1. Ik denk dat er geen ware verslagenheid is dat niet tot geloof komt. Het staat met elkaar in verband. Ds. van den Brink bedoelt denk ik meer dat je eerst een tijd lang verslagen moet zijn en dan, een poos later, tot geloof komt. Daar ageert hij tegen. Het zijn zaken die bij elkaar gehouden moeten worden. Verslagenheid is, net als het geloof, namelijk een vrucht van wedergeboorte. Het punt van ds. van den Brink is dat je dit niet allemaal uit elkaar moet trekken.Refojongere schreef: ↑05 jan 2024, 00:09 Beste Psalm,
Het zijn denk ik wel kernpunten. Ds. Van den Brink wil niet van een verslagenheid vooraf aan het geloof weten, want dat zijn kleine lettertjes. Echter, de meesten kennen verslagenheid vooraf (Hand. 2:37) en is ook wezenlijk om het Evangelie te ontvangen.
In onze tijd is er heel veel geloof zonder verslagenheid wat niet verder komt dan verstandkennis of tijdgeloof. Zelfs schijngeloof dat roept Heere Heere.
Het wezen is wel de ware verslagenheid uit het geloof voortkomt.
En waarbij moet ik denken aan een Evangelieprediking zonder de Wet? Geloof dat Jezus voor je zonden is gestorven? Maar hoe kan iemand dat geloven zonder dat hij weet wat zonde is dan? Je zegt: het geweten. Maar hoe kijk je dan aan tegen Rom. 7:7?
2. Het kan ook gaan om het geweten. Hierdoor kan een mens ook voelen dat hij fout bezig is. Dus dat hij zondigt. Maar dan heb je het echt over hele uitzonderlijke situaties. De Wet heeft zeer belangrijke functies. Daar ben ik het helemaal mee eens. Wetsprediking mag zeker niet ontbreken.