Rouwdienst of dankdienst

[Lilian1975]

Sinds wanneer is een 'rouwdienst'bij een overlijden gamgbaar gebruik? Historisch gezien?

Je ziet in Genesis al dat begraven een familiegebeuren is. Bv Genesis 25 : 9-11 Izak en Ismaël begraven Abraham. Je leest in de Bijbel ook over diverse rouwgebruiken.

Ik weet niet of de gebruiken zoals wij die kennen er ook in de vroege kerk al waren. Mijn zwager is begrafenisondernemer en die heeft mij eens een boekje gegeven met de oorsprong van veel gebruiken rondom een begrafenis. Kan dat boekje niet zo snel vinden.
Laat ik jouw vraag nog aanvullen . Is het rouw in de kerk brengen streekgebonden en waar komt die traditie vandaan?

Rouw in de kerk brengen gebeurde in Rotterdam , kleine stadsgemeente, links gereformeerde bond in mijn jeugd niet. (Hervormd) . De meeste mensen die daar zaten hadden geen directe familie in de kerk.
Later Ederveen( midden GB hervormd) wel. Maar het was een echte dorpsgemeente. En dus ook hele families in de kerk.
Reeuwijk begin van ons trouwen (hervormd) niet. Hebben daar maar kort gekerkt. Vermoed dat het in Reeuwijk Dorp wel gebeurde.
Verhuisd naar Alblasserwaard ten tijden van de scheuring (HHK) wel. Maar vaak ook familie in de kerk. Nu zoveel jaar later niet altijd. Steeds vaker niet. Er zijn steeds meer mensen van elders. En vaak geen directe familie in de kerk. Bij oudere mensen vaak geen kinderen in onze kerk. En jonge stellen komen uut verschillende kerken overal vandaan.

Dus misschien streekgebonden met daarbij de kanttekening of er veel familie van elkaar in de gemeente zit.

[Bourdon16]

Bij ons gebeurt het af en toe.
Wij hebben het toen wel gedaan.

[Lilian1975]

Er werd door @Huisman gevraagd naar waar het gebruik van rouw in de kerk brengen vandaan komt . Ik was eigenlijk ook wel benieuwd.
Hier een link waar e.a. wordt geschreven over dit gebruik.

https://www.refoweb.nl/vragenrubriek ... engen/

Wanneer nu evenwel de familie van de overledene, ook wanneer de dode niet in de kerk kwam te rusten, op een bepaalde zondag na de begrafenis ter kerke ging en aankondigde dat men de “rouw in de kerk wilde brengen”, wordt dit wel beschouwd als een overblijfsel van de Roomse gewoonte om in de parochiekerk voor elke persoon die begraven werd een zogenoemde dodenmis voor de zielenrust van de overledene op te dragen. Toen de Reformatie dit verbood, als, terecht een gevolg van het bijgeloof van het pausdom, ervoer men eigenlijk hier een leegte die opgevuld werd  door de “rouw in de kerk te brengen.” De familie gaat dan gezamenlijk naar de kerk en krijgt vaak een aparte plaats, meestal voorin de kerk. Men gaat dan naar de kerk om als familie het verdriet over de overledene voor Gods aangezicht neer te leggen, waarbij men eigenlijk ook de gemeente vraagt om mee te leven met hun verdriet en mee te vragen om de kracht des Heeren.

In de link blijkt dat hele oude papieren heeft met veel bijgeloof. Maar dat het gebruik na de Reformatie wat gezuiverd is....

[Posthoorn]

Het parkeren van de overledene buiten een kerkgebouw vind ik niet heel respectvol. Ik vind sowieso het hele idee dat de rouwsamenkomst een soort waarschuwing is tegen onvoorbereid sterven erg onpastoraal. De rouwsamenkomst is als het goed is om in het verdriet van de nabestaanden mee te leven en om een goed getuigenis te geven.

Allebei mee eens. Gelukkig mocht bij de rouwdienst van mijn moeder de kist in de kerk staan. Vóór de dienst werd afwisselend gewaakt door twee kleinzoons. Heel mooi. Maar nadat de predikant wat gememoriseerd had uit het leven van mijn moeder, was het voor mij ook wel genoeg geweest. Zo'n preek komt er dan toch een beetje als 'vreemd aanhangsel' achteraan. Of er gezongen is tijdens de dienst, kan ik me niet zo goed herinneren. Ik dacht het wel.

[DDD]

Ik hoorde nu weer iets nieuws. Er zijn ook GG waar een eventueel in memoriam afzonderlijk plaatsvindt, buiten de rouwsamenkomst waaraan de kerkenraad meewerkt.

Komt dat vaker voor?

[Wim Anker]

Ligt aan de persoon toch?

[DDD]

Nooit van gehoord. Wat maakt dan of een in memoriam in een aparte bijeenkomst plaatsvindt?

Ik zit zo weer eens wat van die protocollen te lezen. Maar ik denk dat ik het voor mezelf buiten de eigen kerkelijke gemeente wil laten organiseren als dat zo zou moeten. Maar dat verder terzijde.

[Arja]

In onze gemeente wordt bij de afkondiging van het overlijden in de zondagse eredienst psalm 103 vers 8 en 9 gezongen. Daarnaast wordt een moment stilte betracht na de afkondiging van het overlijden en aansluitend de woorden ‘gedenk te sterven’. Wat mij betreft een mooi en waardevol moment.

Tijdens de rouwdienst wordt niet altijd gezongen, beetje afhankelijk van de predikant. Wel wordt voor en na de dienst op het orgel gespeeld. Soms is daarbij een verzoek om deze of die melodie te laten klinken.

Dat is heel netjes en zoals het meestal gedaan wordt toch?

[Herman]

In onze gemeente wordt bij de afkondiging van het overlijden in de zondagse eredienst psalm 103 vers 8 en 9 gezongen. Daarnaast wordt een moment stilte betracht na de afkondiging van het overlijden en aansluitend de woorden ‘gedenk te sterven’. Wat mij betreft een mooi en waardevol moment.

Tijdens de rouwdienst wordt niet altijd gezongen, beetje afhankelijk van de predikant. Wel wordt voor en na de dienst op het orgel gespeeld. Soms is daarbij een verzoek om deze of die melodie te laten klinken.

Dat is heel netjes en zoals het meestal gedaan wordt toch?

Het is (alleen) niet afhankelijk van de predikant, maar van de familie.

[Hendrikus]

In onze gemeente wordt bij de afkondiging van het overlijden in de zondagse eredienst psalm 103 vers 8 en 9 gezongen. Daarnaast wordt een moment stilte betracht na de afkondiging van het overlijden en aansluitend de woorden ‘gedenk te sterven’. Wat mij betreft een mooi en waardevol moment.

Tijdens de rouwdienst wordt niet altijd gezongen, beetje afhankelijk van de predikant. Wel wordt voor en na de dienst op het orgel gespeeld. Soms is daarbij een verzoek om deze of die melodie te laten klinken.

Dat is heel netjes en zoals het meestal gedaan wordt toch?

Het is (alleen) niet afhankelijk van de predikant, maar van de familie.

Het zal misschien van plaats tot plaats verschillen, maar ik heb van nabij meegemaakt dat de familie wilde dat er gezongen zou worden, maar dat de kerkenraad en/of de predikant dat tegenhield. Gezongen werd er alleen als de dominee ervan overtuigd was dat de overledene "goed heen" was. Door niet tegemoet te komen aan de wens van de familie om te zingen, sprak de predikant dus impliciet een oordeel -of op z'n minst zijn twijfels- uit. Pijnlijk...

[Herman]

Het is (alleen) niet afhankelijk van de predikant, maar van de familie.

Het zal misschien van plaats tot plaats verschillen, maar ik heb van nabij meegemaakt dat de familie wilde dat er gezongen zou worden, maar dat de kerkenraad en/of de predikant dat tegenhield. Gezongen werd er alleen als de dominee ervan overtuigd was dat de overledene "goed heen" was. Door niet tegemoet te komen aan de wens van de familie om te zingen, sprak de predikant dus impliciet een oordeel -of op z'n minst zijn twijfels- uit. Pijnlijk...

Ja, die verhalen zijn hier al zo vaak gedeeld, dat ik weinig lust heb om er nog iets over te zeggen. Mijn bijdrage ging over ónze gemeente, namelijk die van Maanenschijn en mij.

[DDD]

Zeker verschilt dat van plaats tot plaats. Ik had er tot ik hier ging meelezen nog nooit over gehoord.

Maar ook los van het wel of niet zingen zijn er voldoende rare dingen te vermelden. Het is verbazend dat in een kerkverband waarin de rouwsamenkomst geen kerkdienst is, zoveel protocollen en regels zijn. Er zou een goede markt zijn voor begrafenisdiensten vanuit de GG maar dan volgens de wensen van de familie. Alleen als je het geluk hebt dat je persoonlijk andere voorgangers kent, dan kun je -als die bereid zijn om voor te gaan- zelf een fatsoenlijke begrafenis regelen. Anders ben je overgeleverd aan de extreme voorschriften. Ik las bijvoorbeeld dat er verschillende kerken zijn die een kaars of bloemen verbieden. Ik vind dat echt heel ver gaan. Ik herinner me een begrafenis in een aula, waar standaard twee kaarsenlantaarns ophangen. De kaarsjes waren uit.

Dan ga je wel erg ver in het verbeelden van de ernst van de dood. Het wordt dan meer hoe naargeestiger, hoe stijlvoller.

[Bourdon16]

Kaarsen en bloemen verbieden vind ik dan weer niet zo extreem.

[J.C. Philpot]

Als je een dienst met kaarsen en een hoge liturgie wilt, dan kun je beter een hoog liturgische PKN-gemeente of een Rooms-Katholieke Parochie benaderen. Als je opwekkingsliederen in een begrafenisdienst wil zingen, ga je ook een Reformatorische kerk niet om medewerking vragen.

Het lijkt me vanzelfsprekend dat als je een Reformatorische gemeente om medewerking aan een dienst vraagt, je ook rekening houdt met waar die gemeente voor staat.

En soms kan de reguleringsdrang wat ver gaan. Maar het principe blijft staan dat een kerkelijke gemeente niet overal in mee hoeft te gaan. Dat het zulke stormachtige gevoelens oproept als een gemeente bepaalde kaders meegeeft, laat zien hoe het consumentisme onder ons is toegenomen ("wij vragen, en de kerk moet leveren").

[-DIA-]

In onze gemeente wordt bij de afkondiging van het overlijden in de zondagse eredienst psalm 103 vers 8 en 9 gezongen. Daarnaast wordt een moment stilte betracht na de afkondiging van het overlijden en aansluitend de woorden ‘gedenk te sterven’. Wat mij betreft een mooi en waardevol moment.

Tijdens de rouwdienst wordt niet altijd gezongen, beetje afhankelijk van de predikant. Wel wordt voor en na de dienst op het orgel gespeeld. Soms is daarbij een verzoek om deze of die melodie te laten klinken.

Dat is heel netjes en zoals het meestal gedaan wordt toch?

Het is (alleen) niet afhankelijk van de predikant, maar van de familie.

Het zal misschien van plaats tot plaats verschillen, maar ik heb van nabij meegemaakt dat de familie wilde dat er gezongen zou worden, maar dat de kerkenraad en/of de predikant dat tegenhield. Gezongen werd er alleen als de dominee ervan overtuigd was dat de overledene "goed heen" was. Door niet tegemoet te komen aan de wens van de familie om te zingen, sprak de predikant dus impliciet een oordeel -of op z'n minst zijn twijfels- uit. Pijnlijk...

Ik heb nooit geweten dat een dominee kon oordelen over de eeuwige staat van een mens. En toch zeg je hier dat een dominee wel impliciet oordeelt. Dit kan en mag een predikant niet doen. Het is vanzelf iets heel anders als de Heere Zelf getuigenis van Zijn werk geeft. Maar in dat geval oordeelt een predikant niet, en daarbij, dan nog kan een predikant zijn nog vergissen. Dan is het beter de zaak voor de Heere te laten liggen. En zo is het altijd in de gemeenten geweest. En als het anders is, als een dominee een mens in de hemel praat is er iets ernstig fout.