Gereformeerde Gemeenten

[Herman]

Het is niet noodzakelijkerwijs nee. Ik snap ook wel dat de gedachte aan het niet weten voorkomt uit de wijze waarop de tollenaar zich voor God in nederigheid neerbuigt. Dat veronderstelt een mate van afhankelijkheid die onzekerheid impliceert. Maar in dat heiligdom, de plaats van de offerdienst gebeurt er iets. Dat is in mijn ogen de vrijspraak van zonden en schuld en vervolgens ging de tollenaar gerechtvaardigd naar huis. Ik vind het dan geen recht doen aan dat aspect van de tekst dat hij in dezelfde nederige houding en met hetzelfde niet weten (als tekenen van zijn zondige daden) terug naar huis gaat alsof die niet vergeven zijn.

De farizeeër keerde toch nog veel minder met een nederige houding terug naar huis? Dat was net de clou van de gelijkenis, mensen die bij zichzelf vertrouwden. In deze gelijkenis staat als geloofswerk van de tollenaar alleen zijn gebed, waarbij de Heere het hart doorgrondt. Daarom snap ik de kanttekenaren wel, die stellen: "De tollenaar is van God voor rechtvaardig gehouden, waarvan in Rom. 3:20, enz., breder gehandeld wordt. De farizeeër ging minder gerechtvaardigd af in zijn huis, dewijl de tollenaar voor God gerechtvaardigd is geweest, en niet de farizeeër; hoewel deze zichzelf voor gerechtvaardigd hield en ook van de mensen daarvoor gehouden werd."
Als de Heere van iemand zegt: o vrouw, groot is uw geloof (Matth. 15: 28), was dat als antwoord op het geloofswerk van die vrouw. Daarvan lees ik: het aanhoudend bidden, bij een afwijzende Jezus.

Het gaat niet om een algemene visie op nederigheid, maar een houding waarin de farizeeër zich beroept op zijn goede werken als grond voor zijn rechtvaardigheid. Zijn houding moet je dus niet afmeten aan dat hij zegt dat hij rechtvaardigheid bezit. Dat zegt Paulus namelijk ook (Rom 5:1) zonder dat we hem daarop afrekenen.

[Adagio]

Het is niet noodzakelijkerwijs nee. Ik snap ook wel dat de gedachte aan het niet weten voorkomt uit de wijze waarop de tollenaar zich voor God in nederigheid neerbuigt. Dat veronderstelt een mate van afhankelijkheid die onzekerheid impliceert. Maar in dat heiligdom, de plaats van de offerdienst gebeurt er iets. Dat is in mijn ogen de vrijspraak van zonden en schuld en vervolgens ging de tollenaar gerechtvaardigd naar huis. Ik vind het dan geen recht doen aan dat aspect van de tekst dat hij in dezelfde nederige houding en met hetzelfde niet weten (als tekenen van zijn zondige daden) terug naar huis gaat alsof die niet vergeven zijn.

De farizeeër keerde toch nog veel minder met een nederige houding terug naar huis? Dat was net de clou van de gelijkenis, mensen die bij zichzelf vertrouwden. In deze gelijkenis staat als geloofswerk van de tollenaar alleen zijn gebed, waarbij de Heere het hart doorgrondt. Daarom snap ik de kanttekenaren wel, die stellen: "De tollenaar is van God voor rechtvaardig gehouden, waarvan in Rom. 3:20, enz., breder gehandeld wordt. De farizeeër ging minder gerechtvaardigd af in zijn huis, dewijl de tollenaar voor God gerechtvaardigd is geweest, en niet de farizeeër; hoewel deze zichzelf voor gerechtvaardigd hield en ook van de mensen daarvoor gehouden werd."
Als de Heere van iemand zegt: o vrouw, groot is uw geloof (Matth. 15: 28), was dat als antwoord op het geloofswerk van die vrouw. Daarvan lees ik: het aanhoudend bidden, bij een afwijzende Jezus.

Het gaat niet om een algemene visie op nederigheid, maar een houding waarin de farizeeër zich beroept op zijn goede werken als grond voor zijn rechtvaardigheid. Zijn houding moet je dus niet afmeten aan dat hij zegt dat hij rechtvaardigheid bezit. Dat zegt Paulus namelijk ook (Rom 5:1) zonder dat we hem daarop afrekenen.

Desalniettemin las ik in je voorgaande post dat je de tollenaar een bepaalde houding aanmeette, om je dan op hem te beroepen. Het zij zo.

[Ad Anker]

De tollenaar en farizeeër waren in de tempel tijdens het uur van het gebed. Dat volgde op de dienst in de tempel. Daar werd het offer en het bloed 'over' het volk gesprengd. En daarop volgde het gebed.

De farizeeër had van het offer en het gesprengde bloed niets begrepen. Zijn gebed was gericht op zichzelf en horizontaal.

De tollenaar had het daarentegen wél begrepen, hij nam biddend toevlucht tot het offer, tot Christus.

Dus niet de manier van bidden of de ootmoedige gestalte is de diepe boodschap, Jezus wijst naar Zichzelf. Hij staat kort voor Zijn lijden, waarin Hij Zichzelf offeren gaat en zegt: Zie op het offer, zie op Mij. Doe je dat? Dan verklaar ik je rechtvaardig.

[huisman]

Je wilt de pastorale insteek van ds. A.T. Vergunst niet lezen. Dat is mijn onderbouwing en daar leert hij echt geen onbewuste rechtvaardiging maar doet wel recht aan de gelijkenis en aan het schuchtere en aangevochten geloof. Troost voor de ‘achter in de tempel staanden’.

Het punt is dat een preek geen verdediging is van een dogmatisch standpunt. Hooguit is dat op zekere mate daarin af te lezen. En aangezien ik geen zin heb om ds. Vergunst ter discussie te stellen (waar je herhaaldelijk om vraagt), dan is het gesprek over.

Wel nog een quote van Kohlbrugge ter overdenking. Die heeft het niet over kennis van de rechtvaardiging, maar over die van de uitverkiezing (nota bene):

Vraag. Waaraan kan ik weten, of ik uitverkoren ben?

Antwoord. De tollenaar stond van verre.

Kohlbrugge voer ik overigens niet op als autoriteit, want in zijn preek over de tollenaar zegt hij dat de tollenaar bij het naar huis gaan 'vroeg of laat tot de vreugde in God komt'. M.a.w. hij laat de kennis van de rechtvaardiging ook later vallen dan de vrijspraak van Jezus in de tekst.

De vraag van Kohlbrugge haalde onze vorige predikant wel eens aan. Ik vond en vind dit een prachtig antwoord wat mijn stelling meer ondersteund dan die van jou. Dat zie je inderdaad in de preek van Kohlbrugge.
Verder vind ik die uitleg ook meer passen bij hoe de Schrift spreekt over een schuldverslagen zondaar. Bv. Jesaja 66 : 2, Jesaja 57 : 15. In o.a. deze teksten zie je de tollenaar uit de gelijkenis terug.

[Adagio]

De tollenaar en farizeeër waren in de tempel tijdens het uur van het gebed. Dat volgde op de dienst in de tempel. Daar werd het offer en het bloed 'over' het volk gesprengd. En daarop volgde het gebed.

De farizeeër had van het offer en het gesprengde bloed niets begrepen. Zijn gebed was gericht op zichzelf en horizontaal.

De tollenaar had het daarentegen wél begrepen, hij nam biddend toevlucht tot het offer, tot Christus.

Dus niet de manier van bidden of de ootmoedige gestalte is de diepe boodschap, Jezus wijst naar Zichzelf. Hij staat kort voor Zijn lijden, waarin Hij Zichzelf offeren gaat en zegt: Zie op het offer, zie op Mij. Doe je dat? Dan verklaar ik je rechtvaardig.

Dat is allemaal goed, daar zijn er vast verklaarders die dit zo zien en predikers die dit zo aan het hart van hoorders leggen. Lees ivm deze discussie dan ook wat er staat ter inleiding van deze les van de Heere: "En Hij zeide ook tot sommigen die bij zichzelven vertrouwden dat zij rechtvaardig waren en de anderen niets achtten, deze gelijkenis:" enz enz

[Forummer]

Het lijkt erop dat sommigen de tekst dusdanig interpreteren dat Jezus bedoeling zou zijn dat je een van verre staande moet zijn om genade te ontvangen. Ik denk dat Jezus meer bedoelde dat er zelfs voor een van verre staande genade is. En dat Hij de gelijkenis meer vertelde om de houding van de Farizeeër aan de kaak te stellen, gezien de inleiding op deze gelijkenis.

[TSD]

Het lijkt erop dat sommigen de tekst dusdanig interpreteren dat Jezus bedoeling zou zijn dat je een van verre staande moet zijn om genade te ontvangen. Ik denk dat Jezus meer bedoelde dat er zelfs voor een van verre staande genade is. En dat Hij de gelijkenis meer vertelde om de houding van de Farizeeër aan de kaak te stellen, gezien de inleiding op deze gelijkenis.

Best knap dat je deze conclusie kunt trekken uit de voorgaande berichten.

Ik geloof niet dat er iemand is die hier iets heeft gepost die jouw conclusie over hun bericht onderschrijft.

[Posthoorn]

Eigenlijk kan ik gewoon niet volgen hoe je hetgeen ik schrijf kunt relateren aan de Bergrede, gesproken tot discipelen die nog nauwelijks iets begrepen van verzoening door voldoening, blijkend uit het hele Evangelie.

Jezus spreekt hier in positieve zin, ik ga in op het spreken in negatieve zin, dat zijn echt 2 diametraal tegengestelde zaken en verwoordingen, toch? Weet je, eigenlijk heb ik al spijt van dat ik iets heb opgeschreven. Als je hier voorzichtig iets probeert aan te stippen over dat geloof niet altijd dat helder ziende en bezittende geloof is, dat er ook nog zoiets als toevlucht nemend geloof bestaat, weinig zekerheid, maar wel zalig.

"Voor de discipelen was het blijkbaar duidelijk", er was hen heel veel echt niet duidelijk. Oh, zeker, ze kenden Jezus als hun Zaligmaker (daar zit voor mij de kern), hun geloof was op Hem gericht (cruciaal), maar verder kan ik niet mee in je verwoording.

Of de discipelen maar "nauwelijks iets" begrepen van de verzoening door voldoening, is nog maar de vraag. Zij waren OT-gelovigen, zij kenden de offerdienst, etc. Zij wisten alleen nog niet op welke manier die verzoening in de heilsgeschiedenis tot stand moest komen, namelijk door het lijden en sterven van Christus, hun Zaligmaker. Maar die situatie is niet te vergelijken met een bepaalde geestelijke stand in déze tijd. Dat blijkt ook wel, want nergens lees je dat de discipelen nog met een 'openstaande schuld' liepen of iets van dien ard.

Verder denk ik dat je de bewuste rechtvaardigmaking, om dat woord te gebruiken, niet zo moet zien alsof de gelovige op dat moment meteen verzekerd is van zijn eigen geloof en zijn staat voor God. Zo wordt het vaak wel gebracht, maar dat is niet zo. De bewuste rechtvaardigmaking is in feite niets anders dan het moment dat de zondaar tot geloof in Christus komt als zijn Zaligmaker. En bij de een gaat dat met meer zekerheid gepaard dan bij de ander, zoals de Marrowmen bijvoorbeeld leerden.

Wat de verzegeling door de Heilige Geest betreft, ik denk dat iedere gelovige daar deel aan heeft. Een kantt. van de StV heeft voor mij daar veel licht over gegeven. Het gaat om wat er wordt opgemerkt bij de "witte keursteen" in Openb. 2: "Deze is de Heilige Geest, Die in onze consciënties deze keurstem des Vaders overbrengt, en getuigt dat wij om Christus’ wil door het geloof in Gods oordeel vrijgesproken zijn van alle zonden en straffen derzelve, 2 Kor. 1:22. Een gelijkenis genomen van de stemmingen der Grieken en Romeinen in het veroordelen of vrijspreken der misdadigen. Het veroordelen geschiedde door een zwarten keursteen, het vrijspreken door een witten. Zie iets dergelijks Hand. 26:10." Misschien is het exegetisch niet eens juist, in de zin dat het niet ziet op de witte keursteen waar Christus hier over spreekt, maar het is wel een heel duidelijke omschrijving hoe de Heilige Geest de vrijspraak in het hart van de zondaar ter kennis brengt.

[Ad Anker]

De tollenaar en farizeeër waren in de tempel tijdens het uur van het gebed. Dat volgde op de dienst in de tempel. Daar werd het offer en het bloed 'over' het volk gesprengd. En daarop volgde het gebed.

De farizeeër had van het offer en het gesprengde bloed niets begrepen. Zijn gebed was gericht op zichzelf en horizontaal.

De tollenaar had het daarentegen wél begrepen, hij nam biddend toevlucht tot het offer, tot Christus.

Dus niet de manier van bidden of de ootmoedige gestalte is de diepe boodschap, Jezus wijst naar Zichzelf. Hij staat kort voor Zijn lijden, waarin Hij Zichzelf offeren gaat en zegt: Zie op het offer, zie op Mij. Doe je dat? Dan verklaar ik je rechtvaardig.

Dat is allemaal goed, daar zijn er vast verklaarders die dit zo zien en predikers die dit zo aan het hart van hoorders leggen. Lees ivm deze discussie dan ook wat er staat ter inleiding van deze les van de Heere: "En Hij zeide ook tot sommigen die bij zichzelven vertrouwden dat zij rechtvaardig waren en de anderen niets achtten, deze gelijkenis:" enz enz

Onderstreept dat mijn verhaal niet?

[Herman]

Verder vind ik die uitleg ook meer passen bij hoe de Schrift spreekt over een schuldverslagen zondaar. Bv. Jesaja 66 : 2, Jesaja 57 : 15. In o.a. deze teksten zie je de tollenaar uit de gelijkenis terug.

Wat mij betreft zijn Jesaja 57:15 en 66:2 niet in het geding.

Wat bij mij in het geding is dat een vrijspraak van Jezus blijkbaar niet kan leiden tot de vruchten van die vrijspraak. Ik denk dan eerder aan Markus 2:5. (En eerder genoemd 32:5) Als God spreekt dan is er. Dat is ook mijn leeswijzer bij 'en hij ging gerechtvaardigd heen naar zijn huis'.

[huisman]

Het lijkt erop dat sommigen de tekst dusdanig interpreteren dat Jezus bedoeling zou zijn dat je een van verre staande moet zijn om genade te ontvangen. Ik denk dat Jezus meer bedoelde dat er zelfs voor een van verre staande genade is. En dat Hij de gelijkenis meer vertelde om de houding van de Farizeeër aan de kaak te stellen, gezien de inleiding op deze gelijkenis.

Best knap dat je deze conclusie kunt trekken uit de voorgaande berichten.

Ik geloof niet dat er iemand is die hier iets heeft gepost die jouw conclusie over hun bericht onderschrijft.

Inderdaad een vreemde conclusie. Denk dat @Forummer niet alles van deze dag heeft gelezen.

[Mannetje]

Eigenlijk vind ik dit best een boeiend gesprek. (Nee, dit is geen inhoudelijke bijdrage, andere verwoorden sommige dingen al zo mooi dat ik er niet ook nog mijn best op ga doen )

[Forummer]

Ik heb hierover een keer een preek gehoord (als ik mij goed herinner van een GG predikant) waarin de tollenaar huppelend van zielevreugd naar huis gaat.

Ook dat staat er niet inderdaad. Maar als we het geheel van Gods Woord nemen zou dat wel een logische gevolgtrekking zijn toch?

[Geytenbeekje]

Ik heb hierover een keer een preek gehoord (als ik mij goed herinner van een GG predikant) waarin de tollenaar huppelend van zielevreugd naar huis gaat.

Ook dat staat er niet inderdaad. Maar als we het geheel van Gods Woord nemen zou dat wel een logische gevolgtrekking zijn toch?

Dan moet je rechtlijnig zijn en zeggen: ''Ik accepteer het van rechts niet, dus dit ook niet. Want met zulke dingen gaat het wel vaak 1 kant uit.

[refo]

Nu dreigen weer andere gevaren. Omdat we graag vereenzelvigd worden met de tollenaar bidden we natuurlijk zijn gebed. Maar vervolgen: en ik dank u dat ik niet ben zoals die Farizeeër.