In het besluit op de Dordtse Leerregels worden een aantal dwalingen genoemd, die deze Leerregels met klem willen bestrijden. Eén van de dwalingen (in een lange opsomming) is de volgende:
"dat de verwerping op gelijke wijze de oorzaak is der ongelovigheid en goddeloosheid, gelijk de verkiezing is de fontein en oorzaak des geloofs en der goede werken"
Blijkt hiermee nu dat de DL iets minder gewicht / accent / nadruk wil geven aan de verwerping en een iets grotere nadruk aan de verkiezing.
Het lijkt me dat hier bewust een zekere onevenwichtigheid in de verhouding verwerping/verkiezing wordt voorgesteld!
Voor de verkiezing zijn andere elementen van belang dan voor de verwerping?
Zo iets??
Besluit Dordtse Leerregels
-
Refojongere
Het is een bijbels (Efeze 2:2) gegeven dat een mens dood ligt in zonden en misdaden sinds de zondeval die beschreven staat in Genesis 3."dat de verwerping op gelijke wijze de oorzaak is der ongelovigheid en goddeloosheid, gelijk de verkiezing is de fontein en oorzaak des geloofs en der goede werken"
Blijkt hiermee nu dat de DL iets minder gewicht / accent / nadruk wil geven aan de verwerping en een iets grotere nadruk aan de verkiezing.
Welnu, uit die gevallen mensheid heeft God Zich een volk uitverkoren die Hij tot geloof zou brengen en op die wijze zalig zou maken.
De rest gaat Hij voorbij in Zijn rechtvaardigheid. Deze mensen zijn ook geteld en worden gerekend bij het getal der verworpenen, ook wel de 'vaten tot het verderf toebereid' genoemd zoals dat in de Bijbel staat (Rom. 9 geloof ik).
Is de verwerping oorzaak van het ongeloof? Welnee! De mens heeft zelf gekozen om niet te geloven.
Is de uitverkiezing oorzaak van het geloof? Jazeker, omdat de uitverkiezing gaat over ongelovige mensen die dankzij die uitverkiezing tot geloof komen.
Dus het heeft niet zozeer te maken met het feit dat de DL meer of minder gewicht geven aan de verwerping. Ze leggen gewoon helder uit dat de verwerping niet de oorzaak is van het ongeloof, terwijl de verkiezing wel de oorzaak is van het geloof.
Ik hoop hiermee je vraag te hebben beantwoord.
Groeten,
Refojongere
De vraag, die nu naar boven komt is de volgende:Oorspronkelijk gepost door RefojongereHet is een bijbels (Efeze 2:2) gegeven dat een mens dood ligt in zonden en misdaden sinds de zondeval die beschreven staat in Genesis 3."dat de verwerping op gelijke wijze de oorzaak is der ongelovigheid en goddeloosheid, gelijk de verkiezing is de fontein en oorzaak des geloofs en der goede werken"
Blijkt hiermee nu dat de DL iets minder gewicht / accent / nadruk wil geven aan de verwerping en een iets grotere nadruk aan de verkiezing.
Welnu, uit die gevallen mensheid heeft God Zich een volk uitverkoren die Hij tot geloof zou brengen en op die wijze zalig zou maken.
De rest gaat Hij voorbij in Zijn rechtvaardigheid. Deze mensen zijn ook geteld en worden gerekend bij het getal der verworpenen, ook wel de 'vaten tot het verderf toebereid' genoemd zoals dat in de Bijbel staat (Rom. 9 geloof ik).
Is de verwerping oorzaak van het ongeloof? Welnee! De mens heeft zelf gekozen om niet te geloven.
Is de uitverkiezing oorzaak van het geloof? Jazeker, omdat de uitverkiezing gaat over ongelovige mensen die dankzij die uitverkiezing tot geloof komen.
Dus het heeft niet zozeer te maken met het feit dat de DL meer of minder gewicht geven aan de verwerping. Ze leggen gewoon helder uit dat de verwerping niet de oorzaak is van het ongeloof, terwijl de verkiezing wel de oorzaak is van het geloof.
Ik hoop hiermee je vraag te hebben beantwoord.
Groeten,
Refojongere
Je mag niet zeggen, dat God de oorzaak is van het ongeloof.
Je mag niet zeggen dat de verwerping oorzaak is van het ongeloof.
Maar waarom hebben we die term verwerping dan nog als de verwerping geen oorzaak is van het ongeloof (als dit begrip dus geen functie heeft.)
Wat doet die term in onze belijdenisgeschriften?
Mogen we wel zeggen dat God op dezelfde wijze verwerpt als waarop Hij verkiest?
Moeilijk!
-
Refojongere
We mogen in elk geval niet zeggen dat God op dezelfde wijze verwerpt als dat Hij verkiest.De vraag, die nu naar boven komt is de volgende:
Je mag niet zeggen, dat God de oorzaak is van het ongeloof.
Je mag niet zeggen dat de verwerping oorzaak is van het ongeloof.
Maar waarom hebben we die term verwerping dan nog als de verwerping geen oorzaak is van het ongeloof (als dit begrip dus geen functie heeft.)
Wat doet die term in onze belijdenisgeschriften?
Mogen we wel zeggen dat God op dezelfde wijze verwerpt als waarop Hij verkiest?
Moeilijk!
Want dan zou je de mens alle schuld ontnemen en zou de mens te verontschuldigen zijn voor zijn ongeloof. Dan zou je God de schuld van iemands verderf geven en zou je van God een tiran maken, terwijl Hij 'slechts' rechtvaardig is.
We zouden kunnen zeggen dat de opstellers van de DL de ogen niet wilden sluiten voor de andere kant van de uitverkiezing, de verwerping, waarmee als zoveel mensen zijn 'uitgegleden'. Deze verwerping moet belicht worden zodat mensen een goed beeld krijgen van de uitverkiezing en niet gaan speculeren over de verwerping.
De verwerping is ook stof tot lof van Gods rechtvaardigheid:
Romeinen 9:22
En of God,willende Zijn toorn bewijzen, en Zijn macht bekend maken, met vele lankmoedigheid verdragen heeft de vaten des toorns, tot het verderf toebereid;
Kijk, gravo, als je dus Gods deugden en Gods recht hebt liefgekregen, dan wil je ook dat er genoegdoening geschiedt aan Zijn recht en daarom staat er ook in de Bijbel dat Gods volk de wereld zal oordelen (Matth. 19:28; Luk. 22:30).
Vandaar dat ook de verwerping is opgenomen om antwoord te geven op de vragen die bij het begrip uitverkiezing opkomen, om een evenwichtig beeld van de uitverkiezing te schetsen en om Gods heiligheid te laten uitkomen en tot verheerlijking van Zijn Naam en uiteraard omdat de Bijbel er ook niet over zwijgt (Rom. 9:22; 1 Thess. 5:9; 1 Petrus 2:8).
Refojongere
-
Adryan
RJ,
Als ik het goed begrijp is de verkiezing "een daad" terwijl de verwerping dat niet is.
Je zegt dat de mens verloren ligt. Dat God er sommigen verkiest. En de rest blijft liggen. Dat is geen verwerping. In verkiezing zit zowel wel als niet kiezen begrepen.
Maar God verkiest sommigen en anderen verwerpt hij. Dus beide als daad toch?
Als ik het goed begrijp is de verkiezing "een daad" terwijl de verwerping dat niet is.
Je zegt dat de mens verloren ligt. Dat God er sommigen verkiest. En de rest blijft liggen. Dat is geen verwerping. In verkiezing zit zowel wel als niet kiezen begrepen.
Maar God verkiest sommigen en anderen verwerpt hij. Dus beide als daad toch?
Het lijkt me inderdaad, dat de verkiezing het eigenlijke besluit van God is. De consequentie van die keuze is, dat er anderen gelaten worden in hun natuurlijke toestand (ongelovig, ongevoelig). Net eigenlijk als de keuze voor een partner: heb je eenmaal iemand gekozen, dan vallen de anderen af. Maar ik heb die anderen niet bewust verworpen.Oorspronkelijk gepost door Adryan
RJ,
Als ik het goed begrijp is de verkiezing "een daad" terwijl de verwerping dat niet is.
Je zegt dat de mens verloren ligt. Dat God er sommigen verkiest. En de rest blijft liggen. Dat is geen verwerping. In verkiezing zit zowel wel als niet kiezen begrepen.
Maar God verkiest sommigen en anderen verwerpt hij. Dus beide als daad toch?
-
Adryan
Je spreekt over 1. Een besluit. 2. Straffen. Allemaal heel terecht mijns inziens. Maar dit zijn actieve daden. Dus is de verwerping een actieve daad. Zoals we lezen in Rom 9:18 Hij ontfermt wiens Hij wil en verhardt dien Hij wil.Oorspronkelijk gepost door Zeeuw2
"Maar God verkiest sommigen en anderen verwerpt hij. Dus beide als daad toch?"
Het is gevaarlijk om verkiezing en verwerping systematisch naast elkaar te zetten, bovenal onschriftuurlijk. Juist daartegen heeft de grote meerderheid van de Dordtse Synode gewaarschuwd, toen Maccovius in zijn stellingen hierover te ver ging.
We moeten ons uitgangspunt nemen in de schepping naar Gods beeld en onze zondeval door eigen schuld. Die zondeval ging niet buiten Gods besluit om, maar ze is volledig onze eigen schuld en verantwoordelijkheid. Dat is de uitgangspositie.
Vanuit die positie gezien is het geheel rechtvaardig dat God allen zou verderven.
Toch doet Hij dat niet! De verkiezing is in de eerste plaats dus een wonder!
Hij heeft sommigen van eeuwigheid liefgehad en besloten om Zichzelf te verheerlijken in hen in het offer van Christus wat door het geloof toegepast word tot rechtvaardigmaking.
Terecht noemt ds. Vreugdenhil (Alles uit hem) de verkiezing geen willekeurige liefde, maar een vrijwillige liefde (met verwijzing naar Hosea). Hij was helemaal niet verplicht om iemand lief te hebben en kon allen rechtvaardig verderven. De uitverkorenen zijn ook niet beter of waardiger. Allen liggen onder Gods oordeel. "opdat alle mond gestopt worde, en de gehele wereld voor God verdoemelijk zij".
De verwerping is Gods besluit om de anderen te laten in hun val en verderf, waarin zij zichzelf gestort hebben. De verwerping is dus geen actieve daad zoals de verkiezing; maar veel meer het besluit tot onthouding van Zijn verkiezende en zaligmakende liefde in Christus waardoor Hij ook in de verworpenen verheerlijkt word in Zijn recht en waardoor zij geheel rechtvaardig gelaten worden in de toestand van de dood waarin zij zichzelf moedwillig en vrijwillig gestort hebben.
Tenslotte; er is dus geen enkele reden in de uitverkorenen waarom Hij hen heeft liefgehad. Die vrijwillige liefde rust daarom geheel op Zijn welbehagen in Christus.
Maar een actieve daad van verwerping staat niet de schuldigheid van de mens in de weg. Want hij verwerpt omdat we ons niet houden aan wat God wil. Zou de verwerping geen daad zijn dan zouden we in de staat der rechtheid zijn gebleven.
Maar misschien is het wel te theoretisch en bedoelen we gewoon hetzelfde. En wat dat laatste betreft is dat volgens mij geen misschien, maar bedoelen we gewoon hetzelfde.
-
Zeeuw
"Zou de verwerping geen daad zijn dan zouden we in de staat der rechtheid zijn gebleven."
Ik denk niet dat we veel verschillen, maar deze uitspraak neem ik niet voor mijn rekening. Hier zie je de verwerping als oorzaak van de zondeval, en dat is absoluut onschriftuurlijk. Gods besluit is nooit de oorzaak van de zonde.
Ten allen tijde blijft staan dat de mens door moedwillige ongehoorzaamheid vrijwillig God heeft verlaten.
Alle, ja alle schuld ligt bij ons en nooit bij God. Dat het niet buiten Gods wetenschap omging is wat anders, maar nooit kunnen we op deze wijze verkiezing en verwerping parallel laten lopen.
Zalig worden is een eenzijdig genadewonder, verloren gaan is altijd volledig eigen schuld.
Daar is nooit geen kloppend geheel van te maken.
De verwerping is geen daad in die zin dat God daardoor de verworpenen besluit te verdoemen. Nee, het is het besluit hen te LATEN in het verderf waarin juist zij zich als een moedwillige daad gestort hebben.
Ik denk niet dat we veel verschillen, maar deze uitspraak neem ik niet voor mijn rekening. Hier zie je de verwerping als oorzaak van de zondeval, en dat is absoluut onschriftuurlijk. Gods besluit is nooit de oorzaak van de zonde.
Ten allen tijde blijft staan dat de mens door moedwillige ongehoorzaamheid vrijwillig God heeft verlaten.
Alle, ja alle schuld ligt bij ons en nooit bij God. Dat het niet buiten Gods wetenschap omging is wat anders, maar nooit kunnen we op deze wijze verkiezing en verwerping parallel laten lopen.
Zalig worden is een eenzijdig genadewonder, verloren gaan is altijd volledig eigen schuld.
Daar is nooit geen kloppend geheel van te maken.
De verwerping is geen daad in die zin dat God daardoor de verworpenen besluit te verdoemen. Nee, het is het besluit hen te LATEN in het verderf waarin juist zij zich als een moedwillige daad gestort hebben.
-
Adryan
Nou citeer je te eenzijdig.Oorspronkelijk gepost door Zeeuw
"Zou de verwerping geen daad zijn dan zouden we in de staat der rechtheid zijn gebleven."
Ik denk niet dat we veel verschillen, maar deze uitspraak neem ik niet voor mijn rekening. Hier zie je de verwerping als oorzaak van de zondeval, en dat is absoluut onschriftuurlijk. Gods besluit is nooit de oorzaak van de zonde.
Ten allen tijde blijft staan dat de mens door moedwillige ongehoorzaamheid vrijwillig God heeft verlaten.
Alle, ja alle schuld ligt bij ons en nooit bij God. Dat het niet buiten Gods wetenschap omging is wat anders, maar nooit kunnen we op deze wijze verkiezing en verwerping parallel laten lopen.
Zalig worden is een eenzijdig genadewonder, verloren gaan is altijd volledig eigen schuld.
Daar is nooit geen kloppend geheel van te maken.
De verwerping is geen daad in die zin dat God daardoor de verworpenen besluit te verdoemen. Nee, het is het besluit hen te LATEN in het verderf waarin juist zij zich als een moedwillige daad gestort hebben.
Ik zeg daarvoor namelijk: Want hij verwerpt omdat we ons niet houden aan wat God wil. Vervolgens zeg ik daarop: Zou de verwerping geen daad zijn dan zouden we in de staat der rechtheid zijn gebleven.
Dus de verwerping is niet de oorzaak van de zondeval, maar onze zonde is de oorzaak van de verwerping. Dus nogmaals om onze zonden worden we verworpen.
Al ben ik zelf wat gaan twijfelen of je de straf om de zonde onder de verwerping mag rekenen.
Als ik Rom 9 :18 lees. Blijft voor mij de verwerping nog steeds een daad. Want Hij ontfermt wiens Hij wil en verhardt dien Hij wil.
Maar of we de zonde als een oorzaak voor een besluit van God nemen. Dan komen we op het terrein dat God besloten heeft mensen zalig te maken omdat wij geloofd hebben. En dat is een kant op die ik eigenlijk niet wil. Kortom ik ben er in ieder geval nog niet helemaal uit.
Maar misschien haal ik teveel door elkaar heen.