Bekeerd worden...

[Bert Mulder]

Beste mensen,

Ik ben ook gewoon bereid om te leren van jullie. Alleen heb ik één ding geleerd, dat ik alleen de Bijbel zie als fundament van mijn geloof in Jezus Christus. De Bijbel spreekt zelf, dat het het enige van God geinspireerde boek is wat er is.

Daarom wil ik graag van jullie leren als ik de bekering fout zie, maar dan wel op bijbelse gronden.

Gods zegen,

Johannes

Meende te weten dat je zei, dat je alleen direct uit de Schrift wil leren. Waarom zou je onze opinie serieus nemen, als je niet eens de belijdenisgeschriften en de vaderen aan wilt nemen?

[Marco]

Beste mensen,

Ik ben ook gewoon bereid om te leren van jullie. Alleen heb ik één ding geleerd, dat ik alleen de Bijbel zie als fundament van mijn geloof in Jezus Christus. De Bijbel spreekt zelf, dat het het enige van God geinspireerde boek is wat er is.

Daarom wil ik graag van jullie leren als ik de bekering fout zie, maar dan wel op bijbelse gronden.

Gods zegen,

Johannes

Voor wat betreft de bekering komt dat mooi uit, want de belijdenisgeschriften vertellen niet zoveel over hoe je tot geloof moet komen. Alleen wat je moet geloven (maar wél altijd met tekstbewijs erbij!!). Met de voorgaande reacties kan je over erfschuld en erfsmet nog wel even vooruit, denk ik.

Voor wat betreft de toon van sommige reacties: Met het afwijzen van sommige stellingen gaan we in tegen die stellingen. Soms kan je op die manier het 'hele forum' over je heen krijgen - maar dat kan je verwachten als je stelling neemt tegen kinderdoop en erfschuld. Maar neem van mij - als medebuitenstaander - aan (oke, misschien wat minder buiten dan jij...) dat de bedoeling goed is. Ook al is het niet altijd fijn om 'ketter' of 'verbondsautomatist' genoemd te worden, zeker als dat gebaseerd is op slecht lezen van je reacties..

[Bert Mulder]

Ds. Roos noemt vier kenmerken van de ware kerk: daar waar God allermeest verhoogd wordt, daar waar de zondaar het allerdiepst vernederd wordt, daar waar de vernederde en verlegen zondaar het meest bemoedigd en getroost wordt met de vrije genade van God in Christus naar Gods Woord, en daar waar die getrooste zondaar allermeest wordt aangezet tot de innigste zaligheid.

Dit valt me toch tegen van de geachte Ds. Roos

Artikel 29. Van het onderscheid en de merktekenen der ware en valse kerk.
Wij geloven dat men wel naarstiglijk en met goede voorzichtigheid, uit den Woorde Gods, behoort te onderscheiden welke de ware Kerk zij; aangezien alle sekten die heden ten dage in de wereld zijn, zich met den naam der Kerk bedekken. Wij spreken hier niet van het gezelschap der hypocrieten, welke in de Kerk onder de goeden vermengd zijn, en intussen van de Kerk niet zijn, hoewel zij naar het lichaam in haar zijn; maar wij zeggen dat men het lichaam en de gemeenschap der ware Kerk onderscheiden zal van alle sekten welke zeggen dat zij de Kerk zijn. De merktekenen, om de ware Kerk te kennen, zijn deze: zo de Kerk de reine predikatie des Evangelies oefent; indien zij gebruikt de reine bediening der sacramenten, gelijk ze Christus ingesteld heeft; zo de kerkelijke tucht gebruikt wordt, om de zonden te straffen. Kortelijk, zo men zich aanstelt naar het zuivere Woord Gods, verwerpende alle dingen die daartegen zijn, houdende Jezus Christus voor het enige Hoofd. Hierdoor kan men zekerlijk de ware Kerk kennen, en het komt niemand toe zich daarvan te scheiden. En aangaande degenen die van de Kerk zijn, die kan men kennen uit de merktekenen der Christenen; te weten, uit het geloof, en wanneer zij, aangenomen hebbende den enigen Zaligmaker Jezus Christus, de zonde vlieden en de gerechtigheid najagen, den waren God en hun naaste liefhebben, niet afwijken noch ter rechter- noch ter linkerhand, en hun vlees kruisigen met zijn werken. Alzo nochtans niet, alsof er nog geen grote zwakheid in hen zij; maar zij strijden daartegen door den Geest al de dagen huns levens, nemende gestadiglijk hun toevlucht tot het bloed, den dood, het lijden en de gehoorzaamheid van den Heere Jezus, in Denwelken zij vergeving hunner zonden hebben, door het geloof in Hem. Aangaande de valse kerk, die schrijft zich en haar ordinantiën meer macht en autoriteit toe dan den Woorde Gods, en wil zich aan het juk van Christus niet onderwerpen; zij bedient de sacramenten niet gelijk Christus in Zijn Woord verordend heeft, maar zij doet daar af en toe, gelijk als het haar goeddunkt; zij grondt zich meer op de mensen dan op Christus; zij vervolgt degenen die heiliglijk leven naar het Woord Gods, en die haar bestraffen over haar gebreken, gierigheid en afgoderijen. Deze twee kerken zijn lichtelijk te kennen, en van elkander te onderscheiden.

[Afgewezen]

Geen enkele methode 'werkt'. Wat ik doe is de Heilige Geest naspreken, daar waar anderen de Heilige Geest loochenen door te stellen dat bekering alleen maar mogelijk is onder sommige omstandigheden. Het praten over wat 'werkt' en wat niet, in welke stand wel en in welke niet, wat je precies moet voelen, of wat dan ook is kleinspreken van de Geest en daarom slecht.

Ik denk niet dat ik kleinspreek van de Geest. Wel van de mens. Want wat jij doet is in feite de mens iets laten doen en er dan het zegel van de Geest aan willen hangen. Daar moet je erg voorzichtig mee zijn. Anders gaat het net als met de zeven zonen van Scheva in Hand. 19, die dachten dat ze ook wel duivelen uit konden werpen in Jezus' Naam. Maar het lukte niet, want ze deden het niet door de Geest.
Wat ik bedoel te zeggen is dit: wij kunnen niet 'beschikken' over de Geest. En als wij een bepaalde actie ondernemen, kunnen we dat wel geloof noemen en daar kunnen we dan ook wel de Naam van de Geest aan verbinden, maar dan kan het allemaal nog mensenwerk zijn.
Wie waarlijk in zielennood is, heeft, zoals ik al stelde, niet veel aan jouw raad. Hij zal beamen dat hij geloven moet, inderdaad. Maar hoe doe je dat? Dat is niet 'aan te leren' volgens een bepaalde methode, dat moet van Boven geleerd worden!

Maar de vruchten van de Geest, geloof, vrede, blijdschap, ontbreken.

Helemaal niet. Dat ik ze niet met zoveel woorden noem betekent niet dat ze ontbreken.

Nee, ík zeg dat ze ontbreken. Want op zo'n zelfgemaakt geloof gebeurt er niets. Dan blijf ik in mezelf hangen en moet ik er maar van uitgaan dat het wel goed met me is. Dat is geen vrucht van de Geest.

Je zult tegenwerpen: ja, maar dat moet je geloven.
Mijn antwoord is dan: wie gelooft, heeft het. En die voelt het ook. Want een blijdschap die je niet voelt, een vrede die je jezelf aan moet praten, nee, dat is het echte niet.

Je moet het inderdaad geloven. En dan voel je het ook, heb je het. Maar als je jezelf inprent dat je op de Geest moet gaan wachten, tot je een seintje krijgt, tot je een heel bepaald gevoel krijgt, dan kan je de Geest tegen gaan werken. Je denkt dan dat je (nog) niet mag geloven, terwijl Hij de opdracht allang gegeven heeft om dat wel te doen.

Ja, hier scheiden onze wegen, denk ik. Want zo praat ik niet over het werk van de Geest. Wachten tot je een seintje krijgt, is niet aan de orde. Maar er is in de worsteling om tot geloof te komen wel vaak sprake van wachten. Ik zeg niet dat het zo moet zijn (er zijn mensen die van het ene op het andere moment tot geloof komen), maar het gaat vaak wel zo. En waar is het wachten dan op? Wel, op het moment dat Christus in de ziel geopenbaard wordt. Of, met andere woorden: tot de ogen opengaan voor de boodschap van het Evangelie. Of, met nog andere woorden, tot de Heilige Geest het geloof ontsteekt in de ziel, om met de Ned. Geloofsbelijdenis te spreken.

Daarmee schakel ik de Geest dus niet uit, want ik zeg er telkens weer bij, dat dat alleen door de Geest kan. En natuurlijk krijg je dan de gaven van de Geest. Nabootsen van de Geest? Natuurlijk niet! Hoe zou ik of iemand anders ooit kunnen getuigen van Gods grootheid aan mij of aan wie dan ook bewezen, als de Geest dat niet te zeggen gaf. Hoe zou iemand ooit Jezus kunnen aannemen als de Verlosser van zijn diepe ellende zonder dat de Geest het gaf uit te spreken? Dat kán toch helemaal niet?

Nee, inderdaad. Maar je spreekt nu zelf over "Gods grootheid aan mij of aan wie dan ook bewezen". Je spreekt, wellicht zonder dat je het zelf in de gaten hebt, in de passieve vorm. En daar kom je als het goed is altijd uit. Hoezeer het ook waar is dat we moeten geloven en ons bekeren (actief!), uiteindelijk zullen we tot de erkentenis moeten komen dat we dat zelf niet kunnen/gekund hebben, maar dat het Gods Geest is Die dat alles in ons werkt/gewerkt heeft.

Dus nogmaals: Je moet het geloven. En als je denkt dat dat geloven afhankelijk is van je eigen gevoel dan geloof je het dus niet (sorry dat ik het zo bot stel, maar ik weet niet hoe ik het anders kan formuleren). Want dan denk je dat het niet voor jou is, omdat je het niet voelt. Draai het dus om en geloof op zijn Woord.

Geloven is dus niet afhankelijk van mijn eigen gevoel, maar van het werk van de Heilige Geest. Ik kon pas geloven toen Híj mij te geloven gaf!

O ja. Voor ik het belangrijkste vergeet: Weet, als je in deze worsteling zit, dat je niet de enige bent die voor je bidt!

Nee, beste Marco, ik "zit niet in deze worsteling". Ik weet juist heel goed hoe ik uit deze worsteling gekomen ben.
'k Had lang gezocht, maar opeens werd ik vrij
toen 'k door 't gelove Hem vond.

[Marco]

Afgewezen,

Hier stopt wat mij betreft voor nu de dialoog. Want wat ik ook beweer, wat ik ook schrijf, hoe vaak ik ook aangeef dat de Geest het moet doen, hoe vaak ik aangeef dat de Geest het ook bij mij gedaan heeft, je blijft roepen dat het een zelfgemaakt geloof is, zonder op dat gedeelte in te gaan. Jammer, dat je niet leest wat ik schrijf en blijft veroordelen ('zelfgemaakt geloof'). Je hebt best argumenten waar we nog eens op door zouden kunnen gaan (over die worsteling om tot geloof te komen bijvoorbeeld, we zitten daar dichter bij elkaar dan het op het eerste gezicht lijkt), maar ik heb er even geen zin in om mijn geloof en daarmee de Heilige Geest constant aangevallen en beledigd te zien.

Dus voor nu: Welterusten (of goede morgen).

Marco

PS: Voor wat betreft die laatste opmerking: Die was niet zozeer aan jou (dat had ik beter moeten formuleren), maar aan ieder die er wel (nog) mee worstelt.

[Klavier]

-

[Afgewezen]

Afgewezen,

Hier stopt wat mij betreft voor nu de dialoog. Want wat ik ook beweer, wat ik ook schrijf, hoe vaak ik ook aangeef dat de Geest het moet doen, hoe vaak ik aangeef dat de Geest het ook bij mij gedaan heeft, je blijft roepen dat het een zelfgemaakt geloof is, zonder op dat gedeelte in te gaan. Jammer, dat je niet leest wat ik schrijf en blijft veroordelen ('zelfgemaakt geloof'). Je hebt best argumenten waar we nog eens op door zouden kunnen gaan (over die worsteling om tot geloof te komen bijvoorbeeld, we zitten daar dichter bij elkaar dan het op het eerste gezicht lijkt), maar ik heb er even geen zin in om mijn geloof en daarmee de Heilige Geest constant aangevallen en beledigd te zien.

Ja, ik kan begrijpen dat je je in je geloof ziet 'aangevallen'; dat is bijna onvermijdelijk bij deze discussie. Vergeet echter niet dat ook een opmerking als een 'seintje krijgen van de Heilige Geest' voor anderen als aanvallend gezien kan worden.
Hoe dan ook, dergelijke uitspraken wekken op zijn minst de indruk dat wij toch op een geheel andere golflengte zitten als het over de geloofsbeleving gaat. Je komt dan op een punt waar je elkaar niet meer kunt overtuigen.
Wat mij betreft laten we het dan ook (voorlopig) hierbij.

[Marnix]

Het komt me allemaal erg bekend voor De allergie voor het wijzen op de menselijke verantwoordelijkheid.... dan kan je 100 keer erbij roepen dat de Geest het moet doen, toch is het dan verdacht. Ik begrijp ook dat mensen zich dan aangevallen voelen. Straks houdt het nog in dat iemands ongeloof of het feit dat weinig mensen zich bekeerd durven te noemen de schuld is van mensen. Dat zou ernstig wezen.....

[Klavier]

Lees en leer wat Spurgeon schrijft:
http://www.mannavoorpelgrims.nl/de%20no ... boorte.htm

Een citaat hieruit:

Ik ga niet proberen het mysterie van de nieuwe geboorte uit te leggen; dat ligt helemaal buiten mijn vermogen, ik kan alleen maar de gevolgen ervan uitleggen. Maar er is één punt waarop ik uw aandacht wil vestigen en dat is, dat als u ooit gered zult worden, u deze nieuwe geboorte moet ervaren. “Moeten is voor de koning”, zeggen we en het was de Koning der Koningen, Die zei: “Gij moet wederom geboren worden.” Mijn tekst behoort tot de absolute noodzakelijkheden; dit is een waarheid die niet aan de kant geschoven kan worden: “Gij moet wederom geboren worden.” Als u ooit het Koninkrijk van God zult binnengaan of zelfs zult zien, als u ooit verzoend zult worden met de God Die u zo enorm hebt beledigd, dan “moet u wederom geboren worden.”
Maar wat betekent het om wedergeboren te worden? Ik heb reeds gezegd, dat ik u niet kan vertellen hoe de Geest van God werkzaam is in de niet-wedergeborene en van hen nieuwe schepselen in Christus Jezus maakt. Ik weet, dat Hij gewoonlijk werkt door het Woord, door de verkondiging van de waarheid van het evangelie. Voor zover wij weten, is Hij werkzaam in het verstand, volgens de wetten van het verstand, door eerst het begrip te verlichten; dan krijgt Hij de controle over het oordeelsvermogen, beïnvloedt de wil en verandert de gevoelens, maar ver boven alles wat wij kunnen beschrijven, is er een wonderlijke kracht, die Hij uitoefent. Deze moet blijven te midden van de onnaspeurlijke mysteries van dit tijdelijke leven. Misschien kunnen we het nooit begrijpen. Door deze kracht wordt er zo’n wonderlijk effect voortgebracht, dat de mens een nieuwe mens wordt, net alsof hij teruggekeerd was naar zijn oorspronkelijke niets en hij weer geboren was in een totaal hogere sfeer. Een nieuwe natuur wordt binnenin hem geschapen, hoewel de oude natuur niet geheel wordt uitgewist. Het zal uiteindelijk vernietigd worden, maar het wordt eerst niet vernietigd; toch wordt een nieuwe natuur in de mens geboren, een natuur die haat wat de oude natuur liefhad en die liefheeft wat de oude natuur haatte; een nieuwe natuur, die verwant is aan de natuur van God. Dat is een wonderlijke zin in de tweede Brief van Petrus: “Opdat gij daardoor deel zoudt hebben aan de Goddelijke natuur.” In zijn eerste Brief schrijft hij in verband hiermee: “Als wedergeboren en niet uit vergankelijk, maar uit onvergankelijk zaad, door het levende en blijvende Woord van God.” Dit levende zaad wordt in onze harten gezaaid en daar begint het te groeien, “eerst het blad, dan de aar en daarna het volle koren in de aar.” De nieuwe geboorte is het planten van het levende zaad in de ziel; het is de schepping in ons van dat nieuwe, Goddelijke, onsterfelijke leven. We moeten dat leven hebben, of anders kunnen we het Koninkrijk van God niet zien of binnengaan

Ik hoop dat deze golflengte herkenbaar is!

[JolandaOudshoorn]

Lees en leer wat Spurgeon schrijft:
http://www.mannavoorpelgrims.nl/de%20no ... boorte.htm

Een citaat hieruit:

Ik ga niet proberen het mysterie van de nieuwe geboorte uit te leggen; dat ligt helemaal buiten mijn vermogen, ik kan alleen maar de gevolgen ervan uitleggen. Maar er is één punt waarop ik uw aandacht wil vestigen en dat is, dat als u ooit gered zult worden, u deze nieuwe geboorte moet ervaren. “Moeten is voor de koning”, zeggen we en het was de Koning der Koningen, Die zei: “Gij moet wederom geboren worden.” Mijn tekst behoort tot de absolute noodzakelijkheden; dit is een waarheid die niet aan de kant geschoven kan worden: “Gij moet wederom geboren worden.” Als u ooit het Koninkrijk van God zult binnengaan of zelfs zult zien, als u ooit verzoend zult worden met de God Die u zo enorm hebt beledigd, dan “moet u wederom geboren worden.”
Maar wat betekent het om wedergeboren te worden? Ik heb reeds gezegd, dat ik u niet kan vertellen hoe de Geest van God werkzaam is in de niet-wedergeborene en van hen nieuwe schepselen in Christus Jezus maakt. Ik weet, dat Hij gewoonlijk werkt door het Woord, door de verkondiging van de waarheid van het evangelie. Voor zover wij weten, is Hij werkzaam in het verstand, volgens de wetten van het verstand, door eerst het begrip te verlichten; dan krijgt Hij de controle over het oordeelsvermogen, beïnvloedt de wil en verandert de gevoelens, maar ver boven alles wat wij kunnen beschrijven, is er een wonderlijke kracht, die Hij uitoefent. Deze moet blijven te midden van de onnaspeurlijke mysteries van dit tijdelijke leven. Misschien kunnen we het nooit begrijpen. Door deze kracht wordt er zo’n wonderlijk effect voortgebracht, dat de mens een nieuwe mens wordt, net alsof hij teruggekeerd was naar zijn oorspronkelijke niets en hij weer geboren was in een totaal hogere sfeer. Een nieuwe natuur wordt binnenin hem geschapen, hoewel de oude natuur niet geheel wordt uitgewist. Het zal uiteindelijk vernietigd worden, maar het wordt eerst niet vernietigd; toch wordt een nieuwe natuur in de mens geboren, een natuur die haat wat de oude natuur liefhad en die liefheeft wat de oude natuur haatte; een nieuwe natuur, die verwant is aan de natuur van God. Dat is een wonderlijke zin in de tweede Brief van Petrus: “Opdat gij daardoor deel zoudt hebben aan de Goddelijke natuur.” In zijn eerste Brief schrijft hij in verband hiermee: “Als wedergeboren en niet uit vergankelijk, maar uit onvergankelijk zaad, door het levende en blijvende Woord van God.” Dit levende zaad wordt in onze harten gezaaid en daar begint het te groeien, “eerst het blad, dan de aar en daarna het volle koren in de aar.” De nieuwe geboorte is het planten van het levende zaad in de ziel; het is de schepping in ons van dat nieuwe, Goddelijke, onsterfelijke leven. We moeten dat leven hebben, of anders kunnen we het Koninkrijk van God niet zien of binnengaan

Ik hoop dat deze golflengte herkenbaar is!

Wat mij betreft wel!

[Wilma van den Berg]

Wat te doen?
20-03-2008 19:38
„Lieve heren, wat moet ik doen, opdat ik zalig worde?”

Handelingen 16:30

Wat heeft de goede engelen tot duivelen gemaakt? Is het niet de zonde? Daarop volgt het grootste kwaad, de tijdelijke en de eeuwige dood. Dat staat tegenover het hoogste goed. Het hoogste goed, dat is God, Die alle begeerten van de mens vervullen kan, en Die een God is van zaligheden. Hij bevrijdt van het grootste kwaad, om het hoogste goed te schenken.

Daarom vraagt de stokbewaarder wat hij doen moet. Een prijzenswaardige vraag, een vraag die men zovele malen in Gods Woord terugvindt. Zo vroegen de mensen die op het pinksterfeest waren: „Wat zullen wij doen, mannenbroeders?” Paulus zei op de weg naar Damascus: „Heere, wat wilt Gij dat ik doen zal?”

De stokbewaarder spreekt hier over ”doen”. Dat wil zeggen dat de man door eigen kracht zalig wilde worden. Het is de mens van nature eigen om door zijn werken in de hemel te komen. Eigen kracht en eigen gerechtigheid zijn de voornaamste sterkten van het rijk der duisternis.

Het is ook een waarheid in het algemeen dat de zondaar bij de eerste overtuiging, aan het doen en aan het werken slaat. Hij gaat bidden en lezen, ijverig de middelen van de genade gebruiken. Hij wacht zich voor de zonden en wat dies meer zij, om zo zijn vorige verzuim te vergoeden. Zo hoopt hij dat God ook wat zal doen.

Jesaias Hillenius,

predikant te Drachten

(”Enige keurstoffen”, 1755)

[Marco]

..en het antwoord aan die stokbewaarder?

[Tiberius]

Wat te doen?
20-03-2008 19:38
„Lieve heren, wat moet ik doen, opdat ik zalig worde?”

Handelingen 16:30

Wat heeft de goede engelen tot duivelen gemaakt? Is het niet de zonde? Daarop volgt het grootste kwaad, de tijdelijke en de eeuwige dood. Dat staat tegenover het hoogste goed. Het hoogste goed, dat is God, Die alle begeerten van de mens vervullen kan, en Die een God is van zaligheden. Hij bevrijdt van het grootste kwaad, om het hoogste goed te schenken.

Daarom vraagt de stokbewaarder wat hij doen moet. Een prijzenswaardige vraag, een vraag die men zovele malen in Gods Woord terugvindt. Zo vroegen de mensen die op het pinksterfeest waren: „Wat zullen wij doen, mannenbroeders?” Paulus zei op de weg naar Damascus: „Heere, wat wilt Gij dat ik doen zal?”

De stokbewaarder spreekt hier over ”doen”. Dat wil zeggen dat de man door eigen kracht zalig wilde worden. Het is de mens van nature eigen om door zijn werken in de hemel te komen. Eigen kracht en eigen gerechtigheid zijn de voornaamste sterkten van het rijk der duisternis.

Het is ook een waarheid in het algemeen dat de zondaar bij de eerste overtuiging, aan het doen en aan het werken slaat. Hij gaat bidden en lezen, ijverig de middelen van de genade gebruiken. Hij wacht zich voor de zonden en wat dies meer zij, om zo zijn vorige verzuim te vergoeden. Zo hoopt hij dat God ook wat zal doen.

Jesaias Hillenius,

predikant te Drachten

(”Enige keurstoffen”, 1755)

Een mooie meditatie serie.
Uit het RD overigens.

[gravo]

..en het antwoord aan die stokbewaarder?

En zij zeiden: Geloof in den Heere Jezus Christus, en gij zult zalig worden, gij en uw huis.
En zij spraken tot hem het woord des Heeren, en tot allen, die in zijn huis waren.
En hij nam hen tot zich in dezelve ure des nachts, en wies hen van de striemen; en hij werd terstond gedoopt, en al de zijnen.
En hij bracht hen in zijn huis, en zette hun de tafel voor, en verheugde zich, dat hij met al zijn huis aan God gelovig geworden was.

Een onvoorstelbaar antwoord, wanneer we dit zouden willen bezien in de strikt afgebakende gereformeerde leer, die in bevindelijke kring is ontwikkeld. Immers, op geen enkele manier wordt er in de tekst gerefereerd aan een mogelijke onnozelheid van de stokbewaarder. Vaak wordt vermeld dat hij de plank hier volkomen mis zou slaan (menend dat hij iets aan zijn zaligheid zou kunnen toe- of afdoen, door te spreken van "doen"). Maar er wordt eenvoudigweg geen enkele toespeling op gemaakt. Natuurlijk, je kunt allerlei innerlijke gemoedsbewegingen aan de man toeschrijven, je kunt allerlei latere conclusies omtrent het hoe en wat van bekering, geloof en wedergeboorte terugprojecteren op deze tekst uit de 1e eeuw, maar dan zou het echt onnozel zijn om te menen, dat een gereformeerde leer, die omtrent de 18e eeuw werd ontwikkeld en in de eeuwen daarna verder werd toegespitst een verklarende werking kan hebben op een tekst uit de 1e eeuw.

Het tweede punt dat opvalt is, dat de belofte van zalig worden hier aan de man en zijn huis wordt gedaan. Dat is geen loze belofte volgens de bijbelschrijver. immers in een van de volgende verzen licht de bijbelschrijver zijn lezers in over het gebeurde en gaat hij er van uit dat deze belofte ingelost is: " dat hij met al zijn huis aan God gelovig geworden was". Een en ander blijkt natuurlijk ook al in de doop, die wordt bediend aan de man "en al de zijnen".

Wie vasthoudt aan de allesverklarende kracht van een specifieke bevindelijk gereformeerde leer zal hier grote moeite mee moeten hebben. De tekst laat ook heel weinig ruimte voor een andere uitleg. Als zou er hier geen sprake zijn van het echte en ware zaligmakende werk. Die gedachte ontstaat natuurlijk juist vanwege het feit, dat het volgens de bevindelijk gereformeerde leer op dit punt heel anders had moeten verlopen. Deze leer heeft zich dan ook niet erg gebaseerd op dit bijbelgedeelte, maar veel meer op andere bijbelgedeelten. Het gevolg is, dat dit bijbelgedeelte een andere uitleg moet krijgen, wil men het zelfontwikkelde geloofssysteem als een allesverklarend systeem overeind houden.

Ik zeg, als de Bijbel zelf al zoveel gradatie aanbrengt in de manier waarop het geloof en de bekering beschreven kan worden, dan voel ik mij gesterkt en volstrekt bijbelvast, wanneer ik mij op dit soort teksten baseer in het formuleren van een eigen antwoord op de moeilijke vragen over bekering en geloof. Mijn antwoord is niet allesverklarend, maar de Bijbel zelf geeft al aan, dat geen enkel antwoord afdoende en volledig kan zijn.

gravo

[Afgewezen]

Een onvoorstelbaar antwoord, wanneer we dit zouden willen bezien in de strikt afgebakende gereformeerde leer, die in bevindelijke kring is ontwikkeld. Immers, op geen enkele manier wordt er in de tekst gerefereerd aan een mogelijke onnozelheid van de stokbewaarder. Vaak wordt vermeld dat hij de plank hier volkomen mis zou slaan (menend dat hij iets aan zijn zaligheid zou kunnen toe- of afdoen, door te spreken van "doen"). Maar er wordt eenvoudigweg geen enkele toespeling op gemaakt. Natuurlijk, je kunt allerlei innerlijke gemoedsbewegingen aan de man toeschrijven, je kunt allerlei latere conclusies omtrent het hoe en wat van bekering, geloof en wedergeboorte terugprojecteren op deze tekst uit de 1e eeuw, maar dan zou het echt onnozel zijn om te menen, dat een gereformeerde leer, die omtrent de 18e eeuw werd ontwikkeld en in de eeuwen daarna verder werd toegespitst een verklarende werking kan hebben op een tekst uit de 1e eeuw.

Kort en goed: we weten niet wat er 'omgegaan' is in het hart van de stokbewaarder. We kunnen ook 'negatieve' inlegkunde bedrijven.
En waarom kan iets wat in de 18e eeuw is ontwikkeld geen verklarende werking kan hebben op een tekst uit de 1e eeuw? Als beide gaan over het werk van de Heilige Geest, zou dat heel goed wél het geval kunnen zijn.