Dane Ortlund, Dieper met citaat Scougal

[Lilian1975]

Ik ben aan het lezen in het boekje Dieper, echte verandering voor zondaars, Dane Ortlund. En loop beetje vast.

Wie kent dit boek? En kan het volgende helpen plaatsen?

Daar schrijft hij o.a. over wat de vereniging met Christus inhoudt.
En schrijft dan o.a:.

we lezen over beelden als een wijnstoken zijn takken, een hoofd en andere lichaamsdelen, een bruidegom en zijn bruid. Telkens is er sprake van een organische, intieme vereniging, een mededelen van eigenschappen, een eenheid. De wijnstok geeft leven aan de takken, het hoofd leidt en zorgt voor zijn ledematen, de echtgenoot voedt en koestert zijn echtgenote zoals hij voor zijn eigen lichaam zorgt.

Tot zover kan ik het volgen, denk ik.
Maar later een blz verder, haalt hij dus Scougal aan:

Het is, zoals Scougal schreef, ' een vereniging van de ziel met God, een werkelijk deelhebben aan de goddelijke natuur

En hier loop ik dus vast. Want kan en mag je dat zo stellen? Is dat een dwaling? Wie was Scougal?


Ik vermoed dat er uitgegaan wordt van de tekst in 2 Petr 1 vers 4
Door welke ons de grootste en dierbare beloften geschonken zijn, opdat gij door dezelve der goddelijke natuur deelachtig zoudt worden, nadat gij ontvloden zijt het verderf, dat in de wereld is door de begeerlijkheid.

Maar gaat dat niet over delen in de vruchten die vanuit de goddelijke natuur voortkomen?

Kortom hoe moet ik deze schrijver en Scougal plaatsen? Hij haalt een citaat als dit aan om iets te onderbouwen en gaat ook niet echt tegen dat citaat in.

[huisman]

Ik ben aan het lezen in het boekje Dieper, echte verandering voor zondaars, Dane Ortlund. En loop beetje vast.

Wie kent dit boek? En kan het volgende helpen plaatsen?

Daar schrijft hij o.a. over wat de vereniging met Christus inhoudt.
En schrijft dan o.a:.

we lezen over beelden als een wijnstoken zijn takken, een hoofd en andere lichaamsdelen, een bruidegom en zijn bruid. Telkens is er sprake van een organische, intieme vereniging, een mededelen van eigenschappen, een eenheid. De wijnstok geeft leven aan de takken, het hoofd leidt en zorgt voor zijn ledematen, de echtgenoot voedt en koestert zijn echtgenote zoals hij voor zijn eigen lichaam zorgt.

Tot zover kan ik het volgen, denk ik.
Maar later een blz verder, haalt hij dus Scougal aan:

Het is, zoals Scougal schreef, ' een vereniging van de ziel met God, een werkelijk deelhebben aan de goddelijke natuur

En hier loop ik dus vast. Want kan en mag je dat zo stellen? Is dat een dwaling? Wie was Scougal?


Ik vermoed dat er uitgegaan wordt van de tekst in 2 Petr 1 vers 4
Door welke ons de grootste en dierbare beloften geschonken zijn, opdat gij door dezelve der goddelijke natuur deelachtig zoudt worden, nadat gij ontvloden zijt het verderf, dat in de wereld is door de begeerlijkheid.

Maar gaat dat niet over delen in de vruchten die vanuit de goddelijke natuur voortkomen?

Kortom hoe moet ik deze schrijver en Scougal plaatsen? Hij haalt een citaat als dit aan om iets te onderbouwen en gaat ook niet echt tegen dat citaat in.

Scougal is Henry Scougal . Schots puriteins predikant uit de zeventiende eeuw . Zijn bekendste werk is The life of God in the soul of man.

http://digitalpuritan.net/henry-scougal/

De boeken van Dane Ortlund vind ik best eenzijdig en die eenzijdigheid blijkt ook uit het selectief citeren van puriteinen. Ik lees liever het origineel .

https://www.hertog.nl/artikel/978949243 ... qr=Scougal

[Lilian1975]

Ik ben aan het lezen in het boekje Dieper, echte verandering voor zondaars, Dane Ortlund. En loop beetje vast.

Wie kent dit boek? En kan het volgende helpen plaatsen?

Daar schrijft hij o.a. over wat de vereniging met Christus inhoudt.
En schrijft dan o.a:.

we lezen over beelden als een wijnstoken zijn takken, een hoofd en andere lichaamsdelen, een bruidegom en zijn bruid. Telkens is er sprake van een organische, intieme vereniging, een mededelen van eigenschappen, een eenheid. De wijnstok geeft leven aan de takken, het hoofd leidt en zorgt voor zijn ledematen, de echtgenoot voedt en koestert zijn echtgenote zoals hij voor zijn eigen lichaam zorgt.

Tot zover kan ik het volgen, denk ik.
Maar later een blz verder, haalt hij dus Scougal aan:

Het is, zoals Scougal schreef, ' een vereniging van de ziel met God, een werkelijk deelhebben aan de goddelijke natuur

En hier loop ik dus vast. Want kan en mag je dat zo stellen? Is dat een dwaling? Wie was Scougal?


Ik vermoed dat er uitgegaan wordt van de tekst in 2 Petr 1 vers 4
Door welke ons de grootste en dierbare beloften geschonken zijn, opdat gij door dezelve der goddelijke natuur deelachtig zoudt worden, nadat gij ontvloden zijt het verderf, dat in de wereld is door de begeerlijkheid.

Maar gaat dat niet over delen in de vruchten die vanuit de goddelijke natuur voortkomen?

Kortom hoe moet ik deze schrijver en Scougal plaatsen? Hij haalt een citaat als dit aan om iets te onderbouwen en gaat ook niet echt tegen dat citaat in.

Scougal is Henry Scougal . Schots puriteins predikant uit de zeventiende eeuw . Zijn bekendste werk is The life of God in the soul of man.

http://digitalpuritan.net/henry-scougal/

Dank je. Dat het een puritein is had ik ook wel gevonden. Het gaat me meer om het volgende:
Leerde deze puritein dan dat we werkelijk deelhebben aan de goddelijke natuur als de christen met Christus is verenigd?

Het citaat komt overigens ook uit dat boek.

Wat betreft Dane Orlund. Heb jij bovenstaand boek ook gelezen? Waar zie je dan de eenzijdigheid hierin?

Dat hij selectief selecteert. Kan ik nog niet zo goed herkennen. Wel dat hij nu een citaat aanhaalt van een puritein waarbij ik dus een vraagteken heb over dat citaat.

[Ararat]

Ik ben aan het lezen in het boekje Dieper, echte verandering voor zondaars, Dane Ortlund. En loop beetje vast.

Wie kent dit boek? En kan het volgende helpen plaatsen?

Daar schrijft hij o.a. over wat de vereniging met Christus inhoudt.
En schrijft dan o.a:.

we lezen over beelden als een wijnstoken zijn takken, een hoofd en andere lichaamsdelen, een bruidegom en zijn bruid. Telkens is er sprake van een organische, intieme vereniging, een mededelen van eigenschappen, een eenheid. De wijnstok geeft leven aan de takken, het hoofd leidt en zorgt voor zijn ledematen, de echtgenoot voedt en koestert zijn echtgenote zoals hij voor zijn eigen lichaam zorgt.

Tot zover kan ik het volgen, denk ik.
Maar later een blz verder, haalt hij dus Scougal aan:

Het is, zoals Scougal schreef, ' een vereniging van de ziel met God, een werkelijk deelhebben aan de goddelijke natuur

En hier loop ik dus vast. Want kan en mag je dat zo stellen? Is dat een dwaling? Wie was Scougal?


Ik vermoed dat er uitgegaan wordt van de tekst in 2 Petr 1 vers 4
Door welke ons de grootste en dierbare beloften geschonken zijn, opdat gij door dezelve der goddelijke natuur deelachtig zoudt worden, nadat gij ontvloden zijt het verderf, dat in de wereld is door de begeerlijkheid.

Maar gaat dat niet over delen in de vruchten die vanuit de goddelijke natuur voortkomen?

Kortom hoe moet ik deze schrijver en Scougal plaatsen? Hij haalt een citaat als dit aan om iets te onderbouwen en gaat ook niet echt tegen dat citaat in.

In de studiebijbel lees ik in het commentaar over deelhebben aan de goddelijke natuur het volgende:

(...) Hoe kostbaar die beloften zijn, blijkt ook uit het doel, waartoe (hina , opdat) ze gegeven zijn: het deelgenoot worden aan de goddelijke natuur.
Het valt op, dat Petrus hier overgaat op de tweede persoon (‘opdat u ...’). Hij betrekt wat hij zegt over die beloften nu meteen op zijn lezers om hen ermee te bemoedigen. Met theias koinōnoi phuseōs (deelgenoten aan de goddelijke natuur) denkt Petrus niet op een Griekse wijze aan een vergoddelijking van hen, aan een opgaan van hen in Gods wezen, maar aan een heel nieuwe verbondenheid van hen met God (vgl. voor de gedachte van de gemeenschap met God Joh.1:12v.; Rom.5:5; Gal.4:6; 1Joh.1:3; 1Joh.3:1,2). Als die kostbare beloften in vervulling gaan, zal dat ertoe leiden dat zijn lezers deel zullen krijgen aan Gods heiligheid, gerechtigheid en liefde (vgl. 2Kor.3:18; 1Joh.3:2).
Maar daarvan kan pas sprake zijn, als zij door Gods genade ontkomen zijn aan het verderf. (...)

helpt dit?

[Lilian1975]

Ik ben aan het lezen in het boekje Dieper, echte verandering voor zondaars, Dane Ortlund. En loop beetje vast.

Wie kent dit boek? En kan het volgende helpen plaatsen?

Daar schrijft hij o.a. over wat de vereniging met Christus inhoudt.
En schrijft dan o.a:.

we lezen over beelden als een wijnstoken zijn takken, een hoofd en andere lichaamsdelen, een bruidegom en zijn bruid. Telkens is er sprake van een organische, intieme vereniging, een mededelen van eigenschappen, een eenheid. De wijnstok geeft leven aan de takken, het hoofd leidt en zorgt voor zijn ledematen, de echtgenoot voedt en koestert zijn echtgenote zoals hij voor zijn eigen lichaam zorgt.

Tot zover kan ik het volgen, denk ik.
Maar later een blz verder, haalt hij dus Scougal aan:

Het is, zoals Scougal schreef, ' een vereniging van de ziel met God, een werkelijk deelhebben aan de goddelijke natuur

En hier loop ik dus vast. Want kan en mag je dat zo stellen? Is dat een dwaling? Wie was Scougal?


Ik vermoed dat er uitgegaan wordt van de tekst in 2 Petr 1 vers 4
Door welke ons de grootste en dierbare beloften geschonken zijn, opdat gij door dezelve der goddelijke natuur deelachtig zoudt worden, nadat gij ontvloden zijt het verderf, dat in de wereld is door de begeerlijkheid.

Maar gaat dat niet over delen in de vruchten die vanuit de goddelijke natuur voortkomen?

Kortom hoe moet ik deze schrijver en Scougal plaatsen? Hij haalt een citaat als dit aan om iets te onderbouwen en gaat ook niet echt tegen dat citaat in.

In de studiebijbel lees ik in het commentaar over deelhebben aan de goddelijke natuur het volgende:

(...) Hoe kostbaar die beloften zijn, blijkt ook uit het doel, waartoe (hina , opdat) ze gegeven zijn: het deelgenoot worden aan de goddelijke natuur.
Het valt op, dat Petrus hier overgaat op de tweede persoon (‘opdat u ...’). Hij betrekt wat hij zegt over die beloften nu meteen op zijn lezers om hen ermee te bemoedigen. Met theias koinōnoi phuseōs (deelgenoten aan de goddelijke natuur) denkt Petrus niet op een Griekse wijze aan een vergoddelijking van hen, aan een opgaan van hen in Gods wezen, maar aan een heel nieuwe verbondenheid van hen met God (vgl. voor de gedachte van de gemeenschap met God Joh.1:12v.; Rom.5:5; Gal.4:6; 1Joh.1:3; 1Joh.3:1,2). Als die kostbare beloften in vervulling gaan, zal dat ertoe leiden dat zijn lezers deel zullen krijgen aan Gods heiligheid, gerechtigheid en liefde (vgl. 2Kor.3:18; 1Joh.3:2).
Maar daarvan kan pas sprake zijn, als zij door Gods genade ontkomen zijn aan het verderf. (...)

helpt dit?

Ja dat denk ik ook. Maar spreekt Scougal dan op griekse wijze? Zonder enige toelichting? Snap je wat ik bedoel? Dat geeft m.i. verwarring toch? Ik heb het idee dat Dane Ortlund ook op die lijn zit als de Studiebijbel. Maar waarom dan geen toelichting op het citaat van Scougal denk ik dan? Hij is echt verkeerd te interpreteren misschien? Ik probeer de lijn die de Studiebijbel houdt maar in mijn achterhoofd te houden als ik verder ga lezen.

[Arja]

De tekst komt niet uit de Petrusbrief, maar uit Galaten 4:19: "Mijn kinderkens, die ik wederom arbeide te baren, totdat Christus een gestalte in u krijge." Scougals boodschap was simpel: het is de bedoeling dat we allemaal een ‘vereniging van de ziel met God ervaren, een werkelijke deelname aan de goddelijke natuur’, als kinderen van de Heere.

Ik lees zelf graag John Owen, een tijdgenoot van Scougal, en heb me laten vertellen dat zij allebei het belang van een intieme relatie of gemeenschap met God benadrukken. Maar Owen deed dit meer vanuit een gereformeerde invalshoek en Scougal vanuit een meer kerkelijke? En ja, hij is echt te vertrouwen. Zijn tekst eigenlijk niet voor publicatie geschreven, maar het was een bemoediging van een vriend.

Scougal legt uit dat ‘ware religie een vereniging van de ziel met de Heere is, een werkelijke deelname van de goddelijke natuur, het beeld van God dat op de ziel wordt getekend, of met de woorden van de apostel is het “Christus een gestalte in het kind van God krijgt."

'De wortel van het goddelijke leven', zegt Scougal, 'is geloof' – geloof in Jezus Christus alleen, als Verlosser, Middelaar en Heere. En 'de belangrijkste takken zijn liefde tot God, naastenliefde voor de mens, zuiverheid en nederigheid'. Deze liefde voor God is een verrukkelijk en aanhankelijk besef van de goddelijke volmaaktheden, waardoor de ziel zich neerlegt en zichzelf geheel aan Hem opoffert, boven alles verlangt om Hem te behagen, en zich nergens zozeer in verlustigt als in gemeenschap met Hem, en bereid is om wat dan ook te doen of te lijden ter wille van Hem'.

Een gebed van Scougal: "Oh! dat het heilige leven van de gezegende Jezus altijd in mijn gedachten en voor mijn ogen moge zijn, totdat ik een diep gevoel en indruk krijg van die voortreffelijke genaden die zo voortreffelijk in Hem schijnen. En laat mij nooit ophouden met mijn inspanningen, totdat die nieuwe en goddelijke natuur in mijn ziel zal zegevieren en Christus in mij gevormd zal zijn'. Moge een ieder van ons daar amen op zeggen!"

Wat je leest slaat dus op de heiligmaking, het leven met de Heere als kind van God.

Dane Ortland ken ik niet maar hier is een video: https://youtu.be/T7Mi4HvIALA
---

https://www.monergism.com/life-god-soul ... E2%80%9314
https://www.evangelical-times.org/the-l ... -of-man-2/
https://www.ccel.org/ccel/s/scougal/life/cache/life.pdf

[Lilian1975]

De tekst komt niet uit de Petrusbrief, maar uit Galaten 4:19: "Mijn kinderkens, die ik wederom arbeide te baren, totdat Christus een gestalte in u krijge." Scougals boodschap was simpel: het is de bedoeling dat we allemaal een ‘vereniging van de ziel met God ervaren, een werkelijke deelname aan de goddelijke natuur’, als kinderen van de Heere.

Ik lees zelf graag John Owen, een tijdgenoot van Scougal, en heb me laten vertellen dat zij allebei het belang van een intieme relatie of gemeenschap met God benadrukken. Maar Owen deed dit meer vanuit een gereformeerde invalshoek en Scougal vanuit een meer kerkelijke? En ja, hij is echt te vertrouwen. Zijn tekst eigenlijk niet voor publicatie geschreven, maar het was een bemoediging van een vriend.

Scougal legt uit dat ‘ware religie een vereniging van de ziel met de Heere is, een werkelijke deelname van de goddelijke natuur, het beeld van God dat op de ziel wordt getekend, of met de woorden van de apostel is het “Christus een gestalte in het kind van God krijgt."

'De wortel van het goddelijke leven', zegt Scougal, 'is geloof' – geloof in Jezus Christus alleen, als Verlosser, Middelaar en Heere. En 'de belangrijkste takken zijn liefde tot God, naastenliefde voor de mens, zuiverheid en nederigheid'. Deze liefde voor God is een verrukkelijk en aanhankelijk besef van de goddelijke volmaaktheden, waardoor de ziel zich neerlegt en zichzelf geheel aan Hem opoffert, boven alles verlangt om Hem te behagen, en zich nergens zozeer in verlustigt als in gemeenschap met Hem, en bereid is om wat dan ook te doen of te lijden ter wille van Hem'.

Een gebed van Scougal: "Oh! dat het heilige leven van de gezegende Jezus altijd in mijn gedachten en voor mijn ogen moge zijn, totdat ik een diep gevoel en indruk krijg van die voortreffelijke genaden die zo voortreffelijk in Hem schijnen. En laat mij nooit ophouden met mijn inspanningen, totdat die nieuwe en goddelijke natuur in mijn ziel zal zegevieren en Christus in mij gevormd zal zijn'. Moge een ieder van ons daar amen op zeggen!"

Wat je leest slaat dus op de heiligmaking, het leven met de Heere als kind van God.

Dane Ortland ken ik niet maar hier is een video: https://youtu.be/T7Mi4HvIALA
---

https://www.monergism.com/life-god-soul ... E2%80%9314
https://www.evangelical-times.org/the-l ... -of-man-2/
https://www.ccel.org/ccel/s/scougal/life/cache/life.pdf

Ha dank je voor je reactie nog. Nu ik die link gezien heb, voel ik bevreemding . Gewoon de sfeer en alles. Soort teleurstelling ook. Want hij schrijft echt wel mooie dingen. Als je verder leest dan denk ik dat hij dat citaat van Scougal inderdaad heeft willen gebruiken om die intieme relatie te benadrukken. Alhoewel ik persoonlijk wel wat moeite heb met dat citaat van Scougal zelf. Dat je werkelijk deel uitmaakt van de goddelijke natuur. Alsof je beetje "God", bent eerbiedig gezegd. Dat het heel "intiem" is dat onderschrijf ik. Dat Christus een gestalte in een kind van God krijgt betekent m.i. niet dat je werkelijk een beetje God bent. Dit staat bij de kanttekeningen van Gal 4 vers 19.

78 Christus: Dat is, de zaligmakende kennis van Christus.

79 een gestalte in u: Dat is, gelijk een moeder haar kind zo lang draagt, totdat het een volmaakte gestalte heeft gekregen, en dan hetzelve baart; alzo zal ik niet ophouden te arbeiden, totdat gij in de rechte kennis van Christus zult bevestigd zijn.

[Arja]

De tekst komt niet uit de Petrusbrief, maar uit Galaten 4:19: "Mijn kinderkens, die ik wederom arbeide te baren, totdat Christus een gestalte in u krijge." Scougals boodschap was simpel: het is de bedoeling dat we allemaal een ‘vereniging van de ziel met God ervaren, een werkelijke deelname aan de goddelijke natuur’, als kinderen van de Heere.

Ik lees zelf graag John Owen, een tijdgenoot van Scougal, en heb me laten vertellen dat zij allebei het belang van een intieme relatie of gemeenschap met God benadrukken. Maar Owen deed dit meer vanuit een gereformeerde invalshoek en Scougal vanuit een meer kerkelijke? En ja, hij is echt te vertrouwen. Zijn tekst eigenlijk niet voor publicatie geschreven, maar het was een bemoediging van een vriend.

Scougal legt uit dat ‘ware religie een vereniging van de ziel met de Heere is, een werkelijke deelname van de goddelijke natuur, het beeld van God dat op de ziel wordt getekend, of met de woorden van de apostel is het “Christus een gestalte in het kind van God krijgt."

'De wortel van het goddelijke leven', zegt Scougal, 'is geloof' – geloof in Jezus Christus alleen, als Verlosser, Middelaar en Heere. En 'de belangrijkste takken zijn liefde tot God, naastenliefde voor de mens, zuiverheid en nederigheid'. Deze liefde voor God is een verrukkelijk en aanhankelijk besef van de goddelijke volmaaktheden, waardoor de ziel zich neerlegt en zichzelf geheel aan Hem opoffert, boven alles verlangt om Hem te behagen, en zich nergens zozeer in verlustigt als in gemeenschap met Hem, en bereid is om wat dan ook te doen of te lijden ter wille van Hem'.

Een gebed van Scougal: "Oh! dat het heilige leven van de gezegende Jezus altijd in mijn gedachten en voor mijn ogen moge zijn, totdat ik een diep gevoel en indruk krijg van die voortreffelijke genaden die zo voortreffelijk in Hem schijnen. En laat mij nooit ophouden met mijn inspanningen, totdat die nieuwe en goddelijke natuur in mijn ziel zal zegevieren en Christus in mij gevormd zal zijn'. Moge een ieder van ons daar amen op zeggen!"

Wat je leest slaat dus op de heiligmaking, het leven met de Heere als kind van God.

Dane Ortland ken ik niet maar hier is een video: https://youtu.be/T7Mi4HvIALA
---

https://www.monergism.com/life-god-soul ... E2%80%9314
https://www.evangelical-times.org/the-l ... -of-man-2/
https://www.ccel.org/ccel/s/scougal/life/cache/life.pdf

Ha dank je voor je reactie nog. Nu ik die link gezien heb, voel ik bevreemding . Gewoon de sfeer en alles. Soort teleurstelling ook. Want hij schrijft echt wel mooie dingen. Als je verder leest dan denk ik dat hij dat citaat van Scougal inderdaad heeft willen gebruiken om die intieme relatie te benadrukken. Alhoewel ik persoonlijk wel wat moeite heb met dat citaat van Scougal zelf. Dat je werkelijk deel uitmaakt van de goddelijke natuur. Alsof je beetje "God", bent eerbiedig gezegd. Dat het heel "intiem" is dat onderschrijf ik. Dat Christus een gestalte in een kind van God krijgt betekent m.i. niet dat je werkelijk een beetje God bent. Dit staat bij de kanttekeningen van Gal 4 vers 19.

78 Christus: Dat is, de zaligmakende kennis van Christus.

79 een gestalte in u: Dat is, gelijk een moeder haar kind zo lang draagt, totdat het een volmaakte gestalte heeft gekregen, en dan hetzelve baart; alzo zal ik niet ophouden te arbeiden, totdat gij in de rechte kennis van Christus zult bevestigd zijn.

Dat is mooi, het laatste wat je deelt. De kanttekeningen. Ik vond de video ook niet zo fijn om naar te kijken. Dat komt ook omdat je bepaalde dingen niet zo gewned ben.


David Stern, een messiasbelijdende Jood leest te tekst zo: "Mijn lieve kinderen, ik lijd opnieuw aan de pijn van de geboorte van jullie – en dit zal doorgaan totdat de Messias vorm krijgt in jullie." Als je de zin zo leest, is er een link naar Efeziërs 4:13 en de de verzen erna: "Totdat wij allen zullen komen tot de enigheid des geloofs en der kennis van den Zoon Gods, tot een volkomen man, tot de mate van de grootte der volheid van Christus etc"

Dan is dat, waar we bang voor zijn, weg (dat van een beetje God zijn).

[Iemand]

Alhoewel ik persoonlijk wel wat moeite heb met dat citaat van Scougal zelf. Dat je werkelijk deel uitmaakt van de goddelijke natuur. Alsof je beetje "God", bent eerbiedig gezegd. Dat het heel "intiem" is dat onderschrijf ik. Dat Christus een gestalte in een kind van God krijgt betekent m.i. niet dat je werkelijk een beetje God bent.

Om nog wat in te gaan op je moeite met het citaat van Scougal; het citaat is inderdaad een vrij letterlijke weergaven van de woorden van Petrus. "Opdat gij door dezelve der goddelijke natuur deelachtig zoudt worden", 2 Petr. 1:4.

Als ik je opmerkingen zo lees dan vermoed ik dat je moeite vooral zit in het woord 'werkelijk'. Scougal gebruikt dit woord als hij beschrijft wat religie is, nadat hij beschreven heeft wat religie niet is. Mijns inziens is dat de reden dat hij dit woord gebruikt, alsof hij wil zeggen: 'die dingen die ik eerder beschreven heb maken ons de Goddelijke natuur niet deelachtig, maar de ware religie is werkelijk een deelhebben aan de Goddelijke natuur'. Dus het woord 'werkelijk' betekent in dit verband niet dat iemand echt Gods natuur ontvangt, zoals hierboven stond: op Griekse wijze.

Scougal beschrijft het deelhebben aan de Goddelijke natuur vervolgens ook als het afdrukken van Gods beeld in de ziel, het gestalte krijgen van Christus in de ziel (zoals hierboven besproken is) en het wonen van God in de ziel.

[Lilian1975]

Alhoewel ik persoonlijk wel wat moeite heb met dat citaat van Scougal zelf. Dat je werkelijk deel uitmaakt van de goddelijke natuur. Alsof je beetje "God", bent eerbiedig gezegd. Dat het heel "intiem" is dat onderschrijf ik. Dat Christus een gestalte in een kind van God krijgt betekent m.i. niet dat je werkelijk een beetje God bent.

Om nog wat in te gaan op je moeite met het citaat van Scougal; het citaat is inderdaad een vrij letterlijke weergaven van de woorden van Petrus. "Opdat gij door dezelve der goddelijke natuur deelachtig zoudt worden", 2 Petr. 1:4.

Als ik je opmerkingen zo lees dan vermoed ik dat je moeite vooral zit in het woord 'werkelijk'. Scougal gebruikt dit woord als hij beschrijft wat religie is, nadat hij beschreven heeft wat religie niet is. Mijns inziens is dat de reden dat hij dit woord gebruikt, alsof hij wil zeggen: 'die dingen die ik eerder beschreven heb maken ons de Goddelijke natuur niet deelachtig, maar de ware religie is werkelijk een deelhebben aan de Goddelijke natuur'. Dus het woord 'werkelijk' betekent in dit verband niet dat iemand echt Gods natuur ontvangt, zoals hierboven stond: op Griekse wijze.

Scougal beschrijft het deelhebben aan de Goddelijke natuur vervolgens ook als het afdrukken van Gods beeld in de ziel, het gestalte krijgen van Christus in de ziel (zoals hierboven besproken is) en het wonen van God in de ziel.

Ja, het zat hem in inderdaad het woordje 'werkelijk'. Dank voor je toelichting. Nu begrijp ik het beter. En heb ik dus het woord 'werkelijk' verkeerd geinterpreteerd. En neem ik mijn moeite terug.