Tiberius schreef: Een beroep is wel even wat anders dan een ambt.
Hier raak je denk ik wel de kern. In het ambt spreek je niet snel op persoonlijke titel. God stelt zich present in de gemeente in de ambten en het Woord. Dus alles wat de ambten doen schaduwen af op de Zender. Het is van belang om te beseffen dat een ambt in eerste instantie dienen is. In de eerste plaats dienen in de gemeente onder het toezicht van de kerkenraad. In de tweede plaats dienen in de kerk (verband) onder het toezicht van classis en synode. In derde plaats dienen in de wereld onder het toezicht van de grote Ambtsdrager. Het dienen in de wereld is denk ik meer vanuit de christen en pas secundair vanuit het ambt.
Dienen betekent je gewillig onderwerpen aan degene die over je gesteld zijn. Dat betekent soms niet je gelijk krijgen. Dat betekent dat als een kerkenraad in meederheid beslist en je bent het, er als predikant niet mee eens, dat je je aan het besluit moet onderwerpen.
God is een God van orde en wil ons van het goede voorzien en daarom zijn er structuren. De structuren zijn er om ons en niet door ons. Zonder structuren ontstaat er chaos. Dus al we in opstand komen tegen structuren dan moeten we goed beseffen waarom we het doen...... want we kunnen mogelijk wel eens tegen God zijn zegenende hand in opstand komen.
Hierbij aangetekend dat het om besluiten gaat die niet rechtsreeks tegen het Woord ingaan. Want als dat zo is dan gaat je persoonlijke verantwoording zwaarder wegen.
Dit even over de plaats van ambten.
Een synode en ambt mag zich met de door God gegeven autoriteit toegerust weten. Daarom mogen deze ook met autoriteit spreken. Niet vanwege de mensen of de meerderheid maar vanwege het ambt. Dit betekent dat ambten en vergaderingen goed moeten beseffen waarover zij spreken en welke zaken worden opgelegd. Want hetgeen zij opleggen heeft namelijk autoriteit en daar kunnen en mogen wij niet omheen. Wie daar aan afdoet doet af aan het Woord.
Persoonlijk denk ik dat een synode die een besluit neemt, over het al dan niet meewerken en promoten van een vertaling, zijn hand als synode overspeelt. Dit is iets wat niet rechtreeks tegen het Woord in gaat en hierin moeten mensen vrijgelaten worden. We hebben ook nog zoiets als christelijke vrijheid. Laat staan dat het tot een verzoek komt je eruit terug te trekken. Een synode kan m.i. in deze hoogstens guidance en handreikingen geven en mensen op de voor en tegen argumenten wijzen. Van mij mogen ze ook nog een sterke voorkeur uitspreken. Maar niet dwingend. Over deze wijze zullen de synodeleden ook persoonlijk verantwoording moeten afleggen.
Ik denk wel eens als we werkelijk beseffen dat wij verantwoording moeten afleggen dan worden wij denk ik in onze stelligheid en besluiten heel wat voorzichtiger.
Maar het besluit van de synode inzake de HSV is geen besluit dat rechtsreeks tegen het Woord ingaat. Daarom zouden voor mij de plaats en inhoud van het ambt zwaarder wegen dan de m.i. onjuiste keuze van de synode. Persoonlijk denk ik dan ook dat Ds Vreugdenhil de juiste keuze heeft gemaakt en dat br. Kole dit ook zou moeten doen. Maar ik zou niet graag de verantwoording nemen voor het synodebesluit.
Our God is an awesome God. He reigns from heaven above
provoceren staat voor uitlokken , tarten.. Het kan ook voorkomen uit een grote zorg voor de jeugd. Dat is wel wat anders als provoceren.
