Een erfelijke aandoening, en dan?

[edele strijdster]

beste es, ik had mijn redenering getrokken uit 1Kor 7. Daar schrijft Paulus: het is goed voor een mens niet aan een vrouw (of man) verbonden te zijn. Tot de ongehuwden zeg ik: Het is goed voor hen, indien zij blijven zoals ik. (een vrijgezel dus) De opdracht: gaat heen en vermenigvuldig u is primair gericht aan getrouwde stellen en dus niet per definitie aan iedereen die nog voor het huwelijk staat. Snap je mij een beetje? want ik kan soms nogal warrig zijn :|

Als ik jou goed begrijp bedoel je dat het voor vrijgezellen de opdracht niet speelt om je te vermenigvuldigen? Jij denkt dat deze opdracht niet gericht is aan de vrijgezellen? Of heb ik dat mis?

[edele strijdster]

Deze vraag houd mij vooral bezig doordat ik vanuit mijn omgeving nogal eens rake opmerkingen heb gekregen over de gevolgen van de betreffende aandoening!

Laten bij wie het zegt.
Mensen denken soms goed te handelen, en slaan daarbij de plank volkomen mis. :x

Ja, je hebt gelijk hoor! Alleen is dat makkelijker gezegd dan gedaan. En soms, ga ik dan toch weer twijfelen. Zo van, misschien heeft hij toch wel gelijk.... :
Gelukkig heeft hij het niet voor het zeggen!

[Josephus]

Daarnaast; wanneer je tegen 'gezinsplanning' bent begrijp ik wel dat in het aangaan van een relatie het probleem gelijk staat met het krijgen van kinderen.
Want in zo'n geval speelt dit probleem meteen.

Dat denk ik ook. Het lijkt mij wijs om dat als twee losse zaken te zien. Bovendien, wie zegt dat het je gegeven is om kinderen te ontvangen? Verder mag je daarbij ook best in ogenschouw nemen dat de opdracht "gaat heen en vermenigvuldig de aarde" werd gegeven in een situtatie waarin die aarde nog nagenoeg onbewoond was...

[memento]

gaat heen en vermenigvuldig de aarde

We moeten niet vergeten dat dit gebod gegeven is vóór de zondeval!

[edele strijdster]

Verder mag je daarbij ook best in ogenschouw nemen dat de opdracht "gaat heen en vermenigvuldig de aarde" werd gegeven in een situtatie waarin die aarde nog nagenoeg onbewoond was...

gaat heen en vermenigvuldig de aarde

We moeten niet vergeten dat dit gebod gegeven is vóór de zondeval!

Bedoelen jullie hiermee te zeggen dat deze opdracht nu niet meer van toepassing is? Of geven mensen naar jullie idee een verkeerde invulling aan deze opdracht?

[memento]

Bedoelen jullie hiermee te zeggen dat deze opdracht nu niet meer van toepassing is? Of geven mensen naar jullie idee een verkeerde invulling aan deze opdracht?

Ik wil met mijn opmerking dat dat 'vermenigvuldig gebod' van voor de zondeval is, zeggen dat we moeten letten op de invloed van de zondeval op dat gebod.
1. Het gebod van God was een goed gebod, bedoelt tot Gods eer en het goede voor de mens. Echter, door de zondeval is ellende en ziekte in de wereld gekomen, waardoor de navolging van dit gebod soms eerder kwaad is, dan goed.
2. Het niet kunnen opvolgen van het ene gebod (vermenigvuldig gebod) sluit de navolging van het andere gebod (vader en moeder verlaten, en zijn echtgenoot(te) aanhangen) niet uit.


Maar: voordat je kinderen uitsluit zou ik eerst eens navraag doen over hoe groot de kans daadwerkelijk is dat je nakomelingen de ziekte overnemen, én de kans dat ze daar ook daadwerkelijk aan gaan lijden in zware mate. Zoals al eerder gezegd zal in het overgrote gedeelte van de gevallen het resultaat van beide vragen opgeteld een kans van minder dan 1 op 20 (zie mn voorbeeldje) opleveren. De medische wetenschap zal dat ongetwijfeld een onacceptabel hoge kans vinden (zullen ze met 1 op de 5000 ook vinden), maar is 1 op de 20 niet een zodanig kleine kans dat wij als christen dat met een gerust hart aan God kunnen overlaten, en het dan ook als Zijn heilige en goede wil zien als je kind dan uiteindelijk tóch die ene van de 20 blijkt te zijn?

[Mona Lisa]

Ik denk dat het gebod om "met verstand" bij elkaar te wonen prevaleert boven de opdracht om jezelf te vermenigvuldigen.
Concreet. Als er grote kans is op kinderen met ernstige afwijkingen, is dat geen reden om niet te trouwen. Het gebruik van voorbehoedsmiddelen lijkt me in die situatie zonder meer geoorloofd.

[edele strijdster]

Bedoelen jullie hiermee te zeggen dat deze opdracht nu niet meer van toepassing is? Of geven mensen naar jullie idee een verkeerde invulling aan deze opdracht?

Ik wil met mijn opmerking dat dat 'vermenigvuldig gebod' van voor de zondeval is, zeggen dat we moeten letten op de invloed van de zondeval op dat gebod.

Is dit wel een gebod van voor de zondeval? In Genesis 2: 24 staat
Daarom zal de man zijn vader en zijn moeder verlaten, en zijn vrouw aankleven; en zij zullen tot een vlees zijn.
Dit is voor de zondeval.
In Genesis 3 wordt pas over kinderen gesproken. Nadat de zondeval heeft plaats gehad. Is het krijgen van kinderen dan geen gevolg van de zondeval?

1. Het gebod van God was een goed gebod, bedoelt tot Gods eer en het goede voor de mens. Echter, door de zondeval is ellende en ziekte in de wereld gekomen, waardoor de navolging van dit gebod soms eerder kwaad is, dan goed.
2. Het niet kunnen opvolgen van het ene gebod (vermenigvuldig gebod) sluit de navolging van het andere gebod (vader en moeder verlaten, en zijn echtgenoot(te) aanhangen) niet uit.

Volkomen mee eens!

Maar: voordat je kinderen uitsluit zou ik eerst eens navraag doen over hoe groot de kans daadwerkelijk is dat je nakomelingen de ziekte overnemen, én de kans dat ze daar ook daadwerkelijk aan gaan lijden in zware mate. Zoals al eerder gezegd zal in het overgrote gedeelte van de gevallen het resultaat van beide vragen opgeteld een kans van minder dan 1 op 20 (zie mn voorbeeldje) opleveren. De medische wetenschap zal dat ongetwijfeld een onacceptabel hoge kans vinden (zullen ze met 1 op de 5000 ook vinden), maar is 1 op de 20 niet een zodanig kleine kans dat wij als christen dat met een gerust hart aan God kunnen overlaten, en het dan ook als Zijn heilige en goede wil zien als je kind dan uiteindelijk tóch die ene van de 20 blijkt te zijn?

Ik sluit het krijgen van kinderen niet uit hoor. De kans is 50% dat in een verre toekomst mijn eventuele kinderen de ziekte dan krijgen. Onduidelijk is in welke mate de ziekte zich zal openbaren. Hier is ook geen voorspelling over te doen. DIt omdat de aandoening zich bij iedere 'patient" anders uit.(klinkt heel zwaar voor mij, daar ik zelf kern gezond ben in feite)
Eigenlijk vind ik die kans berekeningen niets. Wat Lydianne ook al schreef, iedereen heeft kans op bepaalde stoornissen en aandoeningen.
En weet je waar ik ook veel aan denk. Ik ben ondanks deze aandoening heel erg gezond. Er zijn ook mensen met bijvoorbeeld de ziekte van Huntington, waar Vlinder over schreef, en die wel ernstig ziek zijn. Dan is de situatie al heel anders weer vind ik. En wat dan... Moet je deze mensen vertellen dat ze verantwoord met het vermenigvuldigen om moeten gaan? Of, mogen ook deze mensen kinderen ontvangen? En waar liggen de grenzen?
Ik vind dit echt heel moeilijk. Theoretisch kan dit zo goed onderbouwd worden. Maar praktisch is het toch wat anders.
En als ik daar aan denk, denk ik: Ik heb echt niets te klagen!

[Lelie]

Mocht je in zo'n situatie een partner krijgen dan denk ik dat je er samen wel uit kunt komen. De liefde hé. Die vermag veel.
Ik begrijp het probleem wel hoor. Maar ik hoop niet dat het je ooit zal tegenhouden een relatie aan te gaan als je écht van elkaar houd.
Want ook het hebben van een erfelijke aandoening maakt je tot wie je bent; een heel bijzonder mens.

Edele strijdster, het is inderdaad een heel moeilijke situatie. Maar ik sluit me bij Ma Vis aan als ze zegt dat je er dan samen wel uit kan komen. Kijk, openheid in eventuele beginnende relatie is denk ik al het beste. Als de relatie zich verdiept, kun je in afhankelijkheid van de Heere ook over gezinsvorming nadenken. Dat komt pas als je zeker weet dat je met elkaar verder kan en wil. Laat dit punt dus niet van te voren je relatie compleet bepalen.
Liefde groeit en heus die liefde is als het goed is niet gebaseerd op gezinsgrootte.
Wederzijds respect voor elkaar met enerzijds angst om kinderen te krijgen en ook verlangen naar kinderen zal hierbij in een huwelijk een grote rol spelen.
Maar ach, veel getrouwden zullen hun worstelingen over kinderzegen en -wens hebben, al heeft dat dan misschien een andere oorzaak.
Edele strijdster, ik wens je veel sterkte en wijsheid toe. Daarbij mag je ook het vertrouwen hebben dat God eerst je schouders meet, voordat Hij er een kruis oplegt.

[refo]

Bedoelen jullie hiermee te zeggen dat deze opdracht nu niet meer van toepassing is? Of geven mensen naar jullie idee een verkeerde invulling aan deze opdracht?

Ik wil met mijn opmerking dat dat 'vermenigvuldig gebod' van voor de zondeval is, zeggen dat we moeten letten op de invloed van de zondeval op dat gebod.
1. Het gebod van God was een goed gebod, bedoelt tot Gods eer en het goede voor de mens. Echter, door de zondeval is ellende en ziekte in de wereld gekomen, waardoor de navolging van dit gebod soms eerder kwaad is, dan goed.
2. Het niet kunnen opvolgen van het ene gebod (vermenigvuldig gebod) sluit de navolging van het andere gebod (vader en moeder verlaten, en zijn echtgenoot(te) aanhangen) niet uit.


Maar: voordat je kinderen uitsluit zou ik eerst eens navraag doen over hoe groot de kans daadwerkelijk is dat je nakomelingen de ziekte overnemen, én de kans dat ze daar ook daadwerkelijk aan gaan lijden in zware mate. Zoals al eerder gezegd zal in het overgrote gedeelte van de gevallen het resultaat van beide vragen opgeteld een kans van minder dan 1 op 20 (zie mn voorbeeldje) opleveren. De medische wetenschap zal dat ongetwijfeld een onacceptabel hoge kans vinden (zullen ze met 1 op de 5000 ook vinden), maar is 1 op de 20 niet een zodanig kleine kans dat wij als christen dat met een gerust hart aan God kunnen overlaten, en het dan ook als Zijn heilige en goede wil zien als je kind dan uiteindelijk tóch die ene van de 20 blijkt te zijn?

Wat doen we met een kans van 100% ?
Want kinderen worden dan misschien niet ziek maar wel latent drager van het erfelijke gen.

[memento]

Wat doen we met een kans van 100% ?

Je hebt 2 percentages, één voor de kans van overdracht, en één voor de kans op daadwerkelijk in zware mate last krijgen van de ziekte. Ik denk dat we uiteindelijk alleen rekening moeten houden met de combinatie van die 2 percentages, dus die met elkaar vermenigvuldigen.

Nu valt er ook wat voor te zeggen dat je zware ziekten moet laten uitsterven, door als je deze hebt, jezelf niet voort te planten. Ik weet niet of dat nu wel zo'n christelijke houding is...

[geledu]

Hoewel ik hierin weinig nuttigs kan toevoegen , toch wel enkele gedachten.
Zie het alsjeblieft niet als een verwijt naar deze of gene , want ik wil geloven dat het een grote worsteling kan zijn als we voor dit soort vraagstukken gesteld worden.

Maar hoe is ons denken over de waarde van een mensenleven ?
Ik moest denken aan een SRA lezing van Ds C vd Berg die ook wees op dat verhaal van een moeder met haar ernstig gehandicapte kind.

Jarenlang had ze haar dochter liefdevol mogen verzorgen en nooit ook maar een woord teruggekregen.
Dat leven van dit jonge gehandicapte kind was aan bed gebonden en ze kon niets spreken.
Toch werd het die moeder wel eens te veel , zodat ze het op een dag eens uitriep : Kind waarom ben jij ooit geboren ?
En toen plotseling , terwijl ze nog nooit gesproken had, opende dit kind haar mond en vertelde : Om God eeuwig de eer te geven !!!
Dit gezegd hebbend stierf ze om voor eeuwig in te gaan in de Hemelse Gewesten waar niemand meer zal zeggen : ik ben ziek.

Als we zoiets horen, wat komt dan de waardigheid van een leven in een ander licht te staan.
En dan is het waar, we willen onze kinderen niet zien lijden , maar is het ook niet vaak zo dat we deze overwegingen zo vaak menselijk bezien ?
Onze kinderen , als God ze ons geeft, zijn geestelijk ook ongeneselijk ziek, ja zelfs aan de verdoemenis onderworpen !
En daar zijn wij als ouders de oorzaak van , uit zondige ouders geboren !
Als we dat laten wegen, wat moet er dan niet een aanlopen zijn aan de genadetroon, om God te smeken of Hij ons en ons zaad wil aanzien in dat Dierbare Bloed.
Dat is het enige maar ook het Algenoegzame Medicijn.

En als we dan zouden mogen zien dat God de kinderen die Hij ons gegeven heeft, in genade als Zijn kinderen aanneemt, om Hem te mogen dienen, dan heeft het leven pas echt waarde.
En dan is het ware doel van kinderen krijgen en opvoeden (uit genade) pas echt bereikt.

[Mariavt]

Hoewel ik hierin weinig nuttigs kan toevoegen , toch wel enkele gedachten.
Zie het alsjeblieft niet als een verwijt naar deze of gene , want ik wil geloven dat het een grote worsteling kan zijn als we voor dit soort vraagstukken gesteld worden.

Maar hoe is ons denken over de waarde van een mensenleven ?
Ik moest denken aan een SRA lezing van Ds C vd Berg die ook wees op dat verhaal van een moeder met haar ernstig gehandicapte kind.

Jarenlang had ze haar dochter liefdevol mogen verzorgen en nooit ook maar een woord teruggekregen.
Dat leven van dit jonge gehandicapte kind was aan bed gebonden en ze kon niets spreken.
Toch werd het die moeder wel eens te veel , zodat ze het op een dag eens uitriep : Kind waarom ben jij ooit geboren ?
En toen plotseling , terwijl ze nog nooit gesproken had, opende dit kind haar mond en vertelde : Om God eeuwig de eer te geven !!!
Dit gezegd hebbend stierf ze om voor eeuwig in te gaan in de Hemelse Gewesten waar niemand meer zal zeggen : ik ben ziek.

Als we zoiets horen, wat komt dan de waardigheid van een leven in een ander licht te staan.
En dan is het waar, we willen onze kinderen niet zien lijden , maar is het ook niet vaak zo dat we deze overwegingen zo vaak menselijk bezien ?
Onze kinderen , als God ze ons geeft, zijn geestelijk ook ongeneselijk ziek, ja zelfs aan de verdoemenis onderworpen !
En daar zijn wij als ouders de oorzaak van , uit zondige ouders geboren !
Als we dat laten wegen, wat moet er dan niet een aanlopen zijn aan de genadetroon, om God te smeken of Hij ons en ons zaad wil aanzien in dat Dierbare Bloed.
Dat is het enige maar ook het Algenoegzame Medicijn.

En als we dan zouden mogen zien dat God de kinderen die Hij ons gegeven heeft, in genade als Zijn kinderen aanneemt, om Hem te mogen dienen, dan heeft het leven pas echt waarde.
En dan is het ware doel van kinderen krijgen en opvoeden (uit genade) pas echt bereikt.

Dit zo lezende moet ik denken aan een boekje wat ik ooit heb gelezen...'k Heb het nu nog in de kast staan en verschillende keren daarna wéér gelezen.
Het boekje heet: "In veraf gelegen streken" en gaat over drie gehandicapte jongens (de één blind, de ander kreupel, en de derde geestelijk gehandicapt) die op reis gaan in de tijd van de reformatie. Het is geschreven door C. van Rijswijk maar ik weet niet of het nog te koop is......

[refo]

De probleemstelling gaat over kinderen die er nog niet zijn. En over een ernstige ziekte, niet over 'handicap'. Alles wat eenmaal leeft is het waard om te leven, dat is juist. De vraag is of je kinderen moet willen als je weet dat er een grote kans is dat dat kinderen met een ernstige, ongeneeslijke ziekte zijn. Persoonlijk zou ik zeggen: nee.

En dat onze kinderen aan de verdoemenis onderworpen zijn is maar een klein stukje van het doopsformulier. Na afloop van de doop danken we namelijk God zo: „Almachtige barmhartige God en Vader! Wij danken en loven U, dat Gij ons en onze kinderen door het bloed van Uw lieven Zoon Jezus Christus alle onze zonden vergeven, en ons door Uw Heiligen Geest tot lidmaten van Uw eeniggeboren Zoon, en alzoo tot Uw kinderen aangenomen hebt, en ons dit met den Heiligen Doop bezegelt en bekrachtigt".

Want inderdaad, als je dat niet geloofde, maar alleen dat ze 'aan de verdoemenis onderworpen zijn' is het beter maar geen kinderen te krijgen.

[Mariavt]

De probleemstelling gaat over kinderen die er nog niet zijn. En over een ernstige ziekte, niet over 'handicap'. Alles wat eenmaal leeft is het waard om te leven, dat is juist. De vraag is of je kinderen moet willen als je weet dat er een grote kans is dat dat kinderen met een ernstige, ongeneeslijke ziekte zijn. Persoonlijk zou ik zeggen: nee. .

Dus jij beslist zélf of je kinderen wilt of dat je ze krijgt?
Twee van mijn kinderen hebben óók een erfelijke aandoening van mij geërfd maar ik heb er nooit bij stilgestaan of ik al dan niet nog kinderen erbij wílde, maar ze uit God's hand ontvangen.

Ik begrijp best dat hier mensen zijn die het daar moeilijk mee hebben want de ene aandoening is ernstiger dan de andere maar leg het dan in handen van de Heere, hij weet wat het beste voor je is..............