Je denk nu een beetje in of-of, maar dat hoeft niet: je kan uitstekend studeren en curatorium combineren.MGG schreef: ↑26 feb 2024, 07:43 Het lastige vind ik dat bij elke methode vragen te bedenken zijn.
Curatorium.
-Roept God soms jaren niemand?
-Hoe voorkom/minimaliseer je menselijke overwegingen?
-Maak je 1 gesprek niet te belangrijk?
Studeren.
-Roept God tegenwoordig enkel nog geleerde mensen?
-Hoe zie je de mannen die een roeping voelen, alle stappen doorlopen, maar nooit beroepen worden?
-Ook weer een beslismoment of iemand beroepbaar gesteld wordt. Ook hier heb je het gevaar van menselijke overwegingen.
Iedereen mag voorgaan.
-Wie bewaakt de kwaliteit en identiteit?
-Hoe wordt het risico op dwalingen beperkt?
-Zie je voorganger als een baan waar iedereen op mag solliciteren?
Ik denk dat het CGK/TUA-model het beste geschikt is (volgens mij doet de HHK het op dezelfde manier, maar weet niet zeker). Ook daar worden mensen afgewezen, maar wel met goede feedback. En ook daar krijgen mensen soms wat langer geen beroep, maar dat is niet helemaal te voorkomen.
Een jaar of 10 geleden heb ik dat model voorgesteld voor de GG, maar dat is er nooit doorheen gekomen; het staat ook beschreven op dit forum, zoek maar even.
Het is heel eenvoudig te implementeren in de huidige structuur.
Het komt globaal hier op neer, dat iedereen die een roeping heeft, een gesprek heeft met een paar curatoren, geen 12, maar 2 of 3. Die geven een advies, maar dat is geen beslissing.
Daarna gaat men op eigen kosten/tijd een poosje studeren, bijvoorbeeld 1 á 2 jaar via CGO-E. In de tussentijd heeft men regelmatig gesprekken met een aantal curatoren.
Zo leert de student het vak theologie kennen, en student en curatoren leren elkaar goed kennen (in ieder geval beter dan van één presentatie van maximaal 20 minuten, zoals nu).
Na de studie kan dan overgegaan worden tot beroepbaarstelling. Of kan de student een ander vak kiezen, zoals pastoraal werker, godsdienstleraar, enz.