Hoe was je zondag [2]?

[Louis2]

Ik was weekend op zin-in conferentie in Wenum-Wiesel, Het thema was een boek "het kromme in het levenslot" van Thomas Boston, een pittig boek .
Vrijdagavond een goede lezing van dominee de Waard, en zaterdagmorgen van de heer Barten.
Zondag waren twee kerkdiensten in de Gereformeerde Gemeente in Uddel, waar dominee van Dieren voorgng.
Zondagmorgen was het thema Johannes 6 vers 36 tot 47.
Zondagmiddag ging het over Johannes 17 vers 1 t/m 10 en Zondag 47 "Uw naam worde geheiligd".
Drie punten: 1) De kennis van God's naam, 2) de verheerlijking van zijn naam,3) De beoefening van zijn naam.

Ik heb een leerzame en gezellig weekend gehad. Tegelijk heb ik vanuit mijn eigen achtergrond moeite met de lijdelijkheid in het broek en de preken van ds. van Dieren.

[Mannetje]

Bedoel je dat je lijdelijkheid vindt in het boek van Boston?

[Louis2]

Bedoel je dat je lijdelijkheid vindt in het boek van Boston?

Ja, maar tegelijk ademde de kerkdiensten in Uddel ook zo'n sfeer.
Dat kan ik moeilijk rijmen met preken van bv. ds. Vreugdenhil, en al zeker niet mijn niet-reformatorische achtergrond.

[Job]

Bij ons werd gistermiddag een diaken bevestigd:

Diakenschap is vooral priesterdienst.
Ambtsdragers moeten zwarte pakken dragen als ze ambtelijk werk doen.

Werd dat laatste gezegd? Wil je wat meer context geven?

Priesters waren herkenbaar voor het volk. Zo moeten ambtsdragers herkenbaar zijn dat ze niet in hun eigen naam komen, maar als knechten van God. Ds. betreurt het persoonlijk dat steeds meer in de GG doordringt dat ambtsdragers dat niet meer doen.

Bedankt. Binnen deze uitleg zou het dus ook een groen, lila of goud pak met stippen mogen zijn, mits het maar uniform gedragen wordt. Ik vind er zeker wat in zitten. Je mag, wanneer men ambtshalve komt, er best even van doordrongen zijn dat je een ambtsdrager tegenover je hebt i.p.v. een gewoon gemeentelid. Wanneer ik aangehouden word door een agent in burger heb ik toch zo m'n twijfels en krijg ik ook al snel wat kriebels bij zijn uitgeschreven bekeuring vermoed ik. Zijn maatregel heeft in eerste instantie minder gewicht.

Ik heb trouwens niet het idee dat binnen de GG steeds minder ambtsdragers dat doen, maar jouw ds. komt vast op meer plaatsen dan ik.

[Job]

In de morgendienst werd het H. Avondmaal bediend. Omdat we via de middelen meeluisteren hebben we het zichtbaar evangelie niet gezien. Wel hebben we de stilte, de eerbied op mogen merken. Ook door de middelen heen, voelden we afdruk en de eerbied, de stilte in de gemeente.
ds. Had als tekst Hooglied 1 : 4b
In de middagdienst werd een vervolgpreek gelezen van wijlen ds E. Venema. Een serie Bijbellezingen over het Simson.
In de avonddienst de nabetrachting op het H. Avondmaal, uit Hooglied 1:4c

Toch moeilijk om niet op te kunnen gaan, DIA. Hoe fijn de middelen ook zijn. Hoelang is het geleden dat je in de gemeente kon zijn?

[HHR]

Toch was het juist de reformatie die brak met deze Roomse traditie van ambtskleding etc.

[Louis2]

Toch was het juist de reformatie die brak met deze Roomse traditie van ambtskleding etc.

In "Roomse" kerken zie je met carnaval ambtsdragers in clownspakken.
En ambtsgewaden zijn daar veel chiquer en diverser.

[Job]

Toch was het juist de reformatie die brak met deze Roomse traditie van ambtskleding etc.

Kun je de achtergrond daarvan schetsen? Waarom brak de reformatie ermee? Ik heb deze kennis even niet paraat.

[HHR]

Toch was het juist de reformatie die brak met deze Roomse traditie van ambtskleding etc.

Kun je de achtergrond daarvan schetsen? Waarom brak de reformatie ermee? Ik heb deze kennis even niet paraat.

Er zijn verschillende voorbeelden. Het is bekend dat Melanchthon in gewone kleding en soms met een frivole veer op zn hoed liep om zo te laten zien dat hij wilde breken met de tradities en gebruiken vanuit de RKK.
Iets anders is ook het voorbeeld van Philpot, die droeg na zijn breuk met de staatskerk geen zwarte ambtskleding meer, maar ging bewust voor in een gewoon net grijs pak.

Ook dit is een aardig stukje, dat aangeeft dat pas later het ambtsgewaad weer in beeld kwam ( de opmerking van Groen van Prinsterer is veelzeggend):

Als tweede noemde ik het ambtsgewaad. Op 28 augustus 1854 deed de Synode in een brief aan de kerkenraden en de predikanten de aanbeveling dat predikanten in de eredienst de zwarte toga met bef en baret zouden dragen. Vrije kleding zou tekort doen aan ‘het ernstig en plegtig karakter der openbare godsdienst’. Daarbij paste slechts een 'inderdaad deftig en gepast gewaad'. Dit mocht natuurlijk geen aanleiding geven tot de onprotestantse voorstelling ‘alsof de stand onzer Evangeliedienaren een zogenoemde geestelijke stand ware’. Overigens is het besluit geen bevel maar een richtsnoer. Men moest er theologisch niets achter zoeken, heette het. De toga der geleerden diende alleen om aanzien te geven en indruk te maken. Deze dracht was dus zeker van belang voor de handhaving van het beroepsprestige. Spottend zou Groen van Prinsterer opmerken dat naarmate de leervrijheid toenam de kleervrijheid aan banden werd gelegd. Onzekere predikanten ontvingen echter op deze wijze een nieuw statussymbool.

http://www.kerkrecht.nl/content/heitink-g-2001-h4

[windorgel]

Bedoel je dat je lijdelijkheid vindt in het boek van Boston?

Ja, maar tegelijk ademde de kerkdiensten in Uddel ook zo'n sfeer.
Dat kan ik moeilijk rijmen met preken van bv. ds. Vreugdenhil, en al zeker niet mijn niet-reformatorische achtergrond.

Je kan Boston toch echt geen lijdelijkheid verwijten mijn inziens!

[Job]

Toch was het juist de reformatie die brak met deze Roomse traditie van ambtskleding etc.

Kun je de achtergrond daarvan schetsen? Waarom brak de reformatie ermee? Ik heb deze kennis even niet paraat.

Er zijn verschillende voorbeelden. Het is bekend dat Melanchthon in gewone kleding en soms met een frivole veer op zn hoed liep om zo te laten zien dat hij wilde breken met de tradities en gebruiken vanuit de RKK.
Iets anders is ook het voorbeeld van Philpot, die droeg na zijn breuk met de staatskerk geen zwarte ambtskleding meer, maar ging bewust voor in een gewoon net grijs pak.

Ook dit is een aardig stukje, dat aangeeft dat pas later het ambtsgewaad weer in beeld kwam ( de opmerking van Groen van Prinsterer is veelzeggend):

Als tweede noemde ik het ambtsgewaad. Op 28 augustus 1854 deed de Synode in een brief aan de kerkenraden en de predikanten de aanbeveling dat predikanten in de eredienst de zwarte toga met bef en baret zouden dragen. Vrije kleding zou tekort doen aan ‘het ernstig en plegtig karakter der openbare godsdienst’. Daarbij paste slechts een 'inderdaad deftig en gepast gewaad'. Dit mocht natuurlijk geen aanleiding geven tot de onprotestantse voorstelling ‘alsof de stand onzer Evangeliedienaren een zogenoemde geestelijke stand ware’. Overigens is het besluit geen bevel maar een richtsnoer. Men moest er theologisch niets achter zoeken, heette het. De toga der geleerden diende alleen om aanzien te geven en indruk te maken. Deze dracht was dus zeker van belang voor de handhaving van het beroepsprestige. Spottend zou Groen van Prinsterer opmerken dat naarmate de leervrijheid toenam de kleervrijheid aan banden werd gelegd. Onzekere predikanten ontvingen echter op deze wijze een nieuw statussymbool.

http://www.kerkrecht.nl/content/heitink-g-2001-h4

Bedankt. Echt steekhoudende argumenten zie ik niet. Behalve dan als de kleding "aanzien" en "indruk" wekt op een verkeerde wijze, zoals natuurlijk wel gebeurde in de Rooms-Katholieke Kerk. Maar om om dié reden aan de andere kant vh bootje te gaan hangen en als ambtsdrager niet meer onderscheidend gekleed te gaan, dat lijkt me niet nodig. Het gaat volgens mij ook niet zozeer om het zwarte pak, maar om de herkenbaarheid. Zie verder mijn argument over agenten in burger.

[refo]

Bij ons werd gistermiddag een diaken bevestigd:

Diakenschap is vooral priesterdienst.
Ambtsdragers moeten zwarte pakken dragen als ze ambtelijk werk doen.

Er was ook nog dankzegging voor iemand die veilig uit Georgië en Armenië was teruggekeerd.

[Maanenschijn]

Er was ook nog dankzegging voor iemand die veilig uit Georgië en Armenië was teruggekeerd.

Ik vermoed zomaar dat die dankzegging in 4 verschillende kerkgebouwen heeft geklonken .

[pierre27]

Bedoel je dat je lijdelijkheid vindt in het boek van Boston?

Ja, maar tegelijk ademde de kerkdiensten in Uddel ook zo'n sfeer.
Dat kan ik moeilijk rijmen met preken van bv. ds. Vreugdenhil, en al zeker niet mijn niet-reformatorische achtergrond.

Ik kan me dat wel voorstellen ja, bijna een wereld van verschil tussen die twee predikanten.

[-DIA-]

In de morgendienst werd het H. Avondmaal bediend. Omdat we via de middelen meeluisteren hebben we het zichtbaar evangelie niet gezien. Wel hebben we de stilte, de eerbied op mogen merken. Ook door de middelen heen, voelden we afdruk en de eerbied, de stilte in de gemeente.
ds. Had als tekst Hooglied 1 : 4b
In de middagdienst werd een vervolgpreek gelezen van wijlen ds E. Venema. Een serie Bijbellezingen over het Simson.
In de avonddienst de nabetrachting op het H. Avondmaal, uit Hooglied 1:4c

Toch moeilijk om niet op te kunnen gaan, DIA. Hoe fijn de middelen ook zijn. Hoelang is het geleden dat je in de gemeente kon zijn?

Vooruit, een klein deel van mijn geschiedenis.
Dat is al tijdje geleden. Ik denk dat ik hier geen details moet benoemen. De grote oorzaak was in eerste instantie iets wat je overkwam, en wat je niet wist wat het was.
De massa in de kerk heeft verschillende malen hyperventilatie veroorzaakt. Je wilt dan blijven zitten, en niet opvallen, anders krijg je consternatie en afleiding in de kerk. Ik heb dat lang volgehouden, maar het werkte averechts: Je neemt je voor je adem onder controle te houden, maar... het tegenovergestelde bereik je: Denk je: ik ga nu geen hyperventilatie krijgen, maar daar alleen al aan denken veroorzaakt dit alleen maar sneller. Dan heb ik een poos gekerkt in Enter en Wierden. Kleine gemeenten, en dat ging inderdaad beter. Maar er was iets wat ik miste: Mijn eigen gemeente. De oplossing kwam via de kerkenraad: Kerktelefoon.
De eerste keer hyperventilatie, dan weet je niet wat je overkomt. Je wil blijven zitten en niet opvallen. Tot er een moment komt dat alles zwart wordt voor je ogen. Je denkt: Ik verlies mijn bewustzijn. Die eerste keer was ik daar heel dichtbij. Ik hoorde ds. van de kansen heel ver weg, en een heel vreemd geluid: Ik hoorde hem zeggen: Koster, loop even met die man mee... Ik was naar de uitgang gewaggeld, weet niet meer hoe ik daar gekomen ben, maar werd dan opgevangen door de koster. Hij liep even met me naar buiten, en ik knapte weer op.
Dit scenario herhaalde zich verschillende malen, zodat ik tenslotte thuis bleef, en daarna de kleine kerken in Enter en Wierden bezocht. Maar toch: Hoe goed het er ook was, dat waren toch niet je eigen gemeenten, en je wilde je eigen gemeente blijven volgen. Daarna nog weer verschillende malen geprobeerd: soms ging het goed, soms weer fout. Dan kon ik (door een wat bijzondere weg, die ik hier niet hoef te benoemen) kerktelefoon krijgen. Dat was een oplossing. Toch bleef ik nog naar de kerk gaan als ik me goed voelde. West werd geïnstitueerd, en deze kerk is een kerk met meer licht en de mensen zitten iets verder uit elkaar, en hebt niet idee dat de volksmassa zo op je afkomt. Onze plaats was net middenin de kerk: Dan zag je een grote massa volk voor je, links en rechts de galerijen, en boven ons ook een grote galerij. In West had ik daar veel minder last van. Maar het bleef: Het was toch niet mijn eigen gemeente. Dat was dan in het kort waarom ik de laatste jaren 'thuisluisteraar' ben.