Kleding en stereotypen

[ejvl]

Dat zijn wel grote woorden. Als ouders waarderen/wensen dat je op een bepaalde manier gekleed komt, dan doe je dat a: uit liefde, b: uit respect en c: vanwege het feit dat je bij ouders in hun huis bent. Dat heeft niets met manipuleren te maken.

Waarom zouden ouders niet meer flexibel kunnen zijn? Waarom altijd die zwart-wit benadering in bepaalde kringen?

Ik vraag mij af in hoeverre dit flexibel zijn, verwacht kan worden.
Stel een baby wordt opgedragen of gedoopt door een vrouwelijke voorganger in de PKN. Mag je dan van familie, bijvoorbeeld grootouders, verwachten, die bijvoorbeeld normaliter GGIN zijn, dat ze hierbij aanwezig zijn?
En andersom?
Ik heb zo het idee dat dit veelal eenrichtingsverkeer is. Zware hoeven niet bij lichte in diensten te komen maar van lichte wordt wel verwacht dat ze bij de zware komen, even grof gezegd.
Of klopt dat ook niet?

[merel]

Wij zijn ook wel eens uitgenodigd door familie voor een verjaardag op zondag in een kroeg. Wij hebben vriendelijk bedankt en hebben uitgelegd waarom wij niet komen. Ik weet dat de betreffende familie daar verbolgen over was. Daarnaast hebben wij hen 4x voor de doop van onze kinderen uitgenodigd. Zij wilden niet komen.
Wellicht vind ik daarom de discussie over hoodie, korte broeken, broeken bij vrouwen geneuzel in de marge. Wees blij dat je familie hebt die een kind een christelijke opvoeding wil geven. Ook al is dat op een andere wijze en in een andere gemeente dan jij voor ogen hebt.

[Mister]

Tja daar sta ik anders in. Als kinderen niet meer thuis wonen zijn zij verantwoordelijk voor hun eigen leven en zullen daar zelf verantwoording voor af moeten leggen. Als ouders heb je m.i. dan niets te eisen.

Jij bepaald thuis ook wat er gebeurd. Dat is een groot goed; dat je de verantwoording hebt van je eigen huis inclusief gezin als je dat mag hebben. Ik heb heel erg hoog staan dat je dan ook zelf de regels bepaald en dat andere zich daar aan dienen te houden. Jij bepaald wat er in huis gebeurt. Dus als je ouders bepaalde eisen hebben in hun eigen huis, dan heb je je daar aan te houden, het is immers hún huis.

Daar sta ik dus anders in. Ik ben van mening dat met het opgroeien ouders kinderen eigen keuzes moeten leren maken. Ook als dat keuzes zijn waar je anders instaat als ouders.

Ik moet daarin denken aan de dochter van de predikant van mijn jeugd. Zijn 16-17 jarige dochter vulde vakken en had een bedrijfsfeest in een grote discotheek. Zij vroeg in eerste instantie permissie om te gaan. Haar vader antwoordde dat zij zijn standpunt wist, maar inmiddels zelf keuzes moest kunnen maken. Hij wilde nadat het feest was geweest sowieso met haar in gesprek over de keuze die zij had gemaakt. uiteindelijk is zijn dochter mokkend niet gegaan.

Ik vind het dreigement 'in mijn huis geen broek, anders kom je er niet in'bevreemdend en afstotend. Daarmee raak je iig emotioneel verwijderd van jouw kinderen.

Daarmee laat je deelnemers hier iets zeggen wat ze helemaal niet zo zeggen. Met het gebruik van woorden als 'dreigement', 'afstotend' en 'manipulatief' zet je een toon die ik hier bij anderen niet bespeur.

[Ambtenaar]

Ik vraag mij af in hoeverre dit flexibel zijn, verwacht kan worden.
Stel een baby wordt opgedragen of gedoopt door een vrouwelijke voorganger in de PKN. Mag je dan van familie, bijvoorbeeld grootouders, verwachten, die bijvoorbeeld normaliter GGIN zijn, dat ze hierbij aanwezig zijn?

Ja, ik vind van wel. En omgekeerd ook. En als je een GGiN eenmalig bezoekt kun je ook rekening houden met de daar geldende opvattingen.

[ZWP]

Ik vind het altijd wel bijzonder dat juist die mensen die zondag in zondag uit horen over ene noodzakelijke (zaligheid uit het geloof, verzoening met God door het werk van de Jezus Christus toegepast door de Geest) zich anderzijds zo druk maken over a) een rok of b) om elke been een rok (=broek). Dat kan ik toch niet helemaal bij elkaar krijgen.

[HersteldHervormd]

Ik vind het altijd wel bijzonder dat juist die mensen die zondag in zondag uit horen over ene noodzakelijke (zaligheid uit het geloof, verzoening met God door het werk van de Jezus Christus toegepast door de Geest) zich anderzijds zo druk maken over a) een rok of b) om elke been een rok (=broek). Dat kan ik toch niet helemaal bij elkaar krijgen.

Het is gewoon een traditie dingetje, die heel snel zal verdwijnen vermoed ik. Binnen een paar decennia zullen er nog maar zeer weinig zijn die de kledingvoorschriften zullen naleven.

Zal de kerk er dan beter voor staan? De geschiedenis leert ons dat dit niet het geval is helaas.

[Herman]

Ik vind het altijd wel bijzonder dat juist die mensen die zondag in zondag uit horen over ene noodzakelijke (zaligheid uit het geloof, verzoening met God door het werk van de Jezus Christus toegepast door de Geest) zich anderzijds zo druk maken over a) een rok of b) om elke been een rok (=broek). Dat kan ik toch niet helemaal bij elkaar krijgen.

Dat komt omdat de nadruk niet valt op de zaligheid uit geloof en het verdere van je opsomming, maar op 'bekering' en al haar kenmerken.

[ZWP]

Ik vind het altijd wel bijzonder dat juist die mensen die zondag in zondag uit horen over ene noodzakelijke (zaligheid uit het geloof, verzoening met God door het werk van de Jezus Christus toegepast door de Geest) zich anderzijds zo druk maken over a) een rok of b) om elke been een rok (=broek). Dat kan ik toch niet helemaal bij elkaar krijgen.

Het is gewoon een traditie dingetje, die heel snel zal verdwijnen vermoed ik. Binnen een paar decennia zullen er nog maar zeer weinig zijn die de kledingvoorschriften zullen naleven.

Er zijn wel Bijbelse 'kledingvoorschriften', al zou ik het zo niet noemen.
Dan gaat het over zaken als waardigheid, soberheid en ingetogenheid. Kleding om de naaktheid te bedekken. Jezus die kleding juist relativeert: het leven is meer dan voedsel en kleding. Kleding delen als werk van barmhartigheid etc.

[ZWP]

Ik vind het altijd wel bijzonder dat juist die mensen die zondag in zondag uit horen over ene noodzakelijke (zaligheid uit het geloof, verzoening met God door het werk van de Jezus Christus toegepast door de Geest) zich anderzijds zo druk maken over a) een rok of b) om elke been een rok (=broek). Dat kan ik toch niet helemaal bij elkaar krijgen.

Dat komt omdat de nadruk niet valt op de zaligheid uit geloof en het verdere van je opsomming, maar op 'bekering' en al haar kenmerken.

Maar dan moet toch de nadruk liggen op de vruchten van het geloof? Daar horen zeker zaken bij die betrekking kunnen hebben op onze kleding (zie mijn bericht hiervoor), maar toch niet in zo'n belangrijke mate en al zeker niet gericht op één kledingstuk voor de vrouw?

[Herman]

Maar dan moet toch de nadruk liggen op de vruchten van het geloof? Daar horen zeker zaken bij die betrekking kunnen hebben op onze kleding (zie mijn bericht hiervoor), maar toch niet in zo'n belangrijke mate en al zeker niet gericht op één kledingstuk voor de vrouw?

Nee, dan neem je bekering als een globale richtingverandering. Bekering is een radicale vernieuwing en dat betekent ook dat je de Bijbel gaat laten heersen over alle aspecten van je leven. Dat verklaart de fundamentele manier van denken. Maar dat verklaart niet waarom het zo belangrijk is. Dat zie ik meer sociologisch. Er zijn wat mensen die zich daar ooit heel druk om maakten, en daardoor is het een culturele identify marker geworden waar je steeds iets van moet vinden.
Een soortgelijk iets zie je ook aan het begin van het puritanisme. Dat is in zekere zin geradicaliseerd na de publicatie van één boek over het niet aanvaarden van ambtelijke gewaden en tot op de huidige dag is dat een probleem.

[Orchidee]

Tja daar sta ik anders in. Als kinderen niet meer thuis wonen zijn zij verantwoordelijk voor hun eigen leven en zullen daar zelf verantwoording voor af moeten leggen. Als ouders heb je m.i. dan niets te eisen.

Jij bepaald thuis ook wat er gebeurd. Dat is een groot goed; dat je de verantwoording hebt van je eigen huis inclusief gezin als je dat mag hebben. Ik heb heel erg hoog staan dat je dan ook zelf de regels bepaald en dat andere zich daar aan dienen te houden. Jij bepaald wat er in huis gebeurt. Dus als je ouders bepaalde eisen hebben in hun eigen huis, dan heb je je daar aan te houden, het is immers hún huis.

Ik vind dit eerlijk gezegd wél een autoritair iets.
Heb je regels in huis omdat je hetzelf zo fijn/prettig vind of zijn er regels om een liefdevol,respectvol, regelmatig en vruchtbaar leven met elkaar te leven in 1 huisgezin?
Het is ook juist niet sterk als je zo regels oplegt aan de ander, juist zwak!

[Herman]

Het is ook juist niet sterk als je zo regels oplegt aan de ander, juist zwak!

Ik leer mijn kinderen onder de 1 jaar dat het een regel is om de planten niet van de vensterbank te gooien. Net zo min als de kopjes van de tafel. Ik zie zo'n regel niet als een zwakke manier van opvoeden. Ze leren er als het goed is enige vorm van discipline van.

[Orchidee]

Het is ook juist niet sterk als je zo regels oplegt aan de ander, juist zwak!

Ik leer mijn kinderen onder de 1 jaar dat het een regel is om de planten niet van de vensterbank te gooien. Net zo min als de kopjes van de tafel. Ik zie zo'n regel niet als een zwakke manier van opvoeden. Ze leren er als het goed is enige vorm van discipline van.

Precies! Zulke 'regels' /opvoeding bedoel ik niet, natuurlijk heb je als ouder een lerende, opvoedende, onderwijzende en corrigerende taak maar welke zijn goed in eigen of naasten belang en wat/welke in eigen belang?

[HersteldHervormd]

Tja daar sta ik anders in. Als kinderen niet meer thuis wonen zijn zij verantwoordelijk voor hun eigen leven en zullen daar zelf verantwoording voor af moeten leggen. Als ouders heb je m.i. dan niets te eisen.

Jij bepaald thuis ook wat er gebeurd. Dat is een groot goed; dat je de verantwoording hebt van je eigen huis inclusief gezin als je dat mag hebben. Ik heb heel erg hoog staan dat je dan ook zelf de regels bepaald en dat andere zich daar aan dienen te houden. Jij bepaald wat er in huis gebeurt. Dus als je ouders bepaalde eisen hebben in hun eigen huis, dan heb je je daar aan te houden, het is immers hún huis.

Ik vind dit eerlijk gezegd wél een autoritair iets.
Heb je regels in huis omdat je hetzelf zo fijn/prettig vind of zijn er regels om een liefdevol,respectvol, regelmatig en vruchtbaar leven met elkaar te leven in 1 huisgezin?
Het is ook juist niet sterk als je zo regels oplegt aan de ander, juist zwak!

Het is ook uiteindelijk autoritair, je huis is een plek waar jij autonoom de baas bent. Ik besef me dat dit klinkt alsof je een soort dictator thuis bent, zo bedoel ik het niet. Maar het gaat mij er wel om dat het belangrijk is om te beseffen dat jij thuis de regels bepaald, en niet anderen. En dat je ook nooit onder druk gezet mag worden om je regels thuis aan te passen of te laten vervallen voor anderen.

Zo sta ik er echt in. Wij hebben thuis nog nooit conflicten gehad rondom deze dingen, dus voor alsnog gaat dit goed. Mijn ouders hebben wel flinke problemen gehad rondom dit thema.

Zoals Herman ook aangeeft, het is ook een stuk discipline en respect. Ik zou anderen ook nooit aanspreken op zaken die thuis mis gaan bij hun, in mijn ogen dan. Of keuzes waar ik het niet mee eens ben. Dat is soms heel moeilijk, omdat je graag zou willen helpen ofzo. Maar uiteindelijk is het de verantwoording van de ouders.

[Herman]

Het is ook juist niet sterk als je zo regels oplegt aan de ander, juist zwak!

Ik leer mijn kinderen onder de 1 jaar dat het een regel is om de planten niet van de vensterbank te gooien. Net zo min als de kopjes van de tafel. Ik zie zo'n regel niet als een zwakke manier van opvoeden. Ze leren er als het goed is enige vorm van discipline van.

Precies! Zulke 'regels' /opvoeding bedoel ik niet, natuurlijk heb je als ouder een lerende, opvoedende, onderwijzende en corrigerende taak maar welke zijn goed in eigen of naasten belang en wat/welke in eigen belang?

Ik mag toch zeker naar eigen inzicht iets vinden over het gedrag van mijn kinderen? Ook als ze ouder zijn? En ja, naar verloop van tijd zul je verantwoordelijkheden aan je kinderen moeten overdragen, maar dan is niet hetzelfde als ongelimiteerde verantwoordelijkheden zonder regels.