God spreekt tot de ziel er ook maar iets onzekers in zal zijn?

[refo]

Misschien is er wel helemaal geen 'ervaring' van de vergeving. Het is namelijk een belofte van God in Zijn Woord. Willen we daarnaast nog méér? Dat is niet beloofd.
Dat geloof je (dat heet geloof) of niet (dat heet ongeloof).

[vragensteller]

Zo kan dan elk één van Gods volk een 'onzekere' kennis van zijn/haar schuldvergeving hebben?

Zeg je dat ook van David in Psalm 51? Die wist toch al eerder van schuldvergeving? Vers 3 citeerde je in een ander topic.

Waar komt die kunstgreep vandaan om onderscheid te maken tussen het hebben van zekerheid en het ervaren van zekerheid.
Wie denkt hier te kunnen beweren dat wanneer God spreekt tot de ziel er ook maar iets onzekers in zal zijn?

Niemand.
Kun je ook even ingaan op Ps. 51? Neem bijvoorbeeld maar vers 5.