John Galt schreef: ↑28 jun 2017, 14:55
In een ander topic las ik:
Moderamen schreef:Besluit 4:
uit te spreken dat er Schriftuurlijke gronden zijn om naast mannen ook vrouwen te roepen tot de dienst in het opzicht, het pastoraat en het onderwijs en daardoor tot het ambt van ouderling.
Gronden:
3. Terwijl het Nieuwe Testament mannen als ouderen-oudsten noemt worden ook oudere-oudste vrouwen opgeroepen tot voorbeeld en zielszorg (Titus. 2:3-5).
Behalve veel algemene of emotionele uitingen (verschrikkelijk, onbijbels, hellend vlak, etc. ) heb ik hier nog weinig inhoudelijke antwoorden op gezien. Kunnen we ze stuk voor stuk bekijken wat ze betekenen? Het gaat me niet om het verdedigen van het GkV-standpunt, maar hier en daar kom je echt vrouwen tegen in de Bijbel die niet "zwegen in de gemeente", ook in het NT. Bij voorbeeld de dochters van Filippus die profeteerden. Volgens Calvijn hadden ze dat niet mogen doen, maar de Bijbel geeft geen waardeoordeel. Zullen we er eens eerlijk, zonder vooroordeel en zonder beschuldiging, naar kijken?
Titus 2;1-4: "Maar u, spreek wat bij de gezonde leer past. De oudere mannen moeten beheerst zijn, eerbaar, bezonnen, gezond in het geloof, in de liefde, in de volharding. Evenzo moeten de oudere vrouwen in hun gedrag zijn zoals het heiligen past: geen kwaadspreeksters, niet verslaafd aan veel wijn, maar leraressen van het goede, opdat zij de jongere vrouwen leren verstandig te zijn, hun man lief te hebben, hun kinderen lief te hebben,"
Er is geen sprake van oudsten in de zin van kerkleiders maar oudsten in algemene zin. Aan gaande de vrouwen wordt hun de oprdracht gegeven leraressen te zijn van jpndere vrouwen. Er is dus expliciet sprake van het onderwijzen van vrouwen.
Daarbij wordt er op gewezen dat zowel de oudere mannen als de oudere vrouwen zich redelijk gedragen in hun uitingen. Inhoudelijke discussie houdt in dat men er het zwijgen toe doet wanneer men geen technisch/inhoudelijk argument kan opbrengen dat aansluit bij de initiatiefnemer.