Huisarts Dick Kruijthoff had een chronisch zieke patiënt die na gebed hersteld was van haar ziekte. Morgen promoveert hij op onderzoek naar genezingservaringen.
https://www.trouw.nl/religie-filosofie/ ... ~b162a059/
Altijd weer apart. Aan de ene kant lezen we de bijbel en zien we dat genezingswonderen bestaan, anderzijds zijn er altijd weer veel vragen.Trouw schreef:Corlien Doodkorte (63) was acht jaar lang genezen van Parkinson
Terwijl Corlien Doodkorte (63) na drie jaar in een rolstoel weer gewoon liep en alles weer kon, zat haar man een maandlang vrijwel sprakeloos op de bank. “Ik had Corlien heel erg ziek meegemaakt, ik durfde niet te geloven dat ze genezen was van Parkinson”, zegt hij als hij even aanschuift bij het gesprek met zijn vrouw. “Het was te groot om te omarmen.”
(..)
In 2012 bezocht het gezin een paasconferentie. Bij de bijeenkomst op Goede Vrijdag schoof ze in haar rolstoel aan bij haar familie.
Het was géén speciale gebedsbijeenkomst, maar voorganger Wilkin van de Kamp vroeg de zaal met 1500 mensen wel of er zieken waren voor wie ze konden bidden. “Ik stak mijn hand op, al kwam ik er niet voor genezing. Ik heb een diepe band met God, ik praatte de hele dag met Hem”, zegt Corlien Doodkorte, die lid is van de Evangeliegemeente in Ermelo.
Na de oproep van de voorganger liep er een man op haar af. “Hij vroeg of hij voor mij mocht bidden. Ik kende hem niet, maar ik zei: natuurlijk mag dat. Ik kwam wel even uit mijn rolstoel, om te laten zien dat ik kon staan. Ik dacht: anders gaan ze zo meteen nog een wonder claimen.”
Haar echtgenoot ging achter haar staan, de onbekende legde zijn hand op haar hoofd. “Iedereen ging bidden, er was zoveel geroezemoes dat ik niet kon horen wat de man zei. Maar God hoorde het wel, daarvan ben ik overtuigd.
“Ik voelde een wolk zware, warme lucht, die hing als een soort warme mist over de rij voor en achter mij. Iedereen keek naar me. Ik had het gevoel dat het netje om mijn hoofd langzaam los ging. Ik voelde dat ik kon opstaan en weglopen.”
Pillen
De voorganger vroeg of de mensen naar voren wilden komen die een verandering hadden ervaren. “Ik kwam uit mijn rolstoel en liep zo naar hem toe. Wilkin zei: probeer uit wat je kan en ga naar je huisarts.”
Haar familie zag haar de hele zaal rondlopen. ”Dit is niet normaal, dacht ik, ik ben gek! Mijn man en kinderen dachten dat ook. Ik vroeg mijn dochter om in mijn rolstoel te gaan zitten. Ik heb haar naar ons chalet geduwd.”
Daags na Pasen had ze een afspraak met haar neuroloog. “Ik voelde dat er een groot wonder was gebeurd, maar ik wilde dat de neuroloog zelf constateerde dat ik beter ben. Ik vroeg of hij mij kon testen. Ik kon alles wat ik eerder niet kon. De neuroloog viel bijna van zijn stoel. Ik moest vertellen wat er was gebeurd zonder dat ik een idioot leek. Ik zei: er is voor mij gebeden. Ik weet niet hoe het werkt, maar dit is het.”
Onder zijn begeleiding bouwde ze haar pillen af – het waren er 33. Ze hield er één over, zonder dat tabletje werd ze stijf. “Ik had het nog een beetje en zo voelde het ook. Ik denk dat ik voor 90 procent genezen was.”
(..)
In 2015 kreeg ze een nieuwe neuroloog. “Zij wist ervan, in mijn dossier stond: ‘spectaculaire verbetering door gebed’. Ik deed een test en er werd een scan gemaakt, om andere oorzaken uit te sluiten. Ze concludeerde dat ik nog steeds Parkinson had.”
Drie jaar geleden kwam een deel van de symptomen terug. “Ik vond dat heel erg”, zegt Corlien. “Het is een heel proces geweest, maar ik aanvaard nu dat het zo is en ben dankbaar dat ik acht jaar geen klachten heb gehad.”
Zou het kunnen dat in deze tijd, waar zoveel mensen niet meer van God weten, deze wonderen toch weer een plek krijgen in de gemeente? En gebruikt worden om mensen tot geloof te brengen?
