Hyperdordt

[pierre27]

Begeef jij je veel in de kringen die ik letterlijk benoem? Dat maakt denk ik al een verschil. Er zijn in die kringen ook mensen die niet letterlijk deze vragen hebben. Maar dat ze zaligheid voor hun beleving zo ver van hun bed show is, dat ze uberhaupt niet tot deze vragen komen.

1. Ja.
2. De vraag 'Bedoelt God mij wel' is een interessante vraag die je bij jongeren tussen 15-25 tegenkomt en dan is het vooral een vraag die op enige wijze verband houdt met hun vorming tot volwassene. De vraag is dan heel interessant, maar heeft dan een hele andere bedoeling dan de vraag of ik ook 'persoonlijk van mijn zonden gered mag worden'. Het betekent niet meer dan 'hoe kan ik als christen leven, zonder me te bekeren'. Ja, dan is het best handig als iemand de scherpe kantjes van het evangelie ervanaf komt slijpen.

Je bent nogal aan het invullen voor anderen. Niet zo chique.

Ik kom het in mijn omgeving namelijk wel heel veel tegen, onder jong en oud. En het zijn wezenlijke vragen, waar als er op de lange termijn geen goed antwoord op komt veelal gelatenheid volgt. het gaat immers niet zomaar, het moet je gegeven worden...

Soms is het nodig om iemand stevig wakker te schudden uit een dodelijke gelatenheid. Natúúrlijk ligt er een oorzaak in ons dode hart, maar óók in hypercalvinistische prediking !!!

En daar moet tegen geageerd worden. En stevig ook.

Ik denk dat er meer tegen deze overdrevenheid gewaarschuwd worden. En stevig ook.

[Psalm]

Vragen rond verkiezing en deels ook toe-eigening spelen tot een bepaalde leeftijd en daarna een stuk minder. Dat is mijn waarneming. Rond de volwassenheid krijg je dan ofwel een keuze tegen (dus van de kerk af) en een ander deel past zich aan het gegeven aan dat bepaalde godsdienstige zaken niet te begrijpen zijn. Sommigen komen tot waarachtige bekering en verheerlijken hun God.

Ik denk dat je het probleem dan toch echt onderschat. Deze vragen spelen op het niveau van alle leeftijden, al is het wat zichtbaarder bij jongeren omdat zij veel opener in het leven staan. Jongeren moeten zich nog conformeren aan waarheden en stellen daarom meer vragen. Ouderen leggen zich bij de antwoorden neer en denken; het is niet voor mij. God moet mij in het Woord een keer raken. Daar bid ik om en ik hoop dat God mij een keer genadig wil zijn. Ik ga daarom naar alle kerkdiensten en andere verplichtingen zodat de kans groter is dat ik bekeerd kan worden. Want men zegt immers: wie nat wil worden moet in de regen lopen. Zo hoopt men een keer zalig te worden.

Hoe komen mensen aan deze houding? Hoe komt het dat er op grote schaal zó gedacht en geleefd wordt? Daar kunnen zeker allerlei factoren voor zijn. Maar is ook heel logisch om de oorzaak in de prediking te zoeken. Mensen krijgen immers door het gepredikte Woord kennis van God en krijgen een godsbeeld. Geloof is door het gehoor. De manier en inhoud van de prediking is dus een zeer belangrijk onderdeel in het geloofsleven. Ik zie dus zeker een causaalverband tussen de prediking en de denkbeelden van de mensen. En het raakt alle groepen en is niet beperkt tot alleen jongeren.

Dat koppel ik aan de logische constatering dat Dr. G.A. van den Brink zijn toespraken houdt voor geloofstoerusting, die zich toch vooral op de jongere richt (zie onder activiteiten in hun beleidsplan). Misschien ken ik die organisaties niet, maar er zijn volgens mij geen voorlichtingsbijeenkomsten en stichtingen die de doelstelling hebben om 60+ers hier meer kennis bij te brengen en Dordt eens nader te verklaren aan de vrouwenbond ofzo. Het is natuurlijk raar om een stichting op te richten om jezelf te bestrijden, maar goed..

Dat Geloofstoerusting vooral jongeren aantrekt wordt mijn inziens vooral veroorzaakt door de eigentijdse manier van overbrengen. Maar vergis je niet; bij de lezing over de Dordtse Leerregels waren echt niet alleen jongeren. Het trok een zeer gemengd publiek aan. Dus Geloofstoerusting heeft grote aantrekkingskracht op jongeren, maar de ouderen zijn ook echt vertegenwoordigd. Het is vaak afhankelijk van onderwerp, locatie of spreker wat voor leeftijsgroepen er komen. Dus dat beeld wil ik eerst even gecorrigeerd hebben.

Dat het verklaren van Dordt alleen iets is voor jongeren bestrijd ik ook. De Dordtse Leerregels vallen onder de 3FvE. En wat van de 3FvE wordt elke zondagavond gepredikt? De Heidelbergse Chatechismus! Dat wordt door iedereen normaal gevonden. Dus waarom zouden de Dordtse Leerregels alleen voor jongeren interessant zijn? Ik vindt het niet logisch. Ook zijn er diverse dominees die de Dordtse Leerregels hebben bepreekt. Dus dit voorziet niet alleen in de behoefte van jongeren. Al met al is het dus niet vreemd dat dr. van de Brink de Dordtse Leerregels heeft behandeld. Het is helemaal niet vreemd als je kijkt met welk doel hij dit heeft gedaan. Het doel was om aan de hand van de Dordtse Leerregels aan te tonen dat het aanbod van genade en evangelie verkondiging niet met elkaar in tegenspraak zijn. Dat bijvoorbeeld een oproep tot geloof in Jezus Christus niet remonstrants is.

Als je volwassen en belijdend lidmaat ben, dan ben je dus de GerGem. Dat zijn niet nog weer andere mensen ofzo. Die zitten daar omdat zet het daar prima naar de zin hebben. Dat betekent dus dat de vraag 'bemoeid God zich wel met mij' een formele vraag is en geen reële. Wat de reële vraag wordt door God zelf én gewerkt én opgelost.

Hier volg ik je niet helemaal. Maar ik kan er wel iets over zeggen. Ik vind het zorgwekkend als mensen jaren belijdend lid zijn en nog steeds geen waar geloof bezitten. Wordt dan wet en evangelie wel in alle scherpte verkondigd? Hoe kan het dat het zo gebruikelijk is in de rechterflank van de Gereformeerde Gezindte. Ik weet ook wel dat er onder de zuivere bediening van Gods Woord hardnekkige zondaars kunnen zitten. Maar dat vind ik een te gemakkelijk antwoord, lees, met grote stappen snel thuis.

Ik vindt het dus te gemakkelijk als je zegt: "Wat de reële vraag wordt door God zelf én gewerkt én opgelost.". Dat is in zichzelf genomen waar, maar daarmee zeg je natuurlijk niet alles. De Heere wenst de verkondiging van het evangelie te gebruiken om doden tot leven te roepen. Het recht gebruik van dit middel door de predikant is daarom van levensbelang. God wekt door de prediking van het evangelie doden tot het leven.

Als je met die vraag leeft, en je gaat het vervolgens over de prediking hebben, dan heb je toch de vraag niet begrepen? Het eerste het beste bewijs vind je al in Genesis 3: Adam, waar zijt Gij? Als je daar bedoelt wordt, dan wordt, je overal bedoelt, heb je daar niets mee, schei dan gelijk uit met de naar de kerk gaan. Dus als je nog iemand spreekt, vraag dan eens of hij denk dat hij daar wel bedoelt wordt. Of niet. Snap je ook gelijk mijn punt over de doodstaat. Als hij daar ja zegt, is er opening voor het Evangelie. Als dat ook maar en formaliteit is, dan hoef je niet eens over het Evangelie te beginnen, al mag dat natuurlijk altijd wel.

Zoals eerder gezegd is de prediking niet de enige oorzaak. Er kunnen ook andere oorzaken zijn dat men niet tot geloof komt. Maar ik denk dat in de rechterflank van de Gereformeerde Gemeente de prediking zeker een significante rol speelt.

Het tweede is dat ik ook even een linkje legde naar Dirk de Wachter. De hele maatschappij teert op een niet verwerkt gelukstrauma. Prima om dat aan de orde te stellen. Wat zijn we allemaal twijfelaars, en zoekers, enzo. Maar in het koninkrijk van God gaan dingen er fundamenteel anders aan toe. Twijfel en zoeken zijn wel emoties en gedragingen die positief dan wel negatief met het christelijke geloof verbonden worden, maar in de augustijnse en reformatorische genadeleer spelen die geen enkele verdienende rol. Dus ook niet in de zogenaamde psychologische prediking: dan krijgen we allemaal weer een aai over de bol: "Wie bedoelt de Heere hier? Ja ook u hoor, vrouwtje." Daar kom je dan de volgende dag slecht mee op de koffie als je die aandacht van de dominee niet krijgt. Als je in het rechtsgeding wordt vrijgesproken onder voorspraak van Jezus Christus zelf, dan heb je geen aaien over de bol meer nodig. De vraag of God het werkelijk met je meent, heeft daarna wel zijn bevestiging nodig, maar dat kan je dan gewoon de bijbel lezen. Zover het oost verwijderd is van het westen, zee van eeuwige vergetelheid, om het eeuwige welbehagen, enz.

De prediking van het evangelie een "aai over de bol" noemen vind ik onschriftuurlijk. Waar ontmoet de zondaar God? In de prediking van zijn Woord. Waar wordt de zondaar vrijgesproken? In de prediking van het evangelie. Dus ik weet niet precies wat jij bedoelt met in het "rechtsgeding" vrijgesproken worden. Een evaring of de vrijspraak door God in de hemel? Als je dat eerste bedoelt mag je mij dat wel wat nader uitleggen. Als je het laatste bedoelt verschillen wij niet van mening.

Daarnaast las ik de openingsbladzijden van 'Christen zijn in het dagelijks leven' van Ryle, bladzijde 10 en 11, editie 2006. Ik citeer een van de kernzinnen van het gedeelte wat ik bedoel: Ze zijn altijd maar weer op zoek naar nieuwe opwinding, en het lijkt weinig uit te maken waardoor die veroorzaakt wordt zolang ze die opwinding maar ervaren). Om die reden heb ik het hier over een hype en dat is heel wat anders dan een ordelijke uiteenzetting van leerstellingen waaruit blijkt of zou blijken of de gereformeerde leer aan de rechterzijde tot het hypercalvinisme gerekend moet worden, of niet. Ryle schreef dit in rond 1878, toen dus 95% van de bevolking zich tot het christelijke geloof rekende. Hij doet dat in een hoofdstuk over zelfonderzoek. Over schijn of zijn. Ik vraag daar hier ook aandacht voor. Is een vraag wel een vraag, of een stil excuus.

Leuk bedacht. Maar nu laat je Ryle buikspreken. Overigens is van ds. G.A. van de Brink of Geloofstoerusting niet tegen zelfonderzoek.

Als ik het concluderend mag zeggen: het allergrootste gedeelte van dit hele debat leidt ertoe dat je op enig moment beseft dat je midden in de dode orthodoxie zit. Rechtzinnig in de leer (Dordt of HyperDort, maakt niet uit) en dood in het hart.

Dat zou kunnen. Maarja, dat neemt niet weg dat deze discussie ergens over gaat. Het doet ook niet ter zake. Want ik denk dat er bij de kleine lettertjes aanhangers en het Brink kamp beide kinderen van God leven. Dus dat het allemaal maar dode orthodoxie is, vind ik veel te ver gaan.

[Herman]

Je bent nogal aan het invullen voor anderen. Niet zo chique.

Ik kom het in mijn omgeving namelijk wel heel veel tegen, onder jong en oud. En het zijn wezenlijke vragen, waar als er op de lange termijn geen goed antwoord op komt veelal gelatenheid volgt. het gaat immers niet zomaar, het moet je gegeven worden...

Soms is het nodig om iemand stevig wakker te schudden uit een dodelijke gelatenheid. Natúúrlijk ligt er een oorzaak in ons dode hart, maar óók in hypercalvinistische prediking !!!

En daar moet tegen geageerd worden. En stevig ook.

En wat vul jij allemaal voor anderen in? Dat ze onder een hypercalvinistische prediking zitten? Misschien niet zo handig om een gesprek zo te beginnen.

Ik betoog dat het stellen van een willekeurige vraag (hoe goed bedoelt ook) niet vanzelf hoeft samen te vallen met de intenties erachter. Zoals de rijke jongeling een uiterst mooie vraag stelde, niet ver van het koninkrijk zelfs, maar uiteindelijk prima wist te kiezen tussen de zaligheid en zijn eigen goederen. Bekijk dus de vraag achter de vraag en oordeel dan. En dan is een antwoord over het functioneren van de prediking NIET de oplossing voor de ongeneeslijke kwaal van een zondig hart.

De bijbel is bij uitstek niet te betichten van enige vorm van hypercalvinisme? Lezen de mensen hun Bijbel niet? Geloven ze hun hypercalvinistische dominees niet die zonder voorbehoud stellen dat het alleen om het Woord gaat? En durven ze daar dan niet de goede conclusie uit te trekken.

Ik vind het echt armetierig geneuzel om het maar weer in de prediking en in een nieuw geruchtmakend boek te zoeken en morgen zjoeven we allemaal weer in onze bolides door het land om lang en veel te werken en geld bij geld te leggen en luxe op luxe te stapelen.

[DDD]

Ik heb geprobeerd te bedenken wat nu precies je analyse is en waar daar iets verkeerd gaat.

Maar met dure auto's en materialisme heeft het niets te maken. Het is eerder andersom: het preken van willekeur zorgt voor materialisme. En dan kun je daar wel tegen waarschuwen (al zal dat waarschuwen in de uiterste rechterflank vermoedelijk maar weinig gebeuren, daar leven de dominees daar juist goed van, de goeden niet te na gesproken).

Maar ik heb het idee dat je associatief verbanden legt die er niet zijn.

[Maanenschijn]

Een ieder heeft zijn/haar eigen verantwoordelijkheid.

De prediker heeft een helder oordeel en middel tot genade aan te zeggen, de luisteraar heeft zich te bekeren.
Het gaat mis als niet de eigen verantwoordelijkheid genomen wordt, maar de ander verantwoordelijk gehouden wordt voor de uitwerking.

De luisteraar kan zijn onbekeerdheid niet afwentelen op een prediking die niet juist zou zijn, de prediker kan de verantwoordelijkheid niet afwentelen op de luisteraar die zich niet wil bekeren, ondanks zijn vragen en aanwezigheid.

[Psalm]

Ik vind het echt armetierig geneuzel om het maar weer in de prediking en in een nieuw geruchtmakend boek te zoeken en morgen zjoeven we allemaal weer in onze bolides door het land om lang en veel te werken en geld bij geld te leggen en luxe op luxe te stapelen.

Het gevaar van het zjoeven in mooie bolides is aanwezig. Dat is het zaad dat gestrooid wordt tussen de doornen en distels. Dat groeit niet op, omdat het wordt verstikt door rijkdom en wereldzin. Een mooie bolide zou een distel of doorn kunnen zijn. Dus ik ben met je eens dat dit gevaar aanwezig is.

Maar de discussie is: gooit de zaaier wel voldoende zaad? Of houdt hij het zaad, lees het evangelie, maar zuinig bij zich en is er daarom zo weinig vrucht? Daar gaat de discussie over. Hoe wordt het zaad gestrooid? Gaat het wel zo ruimhartig als de Zaaier zou doen? Of weten de zaaiers (met kleine letter) zelf waar ze het zaad strooien? Dat ze hier hun eigen plannen trekken; dit lijkt mij wel vruchtbare grond, hier kan ik wel wat strooien, hier maar beter van niet etc. Terwijl God de opdracht geeft om te zaaien. Te verkondigen. Met bevel van geloof en bekering.

[Onbekende]

Je bent nogal aan het invullen voor anderen. Niet zo chique.

Ik kom het in mijn omgeving namelijk wel heel veel tegen, onder jong en oud. En het zijn wezenlijke vragen, waar als er op de lange termijn geen goed antwoord op komt veelal gelatenheid volgt. het gaat immers niet zomaar, het moet je gegeven worden...

Soms is het nodig om iemand stevig wakker te schudden uit een dodelijke gelatenheid. Natúúrlijk ligt er een oorzaak in ons dode hart, maar óók in hypercalvinistische prediking !!!

En daar moet tegen geageerd worden. En stevig ook.

En wat vul jij allemaal voor anderen in? Dat ze onder een hypercalvinistische prediking zitten? Misschien niet zo handig om een gesprek zo te beginnen.

Ik betoog dat het stellen van een willekeurige vraag (hoe goed bedoelt ook) niet vanzelf hoeft samen te vallen met de intenties erachter. Zoals de rijke jongeling een uiterst mooie vraag stelde, niet ver van het koninkrijk zelfs, maar uiteindelijk prima wist te kiezen tussen de zaligheid en zijn eigen goederen. Bekijk dus de vraag achter de vraag en oordeel dan. En dan is een antwoord over het functioneren van de prediking NIET de oplossing voor de ongeneeslijke kwaal van een zondig hart.

De bijbel is bij uitstek niet te betichten van enige vorm van hypercalvinisme? Lezen de mensen hun Bijbel niet? Geloven ze hun hypercalvinistische dominees niet die zonder voorbehoud stellen dat het alleen om het Woord gaat? En durven ze daar dan niet de goede conclusie uit te trekken.

Ik vind het echt armetierig geneuzel om het maar weer in de prediking en in een nieuw geruchtmakend boek te zoeken en morgen zjoeven we allemaal weer in onze bolides door het land om lang en veel te werken en geld bij geld te leggen en luxe op luxe te stapelen.

Leuk geprobeerd om het zo terug te leggen. Waar je het vandaan haalt om iets over werken, bolides en geld erbij te trekken ontgaat mij. Maar wellicht werkt mijn hoofd anders dan het jouwe, dat is heel goed mogelijk en ook helemaal niet erg.

In mijn ogen doe je degenen die zeer wezenlijke vragen stellen en daar werkelijk mee worstelen nogal tekort met je (naar mijn mening) eenzijdige analyses. Het komt op mij nogal ontkennerig over, maar wellicht bedoel je dat niet zo.

[pierre27]

Je bent nogal aan het invullen voor anderen. Niet zo chique.

Ik kom het in mijn omgeving namelijk wel heel veel tegen, onder jong en oud. En het zijn wezenlijke vragen, waar als er op de lange termijn geen goed antwoord op komt veelal gelatenheid volgt. het gaat immers niet zomaar, het moet je gegeven worden...

Soms is het nodig om iemand stevig wakker te schudden uit een dodelijke gelatenheid. Natúúrlijk ligt er een oorzaak in ons dode hart, maar óók in hypercalvinistische prediking !!!

En daar moet tegen geageerd worden. En stevig ook.

En wat vul jij allemaal voor anderen in? Dat ze onder een hypercalvinistische prediking zitten? Misschien niet zo handig om een gesprek zo te beginnen.

Ik betoog dat het stellen van een willekeurige vraag (hoe goed bedoelt ook) niet vanzelf hoeft samen te vallen met de intenties erachter. Zoals de rijke jongeling een uiterst mooie vraag stelde, niet ver van het koninkrijk zelfs, maar uiteindelijk prima wist te kiezen tussen de zaligheid en zijn eigen goederen. Bekijk dus de vraag achter de vraag en oordeel dan. En dan is een antwoord over het functioneren van de prediking NIET de oplossing voor de ongeneeslijke kwaal van een zondig hart.

De bijbel is bij uitstek niet te betichten van enige vorm van hypercalvinisme? Lezen de mensen hun Bijbel niet? Geloven ze hun hypercalvinistische dominees niet die zonder voorbehoud stellen dat het alleen om het Woord gaat? En durven ze daar dan niet de goede conclusie uit te trekken.

Ik vind het echt armetierig geneuzel om het maar weer in de prediking en in een nieuw geruchtmakend boek te zoeken en morgen zjoeven we allemaal weer in onze bolides door het land om lang en veel te werken en geld bij geld te leggen en luxe op luxe te stapelen.

Leuk geprobeerd om het zo terug te leggen. Waar je het vandaan haalt om iets over werken, bolides en geld erbij te trekken ontgaat mij. Maar wellicht werkt mijn hoofd anders dan het jouwe, dat is heel goed mogelijk en ook helemaal niet erg.

In mijn ogen doe je degenen die zeer wezenlijke vragen stellen en daar werkelijk mee worstelen nogal tekort met je (naar mijn mening) eenzijdige analyses. Het komt op mij nogal ontkennerig over, maar wellicht bedoel je dat niet zo.

Als ik het goed lees doet Herman niet de degenen die wezenlijke vragen stellen tekort en doelt hij daar ook niet op. Zover ik het eruit op kan maken bedoelde hij degenen die voor anderen bepalen dat ze hypercalvinistisch prediken of dat anderen onder een dergelijke prediking zitten. Zo komt de posting van Herman bij over en ik val hem daarin van harte bij.

[Onbekende]

Je bent nogal aan het invullen voor anderen. Niet zo chique.

Ik kom het in mijn omgeving namelijk wel heel veel tegen, onder jong en oud. En het zijn wezenlijke vragen, waar als er op de lange termijn geen goed antwoord op komt veelal gelatenheid volgt. het gaat immers niet zomaar, het moet je gegeven worden...

Soms is het nodig om iemand stevig wakker te schudden uit een dodelijke gelatenheid. Natúúrlijk ligt er een oorzaak in ons dode hart, maar óók in hypercalvinistische prediking !!!

En daar moet tegen geageerd worden. En stevig ook.

En wat vul jij allemaal voor anderen in? Dat ze onder een hypercalvinistische prediking zitten? Misschien niet zo handig om een gesprek zo te beginnen.

Ik betoog dat het stellen van een willekeurige vraag (hoe goed bedoelt ook) niet vanzelf hoeft samen te vallen met de intenties erachter. Zoals de rijke jongeling een uiterst mooie vraag stelde, niet ver van het koninkrijk zelfs, maar uiteindelijk prima wist te kiezen tussen de zaligheid en zijn eigen goederen. Bekijk dus de vraag achter de vraag en oordeel dan. En dan is een antwoord over het functioneren van de prediking NIET de oplossing voor de ongeneeslijke kwaal van een zondig hart.

De bijbel is bij uitstek niet te betichten van enige vorm van hypercalvinisme? Lezen de mensen hun Bijbel niet? Geloven ze hun hypercalvinistische dominees niet die zonder voorbehoud stellen dat het alleen om het Woord gaat? En durven ze daar dan niet de goede conclusie uit te trekken.

Ik vind het echt armetierig geneuzel om het maar weer in de prediking en in een nieuw geruchtmakend boek te zoeken en morgen zjoeven we allemaal weer in onze bolides door het land om lang en veel te werken en geld bij geld te leggen en luxe op luxe te stapelen.

Leuk geprobeerd om het zo terug te leggen. Waar je het vandaan haalt om iets over werken, bolides en geld erbij te trekken ontgaat mij. Maar wellicht werkt mijn hoofd anders dan het jouwe, dat is heel goed mogelijk en ook helemaal niet erg.

In mijn ogen doe je degenen die zeer wezenlijke vragen stellen en daar werkelijk mee worstelen nogal tekort met je (naar mijn mening) eenzijdige analyses. Het komt op mij nogal ontkennerig over, maar wellicht bedoel je dat niet zo.

Als ik het goed lees doet Herman niet de degenen die wezenlijke vragen stellen tekort en doelt hij daar ook niet op. Zover ik het eruit op kan maken bedoelde hij degenen die voor anderen bepalen dat ze hypercalvinistisch prediken of dat anderen onder een dergelijke prediking zitten. Zo komt de posting van Herman bij over en ik val hem daarin van harte bij.

Tja, dan moet je gewoon lezen wat er staat. Wat jij eruit opmaakt zit in zijn reactie op mijn eerdere post, wat een reactie is op een eerdere post van Herman. Volgens mij is dat niet zo moeilijk...

[Ad Anker]

Je kunt ook een omgeving als die van Onbekende creeëren. Als er geworsteld wordt met de toe-eigening van het het heil en men komt met de boodschap: 'Het wordt toch aangeboden? Jezus biedt Zich toch aan? Geloof het toch! Gods aanbod is zo ontzettend ruim!', loop je het gevaar om een omgeving te creeëren die Onbekende schetst. Daarom is de boodschap van dr. v.d. Brink soms zo ingewikkeld.

Stevig wakker schudden met een zogenaamd ruim evangelie is niet de oplossing. Mensen kunnen mensen niet wakker schudden. Dat gebeurt door Woord en Geest. En ja, daar schakelt hij mensen/predikers bij in. De ruimte in Christus wordt dan gezien als er oog is voor de diepe ontzetting over onze staat voor de eeuwigheid. Als we neergeveld worden en om moeten komen onder het oordeel. Erkennen dat we van nature allemaal vijanden zijn van Gods genade is niet zo makkelijk.

Dat is de Bijbelse lijn. En het evenwicht. Dat moeten we maar niet wegredeneren, zogenaamd met Dordt in de hand. Hyperdordt inwisselen voor een surrogaatdordt is echt niet de oplossing.

[Psalm]

Stevig wakker schudden met een zogenaamd ruim evangelie is niet de oplossing. Mensen kunnen mensen niet wakker schudden. Dat gebeurt door Woord en Geest. En ja, daar schakelt hij mensen/predikers bij in. De ruimte in Christus wordt dan gezien als er oog is voor de diepe ontzetting over onze staat voor de eeuwigheid. Als we neergeveld worden en om moeten komen onder het oordeel. Erkennen dat we van nature allemaal vijanden zijn van Gods genade is niet zo makkelijk.

Dat is de Bijbelse lijn. En het evenwicht. Dat moeten we maar niet wegredeneren, zogenaamd met Dordt in de hand. Hyperdordt inwisselen voor een surrogaatdordt is echt niet de oplossing.

Jij haalt hier heel wat zaken door elkaar. In hoofdlijnen de evanglieverkondiging en de persoonlijke doorleving / dogmatiek.

[Onbekende]

Nogal suggestief Ad. Ik creëer niets, ik merk slechts op. En ik denk dat ik redelijk veel kán opmerken omdat ik me deels in de (rechts)reformatorische wereld en deels in de behoudend evangelische wereld bevind.

Ik merk ook op dat deze discussie niet altijd even zuiver gevoerd word.

[Bertiel]

nee absoluut niet, het is te triest voor woorden, van beide kanten, ook van forummers die ik redelijk hoog had zitten.
Ik krijg vandaag of morgen het boek, als ik het gelezen heb dan zal ik nog wel eens er wat over zeggen.
Maar discussieren zie je me hier steeds minder doen, het op de man, het verdacht maken, valse tegenstelling. Lekker allemaal in de politiek doen, maar het verziekt de sfeer hier enorm.

[Wim Anker]

Deze vraag kom je ook bij veel ouderen tegen. Bedoelt God in de evangelieverkondiging mij? Spreekt God nu tot mij? Met de toepassing wordt breed geworsteld in de door mij genoemde kerkverbanden. Dus hoe jij er bij komt dat deze vraag alleen bij jongeren leeft is mij een raadsel. Ook jouw inhoudelijke interpretatie is "grote stappen, snel thuis". De vraag 'Bedoelt God mij wel' kan zeker te maken hebben met de vraag of ik ook 'persoonlijk van mijn zonden gered mag worden'". Als je het evangelie niet durft toe te eigenen, dan is de vraag vaak: "bedoelt God mij wel"? Dus kortom: je doet grote ongefundeerde uitspraken en aannames.

Daarnaast zeg je dat als de thema's van de jongerenavonden eenmaal helder zijn het probleem van de doodstaat niet is opgelost. Dat is een vreemde uitspraak. Bedoel je daarmee dat het evangelie dat op zulke avonden gebracht wordt niet de doodstaat kunnen oplossen? Het middel waardoor God de wedergeboorte werkt is de evangelieverkondiging. Dus ik begrijp niet goed wat je hier precies mee wil zeggen.

Vragen rond verkiezing en deels ook toe-eigening spelen tot een bepaalde leeftijd en daarna een stuk minder. Dat is mijn waarneming. Rond de volwassenheid krijg je dan ofwel een keuze tegen (dus van de kerk af) en een ander deel past zich aan het gegeven aan dat bepaalde godsdienstige zaken niet te begrijpen zijn. Sommigen komen tot waarachtige bekering en verheerlijken hun God.
Dat koppel ik aan de logische constatering dat Dr. G.A. van den Brink zijn toespraken houdt voor geloofstoerusting, die zich toch vooral op de jongere richt (zie onder activiteiten in hun beleidsplan). Misschien ken ik die organisaties niet, maar er zijn volgens mij geen voorlichtingsbijeenkomsten en stichtingen die de doelstelling hebben om 60+ers hier meer kennis bij te brengen en Dordt eens nader te verklaren aan de vrouwenbond ofzo. Het is natuurlijk raar om een stichting op te richten om jezelf te bestrijden, maar goed.. Als je volwassen en belijdend lidmaat ben, dan ben je dus de GerGem. Dat zijn niet nog weer andere mensen ofzo. Die zitten daar omdat zet het daar prima naar de zin hebben. Dat betekent dus dat de vraag 'bemoeid God zich wel met mij' een formele vraag is en geen reële. Wat de reële vraag wordt door God zelf én gewerkt én opgelost.

Als je met die vraag leeft, en je gaat het vervolgens over de prediking hebben, dan heb je toch de vraag niet begrepen? Het eerste het beste bewijs vind je al in Genesis 3: Adam, waar zijt Gij? Als je daar bedoelt wordt, dan wordt, je overal bedoelt, heb je daar niets mee, schei dan gelijk uit met de naar de kerk gaan. Dus als je nog iemand spreekt, vraag dan eens of hij denk dat hij daar wel bedoelt wordt. Of niet. Snap je ook gelijk mijn punt over de doodstaat. Als hij daar ja zegt, is er opening voor het Evangelie. Als dat ook maar en formaliteit is, dan hoef je niet eens over het Evangelie te beginnen, al mag dat natuurlijk altijd wel.

Het tweede is dat ik ook even een linkje legde naar Dirk de Wachter. De hele maatschappij teert op een niet verwerkt gelukstrauma. Prima om dat aan de orde te stellen. Wat zijn we allemaal twijfelaars, en zoekers, enzo. Maar in het koninkrijk van God gaan dingen er fundamenteel anders aan toe. Twijfel en zoeken zijn wel emoties en gedragingen die positief dan wel negatief met het christelijke geloof verbonden worden, maar in de augustijnse en reformatorische genadeleer spelen die geen enkele verdienende rol. Dus ook niet in de zogenaamde psychologische prediking: dan krijgen we allemaal weer een aai over de bol: "Wie bedoelt de Heere hier? Ja ook u hoor, vrouwtje." Daar kom je dan de volgende dag slecht mee op de koffie als je die aandacht van de dominee niet krijgt. Als je in het rechtsgeding wordt vrijgesproken onder voorspraak van Jezus Christus zelf, dan heb je geen aaien over de bol meer nodig. De vraag of God het werkelijk met je meent, heeft daarna wel zijn bevestiging nodig, maar dat kan je dan gewoon de bijbel lezen. Zover het oost verwijderd is van het westen, zee van eeuwige vergetelheid, om het eeuwige welbehagen, enz.

Daarnaast las ik de openingsbladzijden van 'Christen zijn in het dagelijks leven' van Ryle, bladzijde 10 en 11, editie 2006. Ik citeer een van de kernzinnen van het gedeelte wat ik bedoel: Ze zijn altijd maar weer op zoek naar nieuwe opwinding, en het lijkt weinig uit te maken waardoor die veroorzaakt wordt zolang ze die opwinding maar ervaren). Om die reden heb ik het hier over een hype en dat is heel wat anders dan een ordelijke uiteenzetting van leerstellingen waaruit blijkt of zou blijken of de gereformeerde leer aan de rechterzijde tot het hypercalvinisme gerekend moet worden, of niet. Ryle schreef dit in rond 1878, toen dus 95% van de bevolking zich tot het christelijke geloof rekende. Hij doet dat in een hoofdstuk over zelfonderzoek. Over schijn of zijn. Ik vraag daar hier ook aandacht voor. Is een vraag wel een vraag, of een stil excuus.

Als ik het concluderend mag zeggen: het allergrootste gedeelte van dit hele debat leidt ertoe dat je op enig moment beseft dat je midden in de dode orthodoxie zit. Rechtzinnig in de leer (Dordt of HyperDort, maakt niet uit) en dood in het hart.

Zo. Dat weten we dan ook weer. Jij bent dood en daarom denk je niet als ik.

[Ad Anker]

Nogal suggestief Ad. Ik creëer niets, ik merk slechts op. En ik denk dat ik redelijk veel kán opmerken omdat ik me deels in de (rechts)reformatorische wereld en deels in de behoudend evangelische wereld bevind.

Ik merk ook op dat deze discussie niet altijd even zuiver gevoerd word.

Ik lever volgens mij louter een inhoudelijke (maar duidelijke) bijdrage aan dit debat. Je gaat er in het geheel niet inhoudelijk op in. Ik las overigens ook de bijdrage van afgelopen nacht van KDD, onvervalst zuiver geluid van één van onze oudvaders. Sluit m.i. naadloos aan bij mijn bijdrage.

@Bertiel: wat vind je inhoudelijk van mijn bijdrage? Doel je op mij met verzieken, op de man, verdacht maken? Ik schrik een beetje van je felheid.