Gelezen (geloofsopbouwend)

[Iemand]

Gerechtigheid en barmhartigheid werden samengevoegd, de één voorzag in het offer, de ander nam het aan als een offer voor alle zonden.

Uit welke soort schepselen zou zo’n offer gekozen kunnen worden? Uit de Engelen? Maar hoe zou de overtreding van de mens hen aangaan? Of uit de mensen? Maar alle mensen waren schuldig voor God, zodat een mens vanwege de erfzonde niet in staat geweest zou zijn dit offer te brengen, als hij daarvoor geselecteerd was. Want het lam, wat een type was van dit offer, moest zonder smet zijn, dat is: absoluut gezond en rein en vlekkeloos. Daarom nam de Goddelijke goedheid van haarzelf wat zij ons zou geven, want God kleedde Zijn Zoon in de zwakheid van ons vlees, opdat wij zouden mogen zien dat Zijn genade en barmhartigheid niet minder onoverwinnelijk zijn dan Zijn heiligheid en gerechtigheid. Want wat heeft Hij, die zichzelf gegeven heeft, ons niet gegeven, zoals de heilige Paulus verklaart, Rom. 8:32? Had Hij een Engel of een mens tot het offer voor de zonde gemaakt, dan zou de gift buiten hemzelf geweest zijn. Er zou altijd iets groters geweest zijn, wat Hij had kunnen geven, maar niet gegeven had, dat is: zichzelf. Toen daarom de hoogste goedheid de hoogste gift wilde geven, gaf zij het kostelijkste van alle schatten, namelijk: haarzelf, zodat de ziel van de mens, die altijd zoekt naar het grotere, niet in staat zou zijn zich af te vragen hoe het kan dat het offer van een Engel of een mens, voldoende waarde heeft om allen profijtelijk te zijn, of hoe het mogelijk zou zijn om een onbetwist vertrouwen in het schepsel te stellen.

Zo is de Zoon van God ons gegeven als een bevestiging van barmhartigheid, een pand van genade, een betaling aan de gerechtigheid en een voorbeeld van het leven, om ons te verzekeren omtrent Gods genade en ons de wet van het ware gedrag te geven. Wie kan de grootmoedigheid van de Goddelijke goedheid en barmhartigheid naar waarde schatten? Wij hadden de verwerping verdiend, en Hij neemt ons aan als erfgenamen. Wij hadden de weg van het leven vernietigd, en Hij heeft ze hersteld. De Goddelijke goedheid heeft ons zo verlost en hersteld dat wij vol dank zijn vanwege Zijn barmhartigheid, en rechtvaardig en smetteloos vanwege Zijn verzoenend offer.

[Johann Gottfried Walther]

Alleen als Gods Woord gepreekt wordt en er gebeden wordt, ook al is het maar kort, is er sprake van een samenkomst van de Christelijke gemeente. Wanneer de woordverkondiging ontbreekt, kan het lezen, zingen en zelfs de samenkomst beter achterwege gelaten worden.

Maarten Luther

[J.C. Philpot]

Één van de meest gehate leerstukken van de Bijbel (de uitverkiezing)

Het is een leer die velen mishaagt. Men zou van nature denken dat een waarheid die God eert, Christus verhoogt en zo rijk gezegend is, van harte omhelsd zou worden door allen die zich christenen noemen en wie deze waarheid duidelijk is voorgesteld. Aangezien termen als "voorbestemd", "uitverkoren" en "gekozen" zo dikwijls in het Woord voorkomen, zou men toch zeker verwachten dat allen die de Schrift als goddelijk geïnspireerd aanvaarden, deze verheven waarheid in onvoorwaardelijk geloof zouden aannemen, en de daad zelf—zoals het zondige en onwetende schepselen betaamt—zouden toeschrijven aan het soevereine welbehagen van God. Maar zó is het niet, verre daarvan. Geen leer wordt zo verfoeid door de trotse menselijke natuur als juist deze, die het schepsel tot niets maakt en de Schepper tot alles; ja, op geen ander punt komt de vijandschap van het vleselijke gemoed zo openlijk en heftig aan het licht. (...)

Hier wordt de scheidslijn getrokken. Verdienstezoekers willen de heerschappij van Gods wil en de onmacht van de menselijke wil tot het goede niet erkennen; daarom zijn zij die de leer van Gods soevereine verkiezing het felst bestrijden, tevens degenen die het luidst roemen in de vrije wil van de gevallen mens. In de decreten van het Concilie van Trente—waarin de Paapse Kerk haar standpunt tegen de Reformatoren definitief bepaalde en die Rome nooit heeft herroepen—lezen wij het volgende: "Indien iemand zou beweren dat sinds de val van Adam de vrije wil van de mens verloren is gegaan, hij zij vervloekt." Het was vanwege hun trouwe vasthouden aan de waarheid van de verkiezing, met alles wat zij inhoudt, dat Bradford en honderden anderen door de handlangers van de paus op de brandstapel zijn gebracht. Onuitsprekelijk droevig is het te zien hoe velen die zich protestanten noemen, in deze fundamentele dwaling met de moeder der hoererijen instemmen.

Maar wat voor afkeer mensen nu ook mogen hebben van deze gezegende waarheid, zij zullen er op de laatste dag toe gedwongen worden haar aan te horen—aan te horen als de stem van de laatste, onherroepelijke en eeuwige beslissing. Wanneer de dood en het dodenrijk, de zee en het droge hun doden zullen teruggeven, dan zal het Boek des Levens—het register waarin vóór de grondlegging der wereld de gehele verkiezing der genade werd opgetekend—geopend worden in het aanschijn van engelen en demonen, in de tegenwoordigheid van de geredden en de verlorenen, en die stem zal weerklinken tot in de hoogste gewelven van de hemel, tot in de diepste afgronden van de hel, tot in de uiterste grenzen van het universum: "En zo wie niet gevonden werd geschreven in het boek des levens, die werd geworpen in den poel des vuurs" (Openbaring 20:15). Zo is deze waarheid, die boven alle anderen door de niet-uitverkorenen wordt gehaat, juist de waarheid die in de oren van de verlorenen zal weerklinken wanneer zij hun eeuwige ondergang binnengaan!

Ach, mijn lezer, de reden waarom mensen de leer van de verkiezing niet aannemen en haar niet naar waarde schatten, is omdat zij hun diepe nood eraan niet gevoelen.

Ds. A.W. Pink

[J.C. Philpot]

"Want gij zijt een heilig volk den HEERE, uw God; u heeft de HEERE, uw God, verkoren, om Hem tot een eigen volk te zijn uit al de volken, die op de aardbodem zijn." – Deuteronomium 7:6

God acht Zijn volk ten zeerste. Ja, het is onmogelijk te zeggen hoe hoog Hij hen acht. Wat een wonderlijke woorden:

"Want de HEERE heeft Jakob voor Zich verkoren, Israël tot Zijn eigendom." – Psalm 135:4

Achtte de herder zijn kudde? God noemt Zijn volk: "Zijn kudde, Zijn heerlijke kudde."

Achtte de vrek zijn rijkdom? God zegt van Zijn volk: "Gij zult Mij een eigendom zijn uit alle volken; want de ganse aarde is Mijn."

Achtte de vorst zijn edelgesteenten? God zegt van Zijn volk: "Zij zullen Mij ten eigendom zijn, zegt de HEERE der heirscharen, ten dage die Ik maken zal."

Achtte de bruidegom zijn geliefde en dierbaar gekochte bruid? Er is geschreven: "Gelijk een bruidegom zich verheugt over de bruid, alzo zal uw God Zich over u verblijden!"

Achtte de regerende vorst zijn kroon? God heeft gezegd: "Gij zult zijn een sierlijke kroon in de hand des HEEREN, en een koninklijke hoofdsieraad in de hand van uw God."

Wat een wonderbare liefde drukken deze woorden uit! Hoe kostbaar moeten de kinderen des HEEREN voor Hem zijn! Waarlijk, zij zijn Zijn eigendom!

Ds. J. Smith

[KDD]

kostbaar meditatie vanmorgen:

En worden om niet gerechtvaardigd uit zijne genade. Romeinen 3:24

Omdat de genade vrij is, kan zij tot ons komen. Hoe vrij is de zon in het uitzenden harer verlichtende en verwarmende stralen; hoe vrij zijn de wolken in het ontlasten harer waterschatten; hoe vrij is de dauw in het nedervallen van het gelaat des hemels; hoe vrij is de wind, om heen te blazen, waar het hem lust. Dit nu zijn schriftuurlijke zinnebeelden en voorstellingen van de vrije genade Gods. Zij schijnt even vrij als de zon; daalt even vrij neder als de regen; valt even vrij als de dauw, en blaast even vrij als de wind. Maar niet in de genade als in de natuur voor alle mensen. Dat bedoel ik niet; maar tot wie ze komt, komt zij vrij. En als zij zo komt, deelt zij heerlijke goederen mede. Evenals de zon licht en warmte schenkt, als de regen vruchtbaar maakt, als de dauw verzacht, als de wind kracht geeft, zo is het ook met de genade Gods, die voortkomt uit de volheid van Christus. Zij verlicht het verstand, verwarmt het hart, maakt de ziel vruchtbaar, verzacht de geest, en versterkt de gehele nieuwe mens der genade. En al die genade is vrij, zonder moeiten of kosten, zonder geld of prijs, niets behoevende, niets van ons vragende dan een heerlijke wedervergelding. De beste schuld aan een weldoener is de schuld der dankbaarheid; de beste vergelding van goedheid is de vergelding der liefde; de beste erkenning van een gunstbewijs is goede woorden en daden, die er mede in overeenstemming zijn. De beste dank, die de aarde kan bewijzen aan de zon, de regen, de dauw en de wind des hemels, is vruchten te dragen, om door een overvloedige oogst van de goedheid te getuigen van hetgeen van de hemel op haar viel. Zo is het ook in de genade: ‘Wie dankoffert, die zal Mij eren.’ (Psalm 50:23). Een gelovig, liefhebbend hart, biddende en dankende lippen, een Goddelijk leven zijn de beste dank voor ontvangen genade.

[J.C. Philpot]

Voor wie, laten wij vragen, leeft en werkt Christus nu aan de rechterhand van God? Is het voor de wereld? Zeker niet, want Hij zegt in Johannes 18: "Ik bid niet voor de wereld, maar voor degenen die Gij Mij gegeven hebt; want zij zijn Uwe." En wie zijn dezen? (...) Gelovigen, kinderen van God, christenen, die nu door deze zondige wereld trekken, blootgesteld aan falen en verontreiniging op elke stap van de weg. Deze zijn de voorwerpen van Christus’ priesterlijke bediening. Hij stierf om hen te reinigen. Hij leeft om hen rein te houden. Door Zijn dood verzoende Hij onze schuld, en door Zijn leven reinigt Hij ons, door de werking van het woord in de kracht van de Heilige Geest. "Deze is het, die gekomen is door water en bloed; niet door het water alleen, maar door het water en het bloed." Wij hebben verzoening en reiniging door een gekruisigde Heiland. De dubbele stroom vloeide uit de doorboorde zijde van Christus, gestorven voor ons. Alle lof aan Zijn Naam!

Wij hebben alles, op grond van de kostbare dood van Christus. Is het een kwestie van onze schuld? Zij is weggenomen door het verzoenend bloed. Is het een kwestie van onze dagelijkse tekortkomingen? Wij hebben een Voorspraak bij de Vader — een grote Hogepriester bij God. "Indien iemand gezondigd heeft." Hij zegt niet: "Indien iemand zich bekeert." Ongetwijfeld is er, en moet er, bekering en zelfveroordeling zijn. Maar hoe worden deze voortgebracht? Waaruit ontstaan zij? Hier ligt het antwoord: "Wij hebben een Voorspraak bij de Vader." Het is Zijn alvermogende voorbede die voor de zondigende genade bewerkt: bekering, zelfveroordeling en belijdenis.

C.H. Mackintosh

[J.C. Philpot]

Wanneer de ziel eenmaal ertoe is gebracht de werkelijkheid van haar toestand voor God te voelen... de diepte van haar ondergang, schuld en ellende... haar totale en hopeloze bankroet, dan kan er geen rust zijn totdat de Heilige Geest een volkomen en alles-toereikende Christus aan het hart openbaart. Het enige mogelijke antwoord op onze totale ondergang is Gods volmaakte remedie: Christus gekruisigd.

Dit is een zeer eenvoudige, maar uiterst belangrijke waarheid; en wij kunnen met alle mogelijke zekerheid zeggen: hoe dieper en grondiger de lezer dit zelf leert, des te beter. Het ware geheim van vrede is het volledig einde bereiken van een schuldige, verloren, hulpeloze en waardeloze ‘ik’, en daar een alles-toereikende Christus vinden als Gods voorziening voor onze diepste nood. Dit is werkelijk rust, een rust die nooit verstoord kan worden. Er kan droefheid zijn, druk, strijd, worsteling van de ziel, zwaarmoedigheid door vele verzoekingen, wisselvalligheden, allerlei beproevingen en moeilijkheden; maar wanneer een ziel werkelijk door Gods Geest gebracht wordt tot het einde van zichzelf en tot rust komt in een volkomen Christus, vindt zij een vrede die nooit onderbroken kan worden.

C.H. Mackintosh (1820-1896)

[J.C. Philpot]

"Wie zal beschuldiging inbrengen tegen de uitverkorenen Gods? God is het, Die rechtvaardigt. Wie is het, die verdoemt? Christus is het, Die gestorven is; ja, wat meer is, Die ook opgewekt is, Die ook ter rechterhand Gods is, Die ook voor ons bidt." Romeinen 8:33-34

Er was geen enkele vlek van zonde op het geweten, noch een beginsel van zonde in de natuur van Zijn volk, waarvoor Christus niet geoordeeld werd aan het kruis; en zij worden nu beschouwd als met Christus gestorven, met Christus in het graf gelegd, met Christus opgewekt, volmaakt aangenomen in Hem. Hun zonden, hun ongerechtigheden, hun overtredingen, hun vijandschap, hun onbesnedenheid zijn geheel weggedaan door het kruis. Het doodvonnis is over het vlees uitgesproken; maar de gelovige bezit een nieuw leven, in eenheid met zijn opgestane Hoofd in heerlijkheid. Wat een rust – volmaakte rust – voor het hart en het geweten is hier! Wat een volledige verlichting voor de belaste geest! Al onze zonden begraven in het graf van Christus, niet één – zelfs niet de kleinste – achtergelaten! God deed dit voor ons! Alles wat Zijn doorzoekend oog in ons kon ontdekken, legde Hij op het hoofd van Christus toen Hij aan het kruis hing! Hij oordeelde Hem daar en toen, in plaats van ons eeuwig in de hel te oordelen!

C.H. Mackintosh (1820-1896)

[J.C. Philpot]

Geeft Hij (God) ons een boek om ons te leiden tot geluk in deze wereld en voor eeuwig? En zullen wij het niet bestuderen? Maakt Hij ons stervelingen die heerlijkheden bekend, die de engelen met onophoudelijke verrukking aanbidden? En zullen wij ons daarvan afkeren met verachtelijke afkeer? Heeft Hij voor ons zondaars zo’n verlossing bereid, zoals zondeloze engelen begeren in te zien? En zullen wij het onderwerp onwaardig achten om opgemerkt te worden? Wie kan zulk een gedrag rechtvaardigen?

Toch besteden juristen, artsen en andere studenten, die verlangen uit te blinken in hun beroepen, veel meer moeite aan het doorvorsen van omvangrijke auteurs dan zij die Christenen genoemd worden, aan het onderzoeken der Schriften! Ja, hoeveel geven de voorkeur aan vermakelijke en vernuftige beuzelarijen, of politieke discussies (om niet te spreken van geschriften die hun beginselen en zeden bederven) boven het heilige woord van God! Zij zouden zich schamen als zij niet een bewonderd of populair auteur gelezen hadden, al ware het werk geheel nutteloos, zo niet erger; en toch blijven zij jaar na jaar onbekend met de Heilige Schrift! "Voorwaar, tevergeefs is het woord des Heeren hun gegeven; de pen der schriftgeleerden is tevergeefs!"

Onderzoek het gehele Heilige Schrift... elk deel van de heilige orakelen heeft zijn nut en werpt licht op het overige... elk woord vereist een mate van onze aandacht.

Ds. T. (Thomas) Scott (1747–1821)

[J.C. Philpot]

Geliefde broeders en zusters, niemand van u zij zo bevreesd voor de gedachte aan toekomstige vervolging, of voor de komst van den Antichrist en zijn dreigementen, dat gij niet toegerust bevonden wordt met alles wat het Evangelie gebiedt en raad geeft, en met de hemelsche vermaningen. Ja, de Antichrist komt, maar groter dan hij, Christus komt ook! De vijand zal razen, maar onmiddellijk daarna zal de Heere komen om onze smarten en onrechten te wreken. De vijand is verbolgen en bedreigt ons, doch er is Eén, die ons uit zijne hand kan redden. Wij behoren te vrezen Dien wiens toorn niemand ontvlieden kan! Hij waarschuwt onszelven:

"Vreest niet degenen, die het lichaam doden, en de ziel niet kunnen doden; maar vreest veelmeer Dien, die beide ziel en lichaam verderven kan in de hel" (Mattheüs 10:28).

En wederom: "Die zijn leven liefheeft, zal het verliezen; en die zijn leven haat in deze wereld, zal het bewaren tot het eeuwige leven" (Johannes 12:25).

Mgr. Cyprianus van Carthago (210-258)

[J.C. Philpot]

Maar de nederige, bevende boetvaardige, die zaligheid zoekt in de gekruisigde Zaligmaker, door gebruik te maken van de middelen die Hij heeft ingesteld, behoort geen strik te vrezen, noch enig gevaar te duchten bij het naderen tot de tafel des Heeren; al mochten vele twijfelingen nog zijn gemoed verontrusten, of grote resterende duisternis zijn inzichten vertroebelen... Zulke zelfonderzoek moet altijd de belijdende Christenen eigen zijn: niet om een voorwendsel te vinden om het stervende gebod van hun liefhebbende Zaligmaker te verzuimen, maar opdat zij Hem met vuriger genegenheid en verhoogde dankzeggingen zouden gedenken. Het is zeer nuttig, wanneer wij de gelegenheid hebben, enige tijd vóór de bediening van het Heilig Avondmaal af te zonderen, om onszelf opnieuw te onderzoeken, om ons af te vragen hoe het staat met onze voortgang in de ware godzaligheid, en om in het verborgene opnieuw ons hartelijk toestemmen tot het nieuwe verbond in het bloed van Christus te vernieuwen.

Zulk een voorbereiding is in het bijzonder belangrijk voor de nieuwe bekeerling, wanneer hij (onder de onderwijzing en gebeden van predikanten en vrome vrienden) voor het eerst nadert om deze belijdenis af te leggen; en ook voor de afgedwaalde, wanneer hij hersteld is van zijn omzwervingen en verlangt de plechtige toewijding te hernieuwen. In alle gevallen moet zelfonderzoek slechts als een inleiding worden beschouwd tot de oefening van bekering en geloof, de beoefening van werken die der bekering waardig zijn, en vurige gebeden om goddelijke lering en genade, opdat wij met meer vrucht mogen bijwonen de ordinantiën Gods: want indien iemand mocht ontdekken dat hij op dit moment niet op een gepaste wijze de tafel des Heeren kan naderen, dan behoort hij zich geenszins tevreden te stellen met zich te onthouden; maar dient hij veeleer te streven naar een grotere ijver in het gebruiken van alle middelen om een waardig deelnemer te worden.

De gelovige echter, die zichzelf gewoonlijk onderzoekt en dagelijks de bekering en het geloof beoefent, kan zeer wel het Heilig Avondmaal ontvangen zonder verdere voorbereiding, wanneer zich onverwachts een gelegenheid voordoet.

Ds. T. (Thomas) Scott (1747–1821)

[J.C. Philpot]

God voorzienige leidingen

O, hoeveel oorzaak tot verootmoediging zie ik, en bovenal de genade en goedheid van God, die mij in staat stelt het instrument te zijn om de Oost-Indische Clausules door te voeren. Nooit was Zijn albesturende voorzienigheid zo zichtbaar als in deze gehele zaak. O, laat mij bedenken dat Judas als een instrument werd gebruikt, samen met de overige twaalf discipelen, en dat velen zullen zeggen: ‘Hebben wij niet geprofeteerd?’ en Hij zal zeggen: “Ga weg van Mij, gij werkers der ongerechtigheid.” Deze zaak geeft mij opnieuw gelegenheid om de hoogmoed en ijdelheid van mijn eigen hart te ontdekken, en o, hoeveel meer worden anderen terecht getroffen. Toch laat ik moed vatten. Het is door Gods onverdiende genade en goedheid dat ik ben uitgekozen als het werktuig van nuttigheid. Ik zie Zijn albesturende kracht. Ik ga om Zijn wijsheid en goedheid te aanbidden, mij voor Hem te verootmoedigen en Zijn vergeving te smeken om Christus' wil. Hoe wonderlijk zijn Gods beschikkingen.

Dhr. W. Wilberforce (1759-1833)